-რა გჭირს შენ? - უკან გამომყვა ნიკუშა
-აუ რავი ნიკა
-გავიაროთ კარგი?
თავი დავუქნიე და უკან გავყევი
-რაღაც არ გაგიხარდა წვეულებაზე რომ დაგპატიჟეს?
-ხო გითხარი გუშინ არ მიყვარს წვეულებები
-არა და მიზეზი სხვა რამე რომ ჩანს/
-რა შეამჩნიე?
-რაღაცას მალავ
-კაი რა ნიკა
-კარგი შენი საქმის შენ იცი
-უბრალოდ არ მინდა წასვლა
-გინდა არ წავიდეთ?
-რა? - გამიკვირდა
-ხო მე და შენ ბეთანიაში ავიდეთ და ისინიც ამოვლენ მერე
-მე და შენ ერთმანეთი გუშინ გავიცანით
-და ეხლა მე და შენ მარტო ვსეირნობთ - გამიღიმა
მის პასუხზე მეც გამეღიმა
-არა არა ბავშვებს ვერ გავუტეხავ
-მაშინ გვიან მივიდეთ სანამ დამთავრდება ცოტა ადრე
-შენ რატომ მეხმარები ? - გამეცინა
-არც მე მინდა წასვლა
-აუ არვიცი რა ეწყინებათ
-მე გვიან მივალ და შენც ეგრე ქენი თუ გინდა არ დაგაძალებ
-ხვალ გეტყვი პასუხს - გამეცინა
-მოდი თემა შევცვალოთ რა
-აბა გისმენ
-შეყვარებული გყავს?
-არა
-შენ? არა? - გაუკვირდა
-არა არა - გამეცინა
-ეე არ ველოდი
-მოდი კიდევ შეცვალე თემა რა
რაღაც უნდა ეთქვა როდესაც ტელეფონის ხმა გაისმა
-ხო... გისმენ... მითხარი დროზე... კარგი მოვდივარ... - ტელეფონი გათიშა და მე მომიტრიალდა - ბოდიში მარიამ უნდა წავიდე საქმე მაქვს
-ნიკა ხომ მშვიდობაა?
-კი კი გნახავ ხვალ - გადამკოცნა და ჩქარა წავიდა
ნეტავ რა მოხდა? გავიფიქრე და სახლისკენ წავედი
ამ სახლში სულ ერთი და იგივე სიტუაცია მხვდება!
დედა სამზარეულოშია ან ტელევიზორს უყურებს მამაჩემი კი სამუშაოს არ შორდება
-ბარო ხალხი - ხელი ავწიე და ქურთუკი იქვე მივაგდე
-სად იყავი დე ამდენი ხანი?
-ბავშვებთან დედა - ვუთხარი და გვერდით მივუჯექი - მაამააა პრივეტ
-აუ მარიამ მოიცა ერთ წამს - მითხრა და რაღაცის თვლა განაგრძო
-მოგება გვაქვს თუ.. ? - აღარ დავამთავრე
-კარგად მიდის საქმე წაგება არ გვაქვს
-კაიია ცოტნე კაი - გამეცინა - როდის დამაცწებინებ მუშაობას აბა?
-ჯერ სწავლა დაამთავრე მარიამ და მაგაზე მერე ვიფიქრებთ
-კაი რა დაგეხმარები მაინც და ვიმუშავებ ხოლმე , კიდევ ოთხი წელი რა გაძლებს მამა? მიდი რა , თან მასწავლი რაღაცეებს
-შეხვედრაზე წაგიყვან თუ გინდა?
-რომელ?
-გუშინ რომ გითხარი და დამეხმარე მაგ საქმეში
-კაი მამა შევთანხმდით - ვუთხარი და ხელი გავუწოდე
ცოტნეს გაეცინა და ხელი ჩამომართვა
კატოსაც გაეცინა და ტელევიზორის ყურება განაგრძო
-ოთახში ვარ - დავიბარე და მშობლები მარტო დავტოვე
ტელეფონი მოვიმარჯვე და სოფოს დავურეკე
*****
-სოფო
-ჰოუ მარ
-არ მინდა ხვალ წამოსვლა
-მოიცა რა მაგრად გავერთობით თან გავიგებთ როგორი ძმა ჰყავს
-ყველაზე იდიოტი და უზრდელი!
-შენ რა იცი?
-გადმოხვალ ჩემთან?
-კი
-სალოსაც გაუარე
-კაი - მითხრა და ტელეფონი გამითიშა
*****
გადავწექი და ფიქრი დავიწყე
გავყვე ნიკუშას თუ ჩავება ომში?
როდის იყო მარიამი რთულ გამოწვევას არ ღებულობდა?
ან ვინმესი ეშინოდა?
მიფრთხილდი გიორგი მოვდივარ!
გამეცინა და ტელეფონში ტამაში დავიწყე
-არა რა რომ თამაშობ სასაცილო საყურებელი ხარ - გავიგე სოფოს ხმა და ტელეფონი შევინახე
-აბა რა ხდება ? - მკითხა სოფომ და ორივე წინ დამიჯდნენ
ყველაფერი მოვუყევი და რეაქციას დაველოდე
-დეგენერატი! (სოფო)
-საყვარელი - თქვა სალომემ და ორივემ გაკვირვებული სახით შევხედეთ რაზეც სიცილი აუტყდა - რა გაცინებთ?
-სისაყვარლის რა შეამჩნიე?
-აუ რავი - გაეცინა
-დებილი ხარ რა
-აუ კაი რა ეხლა მაგის გამო არ უნდა წამოხვიდე? (სოფო)
-არა სოფ მოვდივარ - გავუღიმე
-რა კარგია! (სოფო)
-ფრთხილად იყავით იქ ერთმანეთი არ ცემოთ - გაეცინა სალოს
-პროსტა რამე მითხრას და მერე ნახავ ცემას!
სოფოს სიცილი აუტყდა
-რა გაცინებს?
-შენ ბიჭს ცემ? - არ გაჩერდა
-ვცემ!
-წარმატებები ჩემო სიცოცხლე
-თუ მომიწია თვითონ ნახავ - გავუღიმე
-კარგი წამოდით ეხლა - გვითხრა სალომემ და კარისკენ წავიდა
-სად?
-გარეთ ბიჭები გველოდებიან
-ნიკუშაც ? - ვიკითხე ინტერესით
-გოგო შენ ნიკუშა? - იკითხა სოფომ და სახის გამომეტყველებით ყველაფერი მითხრა
-არა გაგიჟდი?
-რავი მშვენიერი ბიჭია
-არა არა
-მაგან მოსწონხარ მგონი
-არამგონია , უი რა უნდა გითხრათ კიდე - გოგოებს ჩემი და ნიკას საუბარი მოვუყევი
-გეუბნები მოსწონხარ და არ გჯერა
-იქაა ნიკაც?
-არა არა და წამოდით რა - იყვირა სალომ
გარეთ გავედით და ბიჭები თურმე წინ გველოდებოდნენ
სამივე გადავკოცნე
ლუკამ ხელი გადამხვია და წინ წავედით
ბავსვები უკან გამოგვყვნენ
ჩვენ ექვსნი
არა რა მათ გარშე სიცოცხლეც არ მინდა! ყველაფერს ალამაზებენ
მთელი საბურტალო შემოვიარეთ , ყოველი წამი გავიხსენეთ ერთად გატარებული
-გავერთობით არა ბეთანიაში ? - მხიარულად თქვა შაკომ
-აუ მაგრად ტო ძაან გაასცორებს (ლუკა)
-აუ ეს ნიკაც რა ჯიგარი ვინმეა (ძიმკა)
-ჰოო ძააან ბევრი არც გვეტყოდა მსგავს რამეს (სოფო)
-ისე მაგას ვიღაც მოსწონს - წრბები აათამაშა შაკომ
-ჰო მეც ეგრე მგონია - თქვა სოფომაც და ყველამ მე შემომხედა
-აბა დავაით ეხლა ჩემია ეს გოგო მარტო - თქვა ლუკამ სიცილით და შუბლზე მაკოცა
-ჰო გაიგეთ ? - მეც გამეცინა და მაგრად ჩამეხუტა
კიდევ ბევრი ვილაპარაკეთ და ძალიან გვიანი იყო მგონი ორიც სახლში რომ ავედი
დედას ეძინა აი ცოტნე კი ისევ საქმეში იყო
-აუ მა - მივედი და ხელი მოვკიდე - წამოდი - ვუთხარი და მისი ოთახისკენ წავიყვანე - უნდა დაისვენო შედი და დაიძინე გთოვ! - ლოყაზე ვაკოცე
-ჩემო სიცოცხლე - გულში ჩამიკრა
-მიდი მიდი - გავურიმე და ჩემი ოთახისკენ წავედი
ვუყურებდი სანამ შევიდოდა
გაეღიმა
თავი გააქნია და ოთახის კარი მიხურა
მის ქცევაზე მეც გამეღიმა და კარგ ხასიათზე დავდექი
ვიბანავე და დავწექი
ნიკას მივწერე
"ყველაფერი კარგადაა?"
"კი მადლობა რომ დაინეტერესდი "
"კარგია.. წავედი ეხლა ტკბილი ძილი , გნახავ ხვალ"
"შენც მარიამ"
ესემესი ვნახე და ჩემს თავს უფლება მივეცი სიზმრებში წასულიყო
**************
დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა
და აი ეს დაძაბული დღეც დაიწყო!..
დილით გოგოები დამადგნენ თავზე ორივე რაღაც სასწაულად გამოიყურებოდა
მათ დანახვაზე მომინდა ბიჭი ვყოფილიყავი
-რაა ლამაზეეები ხართ - ვუთხარი კომპლიმენტი და პირი დავაღე
-შენ კიდევ წევხარ? - მისაყვედურა სოფომ და ტანსაცმლის კარადა გამოაღო
-აუ მეზარება
-აეთრია მარიამ მალე - დამიბღვირა სალომემ და წამებში ფეხზე ვიყავი
-შენ არ მცემო და - სოფოსთან მივედი - აბა რას ვიცმევ
სოფოს დიდი ძებნის შემდეგ არჩევანი შავ ტანზე მომდგარ კაბაზე გაკეთდა , ასევე შავი მაღალქუსლიანები
გოგოებმა კოსა გამიკეთეს და მსუბუქი მაკიაჟი
სარკეში ჩავიხედე და ჩემი თავით გაკვურვებული დავრჩი
გამეღიმა
გოგოებს ხელი ჩავკიდე და ოთახიდან გავედით
-საიათ დედი? - ინტერესით გვკითხა კატომ
-რაღაც წვეულებაზე მოვდუვართ მეგობრმა დაგვპატიჟა - ჩემს მაგივრად პასუხი გასცა სალომემ
-მერე ეს ესე მგოვიარე ქალივით შავებში რატომ მიდის? - თავი უკმაყოფილოდ გააქნია კატომ
-მადლობა დედა
-ვაუ რა ლამაზები ხართ გოგოებო - ოთახიდან გამოვიდა ცოტნე და გაგვიღიმა
-მადლობა ცოტნე ბიძია - ღიმილით უთხრა სალომემ
-კარგი წავედით - ხელი ვკარი ორივეს და გასასვლელისკენ წავიყვანე
-როდის მოხვალ? - გამოგვძახა კატომ
-არ დამელოდოთ! - ვუთხარი და გარეთ გავედით
შევბრუნდი და ბიჭების გაოგნებულ მზერას წავაწყდი
-ანგელოზი ხარ! (შაკო)
-არა რა მარიამ შენს თავს გადააჭარბე (ძიმკა)
-მაგარ ვიდზე ხარ ე (ლუკა)
ნიკას არაფერი უთქვმას უბრალიდ მიყურებდა თან თვალებს არ მაშორებდა
გამეღიმა
თავი დავხარე და ლუკას გვერდით დავიკავე ადგილი
მეტრეველების სახლთან მალე მივედით , სახლში ჩვეულებრივი მაგრამ გარეთ იმედენი მანქანა ეყენა გამიკვირდა ამ სახლში ამდენი ადამიანი როგორ დაეტიათქო?
ამ საერთოდ ვინ იყო გიორგი ასეთი რომ წვეულებას აწყობდნენ
სახლთან ანა დაგვხვდა ყვლა გადაგვკოცნა და სახლში შეგვიპატიჟა
გარემოს თვალიერება დავიწყე მაგრამ გიორგი არსად ჩანდა
არავინ არაფერს ამბობდა სვავდნენ საუბრობდნენ
ისიც ვიფიქრე მშობლების სიტყვა გამოვტოვეთქო მაგრამ ხალხი მხოლოდ ეხლა მოდიოდა
ანუ ყველაფერი ეხლა იწყებოდა
სახლში შესულს ნახევარი სტუმრები ჩვენ გვიყურებდა , ჩვენ რა მე სოფოს და სალომეს
თავი უხერხულად ვიგრძენი და ლუკას ჩავჭიდე ხელი
იქვე პატარა მაგიდასთან დავსხედით
მე ნიკას გვერდით მომიწია დაჯდომა თვლას არ მაშორებდა და თავს ძალიან უხერხულად ვგრძნობდი , თვალებში ვერც კი ვუყურებდი დამნაშავე ბავშვივით
-არ ვიცეკვოთ? - გავიგე ნიკას ხმა და უარის სათქმელად მოვემზადე მაგრამ ვერა ვერ გავბედე
ხელი ჩავჭიდე და საცეკვაოდ გავყევი
-არადა წამოსვლას არც აპირებდი - მიჩურჩულა და ოსტატურად ააყოლა ტანი მუსიკას
-რატომღაც გადავიფიქრე და შენ რას მეტყვი?
-ჰო მეც გადავიფიქრე - მითხარა და ვიგრძენი როგორ გაეღიმა
ბავშვებისკენ გავიხედე და გიორგი შევნიშნე ანასთან ერთად
სალომე იღიმოდა და სოფო კი თვალებით ჭამდა გიორგის
-წამო - ცეკვა შევწყვიტე და ნიკა მაგიდისკენ წავიყვანე
გიორგის ჩემს დანახვაზე ღიმილი სახეზე შეაშრა და თვალები ჩემი ხელისკენ გაექვა
ეს მესიამოვნა და ნიკუშასთვის ხელი არ გამიშვია
-გიორგი და მარიამი იცნობენ უკვე ერთმანეთს - ანამ ბავშვებს გაუღიმა მე კი ნიკას დაბღვერილი ვუყურებდი - გიო ეს კი ნიკაა - ნიკასკენ ანიშნა
გიორგის არაფერი უთქვამს უბრალოდ ოდნავ თავი დახარა
ნიკამაც იგივე გაიმეორე
და ეხლა ეს "სასიამოვნოა" "ჩემთვისაც" ნიშნავს?
მშობლება გიორგი და ანა მითთან მიიხმეს და წავიდა ეხლა ორმეტრიანი სიტყვაობა
არა ამას ნამდვილად ვერ მოვისმენდი
ამიტომ სახლში უაზროდ ბოდიალი დავიწყე
დიდხანს ვიბოდილე პირველი სართული , მეორე სართული , მესამესაც ვამთავრებდი როდესაც ძლიერი მკლავი ვიგრძენი და რომელიღაც ოთახში აღმოვჩნდი
ვერაფერი ვერ გავიზარე
მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს როდესაც ოთახში კარის მიჯახუნების საშინელი ხმა გაისმა
თითქოს თვალები გამეწმინდა და წინ გიორგის სახე დავლანდე
შემეშინდა...
ისეთი თვალებით მიყურებდა მეგონა მომკლავდა
-მომისმინე ქალბატონო შენი ნაგლი როჟები სხვა დროისთვის შეინახე და ხალხში ესე ნუ მიყურებ მითუმეტეს ჩემს დასთან
-არ გსიამოვნებს გიორგი? - შევეცადე გამეღიმა
-ძალიან მოქმედებ ნერვებზე!
-ხელი გამიშვი მტკივა ! - ვუღრიალე და თავი გავინთავისუფლე
კარისკენ წავედი და გაღება ვცადე
მაგრამ...
მაგრამ ამაოდ
კარი ჩაკეტილი იყო
-გიორგი გააღე კარები! - ვუყირე
-მე არ ჩამიკეტავს - მითხრა ისე ვითომც არც არაფერი ხდებოდეს
-გიორგი არ მეხუმრება გააღე დროზე კარები!
-მე არ ჩემიკეტია!
-აბა რა ჯანდაბა სჭირს?
-ალბათ რომ მივხურე რაღაც დაზიანდა და აღარ იღება
-და ამას ასე მშვიდად როგორ ამბობ? ოთახში ვართ ჩაკეტილები! - ვიყვირე და კარებზე მუშტების რტყმა დავიწყე
-მოიცა კარები არ გატეხო , მაინც ვერავინ ვერ გაიგებს არ დადიან აქ
-მოიცა აბა როგორ გავალთ?
-მე არაფერი მაქვს საწინააღმდეგო აქ ყოფნაზე
-და ხვდები რომ ორნი ვართ? - ვიყვირე
-არ გიმჩნევ და ეგაა რა
-ვაიმე ეხლა მოკეტე თორემ სახელს და გვარს დაგტოვებ!
-რა თქვი გოგო? - ჩემსკენ წამოიწია
-იფიქრე როგორ გავიდეთთო
-არვიცი აქ კვირაში ერთხელ ამოდის დამლაგებელი და არამგონია ის დღე დღეს იყოს თან წვეულებაა
-როგორ ძებნას არავინ დაგიწყებს იქ რომ არ იქნები?
-მამაჩემაა ჩემი ხასიათი იცის და არამგონია ძებნა დამიწყოს თუ არ ვარ ანუ არ მინდა
-და ეხლა არ გინდა? - ჩავილაპარაკე საცოდავად
-არა!
-აუ გამიყვანე აქედან! შენ ვერ გაგიძლებ!
-ვერ გაიგე რა გითხარი? უკვე ყელში ხარ მარიამ!
-იქნებ ცადო გაღება?! რას ზიხარ მშვიდად
-
-აუ ტელეფონი მათხოვე
-არ მაქვს
-ეხლა დამრჩა ეს ჩანთაც ქვემოთ - ჩავილაპარაკე და კარებს ხელი დავარტყი
-გაიტანე ეგა ხარ
-ნერვებს რომ მიშლი ხვდები შენ?
-შენ უფრო ლამაზო
ფანჯრისკენ წავედი და გადავიხედე
-ფანჯრიდან ჩაძვერი და... - სიტყვა შევწყვიტე როდესაც გიორგი სახე დავინახე რომელიც ჩემს ტანს მისჩერებოდა - ოეეეე
-რას ყვირი ყრუ კი არ ვარ!
-ფანჯრიდან უნდა ჩახვიდე!
-არა რა ესეთი შტერიც არ მეგონე - სიცილი დაიწყო
-სხვა გზა არაა!
-მიდი და ჩაძვერი
-მე კაბით ვარ და თან გოგო
-და მერე რა?
-შენ დებილი ხარ? - გავხედე და დავუბღვირე
-ისე შენი თავი დიდი ვიღაც გგონია არადა...
-არადა რა?
-არაფერი არ ხარ
-ვერ გავიგე
-რა ვერ გაიგე? ლამაზი არ ხართქო
-და შენ შენი თავი სიმპატიური გგონია ? - შევეცადე რამე ცუდი მეთქვა მაგრამ არ გამომივიდა
-კი
-მოიცადე ! - კარებთან რაღაცის ხმა გავიგე და კარისკენ გავიქეცი - აქ ხართ ვინმე? - ვიყვირე საცოდავად
-მთა კი არაა რა გაღრიალებს გოგო
-დავაი რა - კარზე ხელების რტყმა გავიგე
-ჩაიკეტეთ? - გავიგეთ ვიღაც კაცის ხმა
-დაგვეხმარეთ რა
კარები ათ წუთში გაიღო
-მადლობაა - გახარებული გავექანე იმ კაცისკენ და ჩავეხუტე
კაცს გაეღიმა
შემდეგ გიორგის სიტყვები გამახსენდა და ქვემოთ ჩავირბინე
არავისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია არც არაფერი დამიბარებია ავიღე ჩანთა და ისე წამოედი იქიდან
ბავშვები არც მინახია ვინმესთვის რამე რომ მეთქვა
პირველას შევედი სახლში ისე რომ მშობლებისთვის არაფრი მითქვამს და ჩემი ოთახისკენ წავედი
კაბა მოვისროლე და სპორტულები ჩავიცვი
ოთახში კატო შემოვიდა
-მარიამ რა გჭირს დე? წვეულება არ მოგეწონა ?
-ძალიან დავიღალე დე
-დაისვენე დედი , დაიძინე -შუბლზე მაკოცა და კარებისკენ წავიდა
-უი დე - შემომიტრიალდა - ხვალ ბავშვები ბეთანიაში ავდივართ და არ ვიცი როდის ჩამოვალთ
-ხომ ჭკვიანად იქნები?
-დე ეგ შემეშლება მე ?
გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა
ყურსასმენები მოვიმარჯვე და ჩმი საყვარელი სიმღერა ავაჟღერე
მალე ჩამეძინა
სოფოს ხმამ გამაღვიძა რომელიც გაბრაზებული მიყურებდა
-არა რა მადლობა პროსტა იქ რომ დამტოვე!
სოფოს ყველაფერი მოვუყევი
-ეხლა მესმის შენი პროსტა მარ ყველას იცის რომ შეუძლოდ გახდი
-შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა
-არც არაფერი - გაეცინა - აუ რა მაგარია ხვალ ბეთანია - კბილები დაკრიჭა
-აუ კიდევ კარგი ამ გიორგის მაინც არ ვნახავ იქ - მომეშვა
-პრობლემა გვაქვს
-რა ხდება ? - არ მომეწონა სოფოს სიტყვები
-გიორგი და ანაც მოდიან
-რაააააააა? - ვიყვირე
-ხო შაკომ დაპატიჟა , ანას არ უნდოდა წამოსვლა მაგრამ გიორგიმ აიჩემა გინდა თუ არა მაინც წავიდეთო
-აუუუ კაით რა
-მერე ნიკუშამაც ვერ უთხრა უარი
-ესე ხო! მე ვანახებ გიორგი მეტრეველს ვინაა მარიამ ანჯაფარიძე!..