თვალებში ვუყურებდი და რა ვიცოდი როგორი რეაქცია უნდა მქონოდა, ის ხომ ჩემი შვილის მამა იყო მაგრამ იყო ადამიანი რომელიც ერთხელ ვნახე და უკვე 5წელია არ მინხავს.
-გამარჯობა, გილოცავთ შვილის დაბადების დღეს- მომილოცა და ხელი გამომიწოდა, არ ვახსოვარ პირველი ეს გავიფიქრე და გამეხარდა,უხეხული სიტუაცია აღარ შეიქმნებოდა
-გამარჯობა დდა მადლობა- მეც ჩამოვართვი ხელი
-დიკო გილოცავ დიდი გოგო გაიზარდე მშობლები რომ გაახარო- უთხრა დიკოს რომელიც როგორც იქნა მოეშვა ლუკას საჩუქრის თვალიერებას
-მადლობა დემეტრე ბიძია- უთხრა დიკომ და ჩაეხუტა. არ ვიცი მაშინ რა ვიგრძენი რცა დიკო თვის სანატრელ მამას ეხუტებოდა რომელზეც ხშირად არ საუბრობს თუმცა ვიცი არ გაცნობილი მამა როგორ უყვარს არაერთხელ გადავაწყდი მის ნახატებს მამაისსაც რომ ხატავდა, კითხვებს მამაისზე კი დღესასაწაულების დროს უფრო მისვავდა, პირველად რომ მკითხა მამიკო სადააო იმ ღამეს ბევრი ვიტირე, ჩემ შვილს მამა სჭირდებოდა მამა რომელიც გვერდით ეყოლებოდა როცა მე გავუბრაზდებოდი და დაიცავდა, მე უდედობაც გამოცდილი მაქვს და უმამობაც, იმ განსხვავებით რომ მე მამას ვიცნობდი და დედას არა, დიკოს აქვს მოთხოვნა მამის გაცნობის მე კიდევ დედაჩემის გაცნობა არსადროს მდომებია, საერთოდ ძალიან უემოციო ვარ სიყვარულთნ დაკავშირებით, თუმცა ამას ჩმს ხასიათზე ზეგავლენა არასდროს მოუხდენია ყოველთვის ლაღი ადამიანი ვიყავი რომელის]ც შეცდომებს არ ერიდებოდა პირიქით ჩადიოდა შეცდომებს,შემდეგ კი მაგალითს იღებდა რა როგორ უნდა გაეეთებინა და ამას ვითვალისწინებდი კიდეც.
-ახლა კი წავიდეთ სუფრას შემოვუსხდეთ უფროსეები აქვეა გაშლილი პატარებმა ჯერ ითამაშონ თუ უნდათ მათ ცალკე მოემსახურებიან არ იღლვოთ, შემდეეკ კი გასართობი ცენტრიდანაც მალე მოვლენ- თქვა ჩემმა ძმამ სტუმრები სუფრასთან მიიწვია. ყველა კარგად გაერთო მე კი თითქმის სლ ჩაფქრებული ვიყავი და გულს ვერაფერს ვუდებდი, უცნაური სიტუაცია იყო მე ჩემი შვილის მამასთან ერთად ერთ მაგიდასთან ვიჯექი რომელმაც არც კი იცოდა მე ვინ ვიყავი არათუ დიკოზე, და მას ისე ლოცავდა და მშობლებთან ერთდ ტკბილ ცხოვრებას უწინასწარმეტყველებდა თითქოს დიდი ხნის ნაცნობები ვიყავით
ბედი რომ მეთამაშება ამას დიდი გამოცნობა არ ჭირდება, მარტო ჩემზე ცდილობს მგონი მთელი მისი ირნიის გადმოფრქვევას. სუფრაზეე დალევა გახურდა მეც დავლიე ერთი ჭიქა ჩემი შვილს რომ მივულოცე, სუფრა დავტოვე ვერ გავჩერდი მეტ ხანს და უკანა ბაღში გავედი, არ ვიცი რამდენი ხანი იყო გასული უკნიდან ჩახველების ხმა რომ გავიგე
-ესეიგი გათხოვდი
-ვერ გავიგე?
-შენ რა გგონია მართლა არ მახსოვხარ? სიმართლე გითხრა ბევრი მყოლია მაგრამ ქალიშვილები ცოტა ასე რომ მათ განსაკუთრებულად ვიმახვსვრებ- მითხრა ცინიკური ხმით და ახლა დავაკვირდი მის მწვანე თვალებს რომლებიც ცინიზმითა და ვნებით იყო აღსავსე
-არ ვიცი ვისში გეშლებით მაგრამ მე ის ნამდვილად არ ვარ ვინც გინდათ
-შენ ის ხარ ის ხარ ვინც მინდა და კარგად მახსოვხარ ნია ცერცვაძე- აი ახლა კი შრში ვარ და არ ვიცი რა უნდა ვქნა
-მე გეუბნებით რომ ის არ ვარ ვინც გგონიათ
-მე კიდევ გითხარით ის ხართ ვინც მგონიხართ
-ის ვარ ვინც გგონივართ თუმცა ამ საუბრის გაგარძეება აღარ მინდა- ვუთხარი გაბრაზებულმა ა ახლა გავაცნობიიერე რომ გამომიჭირა თუმცა უკან დახევაც აღარ შეიძლებოდა უკვე
თვალებში ვუყურებდი და რა ვიცოდი როგორი რეაქცია უნდა მქონოდა, ის ხომ ჩემი შვილის მამა იყო მაგრამ იყო ადამიანი რომელიც ერთხელ ვნახე და უკვე 5წელია არ მინხავს.
-გამარჯობა, გილოცავთ შვილის დაბადების დღეს- მომილოცა და ხელი გამომიწოდა, არ ვახსოვარ პირველი ეს გავიფიქრე და გამეხარდა,უხეხული სიტუაცია აღარ შეიქმნებოდა
-გამარჯობა დდა მადლობა- მეც ჩამოვართვი ხელი
-დიკო გილოცავ დიდი გოგო გაიზარდე მშობლები რომ გაახარო- უთხრა დიკოს რომელიც როგორც იქნა მოეშვა ლუკას საჩუქრის თვალიერებას
-მადლობა დემეტრე ბიძია- უთხრა დიკომ და ჩაეხუტა. არ ვიცი მაშინ რა ვიგრძენი რცა დიკო თვის სანატრელ მამას ეხუტებოდა რომელზეც ხშირად არ საუბრობს თუმცა ვიცი არ გაცნობილი მამა როგორ უყვარს არაერთხელ გადავაწყდი მის ნახატებს მამაისსაც რომ ხატავდა, კითხვებს მამაისზე კი დღესასაწაულების დროს უფრო მისვავდა, პირველად რომ მკითხა მამიკო სადააო იმ ღამეს ბევრი ვიტირე, ჩემ შვილს მამა სჭირდებოდა მამა რომელიც გვერდით ეყოლებოდა როცა მე გავუბრაზდებოდი და დაიცავდა, მე უდედობაც გამოცდილი მაქვს და უმამობაც, იმ განსხვავებით რომ მე მამას ვიცნობდი და დედას არა, დიკოს აქვს მოთხოვნა მამის გაცნობის მე კიდევ დედაჩემის გაცნობა არსადროს მდომებია, საერთოდ ძალიან უემოციო ვარ სიყვარულთნ დაკავშირებით, თუმცა ამას ჩმს ხასიათზე ზეგავლენა არასდროს მოუხდენია ყოველთვის ლაღი ადამიანი ვიყავი რომელის]ც შეცდომებს არ ერიდებოდა პირიქით ჩადიოდა შეცდომებს,შემდეგ კი მაგალითს იღებდა რა როგორ უნდა გაეეთებინა და ამას ვითვალისწინებდი კიდეც.
-ახლა კი წავიდეთ სუფრას შემოვუსხდეთ უფროსეები აქვეა გაშლილი პატარებმა ჯერ ითამაშონ თუ უნდათ მათ ცალკე მოემსახურებიან არ იღლვოთ, შემდეეკ კი გასართობი ცენტრიდანაც მალე მოვლენ- თქვა ჩემმა ძმამ სტუმრები სუფრასთან მიიწვია. ყველა კარგად გაერთო მე კი თითქმის სლ ჩაფქრებული ვიყავი და გულს ვერაფერს ვუდებდი, უცნაური სიტუაცია იყო მე ჩემი შვილის მამასთან ერთად ერთ მაგიდასთან ვიჯექი რომელმაც არც კი იცოდა მე ვინ ვიყავი არათუ დიკოზე, და მას ისე ლოცავდა და მშობლებთან ერთდ ტკბილ ცხოვრებას უწინასწარმეტყველებდა თითქოს დიდი ხნის ნაცნობები ვიყავით
ბედი რომ მეთამაშება ამას დიდი გამოცნობა არ ჭირდება, მარტო ჩემზე ცდილობს მგონი მთელი მისი ირნიის გადმოფრქვევას. სუფრაზეე დალევა გახურდა მეც დავლიე ერთი ჭიქა ჩემი შვილს რომ მივულოცე, სუფრა დავტოვე ვერ გავჩერდი მეტ ხანს და უკანა ბაღში გავედი, არ ვიცი რამდენი ხანი იყო გასული უკნიდან ჩახველების ხმა რომ გავიგე
-ესეიგი გათხოვდი
-ვერ გავიგე?
-შენ რა გგონია მართლა არ მახსოვხარ? სიმართლე გითხრა ბევრი მყოლია მაგრამ ქალიშვილები ცოტა ასე რომ მათ განსაკუთრებულად ვიმახვსვრებ- მითხრა ცინიკური ხმით და ახლა დავაკვირდი მის მწვანე თვალებს რომლებიც ცინიზმითა და ვნებით იყო აღსავსე
-არ ვიცი ვისში გეშლებით მაგრამ მე ის ნამდვილად არ ვარ ვინც გინდათ
-შენ ის ხარ ის ხარ ვინც მინდა და კარგად მახსოვხარ ნია ცერცვაძე- აი ახლა კი შრში ვარ და არ ვიცი რა უნდა ვქნა
-მე გეუბნებით რომ ის არ ვარ ვინც გგონიათ
-მე კიდევ გითხარით ის ხართ ვინც მგონიხართ
-ის ვარ ვინც გგონივართ თუმცა ამ საუბრის გაგარძეება აღარ მინდა- ვუთხარი გაბრაზებულმა ა ახლა გავაცნობიიერე რომ გამომიჭირა თუმცა უკან დახევაც აღარ შეიძლებოდა უკვე
-ჰმმ ემე კითხვა დაგისვი ქალბატონო ნია თუ გახსოვს გატხოვდი?
-კი გავთხოვდი როგორც მახსოვს ბავშვებს ჰაერზე ვერ აჩენენ
-მაგისთვის გათხოვება რომ არ არის საჭირო შენზე უკეთ ვინ იცის?
- მე .... მე .... -ვიგრძენი როგორ ვერ ვახერხებდი სუნთქვას და თვალებშ მიშავდებოდა ბოლოს კი ძირს დავეცი

ვიცი საკმაოდ დავაგვიანე ახალი თავის დადება და პატარაცაა თუმცად ღEს მხოლოდ ამის დაწერა მოვახერხე ხვალ საკმაოდ დიდ და მსუყე თავს დავდებ,დიდი დიდი სამი თავია დარჩენილი დამთავრებამდე. თქვენი კომენტარების წაკითხვა ძAლიან მახარებს და მადლობა რომ აზრს გამოხატავთ ამ ჩემი ნაჯღაბნის შესახებ. მადლობა კიდევ ერთხელ <3