გავიდა რამოდენიმე დღე ჩემი და ლევანის ჩამოსვლიდან.თავიდან თითქოს ყველაფერი ძალიან კარგად იყო მაგრამ უცებ ყველაფერი თავდაყირა დადგა.
-იქნება ცდები.-ჩემს დარწმუნებას ცდილობდა სალომე.
-ჰო რა,უეჭველი ვიცი რო ცდები ბუს,აი დარწმუნებული ვარ.-მხარი აუბა სალომეს ლიზამაც.
-მეც დარწმუნებული ვარ ჩემს გადაწყვეტილებაში.-თამამად ვთქვი მე მაგრამ მაინც გული მწყდებოდა და მინდოდა ყველაფერი ისე ყოფილიყო როგორც გოგოები ფიქრობდნენ.
-მეც ამათ ვეთანხმები,თან რა პონტია უკვე 1 წელია ერთად ხართ და ეხლა რაღაც სისულელეს გამო რას აკეთებთ.-ნატაც იგივე აზრზე იყო.
-კაროჩე რა გოგოები მართლები არიან რაა,არაფერი არ მომხდარა აქ საპანიკო.-ამბობდა ნინი.
გოგოებს ეგონათ რომ გადამიბირებდნენ მეც,მაგრამ ძალიან ცდებოდნენ.როგორ შეეძლო ლევანს ამ ყველაფრის გაკეთება.ვფიქროდი რომ ლევანს ამას ვერასდროს ვაპატიებდი,მაგრამ ძალიან კარგად ვიცოდი რომ ეს იყო უდიდესი სიცრუე,ამიტომაც ვიყავი ჩუმად.
-და შენი აზრით ეხლა კარგს შვები?მიდი დაელაპარაკე ლევანს,ხო იცი რამდენი შურიანი ადამიანი დადის.-მამშვიდებდა სალომე.
-ხო მიდი და დაელაპარაკე,ვიღაცა იდიოტის ერთ მესიჯს უჯერებ?-ჭკუას მარიგებდა ნატა.
-შურიანი ადამიანი და ერთი მესიჯი რა შუაშუა?! მე თვითონ შევამოწმე და იქ იყო ზუსტად იმ ადგილას რაც იმ მესიჯში ეწერა და ვიღაცას ეხუტებოდა...არამხოლოდ ეხუტებოდა.-ვთქვი მე და ცრემლები უნებურად ჩამომივარდა.
-ნინი იცოდე ინანებ!-მითხრა ლიზამ.
-თან ძალიან ცუდათ ინანებს!-აყვა სალომეც.
***
-აუ გვეღირსა.-თქვა გუგამ.
-სად ხარ შეჩ*მა ამდენი ხანი?-სახე დამანჭა ლევანმა.
-სად ვარ და შოკში.-ზუსტად შოკური სახით თქვა აბუმ.
-ჰეე ამოღერღე რა მოხდა.-უთხრა გიომ და ყველა გაფაციცებული ელოდებიდა ისტორიის დაწყებას.
-კაროჩე ნინი არი შენზე ძაან დაგრუზული.-ძლივს თქვა აბუმ.
-ჩემზე?-წამოიყვირა გუგამ.
-რა გაყვირებს შეჩ*მა შემეშინდა.-უთხრა აბუმ.
-აბა ჩემზე?-თქვა გიომ.
-არა არც შენზე.-უთხრა აბუმ და ლევანს გახედა.
-აბა ჩემზეა გაბრაზებული თუ რა ხდება.-გაეცინა ლევანს.
-ვაა ტაში ხოარ დაგიკრა როგორ მიხვდი?-ცინიკური სახით გახედა აბუმ.
-რა ხდება შეჩ*მა?რა პონტშია დაგრუზული?-კითხა ლევანმა.
-რა პონტში და მილიონჯერ გითხარი,ძველ ნაცნობებს შეეშვითქო,ვიღაცა ნაბიჭ**რმა მიწერა ნინის თქვენი ადგილმდებარეობა და ვაფშე ყველაფერი.ნინი კიდე მაგ ადგილზე მოვიდა იმის იმედით რომ შენ რათ|ღაც სიურპრიზს უწყობდი უცებ კიდე რა დახვდა?შენ რას იზამდი მაგ სიტუაციაში?როდესაც ვაფშე სხვა რაღაცას ელოდები და მიიჩქარი იქითკენ უცებ კიდე იმედები გაუცრუვდა და დაგინახათ შენ და ქალბატონი ელენე.-სრულიად სერიოზული სახით ამბობდა აბუ.
-ვინ იყო ის ვინც მიწერა?(ლევანი)
-მე მეკითხები მაგას?-(აბუ)
-აუუ პროსტაა რაა რამდენი შურიანი როჟა მოძრაობს დედამიწაზე რააა.-სიტყვებს წელავდა გუგა და მემგონი ეს იყო ერთადერთი შემთხვევა სადაც სრულად თუ არა ცოტათი მაინც დასერიოზულდა.
-რა ვქნა?-შეურაწყოფილი სახით თქვა ლევანმა.
-ნინის უნდა დაელაპარაკო უეჭველი.-უთხრა გიომ ლევანს.
-ხო ეგ იასნა.-(აბუ)
-ცვეტში ძაან გამიტყდა.(გუგა)
ლევანი ცოტახანი იჯდა ჩუმად და თავჩახრილი.არაფერს არ ამბობდა მაგრამ ლევანის ეს სიჩუმე იყო ზუსტად შემაშინებელი.არაფერს ამბობდა მაგრამ ყველაფერი იცოდნენ ბიჭებმა რაც ლევანს ეტყობა.შეიძლება ადამიანმა მოგატყუოს ამ შემთხვევაში არაფერი გითხრას,მაგრამ თვალები?თვალებს ხომ ვერაფერს გამოაპარებ.ხოდა ზუსტად ლევანის თვალებში ამოიკითხეს ბიჭებმა რომ ლევანი არ იყო ამ ქვეყანაზე,სადღაც დაფრინავდა,ჯერ კიდევ არ ჯეროდა რა ხდებოდა მის თავს,მაგრამ რაც არ უნდა ძნელი დასაჯერებელი ყოფილიყო უნდა დაეჯერებინა და შეგუებოდა,სხვა გზა არ ქონდა.
***
-ნინი,გაიღვიძეე,ლევანი გირეკავს.-მაღვიძებდა სალომე.
-ჰააა.-ჩავიბურტყუნე მე და უცებ წამოვხტი,პასუხს არ ვაპირებდი და მემგონი მართალიც ვიქნებოდი მაგრამ ჩემდა უნებურად დამეჭირა თითი და ვუპასუხე.
-გისმენ.-სერიოზული ხმა მივიღე მე.
-ნინი ვიცი ეხლა ჩემზე რასაც ფიქრობ,მემგონი ჯობია ეხლა სადმე წავიდეთ,მხოლოდ მე და შენ და ყველაფერზე დავილაპარაკოთ.ყველაფერი გავაიასნოთ.
-კაი.-ვუთხარი მე და ტელეფონი გავუთიშე.
-რაო?რამინდაო?-მკითხა ლიზამ.
-ყველაფერი გავაიასნოთო.(მე)
-გოგოებო არ გშიათ?-სიმყუდროვე დაგვირღვია ნათიამ.
-არა დე არ გვშია.-(მე).
-იქნება გოგოებს უნდათ.თქვა ნათიამ.
-არა ნათია არ ამათ არ უნდათ.-ვტქვი მე.
-არა,არა მართლა არ გვინდა.-თქვა ნატამ.
-კაი,მაშინ დაგტოვებთ.(ნათია)
-კაროჩე რაა ეხლა წავალ მოვუსმენ რას მეტყვის და ყველაფერს მერე გადავწყვიტავ რაა.-ვთქვი მე.
-მიდი,ოღონდ ჭკვიანური გადაწყვეტილება მიიღე ისეთი რომ მერე სანანებელი არ გაგიხდეს.
-ვიცი,ვიცი და შენც რა ნათიასავით მელაპარაკები.(მე)
-ნათიასავით არა კვახი.(სალომე).
-წავედი მე მოვემზადები და წწავალ მერე.(მე)
-კაი ჩვენ დაგელოდებით.(ლიზა)
-ოქეი.ვთქვი მე და თან კარადიდან ჩემი პირსახოცი გამოვიღე.


რატო არ აქტიურობთ?დავიჯერო არავის არ მოგწონთ ჩემი მოთხრობა? :( უბრალოდ ძალიან მწყინს თქვენგან ასეთი დამოკიდებულება.მოთხრობას რომ წაიკითხავთ ერთი უბრალო კომენტარი დატოვეთ ხოლმე ძალიან გთხოვთ.არ მინდა მოთხრობის ასე შუა გზაში შეწყვეტა და თან გაგრძელების სურვილიც მიქრება ნელ-ნელა.ამიტომ ძალიან გთხოვთ იაქტიურეთ <3