ზურა საავადმყოფოდან სახეზე ღიმილ აკრული გამოვიდა. მიუხედავად წინა ნათევი ღამეებისა თავი მაინც ხელში აყავდა და საკუთარ პოზიციებს არ ღალატობდა.
მანქანა სწრაფად მოქოქა და სამსახურში რამდენიმე წუთში გაჩნდა..
- ყველანი დასათხოვები ხართ! უსაქმურები. - ამოიღრინა ზურამ და საკონფერენციოში მაგიდას მაგრად დაარტყა ხელი.
- ბატონო ზურა, აღარ განმეორდება.. - ხმადაბლა ამოილპარაკა ერთერთმა
- რა აღარ განმეორდება გოგო?! 3 დღით პროიბლემები შემექმნა და კომპანიას 13000 ვალი დაადეთ? ეს აღარ განმეორდება?
ყველა გაჩუმდა. ზურა უკვე საკუთარ თავს აღარ გავდა, იმის მერე რაც გაიგო რომ ერთერთ ბიზმესმენს დათანხმდნენ კომპანიონობაზე. ბოლოს ამოხვნეშა, თვალები მოისრისა და სკამის საზურგეს ორივე ხელით დაეყრდნო.
- მოკლედ, ახლა კარგად მომისმენთ. ესეთი შეცდომა აღარ უნდა განმეორდეს. ყველას გასაგონად ვამბობ. არანაირი შაბათ კვირა დასვენება. ყველანი აფსოლიტურად გააპიარებთ ჩვენს პროგრამას. როგორმე უნდა ამოვქაჩოთ.. - ტაში შემოკრა და ყველა სკამიდან აიშალა.
- ხო.. და ვინმემ კაბინეტში ყავა შემომიტანეთ. - მიაძახა გოგონებს და კაბინეტში შევიდა. მაგიდაზე რამდენიმე ფურცელი ედო რომელზეც ხელი ჰქონდა მოსაწერი. ყავა მალევე შემოუტანეს და დალევისთანავე მოაწერა ხელი დოკუმენტებს.
მერე წწამოდა და გარეთ გავიდა. დაინახა ყველა გამწარებული მუ
შაობდა და ამაზე ამაყად გაეღიმა, მათთის ყურადღება ზედმეტად აღარც მიუქცევია და პარკინგში ჩავიდა. მანქანაში ჩაჯდა თუარა ლაშას გადაურეკა.
- რაშვრები აბა?
- წეღან გამოფხიზლდა თთია და პანიკებში იყო სიმართლე რო გაიგო.
- მაგ ბო*ის დედაც არ ვატირე?
- ეგრეც ნუ ილაპარაკებ
- მოკლედ, ეგ ეხლა ნაკლებად მაინტერესებს. ლანა სახლშია?
- კი, დღეს არაფერი საქმე არაქ. რაიყო?
- მინდა დაველაპარაკო.. მარიამზე. მოკლედ მერე დაგიკავშირდები. - ხმადაბლა თქვა ბოლო წინადადებდა და ტელეფონი გათიშა. დაახლოებით 10 წუთში ლანას სახლის წინ იყო და სიგნალით აიკლო იქაურობა. ლანამ ფანჯრიდან თავი გამოყო. დაბღვერილი იყო და ზურას ხელი აუქნია
- რეებს აკეთებ?
- ჩამო ჩაჯექი.
- შენ შემოდი. - ბიჭმა თვალები აატრიალა და მანქანიდან გადავიდა. კარები ღია დახვდა და ეგრევე შაღო./ პირდაპირ მისაღებისკენ და სავარძელში მოთავსდა.
- რამეს დალევ? - წარბებ აწეულმა კითხა ლანამ.
- არა დაჯექი უნდა დაგელაპარაკო.
- აბა გისმენ?
- ძმის შვილი მალე მეყოლება? - წარბები აათამაშა ზურამ და ლანას გაუღიმა. საპასუხოდ კი გოგონამ ბალიში უთავაზა
- კრეტინიხარ რა..
- კაი კაი, ეხლა სერიოზულად. ის ნიკი თუ ნიკა თუ რა სი*ობაცაა.. მაგის ნომერი იცი?
- ზურა არგინდა..
- ცხოვრების აწყობას ვცდილობ გოგო. იცი თუ არა?
- ხმას ნუ მიწევ, და კი ვიცი. - უხეშად უთხრა გოგონამ და ფურცელზე ნომერი დაუწერა.
- დავრეკავ, მშვიდად დაველაპრაკები. მოკლედ მოვაგავრებ რა.. და ხო.. მარიამის თითის ზომა ხომ არ იცი?
ლანას თაველბი გაუფართოვდა
- ნუ მეკაიფები შე მსახიობო.
- ჩემი კაიფი არიცი ეტყობა. ბავშობიდან ვიცნობთ ერთმანეთს.
- ხო მაგრამ ყოველთის აუტანელი იყავი.
- რაგახსოვს ერთი..
- ფეხსაცმელში ტარაკანა რომ ჩამისვი 12 წლისამ ძალიან კარგად მახსოვს.
ზურამ ტუჩები მოკუმა და სიცილი აუტყდა. ლანა კი ისევ და ისევ ბუზღუნებდა.
- კაიკაი, ნმაგისთვის ახლა გიბოდიშებ.
- ხო რათქმაუნდა, უკვე ხო კაცი ხარ, - გააჯავრა ლანამ
- ხოდა.. თითის ზომა?
- ზურა ძან უცებ ხოარ გადაწყვიტე რაღაც?
- თუ იმას ელოდები როდის დაგიჩოქებ და პასუხს გთხოვ. ტყუილად. მაშინ წავალ.
- კაიკაი. 16.
- პაწუკა. - გაეცინა ზურას. თავი უკან გადააგდო და გადაიხარხარა. ასე რომ იცინოდა ყოველთვის სიცოცხლით სავსე და ისევ ბავშვური იყო. - ეხლა იცოდე, ჩაშვებები და თემები არიყოს.
- ეგ არ გამოვა.
- ლანა კაი რა..
- ზურა მთხოვ რომ საუკეთესო დაქალს ეს დავუმალო? გამორიცხე
- და თუ ამას ის აუტანელი ბიჭი გტოვს რომელმაც ტარაკანით შეგაშინა? - სახე მოისევდიანა
- ჯანდაბას შენი თავი - ხელი აუქნია ლანამ და თანხმობის ნიშნად თავბი ოდნავ დაუქნია.
- ჯიგარი გოგო ხარ - ოდნავ ახლოს მიიწია და თავზე აკოცა - მერე გამომყევი რა.. მაინც იმის გემოვნება შენ უფრო იცი და რო არ მოეწონოს მტკვარში გადავხტები.
- გამოგყვები გამოგყვები.. ლაშა თუ გამომიშვებს..
- ეხლა შენ მეკაიფები. მაგას ვინ ეკითხება - გაეცინა ზურას, ადგა და აკრებისკენ წავიდა. - მოკლედ ამდღეებში დაგირეკავ და.. შენ იცი ხმა არ დასძრა.
- რათქმაუნბდა თორე ტრუპი ვარ.
- ზუსტადაც.
- აქამდე რატომ არ აპირებდი? - ბიჭი კარებში გაჩერდა და თავი ჩახარა.
- მის დაბადებისდღეზე ვაპირებდი თვითონ წამეყვანა მაღაზიაში და აერჩია.. მარა.. ხომ იცი. თურმე დედამიწა მარტო ჩემ გარეშე არ ბრუნავს.
- და თათია?
- ეგ არ მეშვება რეები გამიჩალიჩა.. სანამ ბოლომდე არ ჩავხევ არ მოისვენებს?
- ისევ სისულელები არ გააგრძელო მაგ გოგოსთან!
- არა, დამთავრდა. მაგრამ მინდა თუ არა ჩმი ცხოვრების ნაწილია.
- ცუდი ცხოვრებიოს ნაწილი - შეუსწორა ლანამ
- რათქმაუნდა.- თქვა ბიჭმა ბოლოს და კარები გაიხურა. მანქანაში ჩაჯდა თუ არა ლაშას გადაურეკა
- არვიცი როგორ და რანაირად შეძლებ, არც ზედმეტი კითხვა დამისვა მერე აგიხსნი. უბრალოდ რაც შეიძლება სწრაფად, ქორწილის ოგანიზატორი, ფოტოგრაფი, და ერთი ორი მეჯვარე გამიჩითე.

მოკლედ, ჩემო მეგობრებო. ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა ვიფიქრე.. თავად მომბეზრდა ამ წყვილის ასე წვალება. სავარაუდოდ მალე დავასრულებ წერას..
გელით!