ანაბელისთვის და სანდროსთვის არაფერი არ უთქვამს, ისე წამომათრია იქიდან, მთელი გზა ხმას არ ვიღებდით, სახში მისულს ეგრევე მითხრა
- მოემზადე ორი დღით მივდივართ - დაამთავრა სათქმელი და ჩემოდანის ძენბა დაიწყო
- როგორ?- ვკითხე დაბნეულმა
- ორჯერ გაგიმეორო? - მკითხა უკვე გაბრაზებულმა. ზემოდან ჩამოდიოდა დათან მიყურებდა,ჩემოდნები გარეთ გაიტანა მე კიდე ტელევიზორი ჩავრთე და სავარძელში მოხერხებულად მოვკალათდი, მაგრამ ყურება ვინ გაცადა წინ გაბრიელი გადამიდგა
- წამო - მითხრა უხეშად და ხელი დავალო
- არ წამოვალ - გავჯიუტდი მეც - მე აქ დასასვენებლად ჩამოვედი და არა სხვაგან - ვუთხარი და მხარში დავუწე რტყმა
- არ გიხდება ასეთ ლამაზ გოგოს , ასეთი ქაჯობები - კბილებში გამოცრა და მანქანაში ჩამტენა კარები ჩაკეტა გარედან და მეორე მხარეს მოუარა , თვითონაც ჩაჯდა და ღვედი შეიკრა - არ აპირე ღვედის შეკრას? -
- რა ვალდებული ვარ - ვუთხარი და ფანჯარაში გავიხედე, ჩემ წინ უცებ გაბრიელის ხელები დავინახე რომელიც , ღვედს ეჯაჯგურებოდა, ბოლოს შეკრა კიდეც
- აუცილლებელი არ იყო მანქანის შიგნიდან ჩაკეტვა - ვუთხარი გაბრიელს
- რავიციმე თავში რა წამოგივარდება, სიფრთხილეს თავი არ სტკივა - მითრა უკვე მშვიდად
- და სად მივდივართ?
- ჩემთან
- მანდ რა მინდა?
- დასვენება
- იქაც კარგად ვისვენებდი , თან ნერვოზიანთან ერთად დასვენება არ მახასიათებს - ვუთხარი და შევხედე
- ნუ გამოგყავარ მწყობრიდან - მითხრა კვე დაძაბული ხმით
- მაშინ დამაბბრუნე უკან
- დაგაბრუუნებ ოღონდ ჩემს სახში , საბურთალოზე
- რა მინდა თბილისში , მითუმეტეს საბურთალოზე?
- რამდენს ლაპარაკობ? - კბილებში გამოცრა უკვე
- შენ შეგეკითხები ზუსტად რამდენს ვილაპარაკებ - ვუთხარი და მის დაჭიმულ ხელებს დავხედე. ხმა არ ამოუღია, მთელი სამი საათისიჩუმეში გავატრეთ , როცა მისი კორპუსის წინ გააჩერა მანქანა პირველი ის გადავიდა ბარგი აიღო და ლოდინი დამიწყო, ბოლოს როცა მიხვდა , რომ გადასვლას არ ვაპირებდი ყველაფერი ძირს დადი მანქანას მოუახლოვდა და მანქანიდან გამომიღო, იქამდე არ გამიშვა ხელი სანამ საცში არ შევედით
- თავი ისე იგრძენი როგორც სტუმრის სახში - მითხრა და გამიღიმა. ამას ღიმილიც სცოდნია , ვაიმე რა საყვარელია , რაზე ფიქრობ თათია გავუბრაზდი ჩემ თავს
- რა ხუმარა ხარ - ვუთხარი ირონიულად
- საჭმლის გაკეთება იცი?- მკითხა, რომელიღაც ოთახიდან
- მგონი კი რაში გაინტერესებს?
- მგონი რას ნიშნავს ,ხო უნდა გავიგო ოჯახში შესაშვები ხარ თუ არა - მითხრა და გაიცინა
- პროდუქტები დაგვჭირდება , იმედია არ მოგწამლავ
- მე რა მთავარია ჩემი კურსელები არ მოწამლო
- ვინ? როგორ? - ვკითხე დაბნეულმა არ ვიცი რატო მარა ჩვეულებრივად ველაპარაკებოდი , ის ირონია სულ დამავიწდა, როგორც ველაპარაკებოდი
- ჩემი კურსელები მოდიან დღეს - მითხრა და სავარძელზე დაჯდა
- კარგი მაშინ მე ხელს არ შეგიშლით და რომელიმე ოთახში ვიქნები - ვუთხარი და სადღაც გავიხედე
- არსად არ წახვა ჩემთან იჯდები , თან სულ რაღაც ორი საათი დაგვრჩა.
- გაბრიელ რამდენ ხანში მოვლენ? - ვკითხე უკვე დაღლილმა
- წესით აქ უნდა იყვნენ უკვე, თუ გინდაწადი გამოიცვალე შენი ტანსაცმელიც წამოვიღე, ოEონდ პირდაპირ და მარცხნივ პირველი ოთახი როა იქ შედი- მითხრა და სააბაზანოში შევიდა. ძნელი მისახვედრი არ იყო, რომ გაბრიელის ოთახში ვიყავი . გამოვიცვალე შავი ელასტიკი და თეთრი საროჩკა ჩავიცვი, თმას ვივარცხნიდი , როცა რაღაც ხმები შემომესმა - ალბათ მოვიდნენ -ჩავიბუტბუტე ჩემთვის და თმის ვარცხნა გავაგრძელე
- თათია აღარ გამოხვალ? - მკითხა კარებში მდგოომმა გაბრიელმა
- იყოს აქ დავრჩები
-რეებს ბოდავ გოგო? - იკითხა გაბრაზებულმა
- არაფერს, უბრალოდ ზედმეტი ვიქნები თან არავის არ ვიცნობ , პლიუს ამ ყველაფერს ცოტა არ იყოს უხერხულია - ვთქვი და ხალიჩაზე დავჯექი
- ეგეთი სისულელე აღარ გაიმეორო მეტი- სათქმელი დაამთავრა მომიახლოვდა, მკლავებში ხელი ჩამავლო და მომიჭირა
- გამიშვი ხელი პირუტყვო, დღეს რადგან გისრულებდი რაღაცეებს ეგ იმას არ ნიშნავს , რომ ყველაფრის უფლება გაქვს , თავი დამანებე საერთოდ რას წამომიყვანე იქიდან ?ღემ მეტი გასართობი ვერავინ ვერ ნახე? ქვეყნის გოგოები დადიან გარეთ , რომლებიც ფეხებს უპრობლემოდ გაგიშლიან- ვუთხარი და ხელების რტყმა დავუწყე
- მეტი აღარ გაბედო ჩემთნა მასე ლაპარაკი, ასე ძაან გინდა წასვლა ? კი ბატონო წადი არავინ არ გაკავებს - იღრიალა ბოლო ხმაზე
- კი ბატონო კარგად იყავი - ვუთხარი ჩემ ჩანთას ხელი დავავლე და სახლიდან გამოვედი ნერვებ მოშლილი . იცის არ ვიცოდი სად უნდა წავსულიყავი
- ეი... - დამიძახა ვიღაცამ