-ლიზა სად ხარ?-თქვა სალომემ და თმაზე ხელი გადაისვა.
-მამაჩემთან,რაარი?-თქვა ლიზამ და თან ხმაში სიცილი შეაპარა.
-არაფერი.დაგავიწყდა დღეს რა ხდება?-კითხა ლიზას სალომემ.
-ღადაობ?მაგას რა დამავიწყებს?-გაეცინა ლიზას.
-უიმე,რაგაცინებს შენ სერიოზულად ვერ დაგელაპარაკება ადამიანი.-გაბრაზებული ხმით თქვა სალომემ.
-კაი ხო.ვაპირებთ დღეს რამეს?-სიცილს ძლივს იკავებდა ლიზა.
-არ ვიცი,ბიჭებს დავურეკავ და ვკითხავ.-თქვა სალომემ.
-შენ სად ხარ?-კითხა ლიზამ სალომეს.
-ინგლისურზე მივდივარ და 1 საათში სვაბოდაზე ვიქნები.-თქვა სალომემ.
-კაი იტოკში მაგ დროისთვის მეც სახლში ვიქნები და გამომიარე.-თქვა ლიზამ და დიდი ხნის შეკავებული მაინც გაეცინა.
კაი.თქვა სალომემ და გაკვირებულმა გაუთიშა ტელეფონი.
***
-აბუუ.-გახარებულმა თქვა სალომემ.
-ვაა ცოცხალი ხარ?-გადაკოცნა აბუმ სალომე.
-ბიჭო მომისმინე.
-ჰო რახდება?
-დარეკვა მინდოდა.-უთხრა სალომემ აბუს.
-ვააა გაგახსენდიიი?-სიტყვები გაწელა აბუმ.
-არა შენ რატო უნდა გამახსენდე-გაეცინა სალომეს.-პროსტა მაინტერესებდა რას აპირებთ დღეს?
-აუუ რავი,ერთად გავაკეთოთ რამე.გაიჩითეთ საღამომდე სადმე და ერთად გადავწყვიტოთ რაა.-თქვა აბუმ სერიოზული სახით.
-კაი ჰო.აუ ვაფშე ჩემთან ამოდით რაა,მე გოგოებს ვეტყვი და ჩემთან გადავწყვიტოთ რაა ყველაფერი.-უთხრა სალომემ აბუს და რეაქციას ელოდებოდა.
-კაი ამოვალთ.-თქვა აბუმ და კმაყოფილი სახით იყურებოდა.
-კაი წავედი აბა და ამოდით რაა მალე.-თქვა სალომემ და აბუ გადაკოცნა.
-აბა ჰეე.-უთხრა აბუმ სალომეს და ხელი აუწია.
ზუსტად ამ დროს დარეკა სალომეს ტელეფონმა.სალომემ ტელეფონს დახედა,თვალები გადაატრიალა ტუჩები დაპრუწა და ზარს უპასუხა.
-ხო მასხარავ.-სიცილით თქვა სალომემ.
-აი ასეთ დასაწყის ნამდვილად არ ველოდი.-გაეცინა გუგას.
-შენ არ იცვლები რაა.-სიცილით უპასუხა სალომემ.
-კაი ღადაობ მე რა შემცვლის ტო.-კიდე იჭრიჭებოდა გუგა და თან პერიოდულად ჩერდებოდა,ადვილი მისახვედრი იყო შუალედებში ალბათ სიგარეტს ეწეოდა.
-ეხლა აბუ ვნახე და ვუთხარი მარა შენც გეტყვი დაახლოებით 1 საათში ამოდით ჩემთან და საღამოსთვის მოვემზადოთ რაა.-სერიოზული ხმით თქვა სალომემ და თან ლიზას ხელი დაუქნია.
-ჰო ზუსტად მაგისთვის დაგირეკე,კაი იტოკში ამოვალთ.-თქვა გუგამ.
-კაი დროებით.-უთხრა სალომემ და თვალები გადაატრიალა.

-აბა ვის ელაპარაკებოდი.-ჩქარი ნაბიჯებით მოვიდა ლიზა,მოვიდა კი არა უფრო მოირბინა.ჯერ ისედაც როცა ნელა დადის მაინც ჩქარა დადის და ეხლა წარმოიდგინეთ,როცა ჩქარა ივლის ხო საერთოდ რას იზამს.
-შენნაირ ცანცარას.-თქვა სალომემ და თვალი ჩაუკრა ლიზას მერე კიდე გაეცინა.
-რაო მერე?-თქვა ლიზამ და საათს დახედა.
-უფ,რავიცი ვერაა კარგად.
-ოჰ,ახალი ამბავი თქვა ლიზამ და თმები გაისწორა.
-აუ ძაან მშია.-თქვა სალომემ და ლაპარაკი სხვა თემაზე გადაიტანა.
-მეც ძაან,ეხლა დავურეკავ ლინას და რამეს მოგვიმზადებს.
-აუ მიდი რაა.-თქვა სალომემ და გაუხარდა.
-მამ
-და
-ტი გძე?
-სახლში ლიზა სად ვიქნები?-მკაცრად თქვა ლინამ.
-აუ დეე,მი ოჩენ გალოდნი და რამე გაგვიკეთე რაა.
-ვი კტო?
-მე და სალომე.
-კაი სად ხართ?
-10 წუთში მოვალთ.
-კაი რამეს ვიზამ.
-გვიყვარხარ.-თქვა ლიზამ.
-აფერისტებო.-გაეცინა ლინას.
-ჰაჰ რაო?-იკითხა სალომემ.
-რავი რამეს ვიზამო.-გაეცინა ლიზას.
-აუ მერე ნინის და ნატასაც დავურეკავ,ამოვიდნენ ეგენიც.-თქვა სალომემ და ტელეფონი ამოიღო ჯიბიდან.
-აჰა.-თქვა ლიზამ და იქეთ აქეთ იყურებოდა თითქოს ვიღაცას ეძებსო.
ლიზასთან რო მივიდნენ უპირველეს ყოვლისა რაც კი ნახეს ყველაფერი შეჭამეს,საჭმელი რო დაინახეს ისეთი რეაქცია ქონდათ თითქოს მთელი ცხოვრებაა მშიერები არიანო.სახლში არსებული ბოლო ნამცეციც რომ შეჭამეს მერე მიხვდნენ რომ ბევრი მოუვიდათ და ცოთახანი საწოლზე წამოწვნენ და ადგომის თავი არ ქონდათ.ბოლოს მაინც გადაწყვიტეს ადგომა მოწესრიგდნენ და გაუდგნენ სალომეს სახლის გზას.გზაში ნატას დაურეკეს.
-ნატუუ.-თქვა ძალაგამოცლილმა სალომემ.
-ჰო სალი.-თქვა ნატამ.
-გოგო სად ხარ?-კითხა სალომემ და თან ლიზას ეღრიჯებოდა შეწყვიტე ცეკვაო.
-ნინისთან,მოხდა რამე?-იკითხა ნატამ.
-არა,არაფერი.
-უი მართლა საღამოს რა ვქნათ?-თქვა ნატამ.
-აი ზუსტად მაგპონტში დაგირეკე,10 წუტში ამოთ ჩემთან და გადავწყვიტოთ.
-აჰამ კაი.-თქვა ნატამ და ტელეფონი გათიშა.
მათი სახლში მისვლა და ბიჭების ერთი იყო.როგორც კი შევიდნენ სახლში ამოსუნთქვაც კი ვერ მოასწრეს,მაშინვე გაისმა ბრახუნის ხმა.მაშინვე მიხვდნენ რომ ნინი და ნატა არ იქნებოდნენ.მათთვის კარის გასაღებლად გავარდა ლიზა.
-ეეე.-დაიკივლა ლიზამ და ბიჭებს ჩაეხუტა.
-ჩემი სიცოცხლე ტოო.-თქვა გუგამ და ლიზა გადაკოცნა.
-როგორ მომენატრეთ პროსტაა.-იძახდა ლიზა.
ხმაურზე სალომეც გამოვარდა და უყურებდა მათ.
-სალუსს შენ არ უნდა მნახო ტო?-უთხრა გუგამ სალომეს და გაეცინა.
-აიტ შე ცანცარა,მაინც რო მომენატრე.-უთხრა სალომემ გუგას და ჩაეხუტა.
ამ დროს ამოვიდნენ ნინი და ნატაც,და იმათმაც დაიწყეს „აუ როგორ მომენატრეთ“ „გუგგს“ „აბუუ“ „ჩემი სიცოცხლე“ „გიოო“ „ლიზააა“ „სალიიი“ - და ასეთი უამრავი ფრაზა.
-კაი შემოდით და გადავწყვიტოთ ყველაფერი რაა.-თქვა სალომემ.
-ხო რა დრო ისედაც ცოტა გვაქვს.-დაიჩივლა აბუმ.
-კაი მართლა მოვრჩეთ რაა.-თქვა ნატამ და გუგა თავიდან მოიშორა.
-კაროჩე,ჩვენ მანქანებს დავითრევთ.-თქვა გიომ.
-ვის მანქანებს?-დააინტერესდა ლიზა.
-ჩვენ მანქანებს.-თქვა აბუმ.
-ლიზა რა დროს ეგაა.-თქვა ნინიმ და დაასერიოზულა.
-ბუშტები და თემები გვინდა უეჭველი ხოო?-იკითხა ნატამ.
-ჰო ეგენი იასნა.-უპასუხა გუგამ.
-ტორტიც გვინდა.-თქვა გიორგიმ.
-გადაღება?-როგორც ყოველთვის რაღაც სისულელე იკითხა ლიზამ.
-ჩვენ თვითონ გადავიღებთ.-თქვა აბუმ.
-ჩემი დებილი გოგო.-უთხრა გუგამ ლიზას და გაეცინა.
ლიზამაც შეხედა გუგას დაეჭყანა ენა გამოუყო და დასერიოზულდა.
-მარტო ტორტი არა კიდე სხვა რაღაცეებიც ხო უნდა ვიყიდოთ?-იკთხა ნინიმ.
-შენ ამდენ რაღაცაში მარტო ტორტი გაიგე?-გაეცინა სალომეს.
-არა საჭმელებიდან მარტო ტორტი ვიგულისხმე.-ნინისაც გაეცინა.
-ისე მამენტ ხოო,საჭმელებიც გვინდა.-თქვა გიომ.
-სასმელი?-იკითხა აბუმ.
-სასმელი ყველაპონტში.-უპასუხა გუგამ.
-აუ კაროჩე რაა დიდი მაყუთის ამბავია.-თქვა გიორგიმ.
-თან ყველაფერი გამზადებული უნდა ვიყიდოთ.-თქვა სალომემ.
-ხო ცოტა დრო გვაქვს და ვერაფრის გამზადებას ვერ მოვასწრებთ.
-იქნებ მოვასწროთ რამე მაინც.-თქვა ლიზამ.
-აუ რავი საჭმელების გარდა სხვა რაღაცეებიც ხო გვაქ მოსამზადებელი და ყველაფერს ვერ მოვასწრებთ.
-რა პრობლემაა,ბიჭებიც დაგვეხმარებიან.-თქვა ლიზამ და გაიღიმა.
-დაგეხმარებით ბაზარი არაა მარა ვერ მოვასწრებთ.-უთხრა აბუმ ლიზას.
-სალი მიდი ნათიას(ნინის დედა) დაურეკე აბა,ხო უნდა გავიგოთ ეგენიც რას აპირებენ.-უთხრა ნატამ სალომეს.
-კაი დავურეკავ მარა ბიჭებო თქვენც დაურეკეთ რაა მაკას,წამოვლენ აეროპორტში?-თქვა სალომემ.
-კაი მე დავურეკავ მაკას.-ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო და მეორე ოთახში გავიდა გიორგი.
სალომემაც აიღო ტელეფონი და დაურეკა ნათიას.
-გისმენთ.
-გამარჯობა ნათია დეიდა სალი ვარ.
-სალი როგორ ხარ?
-კარგად თქვენ.
-არაჩვეულებრივად.
-ჰო ამ დღეს ყველა სულმოუთქმელად ველოდებოდით.
-შენ მე უნდა მნახო.
-წარმომიდგენია.ნათია დეიდა რომე საათზე უნდა ვიყოთ აეროპორტში?
-1 ზე უნდა წამოფრინდნენ წესით.
-ძაან მაგარია,და რამე განსაკუთრებულს ხო არ გეგმავთ?
-არა სალი არაფერს.
-კარგი ნათია დეიდა და გნახავთ დღეს.
-კაი სალი შეხვედრამდე.
რაო?რაგითხრა?-იკითხა გიომ.
-1ზე ჩამოვლენო.
-მაშინ ისე ვქნათ რო პირველის ნახევრისთვის იქ ვიყოთ რაა.-თქვა აბუმ.
-ჰოჰო.-თქვა ლიზამ.
-და რამეს ვუმზადებთო?-მკითხა ნატამ.
-არა არაფერსო.ალბათ სახლში გაშლიან სუფრას და ეგაა რაა.-თქვა სალიმ.
-ჰო ეგ იასნა.-თქვა ნინიმ.
ამ დროს გუგაც შემოვიდა ოთახში.
-რაო მაკამ?-იკითხა სალიმ.
-კი მოვდივართო.
-აჰა ძაან კაი.
-რომელი საათია?-იკითხა ნატამ.
-5 ის ნახევარია.-უპასუხა ლიზამ.
-დავაით ეხლა მაყუთზე ვიჩალიჩოთ და მერე შევუდგეთ საქმეს.
-კაი წავედით.-თქვა ნინიმ.
ნახევარ საათში გოგოებს უკვე 150 ლარი გვქონდა აგროვებული და ბიჭების მოსვლას ველოდებოდით.
-მოვიდნენ მემგონი.-თქვა ლიზამ.
-კარი გააღეთ რა.-თქვა სალიმ.
-შემოდით.-კარი გააღო ნინიმ.
-რა ქენით აბა?-იკითხა გუგამ.
-150 ლარი გვაქ რაა.-თქვა ნატამ.
-ვა საღოლთ თქვენ.-უთხრა გოგოებს აბუმ.
-თქვენ რამდენი გაქვთ?-იკითხა ლიზამ.
-200.-უპასუხა გიომ.
-ვაა მაგარია.-თქვა სალიმ.
-კაი წავედით ხოო?-თქვა აბუმ.
-ჰო წავედით.-თქვა ნატამ.
10 საათზე მივიდნენ სახლში.ისეთი დაღლილები იყვნენ რო ვის ახსოვდა 2 საათში ყველაფერი მზად რო უნდა ჰქონოდათ.სახლში შესვლისთანავე ყველა დივანში ჩაწვა.
- ავდექით რაა ვერ მოვასწრებთ.-თქვა სალიმ.
-აუ ნატა 100 ბუშტი რა საჭირო იყო გეხვეწებიი?-იკითხა გიომ.
-იყო!-თქვა ნატამ.
-წამოდით სუფრა გავშალოთ და სახლი მოვრთოთ.-თქვა ლიზამ.
-წამო წამო.-უთხრა აბუმ.
საათნახევარში ყველაფერი გავამზადეთ ავიღეთ ფოტოაპარატები აიპადები ტელეფონები და წავედით ნათიასთან.
-გოგოებოო.-თქვა ნათიამ და ჩაგვეხუტა.
-როგორ მოგვენატრეთ.-თქვა ნატამ.
-მეც ჩემო საყვარლებოო და ხო გითხარით თქვენობით ნუ მომმართავთთქო რაა.-თქვა ნათიამ.
-აჰაჰა კაი ნათი.-უთხრა სალიმ.
-ვაა დათოო.-თქვა ლიზამ და დათო გადაკოცნა.
-გოგოებო როგორ ხართ?-ოთახში შემოვიდა დათო.
-მემგონი წასვლის დროა.-თქვა ნათიამ.
-ხო წავიდეთ.მაკა აეროპორტში მოვა პირდაპირ და ჩვენ ბიჭები გველოდებიან.
-რატო არ ამოიყვანეთ?-თქვა ნათიამ.
-რა აზრი ქონდა.-გაეცინა ნინის.
-კაი აბა აეროპორტში შევხვდებით თქვა ნატამ და კარი გააღო.
მე კი ამ დროს თითქოს ვიგრძენი ეს სიყვარული.ან დარწმუნებული ვიყავი იმაში რომ იქ სადღაც ყვეყანაში რომელიც რუკაზე ძლივს ჩანს ვიღაცეები მელოდენიან.პატარა ქვეყანაში მაგრამ დიდი გულით.საქართველო ისე მენატრებოდა ცუდათ ვხდებოდი,ბევრჯერ მიფიქრია ავიღებ ბილეთებს და წავალ ჩემს საყვარელ სამშობლოშითქო ახლა კი მივდიოდი ამდენი ხნის მონატრებულ ადგილად და უნდა მენახა კიდე უფრო მონატრებული ადამიანები.ვიციდი რომ ჩვენი შეხვედრა ცრემლების გარეშე არ ჩაივლიდა,12 საათი მოვფრინავდი მაგრამ სადაც 1 წელიწადს გავუძელი იქ 12 საათი რა მოსატანი იყო.რატომღაც ჰაერში ძალიან გაიწელა ეს დრო ასე მეგონა 12 დღეა მოვფრინავთქო,მაგრამ ამას უკვე მნიშვნელობა აღარ აქვს მე უკვე საქართველოში ვარ.მართალია ჯერ არავინ მინახავს მაგრამ 5-10 წუთში მათთაც შევხვდები,და ძალიან ძალიან ბედნიერი ვიქნები.
-ოღონდ არ იტირო.-მითხრა ლევანმა და მაკოცა.
-უკვე მეტირება.-ვუთხარი მე ლევანს და ჩავეხუტე.
-აბა გასვლის დროა.-თქვა ლაშამ.
-დეე წავედით.- თქვა მარიმ და გიო ხელში აიყვანა.
-გარეთ რომ გამოვედი და როდესაც ჩემები დავინახე ჯერ აზრზე ვერ მოვედი მერე კიდე როდესაც ყველა ერთად მეხუტებოდა და მკოცნიდა მაგან გამომაფხიზლა.


როგორ მომენატრეთ,ჩემო ერთგულო მკითხველებო,ისევ დაგიბრუნდით ლევანის და ნინის სიყვარულის ისტორიით,იმედია მაპატიებთ ამდენი ხნის განმავლობაში სიახლე რომ ვერ დავდევი მაგრამ ეხლა შევეცდები მალმალე დავდო ხოლმე ახალ-ახალი თავები.ოღონდ ჯერ პირველ რიგში თქვენი გამხნევება მჭირდება კომენტარების სახით.როგორც ყოველთვის ახლაც იგევე კითხვა მაქვს...გავაგრძელო? <3 <3