ეს პირველი კოცნა იყო,ნინუცას პირველი კოცნა.ვნება მორეული კოცნიდა ალექსი ნინოს წითელ, დაბერილ ტუჩებს,ნინო უძალიანდებოდა,მაგრამ დაღალა მალევე გაძალიანებამ და მანაც დაუკოცნა ტუჩები ნაკაშიძეს....ალექსი,მეტსადამეტს ითხოვდა ნინოს ტუჩებისგან,ხან ზედა ტუჩს უკოცნიდა,ხან ქვედა ტუჩს,მერე ორივეს ერთად...მერე შიგადაშიგ მსუბუქად კბენდა კიდეც მის დიდ,წითელ და მადისაღმძვრელ ტუჩებს....არვიცი რამდენხანს კოცნიდნენ ეს ორი ერთმანეთს,მაგრამ უეცრად ნინო გონს მოეგო,ისევ გაძაალიანება დაუწყო ნაკაშიძეს,ხელები გაითავისუფლა და მკერდზე კრა,რათა მოშორებოდა მის ტუჩებს....
-როგორ ბედავ იყვირა გედენიძემ და სილა გაარტყა...
-ჩვეულებრივად...ისე უთხრა ნაკაშიძემ ვითომ წამისწინ არაფერი მომხდარიყოს.და თან ტუჩებს ილოკავდა,მსუბუქად ნაკბენი ვუწუდე,მაგრამ ეტყობა ნინუცამ ვეღარ მოზომა და.....სისხლი სდიოდა ალექსს არანაკლებ დიდი და წიტელი ტუჩიდან და ამ ყოველივეს შემხედვარე ღიმილს არ იშორებდა სახიდან და სიამოვნებისგან აჟრჟოლებდა.
ნინუცას ამის შემხედვარეს უფრო უმტყუნა ნერვებმა და სილა მოუქნია.
-ეს იმისთვის რომ გაბედე და შემეხე..მერე მეორე მოუქნია,ეს იმისთვის,რომ ცხოვრებაში უამრავი დამცირება მომაყენეეე....მესამეჯერ მოქნეული ხელი დამიჭირა და თვალებში ისე ჩამხედა შიშის ჟრუანტელმა დამიარა...
-მორჩი ისტერიკას?!...ბოლო ხმაზე მიღრიალა და ორივე ხელი გამიშვა...
-ეს,როგორ გამიბედეე?შენ მე ადამიანი მეგონეე,შენ კი ნაგავი ყოფილხარ,შენ ჩემს გამოყენებას ცდილობ იმით,რომ მიშას გაურიგდი,გინდა გამანადგურო,მაგრამ არაფერი გამოგივა....
-კი,არ ვცდილობ გამოგიყენებ კიდეც ამაყო გედენიძის ქალო...ეს უთხრა და ნინუცას ლოყაზე გავარვარებული ხელი ჩამოუსვა....
-ნაგავი ხარ! მეზიზღები ნაკაშიძევ!კაბინეტიდან გამოვარდი,მანქანაში ჩავჯექი და სწრაფი სვლით,მოვწყვიტე ადგილს.
****
მიშას კაბინეტში შევვარდი.რა მოხდა შვილო ნინუცაა?
-მიშა ძია სიმართლე მითხარი,რატომ გააფორმეთ ხელშეკრულება ნაკაშიძეებთან?ან კიდევ მაინც და მაინც მე რატომ ამირჩიეს არქიტექტორად?მე ხომ დამწყები ვარ? სულ რაღაც მესამე კურსის სტუდენტი ვარ,რომელსაც შანსი თქვენ მიეცით და რაც ვიცი თქვენ მასწავლეეთ,რატოომ?სიმართლე მითხარით გთხოოვთ.
-ნინუცა შვილო ჩემი ფირმა უკან თუ არ მიდის,ვერც წინ მიდის ერთ ადგილზე ვარ გაშეშებული...ნაკაშიძეებმა კი სულ პატარა სამშენელო ბიურო სადააცა ჰოლდინგად აქციონ,ალექსანდრეს მამა,ზურა ძლიერი კაცია,ნელ-ნელა იმპერიას ქმნის,მხარში კი ალექსი უდგას,ძლიერი ბიჭია ეგეც,მე კიდევ დათასნაირი უმაქნისი შვილი მყავდა და ისიც აღარ,მყავს...ნაკაშიძეებთან პარტნიორობა ჩვენთვის მომგებიანია...მე ხანში შევედი და აღარ შემიძლია,ზურა ამბობს დავბერდიო და ალექსი სათავეში მაგიტომ მოვიყვანეო და მე მასზე რამდენით დიიდი ვარ იცი?შენ კი ჩემი ნდობა,რომ გაქვს დიდი ისედაც იცოდი ხოომ?მეც არ ვაპირებდი,შენს ამ საქმეში ჩართვას ყველაზე ძლიერი ხარ,მაგრამ პრაქტიკა და გამოცდილება გაკლია,მე მინდოდა უნივერსიტეტში აქტიურად გევლო....ამ საქმეში მინდოდა მამუკა ჩადგომოდა მამუკა,მაგრამ....მერე ალექსანდრე იყო ერთი კვირის წინ აქ და პირდაპირ შენ დაგადო ხელი,სხვა არავინ მინდაო და მეც დავთანხმდი...შენ თუ მაგ ბიჭთნ მუშაობა არ გინდა,რომელიც სიამოვნებით უწოდებს თავსისთავს ბატონს,ეს რამოდენიმე ნახაზი გააკეთე და წამოდი..დანარჩენ 2 წლიან კონტრაქტზე კი მამუკას გავუშვებ,იხტუნოს რამდენიც ენებოს ალექსანდრეს! მხარზე ხელი მამა-შვილურად დამადო მიშამ და ჩამიხუტა გულში.
-მაპატიეთ,მაგრამ მე მაგ ადამიანთან ვერ ვიმუშავებ,მაპატიე მიშა ძია,მე თქვენ იმედები გაგიცრუე...მე ვერ გავწიე თქვენი ამაგის დასაფასებელი სათანადო უღელი...
-ჩუუუ....ეგ მეორედ აღარ თქვა...სულ ვოცნებობდი შენნაირი შვილი მყოლოდა,მაგრამ დათა მარგუნა უფალმა,მცხვენია იცი ის რომ ჩემი შვილი იყო და თვალები ცრემლებით გაევსოოო....მე რა დავაშავე ასეთი,ცუდი მამა არ ვყოფილვარ,ყველაფერი მივეცი რაც შემეძლო და სწორედ მაგან დამღუპა...ნარკომანი იყო,შვილო დათა,ასევე სვავდა,ვცადე მემკურნალა,მაგრამ...მერე გავაგდე ჩემი ცხოვრებიდან,მხოლოდ სირცხვილი იყო ჩემს ირგვლივ,კლინიკაში დავაწვინე რამდენჯერ ვინ იცის,მერე კაციც მოკლა...ჩემი შვილი მკვლელიც გახდა...ამხელა ბუმბერაზი კაცი გატყდა თითქოს ჩემს თვალწინ,ჩაიჩოქა და ცრემლები წამოცვივდა...
-დაწყნარდით,მიშა ძია....ძლიერად მოვხვიე მკლავები და ცრემლები მოვწმინდე თვალებიდან...
-რა დამამშვიდებს,ახალგაზრდა სიცოცხლით სავსე ვაჟკაცი მოუკლა დედას,მამა მცირე წლოვან გოგონას და მეუღლე, 23 წლის გოგოს,ჩემმა ნაგავმა შვილმა...მერე კი თავიც მოიკლა ზედმეტი დოზით...მე კააცად არ ვარგივარ,შვილი ვერ გავზარდე...
-დაწყნარდით რა გთხოვთ,თქვენ ყველაზე კარგი ადამიანი ხართ ვინც კი გამიცნია ამ ქვეყნად,კარგი მეუღლე,ძლიერი მმართველი,კარგი მეგობარი და კარგი მამაც,თქვენ საუკეთესო ადამიანი ხართ...
-შეიძლება ყველაფერი რაც ჩამოთვალე მართლაც ვარგოდე რამედ,მაგრამ მამად ვერ ვივარგეე...
-რას ამბობთ,დათას არ გეუბნებით...ამ სიტყვებს პირველად ვიტყვი ხმამაღლა...თქვენ ჩემთვის მამასავით ხართ,განაკი რომელი მამა გაუკეთებს თქვენზე მეტს საკუთარ შვილს?!მე მამის სითბო სულ მაკლდა,რადგან ადრე გაფრინდა ჩვენგან,მაგრამ მე თქვენ გიპოვეთ,უკვე მეორე წელია გიპოვეთ და მამის სითბოც შევივსესავით...თქვენ მე შვილად მიმიღეთ,ერთი ლაწირაკი გოგო რომელსაც უმაღლესიც არ ქონდა დამთავრებული სრულად,სამსახურში ამიყვანეთ,ყველაფერს ნაბიჯ-ნაბიჯ მასწავლით დღემდე...განაკი კარგი მამა რომ არ ყოფილიყავით და კაცად არ ვარგოდეთ,ამ ყოველივეს სხვის შვილს გაუკეთებდით ასე უანგაროდ?! მე მეამაყებით,საუკეთესო ხართ,ჩემი იდეალი დედაჩემი და თქვენ ხართ....მინდა თქვენნაირი ძლიერი კაცი ვერა,მაგრამ ქალი ვიყო და მე და თქვენ იმპერია ერთად შევქნათ,რამდენიმე წელში...
-როგორ მშურს იცი შენი მშობლების?! შენნაირი შვილი,რომ ყავთ,შენ ნინო კარგი შვილი ხარ,კარგზე კარგი....შენნაირი შვილი,რომ მყოლოდა სამყაროსაც სხვა თვალით შევხედავდი...
-ხოდა მე მზად ვარ,მიმიღეთ შვილად,მე კარგა ხანია რაც მიგიღეთ მამად....
- ნინო,უფრო და უფრო ვრწმუნდები,რომ სწორად მოვიქეცი,როცა ვთქვი ნაკაშიძეებთანაც,რომ; ''ჩემი სიამაყეათქოო''!...
-ახლა ფეხზე წამოდექით ბატონო მიხეილ,თქვენ ეს არ შეგშვენდით.
-ნინუცა...დამიძახა უკვე კაბინეტიდან გასვლას ვაპირებდი...
-გისმენ მიშა ძია,ოდესმე შეძლებ მამა დამიძახოოო?!
-სახეზე ფერი წამერთვა,ამას არ ველოდი...გამახსენდა მამაჩემი,როგორ მიყვარდა და როგორ განვიცდიდი მის სიკვდილს და შემრცხვა,მისიც და მიშასიც...
-რა სისულელე გკითხე...მაპატიე შვილო...
-მიშა ძია,დრო გვაჩვენებს ყველაფერს...მამას ბევრი უძახის ბევრს,მაგრამ მამად არ აღიქვამს...
-მართალი ხარ...ახლა წადი.
***
მდივანი შემოვიდა ჩემთან და მითხრა ვიღაც კაცი გკითხულობთო...
კარი გაიღო და ჩემი ლექტორი იყო,კოტე...შემცხვა,სულ ვაცდენდი ლექციებს,ხელი გავუწოდე მივესალმე და დაჯდომა ვთხოვე.
-ნინო შვილო,ლექციებს სულ რატომ აცდენ?
-არ ვიცი,სულ საქმე,სულ ეს ის და ვეღარ მოვახერხე რეჟიმში ჩაჯდომა,ბატონო კოტე,რომ იცოდეთ როგორ მცხვენია თქვენი...
-ბევრს არაფერს არ გეტყვი,ვიცი შენზე ყველაფერი და ამიტომ ვერ გამტყუნებ,მაგრამ უნდა ისწავლო,მიშას ცოდნა შენ გამოგადგება,მაგრამ ისე არა,როგორც შენი...ნუ მანანებიებ,რომ მიშას შენი თავი მივაღეებინე...
-ბოდიში...და თავი ჩავხარე...შემრცხვა,ძალიან და სირცხვილის ცეცხლი წამეკიდა...
-ნინუცა,მე გამოსავალი ვიპოვე,ჩემი კოლეგებიდან მეც რომ დავიხსნა თავი და შენც...
-გისმენთ...
-აქედან უნდა წახვიდე,საზღვარგარეთ განაგრძე სწავლა,მიშასაც ვესაუბრე და თანახმაა,ნებისმიერი სასწავლებელი მიგიღეებს..ისედაც ხომ აპირებდი შენ?
-დიახ,მაგრამ...ამ დროს მიშა და დედაჩემი შემოვიდნენ უეცრად კაბინეტში,დედას აქ ნახვას არ ველოდი...
-დათანხმდი ნინია შვილო,მე მინდა წარმატება შენი კიდევ უფრო გაიზარდოს,მინდა სულ ვიამაყო შენით...მიუხედავად იმისა,რომ ყველაზე ცივი შვილი ხარ,შვილთა შორის,შენით სულ ვამაყობდი,სკოლაში პირველი იყავი,უნივერსიტეტშიც ამ ბოლო თვეებამდე,სამსახურშიც ძლიერი კადრი,შენი ერთი ჩახუტება ყველაფერს უდრის...შენ გამოცდილება გჭირდებააა,წადი და ისწავლე,შენ აქ არაფერი გრჩება...
ნინუცას გული აეწვა,''შენ აქ არაფერი გრჩება'',როგორ არ რჩებოდა,ალექსანდრე...სწორედ ამის გამო ვერ გადადგამდა ამ ნაბიჯსს.
-შენ მე იმპერიის შექმნას შემპირდი ნინუცა,ამიტომ იმპერიას საზღვარგარეთ მიღებული განათლება და ნაცნობები ჭირდებააა... უნდა წახვიდე ცხოვრება შანსს გაძლევსს....
-ნაკაშიძეებმა თუ იმპერიაა შექმნეს სულ ევროპის უნივერსიტეტები დახურესსს რა...
-შენ ნაკაშიძეებს ნუ უყურებ,შენ ''შენ'' ხარ,მითხრა მკაცრად და უხეშად დედამ...
-მოვიფიქრებ და პაუხს გაგაგებიებთ...კაბინეტი უხმოდ დავტოვე და გავეცალე იქაურობას....არადა პასუხი უკვე კარგად ვიცოდი ისედაც.
***
შემოდგომას უკვე მისი ელფერი დაეტყო ქვეყნისთვის....ქარი თმას მიწეწავდა...ხეებს ფოთლები ცვიოდათ...ცასაც კი ამ საშინელი წელიწადის დროს ელფერი დაკრავდა...როგორ მძულდა შემოდგომა,როგორ....სული მეხუთება შემოდგომით ისედაც ახლა კიდევ ნაკაშიძე...შემოდგომა დიდი ტკივილის მომტანი იყო და არის ჩემთვის,მძულს,მთელი არსებით მძულს,მან მე ყველაფერი წამართვა... მთელი დღე ვიბოდიალე,ვფიქრობდი წასვლაზე,ალექსზე,კოცნაზე და საერთოდ ყველაფერზე...მაინტერესებდა დედაჩემი რატომ მაძალებდა,ასე ძაალიან წასვლას....
ვფიქრობდი იმ კოცნაზე ალექსმა,რომ მაჩუქა და ცეცხლი მეკიდა ისევ ტუჩებზე,ნუთუ ეს მხოლოდ შურისძიება იყო?! ნუთუ უნდა ისევ დამამციროს,აზრები ერთმანეთში მერეოდა.
ახლა დალევა მჭირდებოდა ყველაფრის დასავიწყებლად...სახლში მივდიოდი და თან საჭესთან ტეკილას ვსვავდი,არაფერი არ მაინტერესებდა..სახლში შევედი და დედაჩემი დამხვდა...
-რას გევხარ?რატომ სვავ?
-იმიტომ რომ ასე მინდა ქალბატონო,მარიამ....თქვენ აქ რას აკეთებთ?
-რას და უნდა დაგელაპარაკოოო...როდის დაეცი ასე ნინო,როდის?სმაც დაიწყეე?ყოჩაღ...წყენა,ტკივილი,ტანჯვა ყველაფერი ამ ერთ ნათქვამში ჩააქსოვა დედაჩემმა.
-დიახ ვსვავ,მერე რა..21 წლის ვარ უკვე...ტონს ავუწიე.
-წესიერად ილაპარაკე,ტონი შეარჩიე და გახსოვდეს ვის ელაპარაკები...ღრმად ამოისუნთა ნინუცამ და დედას გაეპასუხა.
-დეეე წადი სახლში და მარტო დამტოვე,არ მინდა ჩხუბი ისედაც სულ ვჩხუბობდით და ვჩხუბობთ...
-მართალია...თავიდან მამაშენი გაფარებდა ხელს,მერე გიორგი და აი რას დაემსგავსე უკვე დღეს...
-რას დავემსგავსეე?რას? მიდი მითხარი და მამაჩემს და გიორგის ნუ ახსენებ ჩემთან ნუ,მაგათი ბრალია ასე,რომ ვარ მაგათი. იმ დღეს ვწყევლი ამ ოჯახში ასეთი ბედით,რომ გავჩნდი!
-სისულეელეებს ნუ ბოდავ ნინო,გეყოფა და მიცვალებულებზე მაგას ნუ ამბობ! შენც ძაალიან კარგად იცი ვის და რას დაემსგავსე;სიყვარულისგან და ტკივილისგან გაგიჟებულ ქალსს!თავში თითქოს რაღაც ჩამარტყეს,მხოლოდ ერთი ფრაზა მიტრიალებდა თავში;''სიყვარულისგან და ტკივილისგან გაგიჟებული ქალი''...აღელვებული გავეპასუხე დედას...
-რა სიყვარული რაებს ამბობ ქალბატონო მარიამ?
-ახლა მომისმინე,კარგად გაიგეე?! და ეგ ბოთლი გადააგდე ხელიდან...ბოთლზე წამეტანა,მაგრამ არ მივეცი...
-მომეცი ნინია,შენ გალოთებაღა გაკლია და ვსოო,არ შეიძლება ამდენი სასმელი არა!
-სულ ფეხებზე ჩემი თავი,არ გამაცინო და არ მითხრა,რომ შენ ან სხვებს გაინტრესებთ?როდისმე გაინტერესებდა დედა ჩემი თავი?ჰაა? ჯერ გიორგი იყო,ყველაფერი შენთვის,მერე ნიკა გაჩნდა და იმან გადაფარა ყველაფერი,მე ვინ ვიყავი?არაფერი...ერთჯერ არ ჩამხუტებიხარ რაც გიორგი მოკვდა,ნიკას დაბადების დღემდე...და იცი რატოომ?!შენც ქვეცნობიერად მე მადანაშაულებ,შენმა გულმა იცის რომ მე მოგიკალი სიამაყე და საფიცარი,მე მოგიკალი პირველი სიხარული და მაგიტომ შემიძულეთ ყველამ...დამიკიდეთ და არ გაინტერესებთ რას ვსვამ?რას ვჭამ,რას ვაკეთებ....ცრემლებიც გაქრნნე თვითქოს წვეთი არ გადმომცვივდა...
-გეთანხმები გიო სხვა იყო,ის თბილი,მშვიდი,გაწონასწორებული ადამიანი იყო,ყველას სულში იძვრენდა,ყველა უყვარდა და ყველას უყვარდა ისიც,ის საოცარი იყო მისი ბუნებით,იცი არ მჯერა რომ ჩვენს შორის მხოლოდ 1 წელი იყო სხვაობა,მე და ის სულით ერთნი ვიყავით,ის ჩემი ტყუპსცალი იყო,მგონია ერთად გვატარებდი ორივეს მუცლით,ვფიქრობ რომ ერთად მოგვავლინე ამ ქვეყანას,ის მსოფლიოში ყველაზე თბილი ადამიანი იყო...მე კი ვინ ვარ,მე არავინნ არ ვარ,მე გაუწონასწორებელი,ფეთქებადი, ცივი,ფიცხი,ყველაფრის ამტანი,რკინა ვარ,მე არავინ არ მიყვარს და მე მარტო ყველაფერს გავიტან,უგულოდ მაქციეთ თქვენი ასეთი მოპყრობით უგულოდ და კიდევ რავიცი რა აღარ ვარ....თქვენ ყველა მე მადანაშაულებთ,მეე!
-ნინო გაჩუმდი და სილა გამაწნაა!შენ არ მოგიკლავს გიორგი..და საერთოდ დაივიწყე ის დღე,ამოშალე შენი ცხოვრებიდან...მე ვერ ამოვშლი,მაგრამ შენ უნდა ამოშალო შენი გონებიდან უნდა! ვერ ხვდები რომ შენი თავი გაანადგურე ვერა? მკლავებში მოკიდა ხელები და შენაჯღრია მარიამმა მისი ქალიშვილი.შენი აზრით ჩემთვის ადვილია სიცოცხლე,მაგრამ მე ვსუნთქავ ნინო,ვსუნთქავ დედა,ვსუნთქავ! იცი რატომ ვცოცხლობ იმიტომ,რომ თქვენ მყავყართ შენ და ნიკა....ნიკას როგორ გაუჭირდა ხომ იცი უმამობა და უფროსი ძმის გარეშე ყოფნა,მაგრამ ნახე როგორი ხალისიანი,სიცოცხლე უხარია,მას დღესაც ტკივა ის რომ უკაცო ოჯახში გაიზარდა და არავინ არ ყავდა,რომ კაცურად დალაპარაკებოდა,მაგრამ ის დღეს სიცოცხლით ხარობს,მაინც შენ კი.... რა დაგაკელი,რააა?!...მითხარი ნინო მითხარი! ცრემლები გადმოცვივდა ქალბატონ მარიამს.
მე ქმარი დავკარგე,ქმარი,რომელიც ამ ცას მერჩია თქვენს თავს მერჩია,ხომ იიცი ეს შენ?! წელიწად-ნახევარი სრულ სიგიჟეში გავატარე,მაგრამ მერე მივხვდი,რომ მას ჩემი ასე ყოფნა არ მოეწონებოდა,მე უმისოდ რამდენი წელია ვკვდები....მერე გიო ჩემი პირველი სიხარული,დავკარგე,მისი სიკვდილი ჩემი სიკვდილიც იყო,მან ყველაფერი წაიღო ჩემი,იცი რა მწარეა 9 თვე რომ მუცლით ატარებ შვილს,ტანჯვით გააჩენ და გაზრდი და მერე 2 მეტრი მიწის ქვეშ ჩაფლავ? იცი?!!! არა და უფალს ვევედრები არც გამოგაცდევიოს....კიდევ რამდენი უბედურება გადამხდა ხომ იცი,რამდენი ძვირფასი ადამიანი დავკარგე,მაგრამ მე ვადამიანობ ნინია,ვადამიანობ! რატომ მკლავ შენი უფერული და უხალისო ცხოვრებით რატომ? ამ ყველაფრის მიუხედავად შენზე მეტი ხალისი მაქვს ამცხოვრების,მაიინც იმიტომ რომ თქვენ მყავხართ! რატომ მკლავ შვილო მე ან შენს თავს რატომ იკლავ?მოკვდნენ მორჩა,ვეღარ გავაცოცხლებთ...მე ჩავყევი მამაშენს მაგრამ ხომ ხედავ,ვერ გავაცოცხლე ვერა....მაგრამ შენ კიდევ უარესი ქენი და ვერც შენ გააცოცხლე,შეიგნე რომ შენ კი არ უნდა ისუნთქო ჩემსავით უნდა იცხოვრო კიდეც!
- შეიძლება არ გეუბნებოდი,მაგრამ სულ გრძნობდი ამ ყოველივეს, შენ ყველაზე გაბედული იყავი და ძლიერი,გიოსაც როგორ უყვარდი გახსოვს და მამაშენსაც,ნიკოსაც და რა მე არ მეყვარებოდი ჩემი ნაშობი?!იცი შენმა სიტყვებმა როგორ მატკინაა? იცი? შენ ჩვენი სიამაყე ხარ და ასე იქნება სულ,გიორგი სხვაა,ნიკო სხვაა...შენ მე მგავხარ,ჩემნაირი მებრძოლი ძლიერი ხასიათი გაქქვს,მაგრამ შენ სიძლიერით მეც გადამასწარი,რადგან პატარაობაშივე გაგამწარა და გადაგთელა ცხოვრებამ,მე შენს სიცივეს და სიფიცხეს და იმას რომ არავის არ ინდობ არ გამტყუნებ,შენ ჩემი ''მე'' ხარ,შენ ჩემი გულის ნაწილი ხარ,შენ ცივი ხარ,მაგრამ შენი ერთი ხელის დადებაში და ჩახუტებაში ატევ ყველაფერს....ახლა შენ ამ ყოველივეს ვერ გაიგებ,მთვრალი ხარ,თანაც ამაზე სალაპარაკოდ არ მოვსულვარ,მაგრამ შეიგნე,რომ შენ უნდა იცოცხლო და ასე მოსიარულე მკვდარივით არ უნდა გაატარო ეს ახალგაზრდობის წლები! რად გინდა სიცოცხლე,როცა შინაგანად ცარიელი ხარ,რად?!.... ცხოვრება გაიფერადე რა შვილო,ამას შენ თუ არ გააკეთებ სხვა ვერ გაგიკეთბს.
-მაპატიე რა დეე,რაებს ვბოდავ,მეც არ ვიცი,ხო მაპატიებ?მუხლებზე დავდექი მის წინ და კალთაში ჩავუდე თავი.თავზე მომეალერსა დედა და შუბლზე მაკოცა,მივხვდი რომ მაპატია,მის სითბოში გავისუსე.
დე ვერ ვივიწყებ ვერც მამას და ვერც გიოს...იმ დღეეს ვერ ვივიწყებდი ჯერ მამამ რომ დამტოვა,მაგრამ ეს კიდევ არაფერია იმ ტკივილთან რაც გიომ დამიტოვა! დე ის წამები მიდგას თვალწინ სულ,სისხლი და გიოს ცისფერი თვალები,რომელშიც სიცოცხლის სხივი აღარ კიაფოფდა! დე მე გიოს გარეშე ვერ ვცოცხლობ,ჩემი ყველაფერი წაიღო,მე მასთან მინდა,ვიცი გტკივა,მაგრამ მაინც უნდა გითხრა,მე მისნაირად არავინ მიყვარდა,მე უმისობა მკლავს,მისი წკრიალა ხმა რომ აღარ ჩამესმის ყურებში ვგიჟდები დეეე!...
-ჩუუუ,დაწყნარდი,ვიცი გტკივა,მაგრამ გიოს სული არ გეცოდება,მამა ნიკოლოზმა მითხრა გიორგი ვნახე სიზმარშიო და ასე უთქვამს; ჩემს ნუციკოს მიხედეთო,ტიროდაო,თავს იკლავს და რატომ ვერ ხვდებითო!მამაოს უნდა შენი ნახვა და ხვალ წადი კაი? თავი დავუუქნიე და ხმას აღარ ვიღებდით კარგა ხანს ორივე,მერე დუმილი დედამ დაარღვია...
-ნინია რატომ არ მიდიხარ აქედან?რა გაკავებს?გარემოს შეიცვლი და იქნებ ამ წარსულის ტკივილის დავიწყება თუ არა გადაგორება შეძლო იქნებ...
- დეეე მააგდებ? არ მინდა წასვლა,აქ თქვენ ხართ და იქ იმ გადაკარგულ რომელიმე მხარეში 2 წელი რა ვაკეთოო?!
-4 წელი მიდიოდი და ასე არ გაგჭირვებია და ახლა რა ხდება?
-რა უნდა ხდებოდეს,არაფერი უბრალოდ იმ დღის მერე მივხვდი,რომ მე შორს ვერ ვიქნები თქვენგან,მე რომ გიოს და მამას საფლავის ქვა არ დავინახო ყოველდღე მოვკვდები.ტკივილიანი და ცრემლიანი თვალებით ავხედე დედას და ის უმალ მიმიხვდა ტკივილს....
-ჩვენგან და ნაკაშიძესგანაც არაა??!
-რა შუაშია ნაკაშიძე,ხომ იცი როგორ ვერ ვიტან ან ეგ რატომ ახსენე?უცებ წამოვენთე...
-ნუ მატყუებ ნინო,მე დედაშენი ვარ,კარგად გიცნობ,ვიცი ახლა რასაც გრძნობ... 3 წლის წინანდელის არ იყოს ისევ შეგიპყრო ხოომ?გიყვარს არაა?მე ადრეც ვხვდებოდი ამას მაგრამ შენი ხასიათი ვიცოდი,რომ არ აღიარებდი და არ გეუბნებოდი...მიდი მომიყევი რა ხდება,მე შენ ყველაფერს გაგიგებ და დღეს არაფერს გეტყვი მაგ შენსავე მონაყოლზე...მე ხმა არ გავიღე,კარგა ხნის მერე კი ერთი ვთქვი...
-კაი რა დედა სად მე და სად ნაკაშიძე..
-მიშამ მითხრა პროექტზე მასთან რომ არ გინდა მუშაობა,რატოომ?
-არ მინდა და ვსოო...ეს შენ არ გეხება...
-ეგ გრძნობა და სიამაყე ერთად გაგანადგურებს....თავიდანვე იცოდი ჩემი აზრი მაგ ბიჭზე და კიდევ გიმეორებ..შეიძლება კარგი ბიჭია მე არ ვიცნობ პირადად,მაგრამ ეგ შენი შესაფერი არ არის...ლამაზიცაა,განათლებულიც,კარიერაშიც წარმატებული,მაგრამ შენ მეტს იმსახურებ და გაშორდი მაგ ბიჭსს,თავი დაანებე მაგაზე ფიქრებს!ერთი რამ დაიმახსოვრე; მე არ დავუშვებ,რომ თქვენ ერთად იყოოოთ თანაც არასდროს! ეს თქვა დედაჩემმა და წავიდა.ვერ გამეგო ადრეც და ახლაც რატომ მიშლიდა ალექსთან ურთიერთობას,რა არ მოწონდა მისი...მერე ხმამაღლა ამოვიხავლეე;
-განა კი არ ვცადე მისი დავიწყება,მაგრამ ვერა ვერ დავივიწყე,ეს გულია გულს კი ვერაფერს ვერ ვუბრძანებ.
***
ალექსანდრე და დადა თავის კლუბში სვავდნენ და ალექსი,ჩაფიქრებული იყო,მერე თემოც მოვიდა და მანაც სმა დაიწყო...
-ჰე რა მოგივიდა აღარ იტყვი?
-მისნაირი ტუჩები სხვას არავის ააქვს...უამრავი ქალი მყოლია,მაგრამ მისნაირი კოცნა არავინ იცის...
-ასე დათვერი,რომ ბოდავ ალექს?კითხა დაეჭვებით თემომ...
-დღეს ვაკოცე,მერე გამწარდა და გამარტყა,თანაც ორჯერ,სიამაყე შემილახა...უკვე მერამდენედ აღარც კი ვიცი...
-არ იცი ნინუცას ხასითი,რანაირად აკოცე,ვერახარ რააა...
-დღეს უფრო მივხვდი,რომ ჩემია...მიმიხვდა ნაწილობრივ ჩანაფიქრს,ძაალიან ჭკვიანია..ფართოდ გაიღიმა ალექსანდრემ და ჭიქაზე რგოლი მოხაზა...
-გაგიჟდი...უთხრა დადამ და სასმელით შეავსო ჭიქები.
-ის სიამაყე უნდა მოვაშლევიო,რადაც უნდა დამიჯდეს,ვფიცავ მოვაშლევიებ!
***
ერთერთ მაგისტრალთან ვიყავი,როდესაც დემეს დედა დავლანდე..
-ქალბატონო ინგა,გამარჯობათ,როგორ ბრძანდებით?გაღიმებული წავედი მისკენ,მაგრამ...
-მეკითხები კიდეც,როგორ ვარ,შე გატუტუცებულო გოგოოო?თუ ჩემი შვილი არ გინდოდა რას დაეთრეოდი იმასთან ერთად რაას?მთელი ხმით ყვიროდა ...ახლაღა გამხსენდა რომ დემესგან 2 დღეა არაფერი ისმოდა.
-რას ამბობთ ქალბატონო ინგა ვერაფერს მივხვდი...
-რას ამბობთ?!ვითომ არ იცი...თუ ჩემი შვილი არ გიყვარდა რას აეკიდე,რატომ არ უთხარი?რა საჭირო იყო ეს?მიპასუხე დროზეეე...
-რაზე ამბობთ,მართლა არაფერი არ ვიცი გეფიცებით… 2 დღეა არ მინახავს დემე.
-ვიცი რომ არ გინახავს...შენმა საქმრომ ცემა ახლა ხომ გაიგეეე,თუ არ იცოდი?!საშინელ მდგომარეობაში იყო,გონს დღეს მოვიდა...რას მერჩოდი მეც და ჩემს ერთადერთ შვილსაც რა გინდოდაა?
-რა საქმრო,რის საქმროო?
-არ იცი?!...რა მატყუარა გოგო ყოფილხარ,მე კიდევ სუფთა ადამიანი მეგონეე...ალექსანდრე ნაკაშიძე ვინ არის შენი?
-თქვენ რაღაც გეშლებათ..
-ჩემი შვილის სიახლოვეს გაკარებული არ დაგინახო თორემ მოგკლავ ნინო გეფიცები დემეტრეს თავს,მოგკლავ...
***
სიმწრისგან ბოლს ვუშვებდი რომ იტყვიან,ალექსანდრეს კომპანიაში მივდიოდი ისედაც და ახლა უფრო ვუმატე სიჩქარეს,ისე ავვარდი მერვე სართულზე ლიფტს არ დავლოდებივარ..მდივანმა მითხრა დაკავებულია,მაგრამ არ მოვუსმინე და შიგნით შეევვარდი.რამდენიმე მამაკაცი იყო კაბინეტში მასთან ერთად და ყველა მე მიყურებდა.
-აქ რას აკეთებ ნინო?
-ნაგავი ხარ,ალექს ნაგავი! ეს როგორ და რატომ გააკეთე რააატოომ?
-რა გავაკეთე,წესიერად ილაპარაკეე...და სკამიდან ფეხზე წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა...
-მძულხარ,დემეტრეს რა დამართე,ერთერთ პროექტს დავავლე ხელი და ნამსხვრევევად ვაქციე! რა დამართე მეთქი?ყველა გავიდა კაბინეტიდან და მარტო დაგვტოვეს.
-რატომ ცემე,რატოომ? მეზიზღები,აი ეს ნახაზები,ამის შემდეგ მე შენთან საქმე აღარ მაქვს...შენ რა გგონია დედამიწა შენს გარშემო ბრუნავს? ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი ხარ, რომელსაც თავში აქვს ავარდნილი თავისი სტატუსი და ფული, შენნაირები სიცოცხლის ბოლოს ჯოჯოხეთში ხვდებიან და მის ცეცხლში იწვებიან.. შენნაირები უფალს არ უყვარს, უგრძნობი და გულღრძო ადამიანი.... ეს 3 წლის წინაც გითხარი და კიდევ გიმეორებ...მოულოდნელად წამიჭირა ყელში ხელი და კარებზე მთელი ძალით მიმახეთა, ზურგში გაუსაძლისი ტკივილი ვიგრძენი.. თანდათან მიჭერდა ხელს და ვგრძნობდი როგორ მიჭირდა სუნთქვა..
– ეხლა მისმინე გოგო კარგად, კბილებში გამოსცრა და ხელი გამიშვა..ჯოჯოხეთში მოვხვდები თუ სამოთხეში ეს შენ არ გეხება, როგორი ადამიანი ვარ აქაც მაგარი ფეხებზე შენი აზრი მაგრამ იცოდე, დღეის ამას იქით მე შენი მტერი ვარ,თუ რამე გრძნობა გამაჩნდა შენს მიმართ ყველაფერი მტრობამ ჩაანაცვლა და გახსოვდეს შენს ბოლომდე გასანადგურებლად უკან არ დავიხევ, ნინო გედენიძევ, ჩემს კაცობას გეფიცები შენს სიამაყეს მიწასთან დავცემ და ფეხით გადავუვლი, და თუ ამას არ გავაკეთებ მაშინ მე ალექს ნაკაშიძე არ ვიქნები..... სისხლის ცრემლებით გატირებ,კაცობას ვფიცავ სიკვდილს ინატრებ,მაგრამ არ მოკვდები რადგან უნდა იტანჯო!
ისე მე ჯოჯოხეთში მაინც მაქვს ადგილი,მაგრამ შენ არც იქ შეგიშვებენ,მის კართან დაგაყენებენ და ჯოჯოხეთში მაინც შემიშვითო გახვეწნინებენ! ახლა კი აქედან გადი სანამ უარესი მითქვამს და გამიკეთბია!...