გულის ფანცქალით ველოდებოდი შაბათ-კვირას.თან მეშინოდა ჩიკოს მშობლების თან არა.ალბათ მასავით საყვარლები იქნებოდნენ ან სნობები,როგორც მაღალი თანამდებობის პირებს შეეფერებათ ხოლმე.ის კი ზუსტად ვიცოდი რომ თავი მაგარ შარში მქონდა გაყოფილი.რა უნდა ჩავიცვა?რაზე უნდა ველაპარაკო?რომ არ მოვეწონო?ამის გაფიქრებაზე ლამის საერთოდ გული წამივიდა. ამ ბოლო დღეების მანძილზე მეტი საფიქრალი თითქმის არ მქონია.მგონია რომ ზედმეტად ვნერვიულობ და ამით ყველაფერს გავაფუჭებ და შევრცხვედი. ჩიკო მთელი გაკვეთილი მაკვირდებოდა ალბათ შენიშნა გამუდმებით სხვაგამ რომ ვიყავი ფიქრებით.
რამე მოხდა და არ ვიცი?ისევ მალფოის ეხება? მკითხა გაკვირვებულმა როცა საკლასო ოთახი დავტოვეთ.
-არაფერი.მოკლედ მოვუჭერი მე.
-კარგი როგორც გინდა.ხმაში ბრაზი შეეპარა ბიჭს და ხელი შემიშვა.აშკარად სხვა რამ გაიფიქრა.ალბათ ჰგონია რომ მალფოიზე ვფიქრობ და ამიტომაა გაბრაზებული.მისი დაბღვერილი სახის დანახვაზე გამეცინა.მან კი ცხვირი ამიბზუა.ეზოში ჩავედით იქაურობა ცარიელი დაგხვდა.ამ სკოლას და ხალხს სულ არ ეტყობა გაზაფხულის მოსვდა,ნეტავ ასეთ ამინდში ოთახში ჯდომა როგორ შეუძლიათ.
ჩიკო ქვაზე ჩამოჯდა და მკვლელი მზერა მომაპყრო აშკარად პასუხს ელოდა.მის წინ დავდექი და ცხვირზე საჩვენებელი თითი ჩამოვუსვი.ბიჭმა გამიღიმა მაგრამ მალევე შეყარა კოპები.
-გაბრაზება არ გამოგდის.
-ჰო.შენთან უძლური ვარ.არ უნდოდა მაგრამ ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა.თავზე ხელი გადავუსვი.
-სიმართლე გითხრა შენი მშობლების გამო ვარ ასე.ბიჭმა გაოცებულმა ამომხედა ისე თითქოს ამის გარდა ყველაფერს ელოდა.
-რატომ?
-მგონია რომ მათ არ მოვეწონები.
- ხმამაღლა გაიცინა.
მათაც ზუსტად ასე მითხრეს.
ნუ ნერვიულობ ყველაფერი კარგად ჩაივლის დამიჯერე.
ალბათ უკვე ვნანობდი კიდეც ამ.გადაწყვეტილებას,მაგრამ უკან ვეღარ დავიხევდი.

სად ხარ მთელი დღეა?? გამიბრაზდა ჯინი.
სასეირნოდ ვიყავით.
პარასკევს მიდიხართ??
ხო.დავიჯღანე მე.
ასეთი სახით თუ გნახეს ნამდვილად არ მოეწონებით.
როგორ დამამშვიდე.კაბის საყიდლად წამომყვები? აზრზე არ ვარ რა ჩავიცვა.
მე კიდევ იცი რა ვიფიქრე შენი შავი კაბა რომ ჩაიცვა.ძალიან გიხდება.გამოაშტერებ მის მშობლებს სიცილი წასკდა გოგოს.
-ნამდვილი გენიოსი ხარ.ეგ ვერც კი მოვიფიქრე.საშინლად მეზარებოდა საყიდლებზე წასვლა.
მისი ძმაც იქ იქნება??
-ხო ალბათ.მგონი დიდად არ მოსწონს ჩვენი ერთად ყოფნა.მითხრა ჩემს ძმას გულს ატკენო.ნათელმხილველობა მომინდომა.გავბრაზდი მე.
ჯინიმ წარბები მაღლა აზიდა.
იმედია მალფოისთან არ დაბრუნდები თორემ მისი ძმა კი არა მე თვითონ მოგკლავ.ჯინიმ ისე გამომხედა მართლა შემეშინდა.
ამაზე არ ინერვიულო.
დრაკო
თითქმის ერთი თვეა რაც დავშირდით.თავიდან გულში საშინელ სიცარიელეს ვგრძნობდი,მაგრამ მე ხომ მალფოი ვარ, ამიტომ შემცვლელები ადვილად ვიპოვე.არც მას დაუყოვნებია და იმ იდოტთან ერთად გამომეცხადა,თავიდან მეგონა საეჭვიანოდ იყენებდა, მაგრამ ვხედავდი რომ მასთან უკეთესად გრძნობდა თავს, რაც მაგიჟებდა. ვგრძნობდი როგორ მიცივდებოდა გული მის მიმართ და როგორ იზრდებოდა უფსკრული ჩვენს შორის.შერიგებაც ვთხოვე.ეს ისე უბრალოდ,მაგრამ მივხვდი რომ ამით მხოლოდ თავი დავიმშვიდე.მას არ ვუყვარდი აღარც მე ვგრძნობდი გახშირებულ გულისცემას მის დანახვაზე,ამიტომ ჯობდა ორივე ჩვენ გზაზე წავსულიყავით.ის თავის იდიოტთან კარგად გრძნობდა თავს.მეც ვიპოვი ვინმეს და დაველოდები თვითონ როგორ მთხოვს შერიგებას....
ნიკო
როგორც ჩანს ჩემი ძმა ისევ ღრმად შეიჭრა როლში,ესღა აკლდა ახლა სახლშიც მოყავს,დიდად არ მომწონს ეს გოგო,მაგრამ ისეთი საყვარელია მის შეძულებას ვერ ვახერხებ.გული მიგრძნობს რომ ეს ყველაფერი კარგად არ ჩაივლიდა ან უბრალოდ ჩემი ძმის მშურდა.ეს გრძნობა მოსვენებას არ მაძლევდა.ვახშამზეც არ მინდოდა წასვლა მაგრამ მომიწევდა.
კვირამ სწრაფად ჩაიარა.პარასკევის მაგივრად შაბათ დილით გადავწყვიტეთ წასვლა.დილის 6 საათზე უკვე მატარებელში ვიჯექით.პირად მე მშვენევრად ვიყავი მოკალათებილი ჩიკოს კალთაში და ტკბილად მეძინა.თვალები რომ გავახილე უკვე 10 საათი იყო.მასაც ჩასძინებოდა, ვცადე ფრთხილად გამომვძრალიყავი მისი მარწუხებიდან,მაგრამ არ გამომივიდა,ბიჭმა უცებ ჭყიტა თვალები.
-მალე მივალთ?ვკითხე ნამძინარევი ხმით და ზანტად გავიზმორე.
-12 ზე უკვე იქ ვიქნებით, თუ გინდა კიდევ დაიძინე.უარის ნიშნად თავი გავაქნიე და ფეხზე წამოვდექი.ლონდონის მიდამოებში ისევ შემორჩენოდა .გარეთ არც ისე თბილი ამინდი ჩანდა,ალბათ მალე წვიმასაც დაიწყებს.ნეტავ თბილი ტანსაცმელიც წამომეღო...

ჩიკოს სახლი ლონდონის გარეუბანში,მაგრამ საკმაოდ პრესტიჯულ ადგილას მდებარეობდა.ეზოში შევედით, ულამაზესი ბაღი ჰქონდათ ასევე ულამაზესი სახლით.ინტერიერიც მინიმალისტურად და გემოვნებით იყო მოწყობილი.
-ყველაფერი დედამ მოაწყო, თავისი ხელით მითხრა ჩიკომ.
-გემოვნებიანი ყოფილა.ბიჭმა ლოყაზე მიჩმიტა.
-ჩემები საღამოს მოვლენ მანამდე კი სახლს და ბაღს დაგათვალიერებინებ ან თუ გინდა დაისვენე ან ჩემს მეგობარს გაგაცნობ.
-რაც გინდათ ის ვქნათ.ბიჭმა მხრები აიჩეჩა.ოთახამდე მიმაცილა შენი ოთახი ეს იქნება.ჩანთა დადე და წავიდეთ.

მისი მეგობარი გულთბილად შეგვხვდა.ჩიკოს დანახვა ისე გაუხარდა ლამის ყირაზე დადგა.ბოლოს ჩემზე გადმოვიდა გულდასმით დამათვალირა და დასკვნავ გამიტანა:მშვენიერია სად იპოვე?მის მისი მიტოვება თუ მოგინდებათ ჩემი გულის კარი ყოველთვის ღია იქნება თქვენთვის.მე უხერხულად შევუშმუშნე,ჩიკოს კი სიცილი წასკდა.
ამისთვის ნამდვილად არ მემეტება თვალი ჩამიკრა ბიჭმა.დიდხანს ისაუბეს.უამრავ სისულელს მიედ_მოედენ,ძველი ამბები გაიხსენეს.მე კი ხმა თითქმის არ ამომიღია.ლაპარაკში დრო მალე გადიოდა,ჩემი გულიც გამალებით ცემდა.ისე მეშინოდა მისი მშობლების,იფიქრებდით მონსტრების სანახავადაა ჩამოსულიო.უნდა წავიდეთ ჩემების მოსვლის დროა.კარგი ხვალ გნახავ.გოგონას ქალაქი დავათვალიერებინოთ, იმედია ხვალ მაინც გაგვცემს ხმას.
სახლში დავბრუნდით.ტანსაცმელი გამოვიცვალე და კაბა ჩავიცვი,თმა ცხენის კუდივით შევიკარი და მუქი ტუჩსაცხი წავისვი.ცუდად ნამდვილად არ გამოვიყურებოდი ვცადე თავდაჯერებულობა მოვიკრიბე და ოთახიდან გავედი.ფრანცისკო კიბესთან დამხვდა.ჩემს დანახვაზე თვალები გაუფართოვდა.
-ძალიან ლამაზი ხარ.ხელკავი გამომდო და მისაღები ოთახისკენ წამიყანა.მაჯაზე ისე ვუჭერდი ლამის ხელი მოვტეხე.კარგი დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება......


გამოხატეთ თქვენი აზრი,როგორ განავითარებდით მოვლებას.მადლობა დიდი რომ ინტერესს იჩენთ :* :* <3 <3