ლექციების შემდეგ მე ელენე და ნოე,მელიქიშვილზე ფეხით ჩავდივართ,ნაწვიმარზე მზე გამოვიდა და სასიამოვმოდ გვეჩვენება ფეხით სიარული.ნოეს ჩემს მხარზე ხელი აქვს შემოხვეული და მალ-მალე თავზე მკოცნის.მართლა კარგად ვარ მასთან მაგრამ,ვგრძნობ უკვე ისე აღარ მსიამოვნებს მისი შეხება,როგორც ადრე, თვალწინ წუხანდელი სცენა მიდგება,''ღამის ქურუმის'' ვნებიანი ხმა ჩამესმის და ვგრძნობ მენატრება.რუსთაველამდე ისე ჩავდივართ ვერც ვხვდები,ვენდისთან გეგას მანქანას ვხედავ,მიკვირს.დავიჯერო მისი ფიგურის ბიჭი სწრაფი კვების ობიექტებზე გიჟდება?.რატომ არ ვიცი მაგრამ მისი ნახვა მინდება.მისი გამწარების იდეას აღტაცებაში მოვყავარ და ელენეს და ნოეს სულ ძალით მივარბენინებ.მიწისქვეშა გადასასვლელით გადასვალა გვეზარება და გზას პირდაპირ ვჭრით.შესვლისთანავე ყურში მხვდება გეგას სიცილი,დარბაზს თვალს ვავლებ და მას ვხედავ.მასთან ერთად ლევანი და კიდევ ერთი მისი ძმაკაცია,სახელი არ ვიცი.გოგოებთან ერთად არიან.ამ გათხაპნილ თოჯინებზე ნერვები მეშლება და ვცდილობ არ შევიმჩნიო.ელენე მათი მაგიდის წინ იკავებს ადგილს,ამე და ნოე კი სალაროსთან მივდივართ.მინდა რაღაცა ისეთი გავაკეთო,რომ მისი ყურადღება მივიპყრო,ოღონდ ისე რომ თვითონ შემამჩნიოს და ეგონოს მე ვერ ვხედავ.
-სარა,ყავა წამომიღე რაა-მეძახის ელენე და გეგას ყურადღებასაც ვიპყრობ,მეცინება,ისეთი თვალებით მიყურებს.მე ვუღიმი და ნოეს ვუბრუნდები,მაგიდასთან მივდივართ,გეგა მეძახის.
-სარა-ისეთი სახე აქვს მგონია ნოეს დაახრჩობს,მე მათ მაგიდასთან მივდივარ და ყველას ვესალმები.ბიჭები რაღაცნაირი თვალებით მიყურებენ,ვერ ვხვდები ეს ირონიაა?თუ ინტერესი?
-ეს სარაა-დაბნეული იწყებს გეგა.
-მე სარა ვარ-ვიღიმი და ნოეს ვეხუტები-ეს კიდევ ნოეა,ჩემი შეყვარებული.-გეგას სახეზე სიბრაზეს ვკითხულობ და მსიამოვნებს,მისი ძმაკაცებიც რაღაცნაირი მტრული მზერით ხვდებიან ნოეს.მე არ ვიმჩნევ და ელესთან ვბრუნდებით.
ისე გამოდის რომ მე გეგას მოპირდაპირედ ვზევარ,მის მზერას არ ვიმჩნევ და ნოეს ვკოცნი.გეგას მეგობრები დგებიან და მიდიან,გასვლამდე ისევ მწველ მზერას მაპყრობს,ორით-ორი ძამიკო,ვამბობ გულში და მეღიმება.
ელენე სახლში მიდის,მე და ნოე ნოესთან ავდივართ,აქადრეც არაერთხელ ვყოფილვარ,არ მიყვარს წყვილები,რომლებიც ქუჩებში და პარკებში იკმაყოფილებენ ვნებებს.კარის დახურვისთანავე ნოე კედელზე მაკრობს და ვნებამორეული მკოცნის,მეც არანაკლებ მინდა და თმებში ვუცურებ ხელს.ნოე მაისურს იხდის,მერე ჩემი ზედატანი ვარდება იატაკზე.მსიამოვნებს მისი შეხება,მაგრამ თვალწინ ''ღამის ქურუმი''მიტრიალებს,ნოეს ხელში ავყავრ და ოთახისკენ მიდის.
-მინდიხარ სარა,მინდიხარ-მეჩურჩულება და ვგრძნობ თუ არ გავჩერდით,ცოტახანში დავნებდები.
-ნოე გეყოფა-ვეუბნები და თავს ვაწევინებ.თვალებში ვნება უდგას და უაზროდ მომშტერებია.
-არა შენ ჩემი ხარ,ჩემი გოგო ხარ,მენატრები სარა,მიყვარხარ-ისევ გახელებით მკოცნის და მეჩურჩულება.ტუჩებიდან ყელისკენ ინაცვლებს,ნაზად და ვნებიანად,მერე მკერდს სწვდება და მე ნოეს მაგივრად ისევ ჩემი ''ღამის ქურუმი'' მელანდება.სიამოვნების ზენიტს ვაღწევ მაგრამ ვხვდები ეს ნოეს გამო არ ხდება.ხელი ქამრისკენ მიაქვს და იხსნის,მეც ვყები,შარვალს ვიხდი,ორივე საცვლების ამარა ვწევართ და ოთახში ჩვენი ვნებიანი ამოძახილები ისმის.რატომღაც ნოესაც და ''ღამის ქურუმსაც''გეგას ლანდი ფარავს,მე კი უხეშად ვიშორებ ნოეს და საწოლიდან ვდგები.ეს რა იყო სარა?გეგა რატომ გამახსენდა?გაგიჟებული ვცდილობ შარვლის ჩაცმას.
-რას აკეთებ სარა?-ნოე საწოლიდან იწევა და ღრმად სუნთქავს.
-არ შემიძლია,ხო იცი არა?-ვეუბნები,რაღაცნაირი ჩამქრალი ხმით და ზედატანს ვიცმევ.
ნოესგან გაგიჟებული გამოვრბივარ.ტაქსის ვაჩერებ და სახლში მივდივარ.ჯანდაბა სარა,ეს რა იყო?აკანკალებული ხელით თმას ვისწორებ და გეგაზე ვფიქრობ.ჩემს თავზე გულმოსული შოკოლადზე ვიყრი ჯავრს.სახლში კი არ შევდივარ,შევრბივარ და პირდაპირ ჩემს ოთახში ავდივარ.
-სარა,სარა რა ხდება?-მესმის სოფიას ხმა,მე კი პასუხსაც არ ვუბრუნებ.უზრდელი ხარ სარა!კარს ვკეტავ და აბაზანაში შევდივარ.უნდა მოვიშორო,ნოეს ყველა კოცნა,მისი ხელების კვალი.გამწარებული ვიხეხავ ტანს, მაგრამ ვერ ვხვდები ეს ნოეს გამო ხდება,თუ გეგაზე ფიქრის გამო.თავს საშინლად ვგრძნობ.
თმას ვიშრობ,როცა სოფია შემოდის.
-სარა რა მოხდა?ცუდად ხომ არ ხარ?-მეკითხება და მე ნერვები მეშლება,მინდა ვუყვირო გეყოფა დედის როლის თამაშითქო,მაგრამ რაღაცნაირად თავს ვიკავებ.
-არაფერი-ვეუბნები და ზურგს ვაქცევ,ვხვდები პასუხი არ აკმაყოფილებს,მაგრამ მაინც გადის.ვგრძნობ ვაწყეინე და თავს საძაგლად ვგრძნობ, თმას ვიშრობ,ვიცმევ და მისაღებში ჩავდივარ.სოფია სავარძელში ზის და ტელეფინზე ლაპარაკობს,ცოტახანს ვაცდი.
-მაპატიე წეღანდელის გამო,უხეშად გამომივიდა.უბრალოდ რთული დღე მქონდა და-თავს ვხრი და ვცდილობ სათქმელი სწარფად ვუთხრა.
-არაა საჭირო,მე მესმის შენი-ცივად მიღიმის და სამზარეულოში გადის-ყავას დალევ?
-კი რა თქმა უნდა-ფინია ძაღლივით უკან მივყვები.-მართლა გულით ვწუხვარ სოფია.
-არ გინდა სარა,დამიჯერე მესმის-თავს მიქნევს და ყავას აკეთებს.-გეგასთვისაც ძნელია მამაშენთან შეგუება,ამიტომ მესმის შენი.დედაშენის შემდეგ ალბათ შენთვის რთულია,სხვა ქალთან შეგუება.-დედაჩემი,ნეტავ იცოდე რომ დედა დიდი ხანია არ მყოლია,ნეტავ იცოდე,რას ვგრძნობ?
-მე უცნაური ხასიათი მაქვს,მაგრამ დამიჯერე შენს მიმართ ცუდად არ ვარ განწყობილი-ჩემი სიტყვების მცხვენია,მაგრამ მაინც ვამბობ.ამ დროს სახლში გეგა შემოდის,აშკარად ნასვამია.
-ქალბატონებო-ცერემონიულად გვიკრავს თავს და ცალყბად იცინის.
-დე მოხვედი?შეჭამ?თუ ყავას დალევ?
-ყავას,ოღონდ ძლიერს.-გადის და კარიდან იძახის-ოთახში ამომიტანე.-მიკვირს მისი საქციელის,არანაირი ზედმეტი შეხედვა, არც ირონია.სოფია ყავას აკეთებს.
-სარა აუტანე რა?სასწრაფოდ უნდა გავიდე,სულ დამავიწყდა,რაღაცა საღამოზე უნდა დავსწრებულიყავი,იმედია მივუსწრებ-თან მეუბნება და თან ჩანთას იღებს.
-მეე?-მიკვირს, საშინლად არ მინდა გეგას ნახვა.სოფია მხოლოდ თავს მიქნევს და გადის.ჯანდაბა სარა ღირსი ხარ!მოაწყე აქ პატიების სცენა.იძულებული ვარ ვაჟბატონს ოთახში ვეახლო.
-შეიძლება?-ღია კარზე ვაკაკუნებ და დაბნეული შევდივარ.
-მოდი-გეგა საწოლზე წევს და ტელეფონს ჩაჰყურებს,ყავას ტუმბოზე ვუდგავ და ვბრუნდები.
-დარჩი-მეუბნება რაღაცნაირი უხეში ხმით.
-რაა?-შიშით ვტრიალდები და ვცდილობ სახეზე არ შემემჩნეს.
-დარჩი,ვილაპარაკოთ არ ვიკბინები-თავიდან ფეხებამდე მათვალიერებს და ისევ ცალყბად იღიმის.
-რაზე?-რატომღაც ვრჩები და საწოლის ბოლოში ვჯდები.
-შენს შეყვარებულზე!-დამარცვლით ამბობს.
-ნოეზე შენთან რა სალაპარაკო მაქვს?-მიკვირს.
-აღარ დაგინახო კისერზე ეკიდებოდე,მითუმეგეს კოცნიდე!-კბილებში ცრის და ჩემსკენ იწევა.
-თორემ?-გამომწვევად ვეუბნები და ცოტა მაკლია ახარხარებამდე.
-სარა ნუ მეთამაშები!-უკვე ყვირილზე გადადის.
-ვერ გავიგე რა გინდა?შენ მამაჩემი არ ხარ!არც ჩემი ძმა!თანაც ასეც რომ იყოს, მე მაინც იმას გავაკეთებ რაც მინდა!რაც მომწონს და რაც მსიამოვნებს!-ისევ შეტევაზე გადავდივარ და თან მის გამომეტყველებას ვაკვირდები.ბოლო სიტყვებზე საყვარლად კრავს წარბებს.
-აჰა,რაც გსიამოვნებს არა?
-ხო რაც მსიამოვნებს!-ჯიუტად ვამბობ და ოთახიდან გამოვდივარ.
გვიანობამდე ფილმს ვუყურებ და ყუსასმენებით მეძინება. ისევ ვგრძნობ ვიღაცას ჩემს გვერდით,ისევ მეხვევა,მაგრამ მე აღარ მეშინია,არც მიკვირს.ჩუმად ვარ და ველოდები,როდის ალაპარაკდება.ის კი არ ჩქარობს,ჯერ ჩემს სურნელს ისუნთქავს ხარბად,მერე კი ყელში,მხარზე და ზურგზე მკოცნის.ტანში სასიამოვმო ჟრუანტელი მივლის და ვკვნესი.
-მოგწონს არა?-მეუბნება ვნებამორეული და თითებით მკერდზე მეფერება.
-მომწონს-ვამბობ და ვგრძნობ არ მინდა გაჩერდეს.ის პიჟამას მხდის და თვალებს მიხვევს.
-არ მოიძრო და ხელი არ შემიშალო.-მკაცრად მაფრთხილებს და ვგრძნობ როგორ დამყურებს ზევიდან,არ მეხება,მაგრამ მისი სუნთქვა ისე მეფრქვევა სხეულზე,რომ სასიამოვნოდ მეხორკლება კანი.მისი ხელები ტუჩებზე მეფერება და ნელ-ნელა ყელისკენ ინაცვლებს,იქიდან მკერდზე,მიჭერს, მტკივნეულია თუმცა მე მხოლოდ სიამოვნებას განვიცდი.მისი კოცნის სურვილი მწვავს და თავს მაღლა ვწევ.ხვდება და თავი ახლოს მოაქვს,ბაგეებზე ოდნავ მეხება და ისეთ სიცხოველეს ვგრძნობ,მგონია გახურებულ ნაკვერჩხალს ვკოცნი.ტუჩებზე სასიამოვნო გემო აქვს,ვდუნდები და ნებას ვრთავ მმართოს.ისიც უფრო უხეშდება და ნაზი კოცნიდან უხეშ კოცნაზე გადადის.ვითიშები,ირგვლივ ყველაფერი მავიწყდება,სად ვარ,რას ვაკეთებ და ვინ ვარ.მხოლოდ ის მინდა,რომ მისი ვიყო,მას ვეკუთვნოდე და ის ჩემში ვიგრძნო.ვგრძნობ როგორ მეხება მუცელზე მისი ტუჩები და ისევ კვნესა მწყდება გულიდან.ის არ ჩერდება,უფრო მომთხოვნი ხდება და მე მის ძლიერ ხელებს ვგრძნობ,ვგრძნობ როგორ კანკალებს და ვერ ვხვდები რატომ,ვნებისგან გაგიჟებული ათასნაირ სასიყვარულო სიტყვას მეუბნება.ცოტაც და მე მთლიანად მისი ვიქნები,ამისთვის მზად ვარ,მინდა და მომწონს,ის არავის გავს,არც ნოეს და სხვა ჩემს შეყვარებულებს.ისეთი გრძნობა მაქვს,თითქოს მთელი ცხოვრება ამას ველოდი,ვგრძნობ,რომ ისაა ერთადერთი ვინც მჭირდება,ვგრძნობ,რომ მინდა პირველად მასთან მოხდეს.ჩემი სხეული მისას ითხოვს,მოსწონს და მინდა ეს ყველაფერი საუკუნოდ გაგრძელდეს.თავზე ხელს ვკიდებ და მის ზომაზე მეტად წამოზრდილ თმებში თითებს ვხლართავ,ვგრძნობ მოსწონს,უფრო ხელდება,უფრო გიჟდება,თითები ჩემი საცვლისკენ მიაქვს და...
-რა მოხდა?-ვეკითხები,როცა სიმსუბუქეს ვგრძნობ,ის არაფერს ამბობს,წვება და უბრალოდ მეხუტება.
-არ შემიძლია-მეჩურჩულება და ჩემს თმაში ყოფს ცხვირს.
-აბა გატკენო?-გამომწვევად ვეკითხები და მის ხელს მკერდზე ვიდებ.მიჭერს,სხეული ეძაბება,მაგრამ მერე ისევ ეშვება.
-მიწვევ სარა,ეს კი სასიკეთოდ არ დამთავრდება.-მეუბნება ირონიულად,მაგრამ მე სულ ,არ მინდა,რომ გაჩერდეს,მინდა ისევ ვიგრძნო,ისევ განვიცადო აქამდე უცნობი სიამოვნება.

მაპატიეთ დაგვინებისთვის,ვამბობდი მუზა გამიფრინდებათქო და არ მიჯერებდნენ,ვეძებ ახლა ინტერპოლით.მართლა ვწუხვარ ვინც მელოდით დ ვინც ''არ ვარ შენი სიყვარულის ღირსი''ს ელოდებით,ვერ მოვახერხე ატვირთვა.მაპატიეთ გთხოვთ.გამოვასწორებ აუცილებლად.