***
-სასწრაფო საქმეა ლილე საფრთხეშია-თქვა აღელვებულმა
-შენ რო შეშინებული ხარ დაჟე შენზე დიდი საფრთხეც არსებობს?-კითხა ირონიულად,მაგრამ მაინც ეტყობოდა ხმაზე თუ როგორ ააღელვა მისმა ნათქვამმა,რადგან ასე რომ არ ყოფილიყო ის ასე უბრალოდ ვერ გაბედავდა მისვლას
-ცოტნე ახლა ამის დრო არ არის-უთხრა მკაცრად და სახლში შევიდა-შენ იცოდი მამაჩემის მკვლელის შესახებ?-კითხა უცბად
-კი-უთხრა შეურყევლად ცოტნემ,კარები მიკეტა და სავარძლოსაკენ დაიძრა
-რომ გეთქვა ახლა ხომ არ მოხდებოდა ეს ყველაფერი არა?-უთხრა და დაინახა როგორ დაეჭიმა ძარღვები ცოტნეს
-რომ მეთქვა ხომ?რომ მეთქვა და მოგეკლა,მერე კიდე იმ არაკაცის გამო წლობით მჯდარიყავი ციხეში ეგ გინდოდა?-უყვიროდა გაცხარებული ცოტნე-მე არა,მაგრამ როგორც დავინახე ყველაფერი უკან მომიბრუნდა და შენი დაცვით საკუთარი თავი და ლილე დავაზიანე-თქვა და ხმაჩამწყდარს დივნისაკენ მიუთითა-დაჯექი ეხა და თქვი რაო ნიკოლოზმა-უთხრა უკვე დამშვიდებულმა და კაბინეტში სავარძელში ჩაჯდა
-დამირეკა და ლილეც მალე მამაშენის გზას გაუყვებაო,მე კიდე პირდაპირ აქ გამოვიქეცი რომ მეთქვა,ახლა ცოტა ხნით ყველა წყენა უნდა დაივიწყო და მენდო,ვიცი რომ ძალიან გაბრაზებული ხარ,მაგრამ ეს ლილეს გამო უნდა გააკეთო-უთხრა სერიოზულად და თვალი გაუსწორა
-გეგმა?-უთხრა ცოტნემ-გეგმა გააქვს?
-ესე არა მაგრამ იცოდე ლილე არ უნდა დავტოვოთ,სულ ვიღაც ჩვენიანთან ერთად უნდა იაროს,სულ თორემ ხომ იცი ნიკოლოზისიტყვის ამსრულებელია-თქვა და თავი ჩახარა-მისმინე ცოტნე ვიცი რომ არ მენდობი,მაგრამ ახლა სხვა გზა არაა ცოტა ხნით უნდა შევაჩეროთ ნიკოლოზი და მერე რამეს მოვუხერხებთ
-კარგი ხვალ შენ მიხვალ და მოიყვან სკოლიდან, დილით კოდე მე წავიყვან მერე აღარ მეცლება-უთხრა და ფეხზე წამოდგა ამით ანიშნა რომ უნდა წასულიყო,ეკეც მიუხვდა წამოდგა და კარებისაკენ წავიდა
-იმედია ყველაფერი მოგვარდება-თქვა კარიდან გასვლამდე და შავ სივრცეში გაუჩინარდა
-იმედია-ჩაილაპარაკა თავისთვის ცოტნემ, ხვდებოდა რომ ახლა უბრალოდ სხვა გზა არ ჰქონდა ახლა ეკეს დახმარება მართლაც ჭირდებოდა.
***
დილით ლილე რომ ადგა უკვე ცხრის ნახევარი იყო როცა გააცნობიერა რომ აგვიანდებოდა უცბად წამოხტა და ორ წუთში დაბლა გამზადებული ჩავიდა,უცებ ისაუზმა გასაღებს ხელი დაავლო და გასვლას აპირებდა როცა ცოტნეს ხმა შემოესმა
-დადე ეგ დღეს მე წაგიყვან და ერეკლე წამოგიყვანს-უთხრა დაძაბულმა ლილემაც კორჩილად დადო გასაღები,ხვდებოდა რომ ეხლა რაღაც ხდებოდა და ძმას არ უნდა შეწინააღმდეგებოდა,თანაც გულის სიღეში უხაროდა კიდეც ერეკლეს რომ ნახავდა.
წამოსვლოსას მართლა ერეკლემ მიაკითხა გზაში ხმა არც ერთს ამოუღია სახლთან მისულმა ერთი სიტყვა თქვა
-ნახვამდის-და მანქანიდან გადავიდა
ასე გრძელდებოდა რამდენიმე დღე და მოვიდა სანატრელი შაბათიც,შაბათს მხოლოდ ერთი მასწავლებელი ყავდა ლილეს და ისიც საღამოს, ამიტომ მთელი დღე სახლში ნებივრობდა, საღამოს კი მასწავლებელთან წავიდა.იქიდან გამოსულს უკვე დაღამებოდა ცოტა კი შეეშინდა მაგრამ არ შეჩნია ტელეფონი ამოიღო და ცოტნეს წერილი გაუგზავნა
"ცოტნეე სად ხარ გელოდებიი"
"ლილე დღეს ერთი ჩემი ძმაკაცი მოვა შენ წასაყვანად,შენ არ იცნობ ნიკოლოზი ქვია,კაი?"
"კაი"
ტელეფონი ჯიბეში დააბრუნდა და დაიწყო ლოდინი.
***
ცოტნესთან
-ცოტნე შენ მიაკითხავ ხო ლილეს დღეს?-კითხა ყურმილის მეორე მხრიდან ეკემ
-კი კი მე მივალ დღეს-უთხრა და მალევე დაემშვიდობა,საათს დახედა ჯერ ერთი საათი კიდევ ქონდა,ამიტომ გადაწყვიტა აბაზანაში შესულიყო,ტელეფონი ტახტზე მიაგდო და თვითონ აბაზანისაკენ გაეშურა.
***
ნიკოლოზსთან
მალევე გაიღო იაშვილების სახლის კარი და შიგნით უცნობი ბიჭი შემოვიდა მაშინვე ტელეფონს დაუწყო ძებნა,თხუთმეტი წუთი ძებნის შემდეგ იპოვა და ბედნიერს გაეღიმა,ახლა უკვე დარწმუნებით შეეძლო ეთქვა რომ მისმა გეგმამ გაამართლა, ცოტახანი დივანზე ჩამოჯდა და დაისვენა შემდეგ კი წამოდგა და ტელეფონის პარეტრებში შევიდა რათა საათი გადაეწია და ზუსტად იმ წამს როცა საათი ნახევარი საათით გადაწია ტელეფონზე მესიჯიც მივიდა
"ცოტნეე სად ხარ გელოდებიი"
"ლილე დღეს ერთი ჩემი ძმაკაცი მოვა კაი შენ წასაყვანად შენ არ იცნობ ნიკოლოზი ქვია,კაი?"
"კაი"
ტელეფონი ნასიამოვნებმა დააბრუნა თავის ადგილას და კარის ხმის გაგებაზე ჩუმად და სწრაფად გაიპარა სახლიდან და ლილეს მასწავლებლის მისამართისაკენ წავიდა.
***
ცოტნესთან
აბაზანიდან გამოსული პირდაპირ ტელეფონისკენ წავიდა რათა საათი ენახა და ძალიან გაუკვირდა როცა საათი ცხრის ნახევარს უჩვენებდა,მაგრამ იფიქრა რა ნელა გასულა დროო და სამზარეულოსაკენ წავიდა ჭამას ასრულებდა უკვე როცა დაინახა რომ საათი ათის თხუთმეტ წუთს აჩვენებდა,უცბად გახსნა ტელეფონი და საათს რომ დახედა კინაღამ გააფრინა,ალბათ მეჩვენებაო იფიქრა და ლილეზე მისაწერად მესიჯებში შესულს ნიკოლოზის მესიჯები რომ ნახა გაგიჟდა,წამოხტა გასაღები აიღო და შუა ზამთარში ერთი თხელი მაისურით გავრდა გარეთ თანაც ამავდროულად ეკეს ურეკავდა
-რა ხდება?-გაისმა ეკეს ხმა ტელეფონს იქით
-სასწრაფოდ ლილეს მასწავლებლის სახლთან მოდი-ჩაჰყვირა ტელეფონში და უცბად გათიშა
იქ მისულს ეკე უკვე იქ დახვდა
-რა ხდება ლილე სადაა?
-ლილე აქ არ დაგხვედრია?-უთხრა და მიხვდა როგორ დაეძება სხეული და ჩაუწითლდა თვალები
-ცოტნე ნუ მაშინებ-უთხრა უკვე აღელვებულმა ეკემ
-არააა ჯანდაბა ნიკოლოზმა გაიტაცა-ამოიღმუილა არაადამიანურ ხმაზე და მანქანასთან ჩაიკეცა
-არ გამაფრენინო ეხა ბიჭი რა ნიკოლოზმა შენ არ უნდა მოსულიყავი?
-ფუ ის დ...მ....შემოსულა ჩემთან სახში მე ვანაში ვიყავი და ლილესთვის მიუწერია,ჩემი ძმაკაცი ნიკოლოზი მოგაკითხავსო ტელეფონზე კიდე საათი გადაუწევია და მეც მეგონა არ ვაგვიანებ-თქო და აჰა,ფუ ამის დ....შ მ... დ...ტ...მაგ ყ... ფუუ ჯანდაბა ლილეეეეეეეეე-იღრიალა ბოლო ხმაზე
-ახლავე ადექი ტირილს მორჩი და მოვიფოქროთ სად შეიძლებოდა წაეყვანა იმ ნაბ... ლილე-უთხრა მკაცრად და ფეხზე წამოაგდო-აქ არ დამალავდა იცის რო აქ უეჭველი ვიპოვიდით იცი რამე სახლი ქალაქ-გარეთ?
ცოტნე ჩაფიქრებული უყურებდე მერე კი უცბად წამოიძახა
-საგურამოში ადრე ვარ მანდ ნამყოფი ზუსტად ვიცი მანდ იქნებიან-თქვა გახარებულმა.
-მიდი მალე ბიჭებს დაურეკე უთხარი იარაღი წამოიღონ და მოვიდნენ მალე
-ეხლავე-უთხრა ცოტნემ და ტელეფონი დასარეკად ამოიღო ჯიბიდან
***
-შენ ნიკოლოზი ხარ ხო?
-კი შენ ლილე ხო?
-ხო-უთხრა გაუღიმა და მანქანაში ჩაჯდა,ნიკოლოზმა ბოროტულად გაიღიმა და გაზის პედალს ფეხი მიაჭირა.




ვიცი რო ძააალიან ცუდი გოგო ვარ ამდენი რომ გალოდინეთ მაგარმ ცოტა ცუდად ვიყავი თან სკოლაში ძაან ბევრი საკონტროლოები მქონდა რავი მაინც მეცხრე კლასი გადატვირთულია და ვერ ვახერხებ ხშირად დადებას ეხლა კიდე ძლივს მოვახერხე და მგონი დიდი გამოვიდა ხო?