-----------------------------------4თვის შემდეგ--------------
-ენჯი ადექი უნდა გავიქცეთ (ლილიანი)
-აქ უნდა დავრჩე სხვებს ვერ დავტოვებ
-გვიანია წამოდი (ლილიანი)
-არა მეთქი
ენჯიმ გარეთ მოისროლა ლილიანი და შენობაში შევარდა გაუცნობიერბლად დარბოდა და გრძნობდა რომ ის ფეხის ხმა რომელიც ექოდ ისმოდა დაეწეოდა.
-ენჯი დამელოდე
ნაცნობი ხმა გაიგონა ენჯიმ და გახარებული სახით ართურისკენ შეტრიალდა
-შენ გადარჩი???სხვები სად არიან??
-არ ვიცი უნდა ვიპოვოთ ჩემი ხროვაა და ეს მომეთხოვება

------------ახლა-------------
ნდობა. ბევრჯერ უფიქრია ენჯის ამ საკითხზე მაგრამ არავის ენდობოდა თვით კაიუსსაც კი არ ენდობოდა ბოლომდე რადგან ცხოვრებამ ასწავლა რომ შეიძლება ყველამ დაგტოვოს ენჯი ალექსსაც კი მოღალატედ თვლიდა რადგან ის წავიდა და დატოვა.
ნდობის მოპოვება ძნელი დაკარგვა კი ძალიან მარტივია.
ცხოვრება გფიტავს გწურავს როგორც ლიმონს ხოლო ნდობა საყრდენივით არის თუ ვინმეს ენდობი შეგიძლია მას დაეყრდნო და მას მიენდო.
ნდობის მოპოვება ძნელია დაკარგვა კი ფრიად მარტივი.
ენჯისთვის ნდობა ფსონივითაა დადებ და უფრო ხშირად წააგებ ვიდრე მოიგებ.
ყოველშემთხვევაში ადრე ასე იყო.
რა მოუვიდა მარკუსს??ენჯის შემოაკვდა არა კი არ შემოაკვდა მისი სისხლი დალია.
დიახ ვამპირმა ვამპირის სისხლი დალია და ყველაზე მეტად ენჯის ის აცოფებდა რომ მარკუსი ღიმილიანი სახით მოკვდა და ბოლო სიტყვებმა ენჯის უამრავი საფიქრალი დაუტოვეს
-ამას შენც კი ვერ შეაჩერებ
თქვა მარკუსმა გაიღიმა და მოკვდა.
ამ სიტყვების შემდგ ენჯი ფიქრობდა ბევრს ფიქრობდა ტვინს იჭ***ტდა მაგრამ ვერაფერს მიხვდა.
ელიზაბეტ მეისონი ელიზაბეტ მეისონი იცოდა რომ ეს ყველაფერი ელიზაბეტს უკავშირდებოდა მაგრამ იმას ვერ ხვდებოდა რატომ??ამდენი ხნის განმავლობაში რატომ არავინ აცოხცლებდა??რაღა ახლა შეუტიეს ასე მწარეთ?
ლუკასს უნდა შეხვედროდა ენჯი მას უკვე გადაწყვეტილი ქონდა რომ მასთან ყველაფერს დაამთავრებდა რადგან უკვე თავს აბეზრებდა მისი გამოხტომები.
ლუკასი ღიმილიანი სახით ელოდა ენჯის გამოჩენას და როდესაც ის დაინახა თვალები გაუნათდა მისი შავი თვალებიც კი განათდა.
ლუკასი იძლებული იყო რომ ენჯისთვს სიმართლე ეთქვა და მოესპო ის ამას თვით ,,ის,, უბრძანებდა და უნდა შეესრულებინა.
-გამარჯობა
ჩვეულებრივ მიესალმა ენჯი
ხოლო ლუკასმა გადაწყვიტა საბოლოოს დაეგემოვნებინა მისი წითელი ტუჩები და მომთხოვნად დაეწაფა.
რ მოიმოქმედა ენჯიმ??ადგილზე გაიყინა მერე მიხვდა რას სჩადიოდა და მოშორდა
ლუკასს ვერ ვიტყვით რომ გაუკვირდა ის უბრალოდ უკმაყოფილო ჩანდა
მერე ენჯის ბოროტმა ალტერეგომ უთხრა:ალექსი აღარ არის მის გამო სულ ვერ დაიტანჯები
ამის გაფიქრება და ეგოისტი ცივი სასტიკი ენჯის გაღვიძება ერთი იყო.ტანში ცივმა ჟრუანტელმა დაუარა და ლუკასისთვის მოულოდნელად ახლა ენჯიმ აკოცა ლუკასს.
არა!მას ის კი არ უყვარდა უბრალოდ ეს სულელური ვნება იყო.
ენჯის აზრით ამით ალექსს დაივიწყებდა.მერე თითქოს სახეში გაარტყესო ალექსის ხსენებამ გამოაფხიზლა და ლუკასს მოშორდა რომლის თვალებშიც კმაყოფილება და უკმაყოფილება ერთად ასახვოდა.გადაწყვიტა მას გაშორებოდა თუმცა ლუკასის სიტყვამ ადგილზა გაყინა ენჯი
-რეიჩელ
ეს მისი ნამდვილი სახელი იყო ეს ის ჭრილობა იყო რომელიც თითქოს შეუხორცდა მაგრამ ახლა გაეხსნა მთელი ძალით ცდილობდა მისი ენჯის გახსენებისას არ ეტირა.ენჯი ცრემლებზე ძლიერი იყო ეს შეძლო და სრულიად დაწყნარებული სახით მიბრუნდა ლუკასისკენ
ლუკასი არ იყო შტერი შეამჩნია მის სახეზე ტკივილი და ის წამებული სახეც დაინახა ენჯის გახსენებისას რომ მიიღო.ლუკასს გული მოულღვა რა დემართა??ნუთუ შეუყვარდა?? ნუთუ მისი უდიდესი მტერი დრაგომირი უყვარდა??ივაშკოვს დრაგომირი ვერ შეუყვარდება!
ლუკასს გული დაეწვა როდესაც ენჯის თვალზე აბრჭყვიალებული ცრემლი დაინახა გაახსენდა ცხარე ცრემლით მტირალი პატარა რეიჩელი რომელიც ენჯის ტანჯვას უყურებდა და სახე ტკივილით ემანჭებოდა.რა დააშავა მან?? ის რომ დაიბადა??ალბათ ეს სამყარო მისთვის ზედმეტად ცუდია ის ერთი საწყალი გოგონაა რომელსაც აღარაფერი გააჩნია აღარავინ ყავს...მერე ლუკასს ერთმა აზრმა გაუელვა და მაშინვე ამოიგდო თავიდან.არა ის ამას ვერ გააკეთებდა დრაგომირებს მისი მშობლების სიკვდილს ვერ აპატიებდა მაგრამ ლუკასს მაინც უჩნდებოდა კითხვა რატომ უნდა აგოს პასუხი ამაზე ამ პატარა გოგომ??მან ვინც გაზრდაც კი ვერ მოასწრო ამ სასტიკ სამყაროში და მისი ბავშვური თუმცა სევდიანი თვალები ახლა უყურებდა და თითქოს მის სულში შეღწევას ცდილობდა.
ენჯიმ გაიცინა დიახ ასე უბრალოდ სიმწრით,ტკივილით,ცრემლით ამ სიცილს მთელი გული ამოაყოლა და წინ დაუგდო ამ სამყაროს.
ლუკასი შეშფოთდა მისი სახის დანახვით სული აუფორიაქდა და ეს სახე მთელს მის არსებაში ღრმად აღიბეჭდა.
-საიდან იცი??
მხოლოდ ეს კითხა განადგურებულმა ენჯიმ ლუკასს
-ივაშკოვი ვარ
ამან მთლად ძირს მოისროლა ენჯის ღირსება და ახლაღა იგრზნო რომ ვერაფერს დაეყრდნობოდა
-და არ გრცხვენია??რა გინდა??ენჯივით მომკლავ??მე რეიჩელი ვარ დიახ რეიჩელი ვარ და არა პატარა ენჯი რომელიც თქვენ დაასამარეთ არაადამიანურად ისეთი სიმხეცით რომელიც თვით ვამპირსაც კი არ შეეფერება
ლუკასს ეწყინა დიახ ეწყინა დრაგომირისგან ნათქვამი მხეცი
-და შენ???შენმა ოჯახმა იცი რა მიქნა??დედ-მამა ერთ დღეს დამაკარგვინა
ლუკასს თვალები აურჭყვიალდა და ყელში გაჩხერილი ბურთი ძლივს გადაყლაპა
ისევ ენჯის არაადამიანური სიცილი, სიცილი რომელიც უფრო მეტს ამბობდა ვიდრე სიტყვები რომლის წარმოთქმაც ენჯის ეძნელებოდა
-შენ არც კი იცი რა საშინელებაა როცა დედაშენის მკვლელადმიგიჩნევენ როცა თავი მამის მკვლელი გგონი არ იცი რა შეგრძნებაა როცა გგონია რომ ხალხი შენს გამო იღუპება არც კი იცი რამდენი ადმაიანის სიცოცხლე მაწევს და ვის გამო??რის გამო??იმის გამო რომ დავიბადე??ასეთ დაბადებას არდაბადება მერჩივნა
მთელი ტკივილით ამოთქვა ენჯიმ მიტრიალდა და გაუჩინარდა
ენჯი მიქროდა და ტიროდა თურმე მანაც მიღალატა თურმე ისიც ჩემი მტერია ვის ვენდო??
შემდეგ იმ ადგილას წავიდა სადაც თავს ყველაზე კარგად გრზნობდა ერტ დიდ ხესთან რომელსაც აშკარად ეტყობოდა რომ ბუნებრივი არ იყო ხოლო ენჯის ამ ხესთან რაღაც იზიდავდა,ამოუცნობი,იდუმალი.
ენჯიმ ტელეფონი ამოიღო და ბელს დაელეპარაკა
-გთხოვ მოდი
ბელს ეწვი გაუჩნდა რომ ყველაფერი რიგზე ვერ იყო და სასწრაფოდ გაემართა ხისკენ რომლის შესახებაც ენჯიმ გაუმხილა.
ბელი შოკში ჩავარდა როცა ენჯის გაფითრებული სახე დაინახა და ჩაეხუტა ეგონა მროგორმე გაათბობდა მის გაყინულ ხელებს და გათოშილ სულს.
-ლუკასიც მოღალატე ყოფილა...ივაშკოვია
ძლივს ამოთქვა ენჯიმ ეს სიტყვები.ბელი ვერ ხვდებოდა რადგან არ იცოდა რომ ენჯი სინამდვილეში რეიჩელი იყო გოგონა რომელმაც ნახა რა სატიკია სამყარო და ეს თავის თავზე გამოსცადა.
ცოტა ხანს აცადა ენჯის რომ დამსვიდებულიყო რაღაცას ბუტბუტებდა გაუცნობიერებლად.ბელიმ მხოლოდ ეს სიტყვები გაარჩია
-ჩემი ბრალია....ელიზაბეტი მერე ენჯი მერე მამა და ალექსი ახლა ვისი ჯერია??..
კიდევ აგრძელებდა ბუტბუტს ენჯი თუმცა მისი მთრთოლვარე ჩახლეჩილი ხმა ბელს კარგად არ ესმოდა.
ენჯიმ სული მოითქვა და ნელა სვენებ- სვენებით დაიწყო ადრე კაიუსის მოყოლილი ამბავი:
-ივაშკოვები და ასეთი წვრილი სამეფოები მუქსისხლლიანები არიან ისინი კბენით გადაიქცნენ.ივაშკოვებთან დრაგომირები დიდი ხანია იბრძვიან და ისიც არ ვიცით როდის დაიწყო ეს მტრობა თუმცა ფაქტი ფაქტად რჩება ისინი ხოცავდნენ დრაგომირებს დრაგომირები კი ივაშკოვებს.კაიუსი ნახევრად მუქსისხლიანია დედის მხრიდან დრაგომირია ხოლო მამის მხრიდან მუქსისხლიანი ასეთები კიდევ ბევრი არიან თუმცა უმეტესობა ყველაზე წინ სამეფოებს აყენებენ.მე მყავდა სუკეთესო მეგობარი...ენჯი ერქვა...მაშინ 9წლის რეიჩელი ვიყავი რომელსაც არაფრის კეთება არ შეეძლო...ვხედავდი როგორ აწამებდნენ..მისი კივილი მესმოდა...ვერაფერს ვაკეთებდი...მისი ხმა სულს მიძრავდა და მხოლოდ ტირილს ვახერხებდი ცრემლები ნაკადულივით მომდიოდა მაგრამ ამან ენჯის ვერ უშველა..ჯერ ბავშვი იყო..სულ 8წლის.
ამან ბავშვობა წამართვა და შურისძიების სურვილით ამავსო. სიკვდილმა დამტენა როგორც ცარიელი მჭიდი.ადრევე მეუბნებოდნენ რომ ივაშკოვები მხოლოდ სიკვდილს იმსახურებდნენ მე არ მესმოდა რატომ და მას შემდეგ რაც ვნახე მივხვდი.
იმ დღიდან ენჯი დავირქვი და დავიფიცე შურს ვიძიებდი და ახლა გავიგე რომ მე იმ ადამიანს ვკოცნიდი რომლის დანდობა არ შეიძლებოდა.რეიჩელი დამიძახა გესმის??მის თვალში ის პატარა დუცველი გოგო ვარ
ენჯის ტირილი აუვარდა შემდეგ კი ბელს უთხრა
-ცუდად ნუ გამიგებ მარტო მინდა ყოფა
-რა თქმა უნდა
თითქოს ახლა გამოფხიზლდა ბელი და ტყეში შევიდა.
ცოტა ხანს გულამომჯდარი ტიროდა ენჯი და რამდენჯერაც შეეცადა გაჩერებულიყო მით უფრო მეტი ეტირებოდა.
შეუძლია დაიფიცოს რომ სითბო იგრძნო და გულის ძგერაც გაიგო მალევე ამოიხედა მაღლა მაგრამ ვერავინ დაინახა.
იქ ვიღაც იყო ენჯი ამას გრძნობდა.