-მეც ძალიან მიყვარხარ ნიკა და მიხარი რომ გადარჩი.
-კარგი რა, იან რომ გადავრჩი შენი დამსახურებაა, წამი წამზე მოასწარი დარეკვა თორე ეხლა მკვდარი ვიქნებოდი, და ამ ყველაფრის თვის მინდა დიდი მადლობა გადაგიხადო.
-მადლობა? შენ რა საერთოდ გადაირიე ხო? ჩემთვის უძვირფასესი ხარ. შენზე უკეთესს ვის გადავარჩენდი? შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ. შენ რომ არ გადარჩენილიყავი არც ჩემს სიცოცხლეს ექნებოდა აზრ, რომ არ გადამერჩინე თავს ვერ ვაპატიებდი. ამიტომ გაჩუმდი და სისულეებს ნუ ლაპარაკობ ხოლმე. ძალიან მიყვარხარ.
-მეც ძალიან მიყვარხარ. რას ამბობენ ექიმები როდის უნდა გამწერონ?
-ნიკა ჯერ ერთი დღეც არ არის გასული რაც საავადმყოფოში წევხარ და უკვე ასხლში გინდა წასლა? რა სულმოუთქმელი ხარ რა. :)
-აუ ნუ დამცინი რა. გეხვეწები. მე ჩემი გაჭირვება მაქვს და შენ მაინც ნუღარ დამცინი რა. გთხოვ. ისე მართლა ხუმრობის გარეშე რამდენ ხანში გამწერენ?
-არვიცი ნიკა. ოპერაციის გაკეთება გართულდა იმიტომ რომ ტყვიები ღრმად იყო შეჭრილი ორგანიზმში, თუ კარგად არ მორჩი ვერ გამოგწერენ. ალბათ ორი კვირი მოგიწევს აქ ყოფნა, თუ მეტი დრო არ დაგჭირდა.
-კი გოგონი სწორად მიხვდი. ორი კვირა უნდა იწვეს აქ და შემდეგ ერთი თვე სახლში(ექიმი)
-რაა? თვენახევარი უნდა ვიწვე? არა რააა. იან ნუ მეცინი.
-ისეთი განწირული ხმით თქვი და საწყალი თვალებით შემომხედე თავი ვეღარ შევიკავე და რავქნა? ხო კარგი დამშვიდდი. ყველაფერი კარგად იქნება.
-რა თქმა უნდა ბატონო ნიკა. თუ მდგომარეობა სტაბილური იქნება უფრო ადრეც გაგწერთ. მთავარია თქვენი ორგანიზმი შეეგუოს პროცესს და ტან წამლები და გადასხმებიც გამოგიწერეთ და მერე ისიც დაგეხმარებათ.
-რაა? გადასხმები უნდა გავიკეთო? არ მინდა დედა. რა დაგიშავე ღმერთო ასეთი. ინა ნუ მეცინი მეთქი.
-კარგი რა პატარა ბავშვივით ხარ ამხელა კაცი. მეცინება შენს საქციელზე. ისე რომ იცოდე რომ გაგწერენ საავადმყოფოდან ერთი თვე ჩემთან დარჩები.
-კარგი არ ერთი თვე შენ შეგაწუხო? სახლში წავალ.
-შენ რა გადაირიე? რა სახლში უნდა წახვიდე. მარტო რომ ცხოვრობ დაგავიწყდა? არავითარ შემთხვევაში, შენ ჩმეთან მოდიხარ. იცოდე უარი არ მიიღება.
-უარის თქმას არც ვაპირებ, მაგრამ სირცხვილია ერთი თვე შენ უნდა მიარო? მიყვარხარ ინა.
-მეც ძალიან მიყვარხარ ჩემო ბიჭო.
ორი კვირა ნიკასთვის საავადმყოფოში ერთი საუკუნე გახდა. ერთ სულზე იყო როდის გამოწერდნენ. თავ სდატყყვევებულად გრძნობდა და გათავისუფლება სურდა. იან ყოველდღე აკითხავდა მას და საჭმელი მიჰქონდა. ერთ დღესაც ინა გახარებული შევიდა ნიკასთან.
-რაიყო ინა რა გაბრწყინებული სახე გაქვს?
-შენ რა ისე შეეჩვიე აქურობას სახლში წამოსვლა აღარ გინდა ხო? აკრგი დაგტოვებ რა პრობლემაა?
-მოიცა უკვე წასვლის დროა? კი მაგრამ ხვალ არ უნდა წავსულიყავით წესით და რიგით?
-წესით და რიგით კი მაგრამ ნიკას გავახარებთქო და ექიმს ვთხოვე ერთი დღით ადრე წავიყვანთქო, მაგრამ თუ არ გინდა დღეს წამოსვლა შემიძლია ხვალ წაგიყვანო.
-არა ეხლა მოვდივარ. ხვალ არა ის კიდე.
-ნიკა ფრთხილად. რაიყო რომ წამოხტი? ეგერ სწრაფი მოძრაობები შენთვის ჯერ არ შეიძლება, ასე რომ ფრთხილად. მოდი მომკიდე ხელი და ჩავიდეთ ქვევით. გიგა და ლიკა გველოდებიან.
-ვაუ რა მააგრია. ყოჩაღ მაგათ. ჩემზე ბედნიერი პიროვნება მგონი არ დაიარება დედამიწის ზურგზე.
-ვა. ზდაროვა პატიმარი. როგორ გაქვს ხელ-ფეხი?
-პატიმარ არა ის კიდე. რავი არამიშავს. თქვენ როგორ ხართ?
-ნუ რავციი, ჩვენც არაგვიშავს. კარგი წავიდეთ ეხლა დროზე, თორე გაცივდა პურმარილი.


როგორია? მოგწონთ? გავაგრძელო? <3