ცოტახანს გაყვა ნიკაზე ნერვიულობა მაგრამ გეგამ მარტვად მოახერხა მისი ყურადღების მიქცევა ირაკლი ერთ საათში დაბრუნდა მაგიდასთან დღის მთავარ ფიგურად კატოსთან ერთად გეგაც იქცა, ყველამ წყვილად აღიქვა, გეგამ ეს რათქმაუნდა შეამჩნია და გახარებული იყო მაგრამ კატოსმაინცდამაინც არ მოწონდა ეს აზრი მიუხედავად იმისა რომ გეგა მისთვის საკმაოდ ბევრს ნიშნავს..
ელელ მალე წავიდა დავირალეო, არც უცდია შეჩერება რადგან ირაკლის გაბრაზებული მზერა ზაფრავდა, ვერ ხვდებოდა რატომ უნდა გაბრაზებულიყო ირაკლი მასზე, ნიკასა და კატოს შორის არაფერი ყოფილა, მხოლოდ ის ღამე და ისიც იმიტომ მივიდა რომ ცუდად იყო, არაფერი მომხდარა კიდევ კარგი..
სახლში გეგამ მიიყვანა, გზაში ტრადიციულად იცინეს და იმღერეს, გეგა ისევ ისეთი მხირაული იყო, იმხელა განსხვავება იყო მასსა და ნიკას შორის მთელი გულით ინატრა გეგა შეყვარებოდა.
- გიჟი ხარ - სიცილით იყვირა კატომ და მოხარხარე გეგას გახედა რომლმაც მანქანა მის კორპუსთან გააჩერა.
- ამბობენ- სერიოზულად უპასუხა და ისევ სიცილი აუტყდა .
- როგორ დავიღალე- თვალები დახუჭა კატომ ა სკამზე მიესვენა.
- ხელით ხომ არ აგიყვანო თვქნო უმაღლესობავ ?
- არა მადლობა- სწრაფად გაახილა თვალები - მაგას როგორ გაკადრებ.
- მამენტ არც მეკადრება..
- დებილო- ხელი ჩაარტყა და სკლაჩი აიღო.- წავედი გტნახავ ხვალ ..
- ჯერ მაკოცე- თითი დაირტყა ლოყაზე, კატომაც სიცილით აკოცა და მანქანიდან გადავიდა.
- ჭკვიანად იარე და რომ მიხვალ მომწერე.
- არის ეკატერინე ..
- დებილი..- ჩაიბურტყუნა და სწარაფდ აიარა კიბეები, საშინლად იყო დაღლილი, სკლაჩი მისაღებში მიაგდო და ფეხზე გაიხადა.
- კარგია ცხოვრება არა ?- ოთახში გაჟღერებულ ხმაზე კინაღამ გული წაუვიდა, არ ეგონა, იფიქრა ნიკა წავიდა, სულ წავიდა .
- შენ - აკანკალებულმა შეხედა უკვე მოახლოებულ ნიკას.
- რა ჯობს სუფთა ცხოვრებას მხიარულ ბიჭთან, სუფთა წარსულით და ნათელი მომავლით, რა გესაქმება შენზე რვა წლით უფროს ნარკომანტან..
- ნიკა გეგა ჩემი- დავიწყე მაგრამ გამაჩუმა..
- არ გინდა კატო- ისე გაიცნა, იმდენად ცივად რომ გამაკანკალა.
- არაფერი დაუშავო გთხოვ- სწრაფად ავხედე შეშინებულმა.
- ასე ძალიან გიყვარს ?
- გეგა მხოლოდ მეგობარია მაგრამ..
- ვიცი ვინცაა..- უხეშად გამაწყვეტინა და მხარზე მომკიდა ხელი.- და სიც ვიცი ვინც უნდა გახდეს ძალიან მალე- მეტად მომიჭირა ხელი- უნდა შეგიყვარდეს ?-ხმას აუწია და ხელი ისევ მომიჭირა- მხიარული კარგი ბიჭი გეგა..
- ნიკა მაშინებ- ძლივს დავიჩურჩულე და შევხედე მაგრამ არ განძრეულა.
- რატომაც არა სიურპრიზები, მხიარული გასეირნებები, იუმორი, ნული სასმელი და მოსაწევი..- ხელი უკვე სერიოზულად მტკიოდა.
- რა გინდა ნიკა ?- თითქმის ვიყვირე.
- ტონი- მანაც იყვირა- ხმას არ აუწიო, არ გაბედო...
- წადი გთხოვ..
- რატომ ?
- ნიკა ...
სწრაფად დაიხარა და მაკოცა, მომენატრა, მართლა მომენატრა, ნელა მოცნიდა, ნაზად მაგრამ შემდეგ თითქოს რაღაც გაახსენდა, უხეშად საშილად უხესად მაკოცა და ხელი ისევ მომიჭირა ამჯერად წელზე, ვერაფერს ვაკეთებდი რომ შემშვებოდა ამიტომ ორივე ხელი მკლავებზე მოვუჭირე რომ რაღაც ეგრძნო, გაჭრა, ნელნელა შეწყვიტა კოცნა, თავი ჩემს ყელში ჩამალა და ღრმად დაიწყო სუნთქვა ..
- ეს შენი საჩუქარია- კულონი ჩამიდო ხელში ისე რომ თავი არ აუწევია ჩემი ყელიდან.
- მადლობა - კულონი ხელში ჩავბღუჯე და დავიჩურჩულე.
გაეღიმა, ჩემს კანზე ტუჩების მოძრაობით მივხვდი, რომ გაეღიმა, მეც გამეღიმა უაზროდ, რატომ ნიკა და რატომ ის და ახლა. ზუსტად ვიცოდი ისევ წავიდოდა მე კი ასე არეული დავრჩებოდი...
............................................
ჩემი ვარაუდი გამართლდა, ნიკა ისევ წავიდა ამჯერად იმდნად აღარ დაკარგულა ვიგებდი მის ამბებს ელესგან ან ისე შეიზლებოდა დამენახა გზაზე, ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივად გაგრძელდა ცოტა არეული ფიქრებით, ირაკლის ზარმა ხომ ბოლო მომიღო ელე საავადმყოფოშიაო, უნერვიულია რაღაცაზე და ნაადრევი მსობიარობა დაწყებია, სრული 32 საათი ველოდით რომ ვინმე რამეს გვეტყოდა, ელე რვა თვის იყო ამიტომ მაინცდამაინც საშიშად არ მიმაჩნდა მაგრამ ექიმმა ბოლო მოგვიღო როცა თვა რომ შეიძლებოდა ვერცერთი გადაერჩინა, ირაკლის შევხედე და მის სახეზე თვალებში დამნაშავე მზერა დავიჭირე, აცრემლებული თვალებით გავხედე მის გვერდით მდგარ რამდენიმე ძმაკაცს სადაც ნიკაც იყო, მიყურებდა მაგრამ არაფერს აკეთებდა, ანერვიულებული დავჯექი სკამზე ირაკლი სადღაც გაქრა და ფერწასული დაბრუნდა, გაიკეთა, რა მიხვედრა უნდა სწრაფად ავდექი და ირაკლის ჩავავლე მაჯაში ხელი ოდნავ გაოცებულმა გადმომხედა ყველამ ნიკა კი წამოიწია, მოფარებულ ადგილას შევათრიე და ხელი გავუსალე.
- მომეცი- გაყინული ხმით ვუთხარი და თვალებში შევხედე.
- კატო- რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ არ ვაცალე სილა გავაწანი და უფრო ხმამაღლა გავუმეორე:
- მომეცი...
ირაკლიმ ჯიბეში ჩაიყო ხელი, ცოტახანს ეძებდა მერე კი რაღაც ტეთრი ფხვნილით სავსე პარკი მომცა.
- ელენეს დაკარგავს ვერ გადავიტან - ჩამწყდარი ხმით ამოილაპარაკა და ზემოდან დამხედა.
- ახლა რომ ელენე იქაა, სიკვდილს რომ ებრძვის შენი ცოლშვილი ეჭვი არ მეპარება შენი დამსახურებაა და ალბათ ამისიც ხელში ის საზიზღრობა ავათამაშე.- ელენეს რომ რამე დაემართოს ჩემი ხელით შეგიყვან ვენაში აი ამას მთლიანად და დაველოდები როდის მოკვდები გესმის ? არაკაცი ხარ ირაკლი, რაკაცი..
- კატო - ნიკას ხდმამ გამაჩუმა, ვგრძნობდი როგორ მინდოდა ცხოვრებაში პირველად ადამიანის მოკვლა, მთელი გულით, ზიზღნარევი მზერა ვესროლე ირაკლის .
ხმადაბლა შეიგინა და წავიდა, თვალები მაგრად დავხუჭე და კედელს მივეყუდე, მთელი წალით მოვუჭირე ხელი იმ დამპალ პაკეტს და ცრემლები წამსკდა. ნიკა ფრთხილად მომეხვია..
-მისი ბრალია, ელენე გააწამა, კლავს გესმის ? მისგამო კვდება, რა უნდოდა დაენებებინა თავი, ცხოვრება დაუნგრია, ყველა და ყველაფერი წაართვა მძულს, მეზიზღება..
- ყველაფერი კარგად იქნება- ჩამჩურჩულა ნიკამ და ხელიდან პაკეტი გამომართვა- ეს ჩემთან იყოს...
- დავბრუნდეთ- სწრაფად გავითავისუფლე თავი და ისევ მიმღებში გავედი.
ექიმი ორ საათში გამოვიდა, პატარა გადარჩა, ელეც მაგრამ პატარას მდგომარეობა კრიტიკული იყო, 24 საათს გვაძლევდნენ, თუ გაუძლებდა გადარჩებოდა, ელეს ნახვა შესაძლებელი გახდა, მე შევედი, ირაკლი არც შერხეულა.
- ელენე- საწოლზე მისვენებულს დასუსტებულს ძლივს ჩავეხუტე და სახეზე მოვეფერე.
- როგორაა?- ამომხედა ელენემ.
- მაგარი ბიჭია გადარჩება- გავუღიმე და მის გვერდით დავჯექი.
- ირაკლი?
- გარეთაა, მისი ნახვა გინდა ?
- არა უთხარი რომ აქედან წავიდეს..
- ელე..
- უთხარი რომ ეკრძალება ჩემი და მითუმეტეს ბავშვის ნახვა არ გააკარო ლაზარეს იცოდე..
- ელე რა მოხდა ?
- სადღაც იყო ორ დღე დაკარგული მერე გავიგო რომ კიკეთში იყო, ნაშები, სასმელი, მოსაწევი, არ შეიცვალა გესმის ? მძულს, მისგამო რომ რამე მოუვიდეს, ბავშვს რომ რამე მოუვიდეს..
- ელენე არ ინერვიულო გთხოვ წყნარად კარგი ?
- გადი და უთხარი წავიდეს ახლავე ...
- რომ გავალ ვეტყვი.
- არა ახლავე ...
- კარგი.
პალატიდან გავედი და ირაკლის წინ გავჩერდი გაყინული სახით.
- რა ?- ამომხედა და ადგა.
- მთხოვა რომ აქედან გაგიშვა და კიდევ..
- რა კიდევ ?
- რომ ლაზარეს არ გაგაკარო..
- ამის დედა მ**- ხმამაღლა შეიგინა და პალატისკენ დაიძრა მაგრამ წინ გადავუდექი და მხარზე მთელი ჯალით ჩავებღაუჭე.
- არ გაბედო ირაკლი, არც კი გაბედო იქ შესვლა და ელენეს კიდევ განერვიულება, გაეთრიე აქედან გესმსი ? ელენს არ დაენახვო თორემ შენსგამო რომ ცუდად გახდეს..
- ირაკლი- ნიკამ მოკიდა ხელი- დღეს ნუ შეხვალ ცოტა მერე დაელაპარაკე.
- უთხარი რომ წავედი..- ამოილაპარაკა და ისევ სკამზე დაბრუნდა.
ლაზარემ გაუძლო, 24 საათსაც და მეტსაც, ელენემ ირაკლის ნახვა აღარ მოინდომა და ჩემტან გადმოვიდა საცხოვრებლად, მიამბო რამდენჯერ უნდოდა წამოსვლა მაგრამ ვერ წამოვიდა ვუსაყვედურე ამის გამო, მუშაობას თავისუფლად შევძლებდი აქამდე არ მჭირდებოდა მაგრამ ახლა დავიწყე,ელეს დახმარება ჭირდებოდა, მშობლებმა უარი თვეს მასზე, არავინ ყავდა, ირაკლი ცდილობდა დახმარებას მაგრამ მისი გამოგზავნილი არაფერი გაიკარა, ნიკა მოდიოდა ხოლმე ბავშვის სანახავად რაღაცეებიც მოქონდა, ლაზარეს ნათლიაც ხშირად მოდიოდა, ელე მათ ჩვეულებრივად ხვდებოდა მაგრამ ირაკლის თემა აიკრძალა.
ჩემს ბავშვებს ხომ სიგიჟემდე უყვარდათ ლაზარე, ყოველდღე აქ მისხდნენ ბოლოს ელე ტუქსავდა ბავშვი უნდა დავაძინოო, ლაზარე 4 თვის უკვე უმაგრესი ბიჭი დადგა. ერთ საღამოს ტრადიციულად დაგვადგნენ გიო, ნინა და გეგა.
- გეგა ხომ გითხარი არ ჭამს თქო ჯერ ბავშვი შოკოლადებს- სიცილით გახედა ელემ.
- ეგ დიდი ბავშვისაა- ჩემზე ანიშნა და ლოყაზე მიჩმიტა.
- შე დებილო- გაბრაზებულმა ჩავარტყი ხელი.
- ორივე ბავშვები ხართ, სულ ცოტაც და ლაზარე რომ ფეხს აიდგამს ერთად ითამაშებთ- გაიღადავა ელენემ .
- აუუუ- შეიფერა გეგამ.
- აი ხო ხედავთ დებილია- გაიცინა გიორგიმ და ნინის ჩაეხუტა.
- მეც მინდა ლაზარესნაირი სახლში.
- მე რა შუაში ვარ მერე.
- რო გამომყვები გეტყვი.
- იოცნებე ..
ელე კარისკენ წავიდა ალბათ ჩემმა მეზობელმა ისევ ბორში მოუტანა ლაზარეს.
- ამ ქალმა ხო- გავიცინე და გეგას გადავხედე.
- რა გინდა გიოს ევასება ეგ ბორში..
- თორემ შენ არა - ენა გამოვუყავი და ადგომა ვცადე გასაქცევად.
- მოდი აქ- სწრაფად დამიჭირა ხელით და დივანზე დაამაგდო, არადა ვერ ვიტან ღუტუნს გეგამ კი ეს იცის და იყენებს საკმაოდ კარგად, მთელი ოთახი ჩემმა კივილნარევმა სიცილმა აავსო მაგრამ სიცილი სწრაფად შემახმა სახეზე ნიკას და ლაზრაეს ამოტრიალებულ სილუეტებს რომ მოვკარი თვალი, გეგამ ხელი გამიშვა და მეც სწრაფად გავსწორდი.
- გამარჯობა- ღიმილით მოგვესალმა ჯაბა .
- გაგმარჯოს- მეც გამეცინა და გეგას გავხედე.
- სამზარეულოში გავიდეთ- ელენემ ლაზარე აიყვანა და ორივეს სამზარეულოში შეუძღვა.
- თმა გოგო- სიცილით გამისწორა გეგამ თმა.
- წავიდეთ ჩვენ და მიხედე შენ იმათ- სამზარეულოზე მანისნა ნინიმ.
- არაფერია - მხრები ავიჩეჩე მაგრამ არც დარჩენა მითხოვია, გეგა და ნიკა ერთ სახლში არ მაწყობს.
- მიდი მიდი- თავში წმომარტყა გეგამ და ადგა.
- დებილო- წამოვხტი და უნდა ჩამერტყა მაგრამ ჰაერში აღმოვჩნდი რაზე ძალიან არ ინდოდა მაგრამ ვიკივლე, მერე კი ღუტუნზე ისევ სიცილი ამიტყდა .- დამსვი გეგა გთხოვ- ძლივს ვიყვირე სიცილსგან ცუდად მყოფმა.
...................................................
- ყურადღება არ მიაქციოთ სულ ასე არინ- გაიღიმა ელემ და ნიკას რეაქციას დააკვირდა, კარს გახედა და ლაზარეზე გადაიტანა მზერა.
- ირაკლის ძალიან უნდა ბავშვის ნახვა - ამოილაპარაკა ჯაბამ.
- არა- კატეგორიული იყო ელენე.
- ელე მამამისია და არაა სწორი.
- მამამისი მაშინაც იყო კიკეთში რომ გულაობდა რამე რომ მოსვლოდა ბავშვს ? მითხარი ირაკლის საქციელი სწორი იყო ?
- არ იყო სწორი და თვითონაც ნანობს.
- ირაკლი ყოველთვის ყველაფერს ნანობს იმის შემდგ რაც მის საქციელს სავალალო შედეგი მოყვება - შოკოლადის ჭერით შევედი სამაზარელოში და კარადაზე დავჯექი.
- შენ ნუ ერევი- შემომღრინა ნიკამ.
- შენ არ გინახავს ატირებული ლაზრაე რომელიც იმდნეად სუსუტი იყო საჭმელსაც ვერ წამდა, შენ არ გინაავს გადაღლილი, დაუსტებული ელენე, არაფერი გინახავს ნიკა და შენ თუ თვლი რომ შენი ძმაკაცი თუნდაც 1 % ით რამის ღირსია ძალიან ცდები- კარადიდან ჩამოვხტი და ლაზარე ავიყვანე.
- მე და გეგა გავუყვანთ სასირნოდ - ელეს გადავხედე და თანხმობის შემდეგ გასვლა ვცადე.
- აქ ბავშვის სანახავად მოვედით და შენ და გეგამ მერე გაიყვანეთ სასეირნოდ.- გამოსცრა ნიკამ.
- ეს ბიძია ძაან ცუდია, ბავშვებს ჭამს - ბავშვს ვუთხარი და ისე რომ არავისთვის შემიხედვს სამზარეულო დავტოვე, გეგა მისაღებში მელოდებოდა, ლაზარეს მოვაცვი და დაბლა წავიყვანე.