თანდათან ყოველდღიურობაში მეზრდებოდა "ვარდების ტრადიცია".ყოველ დილას მხვდებოდა უზარმაზარი თაიგული კარებთან და ჩემი დილაც პოზიტიურად იწყებოდა.თუმცა უნდა აღინიშნოს ჩემი ცვლილება სულ გაფანტული ვიყავი და სხვაგან დავფრინავდი გონებით.ცეკვისდროსაც კი გაფანტული ვიყავი და დაპროგრამებულივით ვმოძრაობდი.ამ ყველაფერს კი ანა თავისი ლოგიკით ხსნიდა,მაგრამ გულში სადღაც ღრმად მეც ვეთანხმებოდი რომ ჩემი ცვლილება მიშოს დამსახურება იყო...
ნელ-ნელა დავუბრუნდი რუტინულ ყოფას.სკოლა-ცეკვა-სახლი-რეპეტიტორები...დამღლელი დღეები და თეთრად გათენებული ღამეები...დავფიქრდები ხოლმე და ვაანალიზებ როგორ შეცვალა ჩემი ცხოვრება ამ გასტროლებმა.რამდენჯერმე გამოვიჭირე საკუთარი თავი რომ ტკივილამდე მენატრებოდა ჩემი მიშო!უკვე დაზეპირებული მქონდა მასთან გადაღებული ყველა სურათის კადრი,სულელივით ფოტოებს ვეფერებოდი.ანა ვერ გცობო მეუბნებოდა და უფრო და უფრო ამყარებდა ჩემს ეჭვებს რომ მე მიშოს მიმართ ძალიან დიდი გრძნობები გამიჩნდა.მაქსიმალურად ვცდილობდი ჩემი თავი დამეტვირთა,ვსწავლობდი ისეროგორც არასდროს.გახარებული იყო მზიკო რომ აღარ უწევდა თავად ესწავლებინა ჩემთვის,ამაყობდა გაიზარდა ჩემი შვილიშვილი.განა ვერ ხვდებოდა რომ ყურებამსე ვიყავი შეყვარებული,მას ჩემი ტირილიც ესმოდა ღამით.ბებიაზე მეტი იყო მზიკო ჩემთვის,მან მე დედობაც გამიწია და მადლობელი ვარ მისი...
დილა მაღვიზარის წრიპინით დაიწყო,სწრაფი ტემპით წამოვდექი ფეხზე,ჩავიცვი ჩანთას ხელი დავავლე და ანასთან გავიქეცი.კარები გავაღე. თუარა ისევ გამებადრა სახე,უკან შევბრუნდი ვარდები ლარნაკში ჩავაწყვე მაგიდაზე შემოვდგი და გაღიმებულმა დავტოვე ბინა.
-სად ხარ აქამდე?-გამიწყრა ანა.
-სულ ნუ ბუძღუნებ შინაბერა ქალივით-გავიკრიჭე მე და სავარძელში ჩავეშვი.
-ყველას არ ხვდება ყოველდღე უზარმაზარი თიაგული საყვარელი მამაკაცისგან და არ დადის ყურებამდე გაღიმებული-დამგესლა ანამ.
-ოჰ ანა გავაბრაზეთო-გასავეხვიე მე.
-კარგი კარგი მივხედოთ ახლა საქმეს-მოლბა ანა.
-წამოდი მერე-ფეხზე წამოვდექი მე და კაბის სწორებით გავემართე კარებისკენ.
მთელი სავაჭრო ცენტრი დავიარეთ მე და ანამ.ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და ანამ კაბის საყიდლად გამომიყვანა.არ მინდოდა ფართო წრეში აღნიშნა,მერჩივნა რამდენიმე მეგობარი მყოლოდა გვერდით და ოჯახთან აღმენიშნა თუმცა ანამ დაიჟინა ჩემსაგარაკზე ავღნიშნოთო.
დიდი ხნის ბოდიალის შემდეგ ავარჩიეთ კაბები და სულ ერთიანად გათოშილებმა დავტოვეთ სავაჭრო ცენტრი.
ერთიანად გადაღლილმა შევაღე სახლის კარები პარკები დივანზე მივაგდე დასამზარეულოში გავდი.ყავა მოვიდუღე ჩემები სახლში არ იყვნენ ასერომ მევიყავი ოჯახში კაციც და ქალიც.მუსიკა ჩავრთე და ცეკვა-ცეკვით დავიწყე ვახშმის მომხადება.დიდი არაფერი სტეიკი შევწვი და მსუბუქი სალათით შემოვიფარგელე.მაგიდა ერთ კაცზე გავაწყვე.კმაყოფილმა გადავხედე მაგიდას და ერთი ბოთლი ღვინოც შევამატე "სუფრას" .ტყუილად ვიწვალე ამდენი,ლუკმა ყელში გამეჩხირა.წამში დავსენდიანდი და ღვინის ბოკლით ჩემს ოთახში შევფრატუნდი.ლეპტოპში ისევ დავიწყე ჩემი და მიშოს ფოტოების თვალიერება და ისევ ცრმლებმა დანამეს ლოყები,ლოყები რომლებსაც მიშოს ხელების სითბო ჯერაც ჰქონდა შერჩენილი...
საღამოს ბებიამ დამირეკა მედა ბაბუ იძულებულები გავხდით სოფელში წავსულიყავით და ჭკვიანად იყავი კარგი არავის გაუღოო.გონება მომეშხამა მამაჩემიც მორიგე იყო.ერთი ჭიქა ღვინო ერთი მოყუდებით ჩავცალე და 12 საათს კარგად შეზარხოშებული შევხვდი.
-დაბადების დღეს გილოცავ ევა-ამოვიტირე მე.-გისურვებ მალე მოვიდეს შენთან მიშო და აიხდინო შენი ოცნება და ძალიან მაგრამ მოეხვიო-ნაწყვეტ ნაწყვეტ ვესაუბრებოდი ჩემს თავს .


***
საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.ტელეფონს დავხედე ოთხმოცი გამოტოვებული ზარი და შეტყობინება დამხვდა.მილოცვები,მილოცვები და მილოცვები.ყველას მადლობა გადავუხადე და საწოკიდან წამოვდექი.სასწრაფოდ მოვადუღე მაგარი ყავა რომ გამოვფხიზლებულიყავი.
გემრიელად მივირთმევდი ოხშივარ ადენილ ყავას და შავ შოკოლადს ვაყოლებდი როცა კარზე ბრახუნი ატყდა ლამის დავიმდუღრე სწეაფად მივვარდი გასაღებად.კარებში ანა დამხდა.
-გილოცავ!-გიჟივით მეცა.მომდევნო ერთი საათი იმაზე მიჯავრდებოდა რატომ არ ვიღებდი ტელეფონს.მეკი არაფერი მესმოდა მხოლოდ ერთი მადარდებდა რატომ არ დამხვდა ჩვეულად ვარდები?შეიძლება ეგოისტი გეგონოთ მაგრამ ძალიან ანვიხადა როცა ჩემი "ვარდების ტრადიცია" დაირღვა.ყოველგვარი ხალისი წამერთვა და უხალისოდ დავიწყე საღამოსთვის მზადება.გამზადებული გავედი სასტუმრო ოთახში სადაც მამა,ბებო დაბაბუ დამხდა.ვერც კი გავიგე მათი მოსვლა.იმდენად თბილათ მომილოცეს ბოლოს მაკიაჟის შესწორებაც კი დამჭირდა.კარებიდან გამოვდიოდი როცა მამამ გამაჩერა და ხელში გასაღები დამაჭირა.სიხარულისგან კივილი დავიწყე და მამიკოს კისერზე ჩამოვეკიდე.ტელეფონი გაუჩერებლივ რეკავდა ანა სადარბაზოში მელოდებოდა.სიხარულით ჩავირბინე კიბეები და ტაქსს რომელშიც ანა მელოდებოდა გვერდი ავუარე თითქმის სირბილით მივედი "ჩემს " მანქანასთან და შიგნით შევხტი ანას მივწერე ტაქსი გაუშვითქო.
და აი ასე!ჩემი მანქანით მივდოდით კიკეთში ანას აგარაკზე სადაც მოწვეული სტუმრები გველოდნენ.წარმოუდგენლად ბედნიერი და მადლიერი ვიყავი მამაჩემის საოცნებო მანქანა რომ მიყიდა.მართვის მოწმობა ერთი წლის წინ ავიღე და პრობლემაც არ შემქმნია.
უამრავი სტუმარი დამხვდა ბევრი ვიმხიარულეთ თუმცა შინაგანად მაკლადა რაღაც თუ ვიღაც ვისაც უშედეგოდ მაგრამ მაინც ველოდებოდი.საათნახევრის დაწყებული თუ იქნებოდა წვეულება როცა ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა."გარეთ გამოდი"