გონს მოვდივარ. ვხედავ უცნობ ოთახში ვარ. კარგად რომ გამოვიხედე თვალებში ოთახიც მოვათვალიერე. ჩემი ვარაუდით სასტუმროში უნდა ვყოფილიყავი.
- არის აქ ვინმე? - ვთქვი მაგრამ ჩემი ხმა მეც ძლივს გავიგე. სუსტად ვიყავი.
ოთახში მარტო ვარ.
გადაბრუნება დავაპირე, როცა კარები ველურად გაიღო და ოთახში სებასტიანი შემოვიდა.
- როგორ ხარ? - მკითხა უცნაური ხმით.
ყველაფერი გამახსენდა. ნინიკო მოკვდა... ადამიანი, რომლის გამოც ამდენი ოცნება ავაწყვე და დავუმეგობრდი, ადგა და - მოკვდა! უნდა გაეძლო! მას ეს შეეძლო!
ცრემლები წამოვყარე და ბალიშს მივეყუდე.
- ვერ გაუძლო? - ვკითხე სებასტიანს.
ვიცოდი, რომ ყველაფერი ეცოდინებოდა.
- გულის მანკი ჰქონდა... - მითხრა ყოყმანის შემდეგ.
ამ პასუხს არ ველოდი.
- რაა? - წამოვიყვირე - გულის მანკი ხომ ბავშვობაში დაამარცხა?
- კი ლორა, თქვა, მაგრამ ახლაც განუვითარდა.
რახან ყველა ექიმი თვალებს მკურნალობდა, ყურადღება არაფრისთვის მიუქცევიათ ...
კარგა ხანი ვფიქრობდი ამაზე. მერე ცოტათი დავმშვოდდი და ვკითხე:
- და შენ რაღა გინდა აქ?
- მე რა მინდა აქ! ცოლი მყავს აქ თუ ვინმე ახლობელი? - თვალები გადაატრიალა.
- შენი მაიმუნობის თავი არ მაქვს ახლა... - ვუთხარი და თვალები დავხუჭე.
- სებასტიან შეგიძლია შავი შარვალი და ზედა მიყიდო? არ წამომიღია... მეგონა არ დამჭირდებოდა... - ვთქვი და თვალები ერთ წერტილში გავაშტერე.
- ლორა არ გინდა ყველაფერი შავი რაა. - მთხოვა.
თვალებში შევხედე.
თავი გადაატრიალა და კარი გაიხურა.


***
- ნინიკო ისევ საავადმყოფოში ჰყავთ? - ვკითხე სებასტიანს, როცა მანქანით მივდიოდით.
- ლორა, ნინიკო უკვე საქართველოშია გადასვენებული, ყველაფერი მოვაგვარე! - მითხრა.
უცებ ცუდად გავხდი.
- რაა? გადასვენებულია? აქამდე რატომ არ მითხარი? - ვუყვირე.
- ნუ მიყვირიხარ! საქართველოში მივფრინავთ ახლა!
თავი გადავატრიალე და ქუჩას გავხედე.
***
- შენს გვერდით დავჯდე? - მკითხა სებასტიანმა, როცა თვითმფრინავში ავედით.
- სხვაგან აპირებდი დაჯდომას? - ვუთხარი და ისიც ჩემს გვერდით დაჯდა.
ცოტა ხნის შემდეგ ვუთხარი:
- იცი ბოლოს ნინიკომ რა დამიბარა?
სებასტიანმა შემომხედა.
- შენს... - ტირილი დავიწყე - შენს... გო... გოგონას ნენო დაა .. რქვი.. ო. - ვსლუკუნებდი.
სებასტიანი მაგრად მომეხვია.
- დავარქმევთ, ნუ გეშინია.

***
აეროპორტში მთელი ჩვენი ოჯახობა დაგვხვდა.
- ლორა! - ბებე ჩემსკენ გამოიქცა და მაგრად მომეხვია. ბაბუაც ასე მოიქცა.
- მამა სადაა? - ვიკითხე ტირილით და თვალებით დავძებნე ნიკა.
- ჩემი გოგო! - საიდანღაც გაჩნდა და მაგრად მომეხვია.
- მამა , ნინიკო ვერ გადავარჩინე! ვერ ვუშველე! - ვტიროდი და მამას მაგრად ვებღაუჭებოდი, მეშინოდა ისიც არ დამეკარგა.

***
- სებასტიან, ნინიკოს სახლში მიმიყვანე რაა... - ვუთხარი, როცა მანქანაში ვიჯექით.
- დასვენება გჭირდება შენც და მეც! - მითხრა.
- მე მიმიყვანე, შენ კი წადი და დაისვენე! - ვუთხარი და მუდარის თვალებით შევხედე.
- ოღონდ დიდხანს არ დარჩები!
მეც თავი დავუქნიე.
ნინიკოს სახლთან დიდი ალიაქოთი იყო. ძალიან ბევრი ხალხი იყო.
სებასტიანი მანქანიდან გადმოსვლაში დამეხმარა.
ოთახში შევედით. კუბოსთან უფრო ახლოს მივედით.
- ლორა! - დაიძახა ნინიკოს დედამ.
მეც მისკენ გავიქეცი და მაგრად მოვეხვიე.
- ლორა, ნინიკოს სძინავს, ადრე მოსულხარ. ახლავე გავაღვიძებ! - მითხრა და მომშორდა.
მაია დეიდა თავის ჭკუაზე არ იყო.
- ნინი დეე, ადექი ნახე ვინ მოვიდა! შენი ლორა მოვიდა! დეე გეძებს მოდი, არ ალოდინო! - იკივლა... იკივლა გამყონავად...
- მაია ნინიკო მოკვდა! - მოაშორა მეუღლე მიცვალებულს ზურამ - გთხოვ დაჯექი.
სებასტიანი მე მიყურებდა. დაახლოებით 10 წუთის შემდეგ მანიშნა წავიდეთო. თავი ოდნავ დავუკარი.
- ქალბატონო მაია, ლორა გადაიღალა, ფეხმძიმედაა და თუ შეიძლება წავიყვან. - უთხრა სებასტიანმა მაიას.
მაია მომეხვია.
- ხვალ ხომ მოხვალ? - მკითხა.
- კი, მაია დეიდა მოვალ! - ვუთხარი და სებასტიანს გავყევი.

***
- ლორა ადექი დროზე უნივერსიტეტში გაგვიანდება! - ყვირის დილაადრიან სებასტიანი.
- შენი კუ... - ვერ დავამთავრე წყევა, უცებ გულისრევის შეგრძნება დამეუფლა.
სასწრაფოდ წამოვხტი ფეხზე და სააბაზანოში გავიქეცი.
- ვაა ნახე რა შუსტრი ხარ! - მითხრა სებასტიანმა.
- შუსტრი კი არა, ავად ვარ იდიოტო! - დავუყვირე.
- რა გჭირს? - მკითხა.
- ერთბაშად ძაან არ გაინტერესებდეს! - ვუთხარი, ტანსაცმელები ავიღე და ისევ სააბაზანოში შევედი.
თეთრი მაიკა, წითელი კუბოკრული მაიკა და შავი ელასტიკი ჩავიცვი.

სებასტიანი მიკრძალავს შავების ჩაცმას.
ცოტა ხანში ასეთი ლაპარაკი მესმის:
- ხო კარი! - ეუბნება სებასტიანი.
(ტელეფონი ხმანაღალზე ჰქონდა ჩართული, რადგან თვითონ იცმევდა და არ ეცალა).
- ბასტიი! როგორ ხარ! - იკივლა იმ გაფუჭებულმა კარინამ.
- კარგად კარი, შენ?
კარი არა ფანჯარა! დებილი!
- რავი ვარ რაა... მოვალ დღეს თქვენთან, გეწვევით, ლორას მუცელი მაინტერესებს. - ჩაისისინა.
- მუცელი არ გინახავს? - ჰკითხა ამ დებილმა.
- აჰაჰაჰაჰააა, სებასტიან, რა სასაცილო ხარ!
ფუ, ორი დეგენერატი!
სააბაზანოდან გამოვედი.
წიგნების ჩალაგება დავიწყე.
- ლორა კარინამ მოგიკითხა! - მომაძახა სებასტიანმა.
- ამ ჩემს ფეხებს! - ვუთხარი და ტუჩები მოვპრუწე.
სებასტიანმა შემომიბღვირა და ოთახიდან გავიდა.
– კარინამ მომიკითხა – ტუჩები მოვპრუწე – რაღა მიჭირს!
– მესმის! – თავი შემოყო სებასტიანმა – და დროზე გაემზადე!
– ფუი რეგვენი! – ჩავიბურტყუნე.
– მე ჯერ კიდევ აქ ვარ! – მითხრა სებასტიანმა და როგორღაც გარეთ გაეტია.

***
– ბაშტი ბიძია დღეს სასეირნოდ გამიყვან? – ეკითხებოდა მანიკა სებასტიანს.
– დღეს ვერა, პატარა, სტუმარი მოგვივა. – უთხრა სებასტიანმა და გაუღიმა.
– ვინ სტუმარი? – იკითხა დედამისმა და მეც იქვე დავჯექი.
– კარინა მოვა დღეს...
– აუფ! რა საქმე აქ? – აწიწმატდა დედამისი.
– რა საქმე უნდა ჰქონდეს , ლორას სანახავად მოდის! – სებასტიანიც მობეზრებულად პასუხობდა.
– ეს მოუშორებელი ჭირი ! – ჩაიბურტყუნა დედამისმა და ამოიოხრა.

***
უნივერსიტეტში ნინიკოს საპატივცემულოდ ღონისძიება ჩატარდა.
სესი ჩემთან იყო, მე – მასთან.
მაგრამ მაინც მაკლდა ჩემი ნინჩკა...

***
– სესი, თავს მართლა ცუდად ვგრძნობ ამ ბოლო ხანებში... – შევჩივლე სესის , როცა უნივერსიტეტიდან გამოვედი და დაცვას ვუთხარი ჯერ არ ვაპირებ წამოსვლას მეთქი.
– რა გაწუხებს? – მკითხა შეშფოთებით.
– რავი გოგო, თავბრუც მეხვევა, გულიც მერევა... დღეს დილითაც ძაან ცუდად ვიყავი.
– რომ არ მცოდნოდა, რომ შენსა და სებასტიანს შორის არაფერი მომხდარა, ვიფიქრებ რომ ორსულად ხარ! – მითხრა.
– სესი... სებასტიანთან ვიწექი... – ვუთხარი და გვერდზე გავიხედე, ჩემი აღელვება რომ არ დაენახა.
– რაა? და დამიმალე? – მიყვირა.
არაფერი მიპასუხია.
– დროზე შედი აფთიაქში და ტესტი იყიდე! – უკვე დამშვიდებული იყო.
მეც მორჩილი კრავივით შევედი აფთიაქში და ტესტი ვიყიდე.
– ახლა დავიშალოთ და როცა გაიკეთებ მაშინვე პასუხი მითხარი! – გადამკოცნა და დავიშალეთ.

***
სებასტიანის მანქანა ეზოში იდგა, ესეიგი სახლში იყო.
სახლში შევვარდი და სააბაზანოში შევიკეტე.
მალევე გამოვედი, პასუხს ველოდებოდი.
პასუხმაც არ დააყოვნა. დავხედე და...
ფეხმძიმედ ვარ!
კიბეები ჩქარა ჩავირბინე და სებასტიანს დავუყვირე:
– სებასტიან! სებასტიან!
სებასტიანი ზის სასტუმრო ოთახში კარინასთან ერთად ყავას წრუპავს და ტკბილად ეჭუკჭუკება.

––––––––––––––––––––
ესეც შემდეგი თავი! ^^
შეაფასეთ !
თქვენი coco girl