ცოტახანში სებასტიანს ტელეფონი ურეკავს და აივანზე გადის.
- მოვალ მე ახლავე. - ვუთხარი ჩემს მამიდაშვილს სა სებასტიანთან გავედი, რადგან ვინმეს ჩემი ბარგი წანოაღებინოს.
ასეთი ლაპარაკი მესმის:
- რა შემჭამე ბოლო-ბოლო?! - ძალიან გაბრაზებული იყო.
- ...
- ხო! ზუსტად! მიყვარს! - ამბობს , ტელეფონს თიშავს და გაოცებული მიყურებს.
მას ვიღაც უყვარს...სებასტიანს სძინავს და არ მინდა შევაწუხო. დიახ, ეს მე ვთქვი არ მოგესმათ. მისი უზომოდ მადლიერი ვარ! მაქვს უფლება ჩემს მშობლიურ სახლში 1 თვე გავატარო.
ყველაფერი, რაც დამჭირდებოდა ჩავალაგე და საწოლზე წამოვწექი.
სებასტიანს ისრვ სძინავს.
წარმომიდგენია ბებეს როგორ გაუხარდება ჩემი სახლში მისვლა...
დამიბერდა... 70 წლის ხდება... 70 წელი ცოტა არ არის...
იცით, მე ჩემი ბებე მახსოვს! მუქი ფერის თმები, ზღვისფერი თვალები, რომელიც არასოდეს არ გადასდის სხვა ფერში.
ლამაზი სახე, ნაზი კანი და ყველაზე მთავარი - მზერა!მზერა, რომელშიც ვერანაირად ვერ ამოიკითხავდით ვერც გაბრაზებას, ვერც ზიზღს, სიბოროტეზე ლაპარაკიც კი ზედმეტია!
არა რაა! ჩემი ბებე ყველაზე მაგარია!
***
ჩემი ტელეფონი რეკავს, სებასტიანს კი ისევ სძინავს.
- გისმენთ. - ვუპასუხე.
- ლორა, მამიდა როგორ ხარ? - მკითხა მამიდაჩემმა.
- ეე, მამიდ! რამდენი ხანია შენი ხმა არ გამიგია! როგორ ხარ? - ვუთხარი გახარებულმა.
- მამიდას გოგო ხარ შენ! ( არ ვარ - გავიფიქრე ) დღეს დიმას 50 წელი შეუსრულდა და ვუხდით და გეპატიჟებით! - მითხრა გახარებულმა.
- ვააა! მამიდ, მიულოცე იმ ტირანს ჩემგან! მოვალთ აბა რას ვიზამთ! - ვუთხარი სიცილით.
სებასტიანმა დაიზმუვლა.
- ლორა სად ხარ, რა ხმა იყო, ხო მშვიდობაა? - მამიდაჩემს შეეშინდა.
- სებასტიანმა მოგიკითხა. - ვუთხარი სიცილით.
უცებ სებასტიანმა თვალები ჭყიტა.
- მეც მომიკითხე! - მშრალად თქვა მამიდამ, დამემშვიდობა და ტელეფონი გათიშა.
- რა ხდება? - ძილბურანში იყო.
- მამიდამ დარეკა და დიმას 50 წლის იუბილეზე გვეპატიჟებიან. - ვუთხარი.
- მე მივდივარ! - ვუთხარი პაუზის მერე.
- მეც. - ამოიზმუვლა.
ეძინა ფაქტიურად.
ავდექი და კარებში უნდა გავსულიყავი რომ სებასტიანი მეუბნება:
- ჩამეხუტე რაა.
გავშრი. მერე გავბრაზდი.
- ნორმალური ხარ? - ვუთხარი.
- მოდი რაა! - მთხოვა.
თავი იმით დავიმშვიდე, რომ ფაქტიურად ეძინა და თვითონაც არ იცოდა რას ლაპარაკობდა.

***
ვსადილობდით, როცა სებასტიანი შემოგვიერთდა.
კარგ ფორმაში იყო.
- აბა, როგორ ხარ? - იკითხა ვაშლი "დაითრია" და გვერდით მომიჯდა.
- ბაშტი ბიძია, ჯერ შაჭმელი ჭამე და მერე დააყოლე ბაშლი! - უსაყვედურ ა მანიკამ.
- შე მაიმუნო! შენ ჭამე თორე დარჩები ჭიაყელას ხელა და იხოხებ ძირს! მერა ჭია-ჭიას დაგიძახებ! - უთხრა ვითომ მკაცრად სებასტიანმა.
- ბაშტი ბიძია მოკეტე! - უთხრა სიცილით მანიკამ.
- ასეთ სიტყვას კიდევ თუ იტყვი ბუა მოვა და წაგიყვანს!
თვალები გადავატრიალე და უხალისოდ ჩავარჭვე ჩანგალი საჭმელს.
- იცი რა არიშ? ლორამ მითხრა, ბუა არ არშებობშო და ნუ გეშინიაო! - ტუჩები მოპრუწა მანიკამ.
- ლორამ არ იცის ეგეთები. ბუა არსებობს.
ტუჩები მოვპრუწე.
"ყოვლიმსმცოდნე სებასტიანი"
- და კიდევ, აი მე რო პატარა გოგონა მეყოლება, ის შენზე კარგი და ზრდილობიანი იქნება! შენ სულ ლორას დაემსგავსე! - ისევ წამკბინა.
- კიდევ კარგი შენ მაინც არ გგავს! - ვუთხარი.
ცოტა ხანში სებასტიანი ჩემსკენ იწევა.
- შენ რა გგონია დილით შენთან ჩახუტება მინდოდა? - ჩაიცინა - არა, უბრალოდ ბავშვთან სიახლოვე მინდოდა და მეტი არაფერი. ნუ გგონია, რომ შენ რამედ ...
ბოლო სიტყვები ვეღარ გავიგე, რადგან თვალები დამეხუჭა და სებასტიანისკენ გადავვარდი.

***
- მაგარი აფერისტი ხარ რაა. - ჩაიცინა სებასტიანმა, როცა თვალი გავახილე.
ჩვენს ოთახში ვიყავით. მე და - ის.
- რა დამემართა? - ვკითხე.
- არა რაა, მაგარი მსახიობი ხარ! ყველამ დაიჯერა რო გული წაგივიდა! - ჩაიცინა.
- აუ თავი დამანებე რაა! ამ მჭირდება შენი უაზრო ლაყბობის მოსმენა! - ვუთხარი და წამოვდექი, მაგრამ
თავბრუ დამეხვა და ისევ დავეცი.
სებასტიანმა თავი გააქნია და ჩაიცინა.
- შეიგნე რომ ფეხმძედ ვარ! - ვუყვირე.
ადგა და უსიტყვოდ გავიდა გარეთ.

***

უბრალოდ გამოვეწყვე და დაბლა ჩავედი.
უკვე კარებში გავდიოდი, როცა სებასტიანი დამეწია.
- მეც მოვდივარ.
- ავშენდით. - ჩავიბურტყუნე.
- კარინამ მოგიკითხა წეღან. - მითხრა როცა მანქანაში ჩავჯექით.
- ავშენდი. - ვბურტყინებ.
- ლორა გამაგონე მაინც რას ამბობ!
- არ გკიდია? - ისევ ვბურტყუნებ.
- მაგიჟებს. - ისევ ბურტყუნი. ოღონდ ჩემი არა. მისი...

***
- ტირან, გილოცავ დაბადების დღეს, დაბერებულხარ! - ვუთხარი დიმას და მოვეხვიე.
- გეყო აწი ასეთები! ნახევარი საუკუნე გავლიე უკვე და მთელი ცხოვრებაა ვნანობ ლორას მამიდა რატომ წავართვი მეთქი! - თქვა სიცილით.
ყველას გაგვეცინა.
ჩემები ვნახე ყველა. მამას ისევ მაგრად მოვეხვიე.
მერე დავჯექით და ქეიფიც დაიწყო.
- ერთი რამ მინდა ვთქვა რაა... - დაიწყო დიმამ - დიდი ხნიდ წინათ, ოღონდ ზუსტად ამ დღეს, მე ბატონი საბას სახლში მივედი, რათა ჩემი მომავალი მეუღლისთვის ხელი მეთხოვა. ( ყველას გაახსენდა, რომ დღეს მათი ერთად ცხოვრების ვინ მოსთვლის მერამდენე წელი იყო. მამიდამ თავში ხელები წაიშინა) ზუსტად ამ დღეს იყო, რომ მივედი მათ სახლში და ყველა ოჯახის წევრი გავიცანი. ბოლოს მერგო პატივი და გავიცანი ამ ოჯახის თვალი, პატარა საყვარელი, მაგრამ ძალიან მწარე ენის პატრონი გოგონა , უცხო სახელით - ლორა, რომელმაც დანახვისთანავე ამითვალწუნა. ბევრი მცდელობა იყო მასთან დაახლოების, მაგრამ არაფრით გამიკარა და დღემდე ტირანს მეძახის. მე მინდა ამ ყანწით ჩემი უფროსი შვილი - ჩემი ლორა ვადღეგრძელო, ლორა, ბიძია გაგიმარჯოს! - მითხრა და ყანწი გამოცალა.
- მიყვარხარ ტირანო ბიძია! - ვუთხარი და გავიცინე.
რათქმაუნდა ყველამ გაიცინა.

***
ცოტახანში სებასტიანს ტელეფონი ურეკავს და აივანზე გადის.
- მოვალ მე ახლავე. - ვუთხარი ჩემს მამიდაშვილს სა სებასტიანთან გავედი, რადგან ვინმეს ჩემი ბარგი წანოაღებინოს.
ასეთი ლაპარაკი მესმის:
- რა შემჭამე ბოლო-ბოლო?! - ძალიან გაბრაზებული იყო.
- ...
- ხო! ზუსტად! მიყვარს! - ამბობს , ტელეფონს თიშავს და გაოცებული მიყურებს.
მას ვიღაც უყვარს...