ჯინერვა ინტერესით ისმენდა ყველაფერს.გამიკვირდა კითხვებს რომ.არ მაყრიდა.ლაპარაკი რომ დავასრულე,ცოტახანს უაზროდ მაშტერდებოდა.
-იცი რაღაც ეს მისი ძმა და დედამისი არ მომწონს.
-კარგი ერთი.გამეცინა მე.არც მე.მეხატება დიდად გულზე.ნეტავ გენახა როგორ იბღინძებოდა ორივე და საერთოდ მომეჩვენა.რომ ჩიკოს არაფრად არ აგდებს,ის ქალუ მასზე სიტყვა არ დაუძრავს.ნიკო კი ქებით ზეცაში აიყვანა.მამამისი კი საერთოდ სხვანაირია,ძალიან თბილი და მოსიყვარულე.თან ძალიან სიმპატიური.
-ალბათ ორივე მამას გავს,აბა დედამისი ისე აღწერე არამგონია დიდი გადასარევი იყოს...
-რამდენი ხანია რაც ჰარი გიყვარს??
-ეს საიდან გაგახსენდა? ისე ბავშვობიდან მიყვარდა.ნეტა გენახა რა მემართებოდა მის დანახვაზე.ჯინის სიცილი წასკდა ამის გახსენებაზე.
-შენ მალფოი უფრო გიყვარდა თუ...
-ჩიკო სულ სხვა.მზრუნველი და თბილია.მალფოი კი იქით ითხოვს ყველაფერს.
-ჰო ეგ ახალი ამბავი არაა...
პარკინსონიც გწარებული ყავდა.გაიცინა ჯინიმ.

მე და ჯინამ მთელი ღამე ვილაპარაკეთ.ათასი სისულელე განვიხილეთ ძველი ამბები გავიხსენეთ.
-ძალიან მწყდება გული წელს სკოლას რომ ვამთავრებთ.
-მე მომავალშიც აქ ვიქნები და ხომ იცი შეგიძლია ნებისმიერ დროს მოხვიდე,მაგგონაგელს ძალიან მოსწონხარ.შენ და ჩიკო რას იზამთ???
-აუუ წარმოდგენა არ მაქვს. ალბათ ჩიკო სამინისტროში კარგ პოსტს მიიღებს.
-ჰო და შენც არ დაგივიწყებს.ბოლოს და ბოლოს მამამისი მინისტრის მოადგილეა.
-კარგი რაა.

გამთენიისას ჩაგვეძინა და პირველი გაკვეთილის გაცდენაც მოგვიხდა.საშინლად გამოუძინებელი ვიყავი.მოვწესრიგდით და საკლასო ოთახისკენ წავედით.ჯინამ თავისი კლასისაკენ გადაუხვია მე კი დერეფანს გავუყევი, შემდეგ ჩუმად შევიპარე კლასში და ჩიკოს გვერდით დავიკავე ადგილი.უკან ვისხედით ამიტომ ვერავინ შემამჩნია.
-რა გჭირს??რატომ დააგვიანე??შუბლზე მაკოცა ბიჭმა.
-მთელი ღამე არ მეძინა.სკამის საზურგეს მივეყრდენი და თვალები დავხუჭე.
-აქ აპირებ დაძინებას? ??
-ნუ ნერვიულობ ვერავინ დამინახავს.ბიჭი ხელებით მერხს დაეყრდნო და პერიოდულად მზრუნველი მზერით გამომხედავდა ხოლმე.გაკვეთილები ჩემდა გასაკვირად მალე დამთავრდა მე კი ძილს ვერაფრით წავართვი თავი. ჩიკომ პატარა ბავშვივით ამიყვანა ხელში,მისმა სურნელმა უფრო გამაბრუა და მალე ტკბილად დამეძინა.
როცა გავიღვიძე უკვე საღამო იყო.
-მეგონა არასოდეს გაიღვიძებდი.გაიცინა ბიჭმა.იმდენი სამეცადინო გვაქვს ვერც კი წარმოიდგენ.
-ბიბლიოთეკაში წავიდეთ?? თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია ბიჭმა.

ბიბლიოთეკაში გვიან ღამემდე ვიჯექით მე ვხატავდი,ჩიკო კი ჩემს დავალებას წერდა.
-წავიდეთ რა?დავიჯღანე მე.
-რატო გეძინება?? დამცინა ბიჭმა.
წიგნები ადგილებზე დავალაგეთ და ბნელ დერეფანს გავყევით.
-მოიცა.გამაჩერა ბიჭმა.
-რა ხდება??ბიჭი დაიხარა და ტუჩებში ნაზად,მაგრამ ვნებიანად მაკოცა და მთელი ძალით ჩამიკრა გულში.ისე რომ ლამის გავიგუდე. ნელა ნელა ხელი შემიშვა და ნაზად მომეფრა.
-წამო ცოტა სუფთა ჰაერზე გავიდეთ.თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.ხიდზე გავედით.ცაზე სავსე მთვარე ანათებდა და მინდორზე დატოვებულ თოვლის ნარჩენებს ვერცხლისფრად აელვარებდა.გარეთ საკმაოდ ციოდა.ხიდის კიდეს მივაშურეთ.ჩიკო კიბეზე ჩამოჯდა მე კი მის კალთაში მოვთავსდი.
-გამოსაშვებ გამოცდებზე ნერვიულობ.მკითხა ბიჭმა.
-კი ცოტა შენ?
-კი.სკოლის მერე რას ვაპირებთ?
-ვაპირებთ? გავიკვირვე მე.
-ჰო.
-წარმოდგენა არ მაქვს,ჯობია არაფერი დავგეგმოთ.მერე გადავწყვიტოთ რამე.
-მე ალბათ ლონდონში გადავალ.
-მე ალბათ სამხრეთ საფრანგეთში წავალ,მამასთან.ბიჭს თვალები გაუფართოვდა.
-მე არ გაშვებ.გამოსცრა ჩიკომ .ძალიან გამიკვირდა,ადრე არასოდეს გაბრაზებულა.
-დამშვიდდი ეს ჩემი გადასაწყვეტია.
-რა ეგოისტი ხარ.ასე მარტივად ადგები და წახვალ.ნერვიულად წარმოთქვა ბიჭმა.
-არც მე მინდა წასვლა,მაგრამ მამაჩემი დაჟინებით ითხოვს,არ ვიცი რა ვქნა.ასე ვერ მიგატოვებ.ვერც ჩემებს მივატოვებ.
ცოტაც და ცრემლები წამომცვივდებოდა.
-კარგი დამშვიდდი,რამეს მოვიფიქრებთ.მთელი ძალით მიმიკრა მკერდზე.ლონდონში ერთად ვიცხოვროთ.რას იტყვი??
-არ ვიცი მანამდე რამდენიმე თვეა და რა მოხდება არავინ იცის.

დრაკო
სკოლის დამთავრებამდე რამდენიმე.თვეღა რჩებოდა ჩემი გონება კი მთლიანად ახალ გოგოზე იყო კონცენტრირებული.მგონი პაემანზე წასვლისას პირველად ვნერვიულობდი ასე.ვგრძნობდი რომ ჩემს ცხოვრრბაში დიდი ცვლილებების დრო დამდგარიყო,თუ მან მოახერხა და ასე ადვილად გადაიტანა ყველაფერი,არც მე ჩამოვრჩები.
ნეტავ მომავალში რა იქნება არამგონია ჩემი რეპუტაციის გამო ვინმემ მოინდომოს ჩემთან მუშაობა,ეს ფაქტი ძალიან მაწუხებს.რამე უნდა ვიღონო მაგრამ ჯერ ადრეა ამაზე ფიქრი.ნეტავ ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო,ნეტავ ამ უბედურებაში არ გავხვეულიყავი.სინანული გვიანია,ახლა ყველაფრის შეცვლა მომიწევს,არ ვიცი ამას შევძლებ თუ არა.

მიუხედავად იმისა რომ მალფოიმ გული ძალიან მატკინა და ყველას დასაცინი გამხადა,მის მიმართ გრძნობა ჯერ კიდევ განაგრძობდა არსებობას ჩემს გულში.ალბათ უფრო სიბრალულის გრძნობა იყო.ეს ფაქტი დიდად არ მომწონდა, მაგრამ ისიც კარგად ვიცოდი,რომ ეს ყველაფერი ასე მარტივად არ ჩაივლიდა ხანდახან ძალიან მინდა მასთან დავბრუნდე, თუნდაც მთელმა სკოლამ ტალახი მესროლოს,მაგრამ ამას ვერ გავაკეთებ,ჩიკოს ასე ვერ მოვექცევი და საერთოდ ის რომ არა საშინელ დეპრესიაში ვიქნებოდი,და საერთოდაც ძალიან შემიყვარდა.
ჩემს თავს ახსარებას ვაბარებ.ვერასოდეს წარმივიდგენდი ჩემ თავთან ლაპარაკი თუ მომიწევდა.უკვე ერთი საათია ერთ გვერდს დავშტერებივარ და სიტყვების წყობას უაზროდ ვაყოლებ თვალს.
-ღამის სამი საათია აქ რას აკეთებ თავზე წამომადგა ჰერმიონი,მისი ტონი აღარ იყო ისე მკაცრი როგორც აქამდე.
-არ მეძინება და ვიფიქრე წიგნს წავიკითხავდი.
აშკარად რაღაც უნდოდა რომ ეთქვა მაგრამ ვერ ბედავდა,აქამდე არასოდეს დამლაპარაკებია.ნეტავ რა ბზიკმა უკბინა.
-მე დასაძინებლად წავალ.ნაძალადევი ღიმილით ვუთხარი გოგოს, კიბე სწრაფად ავირბინე და ცივ საწოლში შევწექი.ნეტავ შენეძლოს დავიძინო და რომ გავიღვიძებ ყველაფერი მოგვარებული დამხვდეს.მგონი ბევს ვინდომებ......

-----------
აუცილებლად დააფიქსირეთ თქვენი აზრი,მადლობა რომ კითხულობთ :* :* <3