რა იყო ეხლა ეს! მაგას გონია ყველა ქალს ხელთ ჩაიგდებს? ცდები მაი დიარ ცოტნე ეს არ გამოგიბა. ეხლა წარმომიდგენია როგორ დამცინის და როგორ ზეიმობს რომ მე ასეთი გულობრყვილო აღვმოცნდი და ასე მარტივად ცამიგდო ხელში. საწოლზე დავმხე თუ არა ეგრევე ჩამეძინა.
ისევ მაღვიძარას წიკწიკი. რატომ? რა დავასავე მაღვიზარა რომ გამოიგონეს, ისე მაღიზიანებს როგორ ცოტნე. ავდექი და ჩავიცვი მაღალწელიანი ჯინსები და საშუალო ზომის თეთრი ტოპი. დღეს ძალიან კარგი ამინდია, ნოემბერს ასეტი ამინდი არ სჩვევია. ძალიან მიყვარს ზამთარი მაგრამ ზაფხული მირჩევნია, ამ დროს ბუნება იღვიძებს. ნუ მოკლედ მოვიკიდე ნაცრისფეი ჩანთა და გაუყევი გზას. გზად როცა მივდიოდი იმ გზის გავლა მომიწია როდესაც მე ქუსლი მომტყდა, არადა როგო მინდოდა ეს გზა არ განმევლო იმიტომ რომ ცოტნეს მახსენბეს მე კი არ მინდა მისი გახსენება და დღის ჩაშხამება ვაჟბატონის გამო.მივედი სამოდელო სააგენტოსთან და როცა კარი გავაღე ეგრევე ანა ამესვეტა წინ.
-როგორ ხარ?-მკითხა ანამ და ცანთა შეისწორა.
-არამიშავს, ლოგიკურად რო ვიმსჯელოთ ეს სამსახური არ შემეფერება მაგრამ მაინც მომწონს-ეხლა დავფიქრდი რომ ფსიქოლოგიურზე მინდოდა ჩაბარება.
-ხო, აი მე კი რა გითხრა ამ სამსახურზე, ზუსტად შენთვისაა გამოჭრილი-გაიცინა ანამ და მანისნა შემოდიო.-ეხლა ბატონი ცოტნე გელოდება და ადი, არ უყვარს როდესაც იგვიანებენ ამიტომ ფრთხილად-გაიცინა ანამ და გამაცილა ცოტნეს კაბინეტამდე.
-მადლობა-ვუტხარი ანას-დასვენებაზე შვხვდებით
-აუცილებლად-თვალი ჩამიკრა და წავიდა. ამ დროს გამოვიდა ის უჟმური. როგორ ვიგრძენი? მე ყოველთვის ვგრძნობ როცა სხვა მიყურებს. შემომიშვა კაბინეტში და მანისნა მის წინ მდგომ სკამზე დავმჯდარიყავი.
-მეგონა არ მოხვიდოდი-ჩაიცინა მან.
-გეგონა..-ვტთვი მე და მეცასევე ჩავიცინე.
-არა სამსახურის თემაზე არა, მე მეგონა როგორც ყველა გოგო პირველი კოცნის შემდეგ გამებუტებოდი..მართალი რომ გითხრა გამიკვირდა-თქვა ირონიულად ცოტნემ.
-დაასვენე ეგ ირონია და მითხარი სადაა ჩემი კაბინეტი-ცოტა არ იყოს მკაცრად გამოვიდა და ცოტნეს ჩაცინვა დავიმსახურე.
-ცნობისმოყვარე ყოფილხარ კიდეც, კაი ჩემ გვერდით 12 C კაბინეტია და ისაა შენი, რაც გევალება უბრალოდ საბუთების გადამოწმებაა და ყავის შემოტანა-თქვა ცოტნემ-და კიდევ ბანკეტებზე და შეხვედრებზე შენი მოსვალა-რაში ჭირდება ამას ჩემი დახმარება ბანკეტებში? ამას მალე გავარკვევ.
-კარგით ბატონო ცოტნე, შეხვედრამდე-დაუქნიე ხელი და კარისკენ მივდიოდი როდესაც ძლიერმა მაჯამ გამაჩერა.
-მოიცა, და კიდევ ერთი რამ ოღონდ ეს შენ სურვილზეა დამოკიდებული-გმიკვირდა, როდის იყო ჩემ სურვულზე რამე ხდებოდეს-ერთი მოდელი გავათანვისუფლე და ჩვენ სასწრაფოდ გვჭირდება მისი შემცვლელი ხოდა..ვიფიქრე შენ ტ არ გინდათქო....იდეალური ტანი გაქვს და მარალქუსლიანებზეც არ გაგიჭირდება სიარული, ასევე იდეალრი სახის ნაკვეთები ამიტომ თუ გინდა აგერ მიგულე შენ გვერდით კაბინეტში ვარ და შემატყობინე.-არა გამიკვირდა და ცოტა შემრცხვა კიდეც როცა ჩემ ტანს შეეხო საუბარი, იმიტომ გამიკვირდა რომ როგორც მახსოვს ანამ მიტხრა სიტყვა "არა" აქ შეუძლებელი იყო.
-კარგი, დავფიქრდები-ვუტხარი მე გაურკვეველად და ჩემ კაბინეტისკენ გავემართე. 12 C როგორ ცოტნემ მითხრა. გავაღე კაბინეტი და ხოი საოცრებავ! ზუსტავ იგივე სილის როგორიც მე მინდოდა. შავი ფარდები, თეთრი კედლები რომელსაც სავი ხაზები ამშვენებდა, შავ-თერი ავეკი და ივე შავი სავარძელი. ასევე კომპიუტერიც რომელიც ძალიან მომეწონა. ცავჯექი სავარძელზე და დავიწყე ამ კაბინეტის თვალიერება მაგრამ ცოტნეზეც მიმიდიოდა ფიქრი მერე დავხედე ჩემ სამუშაო მაგიდას და ამოვიოხრე, არა რა, რამდენი ფურცელია ამდენი ვინ დებილმა შემოიტანა. მიუჯექი ჩემ სამუსაო მაგიდას და ისე გავიდა დრო ვერც კი გავიგე. სამუშაოდან ბოხმა ბარიტონმა გამომიყვანა.
-ტასო შესვენების დროა, წამო ბუგერტში-მითხრა ცოტნემ
-არა იყოს, არ მშია, შენ ჭამე-ვუტხარი ისე რომ საბუთებიდან ტავიც კი არ ამიღია.
-კარგი, მაგრამ იცოდე მერე შესვენება არარ იქნება და მოკვდები მშიერი-ტქვა უდარდელად მაგრამ მაინც ჩანდა მის ხმაში დარდი.მალევე მალევე გავიდა ცოტნე და ისევ შეუდექი სამუშაოს. საერთოდ არ მიმიქცევია ყურადრება ცოტნეს ნატქვამზე რადგან შანთაში ერთი ჰამბურგერი და ერთიც ფორთოხლის წვენი მედო. ამოვიღე და შევჭამე ისე რომ არავის არ შეუმჩნევივარ, ანდა ვინ უნდა შემამჩნიოს?
-აბა ტასო დღევანდელი დღე როგორ მოგეწონა-თქვა უკვე სავარძელსი მოკლათებულმა ანამ-სამზარეულოში ვერ გნახე.
-ხო, არ მშიოდა და არ წამოვედი, სამსახური მომეწონა, ჩემი კაბინეტიც-ვუტხარი ანას.
-ხო, ეს ბატონი ცოტნეს კაბინეტი იყო ადრე ეხლა შეიცვალა-ანუ რა გამოდის ერთნაირი გემოვნება გვაქვს?ვაღიარებ კაი გემოვნება აქვს.
-კაი გემოვნება ჰქონია. აბა არ გამაცნობაქ ვინც მუშაობს? ტორე მარტო შენ გიცნობ-ვუტხარი უკვე დამტბარი ხმით ანას რომელიც ჩემ საბუტებს დასტერებული აკვირდებოდა. დიახ, მე ყველა საბუთი მოვაწესრიგე.
-ეს ერთიკვირის საბუთები იყო ტასო, ასე მალე როგორ დაამთავრე?-მე მეგონა 1 დღის იყო, ადრე რომ ვმუსაობდი ბანკირად იმდენ ფუცლებს მაძლევდნენ მე დაფარული ვიყავი ფურცლებიტ.
-მე მეგონა ერთი დღის იყო. ადრე სამსახურშიამაზე მეტს გვაძლევდნენ-ამ დროს შემოვიდა ბატონი ცოტნე. რა უნდა? რას შემოგორდა აქ? ცოტნე გაკვივებული უყურებდა საბუთებს.
-ეს ერთი კვირის იყო, ყოცაღ შენ-აღმოხდა გაოცებულს. ანამ ჩამიკრა თვალი, ამის მნისვლელობა ვერა და ვერ დავადგინე.-კაი ეხლა სამსახური მთავრდება და შენ ცოტა ადრე გაგისვებ, მაინც ახალი ხარ.
-კარგი, ნახვამდის ანა-ქურტუკი ჩავიცვი და მოსამზადებლად წავედი როცა ცოტნემ დამიძახა.
-მე გაგიყვან, ეხლა მეც მივდივარ საქმეზე.
-კარგი-ვუთხარი გაკვივებულად..არ მოველოდი. ცავჯექით მანქანაში უხმოდ. მე ბოლო ადგილას უნდა დავჯდომოდი როცა...
-ტასო მოდი წინ დაჯექი, ცნობისთვის არ ვიკბინები-თქვა ირონიულად ცოტნემ.
-ბატონო ცოტნე ირონია დარლილია და დასვენებას ითქხოვს-არ დავაკელი მეც. ამაზე ჩაცინება მივირე საპასუხოდ. მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღიაარც მის დაჟინებულ მზერას ვაწყდებოდი რაც ძალიან მახარებდა მაგრამ გულის კუჭულში მაინც მეტკინა. მივედით ჩემ სახლამდე. მანქნაის კარი გავაე მოვუხადე მადლობა ცოტნეს და წავედი სადარვაზოსკენ.
-მოიცა ტასო დამელოდე-რა უნდა ამ პირუტყვს? მოვიდა ჩემტან და ტუცებზე დამაცხრა, გავშეშდი გავოგნდი, თან სიამოვნებაც ვიგძენი მაგრამ სიზულვილიც თან დამყვებოდა.
-დღეს ძალიან კარგად იმუშავე,პატარავ!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
აი ვიცი რომ ზალიან დავიგვიანე, ვიცი რომ პატარა ტავია, ვიცი არ მეპატიება მაგრამ უნდა მაპატიოთ. მუზა არ მქონდა და ვერ დავწერე, თან ცუდად ვიყავი ამიტომ ბოდიში.