ვატომ სახლში მიმიყვანა დალოგინზე დამაწვინა. ვუთხარი მბილური მეცა ჩემთვის რომ მარისთვის დამერეკა. მითხრა მალე მოვალო და მეც ცა დავმშვიდდი. ვატო თახში ბოლთას სცემდა. ხან აანზე იყო, ხან სამზარეულოში, ხან კიდევ ჩემთან ოთახში. ერთანეთისთვის ხმა არ გაგვიცია. კარებზე ზარი გაისმა. სანდრო მაშინვე მივიდა და კარები გააღო. მარი გიჟივით შემოვარდა ჩემს ოთახში და საწოლზე წამოჯდა.
-რა ხდება გოგო, რა დაგეართა? -ნერვიული ხმით მითხრა და ხელზე ხელი დამადო.
-არაფერი ნუ ღელავ, უბრალოდ თავბრუ დამეხა. -მეც გავუღიმე.
-რამე არ გჭირდეს რაა! ექიმთან წავიდეთ!
-არა რა ექიმთან გოგო, უბრალოდ საჭმელი არ მიჭამია დილი და მაგიტომ ალბათ.
ვატო კარებთან იდგა და გვისმენდა. შემდეგ გვითხრა წავალ, საქმე მაქვსო. მარი წაბ აწეული მიყურებდა და ხმა არ ამოიღო სანამ კარს დაკეტვის ხმა არ გაიგონა.
-აფთიაქში უნდა ჩავიდე! -ფეხზე წამოდგა.
-რა გინდა გოგო აფთიაქში! დაჯექი! -მეც ხმა დავისერიოზულე და ლოგინზე წამოვჯექი.
-ტესტი უნდა ვიყიდო!
-მეღადავები? რა ტესტი გოგო დაჯექი აქ! -თავიდან ჩავიცინე მაგრამ მარის წინადადეა რომ გავიაზრე სახე შემეცვალა.
-აუ, ჩემთავს გაფიცებ თუ არ გაიკეთებ გამიტყდება! გოგო, პროსტა დაფიქრდი რა? დილით საჭმელს ვერ ჭამ. იმდღეს McDonald-ში წავიდეთ, ჩიზბურგეი შევჭამოთ, არა ვერ შევჭამო, მერე თავბრუ დაგეხვა! მოკლედ ჩავდივარ!
-მარი მოიცა იქ...... -წინადადებაც ვერ დავასრულე ისე მოწყდა ადგილს. მეც ჩავფიქრდი. იქნებ მართლა ფეხმძიმედ ვარ? ანუ პატარა ბავშვი მეყოლება? ინსტიქტურად მუცელზე ხელი მოვისვი. მაგრამ რომ გავაანალიზე რას ვაკეთებდი, ხელი მუცელს სწრაფად მვაშორე. მარიც მალე მოვიდა. ტესტი მომცა და მეც აბაზანაში შევედი. 10 წუთში ტესტს დავხედე და თვალები გამიფართოვდა. ფრთხილად მივედი მარისთან. მან ვეღარ მოითმინა და ხელიდან მაშინვე გამომგლიჯა.
-ვაიმე! არ არსებობს! -მარიმ კივილი დაიწყო. მე კი არანაირი რეაქცია არ მქონია.
-არ მჯერა. -ერთ ადგილას ვიყავი გაშტერებული.
-ექიმთან უნდა წახვიდე აუცილებლად! -მეც თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
მარიმ კლინიკაში დარეკა და ჩამწერა.

მეორე დღეს დილით ადრე ავდექი რადგან ექიმთან თორმეტზე ვიყავი ჩაწერილი. მარი ვერ გამომყვა იმტომ რომ რამდენიმე დღეში ეროვნულბი იყბოა და მეცადინობდა. კლინიკაში მალევე მივედი. ექიმმაც მალე მიმიღო. რაღაც საწოლზე დავწექი. ექიმმა ეხოს გადაღება დაიწყო.
-გილოცავ ჩემი კარგო. -ძალიან თბილი ქალი იყო.
-მადლობა. -მეც გავუღიმე.
-ჯერ პირველ თვეში ხარ ჩემო კარგო.
ცოტახანში გაჩერდა. კრემით გაცხიმული მუცელი მომიწმინდა და მითხრა რომ წამოვმჯდარიყავი. მეც წამოვჯექი.
-მოკლედ ჩემო კარგო. როგორც გითხარი პირველ თვეში ხარ. ალბათ უკვე საჭმელსაც ვეღარ ჭამ. ღებინება ხომ არ გაქვს?
-დიახ, გუშინ დილით მქონდა.
-და თავბრუც გეხვევა?
-დიახ რამდენიმე დღეა უკვე.
-კარგი. შენ არ ინერვიულო. მალე გაგივლის ეგ ყველაფერი და მერე სულ საჭმელი გენდომება. -მეც და ექიმს ერთად გაგვეცინა. -ერთ თვეში კიდევ მოდი რომ ეხო გაიკეთო.
-აუცილებად ექიმო.
დალი ექიმს დავემშვიდობე და წამოვედი. გზაში მარის დავურეკე და ხმა, მაღალზე ავუწიე.
-აბა რა ქენი გოგო? რაო ექიმმა?
-გოგო პირველ თვეში ვარ ჯერ და არაფერი არ არის სანერვიულოო.
-ვატოს არ უნდა უთხრა? -ისეთი კითხვა დამისვა რომელზეც არ მიფიქრია.
-არ ვიცი. მგონი კი.
-ხო, ვფიქრობ რომ უნდა უთხრა. მაინც გაიგებს და დამალვას აზრი არ აქვს.
-მოკლედ ვეტყვი ოღონდ ჯერ არა.
-კარგი, შენი საქმის შენ იცი. გაკოცე ეხლა უნდა ვიმეცადინო.
-კარგი ხო მიდი.
სახლში რომ მივედი, წამოვწექი. დაღლილი ვიყავი. გონებაში კი გეგმას ვაწყობდი, როგორ მეთქვა ვატოსთვის სიმართლე.

გავიდა კვირები. უკვე აგვისტოც დაიწყო. მარიმ ეროვნული გამოცდები ჩააბარა და უაღლესშიც მოხვდა. ეკა უკვე ნესამე თვეშია. კიდევ ვერ ჭამს საჭმელს მაგრამ ექიმმა უთხრა მალე გადაგივლისო. მე კიდევ მერე თვეში. რამდენიმე დღის წინ დალი ექიმთან ვიყავი. ყველაფერი რიგზე არის. ჩემი, ამ სიმფტომების გამო ეკამ რამდენიმეჯერ იეჭვა ფეხმძიმედ ხომ არ ხარო, მაგრამ ტყუილს ტყუილზე ვამბობდი. გუშინ ვატოს დავურეკე, სალაპარაკო მაქვს თქო. არ მოელოდა ჩემს ზარს მაგრამ მითხრა რომ დღეს მოვიდოდა. მეც ველოდები. ვფიქრობ რომ სწრად ვიქცევი. არ მინდა სხვა ქალებივით, მამებს მვატყუო. მალე კარზე ზარი გაისმა. მეც მივედი და გავაღე.
-შემოდი. -ხელით ვუჩვენე მისაღებისკენ. ვატოს სავარძელზე მოთავსდა და მომაშტერდა ვითომ ანგელოზი არ უნახავს.
-ვატო, მოკლედ არ მინდა უაზროდ მივედ მოვედო და პირდაპირ გეტყვი.
-გისმენ. -შეეტყო როგორ დაიძაბა.
-ვატო.... ფეხმძიმედ ვარ...

-----------
ბოდიშით რომ ვერ ვდებ ყოველ დღე. ვერ ვიცლი ამ დავალებების გამო. შეაფასე აბა <3333333