პირდაპირ სახლში წავიდნენ,მისავათებულები მიესვენნენ სავარძელზე და ამოიოხრეს.ცოტა ხანში ლიკამ ანის კალთაში მოათავსა თავი და თავი ძილს მისცა.დღეს ძალიან დაიღალა.ემოციურადაც და ფიზიკურადაც.სიამოვნებდა ქალის თბილი ხელების შეგრძნება,რომლებსაც ანუკა მის ფაფუკ თმებში დააცოცებდა.სიზმარშიც იღიმოდა,უღიმოდა ცხოვრების ერთადერთ ნათელ წერტილს და უხაროდა,ყველაფრის მიუხედავად უხაროდა ის რომ განსხვავებული იყო.უკვე შებინდებული იყო ანუკამ რომ გააღვიძა.
-ჩემო ლამაზო,მალე წასვლის დრო მოვა,მოვემზადოთ კარგი?
-კარგი,ოღონდ მაღლებს არ ჩავიცვამ...მაშინვე წამოიძახა ლიკამ,როგორც კი სავარძლიდან წამოიმართა.
-კარგი,მაშინ დღეს დალევ,შევთანხმდით?...
-ჰო,კარგი შევთანხმდით,ოღონთ ცოტას...თითებით აჩვენა ქალს რამდენად ცოტას დალევდა და საყვარლად გაუღიმა მას.
-ნამდვილი აფერისტი ხარ,კარგი თანახმა ვარ...გაიცინა ქალმა და ლიკას ოთახში შეუძღვა...მაკიაჟს იკეტებ,ეს გადაწყვეტილება განხილვას არ ექვემდებარება.მალე ორივენი მზად იყვნენ,მხოლოდ პატარა ხელჩანთები მოიმარჯვეს და ტაქსი გამოიძახეს.რამოდენიმე წუთში კლუბის წინ იდგნენ და ლიკას გულის ცემაც ნელ-ნელა ჩქარდებოდა.ისე შეაბიჯა ანიმ შენობაში,თითქოს საკუთარ სახლში ყოფილიყოს,ღრმად შეისუნთქა ამაზრზენი სურნელი და ლიკას ღიმით ჩაჰკიდა ხელი.სწრაფად მიიწევდნენ ხალხის ბრბოში და მალე რამოდენიმე ახალგაზრდით დაკომპლექტებულ ჯგუფს მიადგნენ,ბართან რომ ჩამწკრივებულიყვნენ და სასმელს წრუპავდნენ.
-გამარჯობათ ბავშვებო,როგორ გიკითხოთ? დიდი ხანია ერთმანეთს არ შევხვედრილვართ...ღიმილით მიესალმა მათ ანი და თავისუფალი სკამებისკენ წაიყვანა ლიკა.
-ვახ,ანკაა?! სად დაიკარგე ტო,ეს ახალია?...ინტერესით დაუსვა კითხვა ანის ერთ-ერთმა ბიჭმა და თავით ლიკაზე ანიშნა.
-გაიცანით,ეს ლიკაა,პატარავ,ესენი ჩემი მეგობრები არიან,ის ახლა რომ მომესალმა გიგია,აი ის წითური,დიკო,ეს გვრიტები კი თედო და ნეკა არიან...სათითაოდ მიანიშნა ყველაზე და ბოლოს მხიარულად გაუღიმა,აშკარად ძალიან გაუხარდა მათი დანახვა.
-სასიამოვნოა...უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა გოგომ და მოკრძალებულად გაუღიმა მათ.
-აუ სად იპოვე ე?...სასაცილო ინტონაციით წარმოთქვა გიგიმ და კიდევ ერთხელ აათვალიერა გოგონას სრულყოფილი ფორმები...დარწმუნებული ხარ რომ გოგოები მოსწონს?
-კი გიგი დარწმუნებული ვარ...თბილად გადახედა ანიმ ლიკას და გაუღიმა.
-მე ხო ბედი არ მაქვს რა?! ყველა სექსუალური ნაშა,რა პონტში უნდა იყოს ლე***ანკა!?...დანანებით წარმოთქვა ბიჭმა და კიდევ ერთხელ შეავლო თვალი გოგოს სხეულს.სასიამოვნო ხალხი აღმოჩნდა,მალე გაუგო მათ.
-ლიკა სააბაზანოში გავალ და ახლავე დავბრუნდები,კარგი?
-კარგი..ღრიმილით განაგრძო საუბარი ბავშვებთან და ახლახანს წამმოჭრილ თემაზე საკუთარი აზრი წამოჭრა.ცოტა შეაგვიანდა ანკას,ლიკაც ანერვიულდა.მაშინვე ცუდზე დაიწყო ფიქრი,იქნებ რაიმე მოუვიდა?.ეს პირველი აზრი იყო,რომელმაც პირველმა გაუჟღერა გონებაში.ახლავე გავა და ნახავს გოგონას.საპირფარეშოსკენ წავიდა,თან გზადაგზა ირგვლივ იხედებოდა,იქნებ ანასთვის სადმე მოეკრა თვალი.სააბაზანოში არ დახვდა.ახლა მართლა ანერვიულდა.მობილური მოიმარჯვა და ანის ნომერი აკრიფა.არავინ უპასუხა,ისევ ბავშვებთან გადაწყვიტა დაბრუნება,შორიდან შენიშნა რომ ანიც იქ იყო.
-ანკა,სად იყავი გეძებდი.
-ალბათ აქეთ რომ მოვდიოდი ერთმანეთს ავცდით...ახლა დამშვიდდა,რახან იცის რომ ქალი ჯანმრთელი და სახსალამათია,არარაფერზე აღარ დარდობს.
-ვიცეკვოთ?...შესთავაზა ანიმ ლიკას და დადებითი პასუხის მიღების თანავე კლუბის ცენტრისაკენ გააქანა გოგონა.თავდავიწყებით ცეკვადნენ.მათი ცეკვა მოიცავდა მთელ მათ ურთიერთობას,მასში იყო სიყვარული,ნდობა,ვნება...კიდევ უამრავი სხვა გრძნობაც.
-მომცემთ უფლებას რომ გეცეკვოთ?...ანკასთან ერთ-ერთი გოგონა მოვიდა,რომელიც ახლახანს გამოჩნდა დარბაზში.
-ლიკა წინააღმდეგი ხომ არ ხარ?...უარის ნიშნად ტავი გააქნია და თავის ადგილს დაუბრუნდა.კარგად ხედავდა,როგორ უყურებდა უცნობი გოგონა ანის,როგორი ვნებით აკიაფებული მზერა ჰქონდა მას.ეს არც არის გასაკვირი ანი მიმზიდველი,ულამაზესი გოგონაა,ფარული ეშხით ყველას იზიდავს,თითქოს მრავალ ვალენტიანი ორგანიზმია,რომელიც უამრავ ადამიანს ერთდროულად იკრავს.ვერ გაუძლო ამას.ბარმენს მიუბრუნდა და ტეკილა შეუკვეთა.სწრაფად გამოცალა ერთი ჭიქა.ერთს მეორე მიჰყვა,მეორეს მესამე და უკვე მთვრალი იყო.ამ დროს მიუახლოვდა მას ანიც.
-შენ რა მთვრალი ხარ?...გაოცბულმა დაუსვა შეკითხვა ლიკას.
-არა,საიდან მოიტანე...მხოლოდ ეს უთხრა და არეული ნაბიჭით შეეცადა გასასველისაკენ წასვლას.
-მოიცა,მობილურს ავიღებ და წავიდეთ,დამელოდე კარგი?
-კარგი...გაბუსხულმა მიუგო და თავი ოდნავ შესამჩნევად დაუქნია.როცა გულისრევის შეგრძნება დაეუფლა მიხვდა,თავის დაქნევა სულაც არ ყოფილა ჭკვიანური საქციელი.ამიტომ ოდნავ დაიჭყანა და თვალები მინაბა.
-რატომ დალიე ამდენი...ანამ ლიკას ძლიერად მოჰკიდა ხელი და გასასვლელისკენ გაუძღვა...ნუთუ იეჭვიანე?...ეშმაკური ღიმილით მიუგო გოგონამ...სულელო,ხომ იცი რომ შენ ჩემი ერთდერთი და განუმეორებელი ხარ,ჩემი ლამაზთვალება...თბილი ტონით მიუგო გოგოს და კვლავ მის ყურს დასწვდა.სწრაფად გააჩერა ტაქსი და სახლის მისამართი უკარნახა.სახლში შესულნი არც იყვნენ ლიკამ ვნებიანად რომ აკოცა ანის,მისი ბაგეები კბილებს შორის მოიგდო და პარალელურად მის მაისურს დაეჯაჯგურა.
-ვერ ავიტან,გესმის?. ვერ ავიტან რომ ვინმეს ჩემსავით მოეფერო,ვინმეს ჩემსავით შეხედო...ჩურჩულებდა ვნებააშლილი და კიდევ უფრო დიდი მონდომებით აგემოვნებდა მის ბაგეებს.
-რა სულელი ხარ,პატარა სულელი გოგო.სხვა არც არაფერში მჭირდება,შენ ხომ მყავხარ არა?!,მეტი არც არავინ მჭირდება...ახლა ანიმ მოსდო კბილი ყბაზე ლიკას და კაბის ელვას შეხსნა დაუწყო.მალე ოთახში,ორი ვნებააშლილი გოგონას ხმა მოისმოდა,რომლებიც ერთმანეთით ცოცხლობდნენ.დილა ისევ სასიამოვნოდ დაიწყო.როგორც კი ერთმანეთით ტკბობას მორჩნენ შხაპი მიიღეს და ბავშვებთან შესახვედრად წავიდნენ.ფეხით,წყნარად სეირნობდნენ.ხელები ძლიერად ჩაეჭიდათ ერთმანეთისთვის და თბილი მზერით უყურებდნენ ერთურთს.ამ განცხრომაში იყვნენ ლიკამ მამამისს რომ მოჰკრა თვალი.კაცს მტკივნეული მზერა მიეპყრო ქალიშვილისათვის და თვალ არ აშორებდა მას.ხან კი გოგონების ხელებს აკვირდებოდა.შორიდან დაინახა ლიკამ რომ მამამისს თვალები ცრემლით აევსო.მაგრამ ვერ მიხვდა რატომ.ჯერ იფიქრა ალბათ თავის საქციელს განიცდისო,მაგრამ მისი მზერა რომ დაიჭირა,მიხვდა,რომ ტირილის მიზეზი სულ სხვა რამ იყო.ახლაც განიცდის მშობლებტან გამცდარ ბზარს.იცის რომ რაღაც მხრივ დამნაშავე თავდა არის,მაგრამ ვერ ეგუება იმ აზრს რომ მშობლებმა მასზე უარი თქვეს.ახლა დარწმუნებულია რომ მშობლებში ცდებოდა,ეგონა რომ ყველაზე მძიმე მომენტში მხარში ამოუდგებოდნენ მაგრამ შეცდა...ანიმ გოგონას მზერას თვალი გააყოლა და ლიკას მშობელს რომ მოჰკრა თვალი,კიდევ უფრო ძლიერად ჩაჰკიდა ხელი გოგოს.
-გთხოვ,დამშვიდდი ჩემო თვალებხატულა,არაფერია...ხმადაბლა გადაუჩურჩულა ლიკას და ნაბიჯს აუჩქარა.უკან მიიყოლა ლიკაც.გზაში ცოტა დამშვიდდა,არ უნდოდა ბავშვებს ასეთ მდგომარეობაში ენახათ.მალე სასურველ ადგილას მივიდნენ.არ გასჭირვებიათ მათი დანახვა.სწრაფად გაემართნენ მათკენ და ყველა სათითაოდ მოიკითხეს.
-გუშინ სად გაიპარეთ თქვენ ჰა...მოჩვენებითი გაწყრომით მიმართა მათ გიგიმ.
-ლიკა დაიღალა და სხლში წავედით...ღიმილით მიმართა მას ანიმ.
-ლიკა რამდენი წლის ხარ?...მოულოდნელად დასვა კითხვა ნეკამ.
-16 წლის ვარ,მალე ჩვიდმეტის გავხდები.
-ბავშვი ყოფილა ტო...გაოცებით წარმოსთქვა გიგიმ...და ანი სად გაიცანი?
-პარკში იჯდა და რაღაცას ხატავდა,ხშირად მიყურებდა ხოლმე,მეც მასთან მივედი და ნახატში ჩავიჭვრიტე.მე მხატავდა.გამოვესაუბრე,ნომრები გავცვალეთ და პირობა ჩამოვართვი რომ ამ ნახატს მაჩუქებდა.მას მერე დავახლოვდით...დაასწრო ანიმ ლიკას და თავად ჩამოარაკრაკა ყველაფერი.შემდეგ ღიმილით გადახედა გოგოს და თვალი ჩაუკრა.ლიკამაც ღიმილით უპასუხა და თვალებით მოეალერსა ტრფობის ობიექტს.
-ხატავ?...ახლა დიანამ გამოხედა ლიკას.
-ცოტას...უპასუხა ოდნავ აწითლებულმა,არ უყვარს საკუთარ თავზე რომ ლაპარაკობს.
-მეც ვხატავ,ამ დღეებში გამოფენა მაქვს,ანის ვეპატიჟებოდი მაგრამ უატი გამომიცხადა,იქნებ შენ მაინც დაითანხმო,გამიხარდება ერთად თუ მოხვალთ...სიხარულით მიუგო გოგონამ ლიკას.იმდენად რეალური იყო გოგონას აღრფთოვანება ლიკას ღიმილმა გაუპო ბაგე.
-ანი,ხომ წავალთ?,გთხოვ რა?...მუდარით შეხედა ქალს ლიკამ.
-კარგი,ჰო.იცოდე ლიკას უმადლოდე...ცოტა ხანს კიდევ იყვნენ კაფეში და მერე სახლში დაბრუნება გადაწყვიტეს.ხელი-ხელ ჩაკიდებულნი მიუყვებოდნენ ქუჩას და ხალხის ამაზრზენ მზერას არაფრად აგდებდნენ.ცოტა ხანი პარკში ჩამოჯდნენ და იქ მოთამაშე ბავშვების ყურება დაიწყეს.ნაყინიც მიირთვეს და ძალიან ბევრიც იცინეს.სახლში მისულებმა ჯერ შხაპი მიიღეს და ფილმის ყურება გადაწყვიტეს.ფილმის დასასრულს ლიკამ ტირილი ატეხა,მის ამ ქცევას ჯერ გაოცებულმა შეხედა ანიმ,შემდეგ კი ძლიერად ჩაეხუტა ,ას.
-რა გატირებს ლიკუ,ჩემო ლამაზთვალება,ჩემო პატარა,რა მოხდა?
-ის ძაღლი შემეცოდა,უპატრონოდ რომ დარჩა,საწყალი...კვლავ ცრემლებად იღვრებოდა გოგონა,და ანის მკერდს ეკვროდა.მის გულუბრყვილობაზე გაეღიმა ანის.
-კარგი ჩემო ლამაზო,ნუ ტირი,დამშვიდდი,გინდა ხვალ ძაღლების თავშესაფარში წავიდეთ და პატარა ლეკვი ავიყვანოთ...გენიალური იდეა მოუვიდა უცებ ანის და მასზე აკრულ გოგონას ახარა.
-მართლა?მართლა მეუბნები?...სიხარულით შეხედა ლიკამ ანის და დადებით პასუხის მოსმენითანავე,ძლიერად აკოცა მას...პატარა ცუგა გვეყოლება,ანი რა დავარქვათ?...ცოტა დაოკდა და აჟიტირებული ხმით შეეკითხა მისი ასეთი განწყობით გაბედნიერებულ გოგონას.
-არ ვიცი,შენ შეურჩიე...ცოტა ხნის ფიქრის შემდეგ მიმართა ანიმ ლიკას.
-აუ,მინდა რომ ერთად შევურჩიოთ რაიმე სახელი...გაბუსხა მსხვილი ტუჩები გოგომ და მუდარით მიაჩერდა ანის.
-კარგი,მოდი ჩაპა დავარქვათ...ვეღარ გაუძლო გოგონას ნაწყენ მზერას და ის სახელი შესთავაზა,რომელიც პირველი მოიგონა და ამ სახელით თავადაც კმაყოფილი დარჩა.კიდევ ერთხელ ვნებიანად აკოცა ლიკამ ანის და ღიმილით დააბრუნა თავი მის მკერდზე.