ფოთში ჩავიდნენ და რიტას აწ დედამთილის დაჟინებით რიტა,დათა და მაკო იქ დარჩნენ... ეს გეგმაში არ ყოფილა იმ დღეავე აპირებდნენ გამოტრიალებას , ანასტასიას მეორე დღეს შუალედური ქონდა და ვერაფრით ვერ დარჩებოდა...
- კაი რა გამოცდაა, რადროს გამოცდა დარჩი. რამე მოიფიქრე და მერე დაგაწერინოს რა ( დათა )
-არა რა უნდა ჩავიდე უეჭველი
- მე წაგიყვან სტასუს რა, არ ინერვიულო( ვიკო)
- წამო რა ზღვაზე გავიდეთ(რიტა)
- მე არ მინდა რა ცივა( ტასო)
- შენ სულ გცივა წამო რა( დათა)

ნაპირზე სეირნობდნენ და ზღვაში ფერად კენჭებს ისროდნენ ...ისე ხმაურობდა ზღვა მაგრამ ისეთი ლამაზი იყო დიდი ტალღები რომელიც ნაპირს ხმაურით აწყდებოდა მოგინდებოდა ეგებოებოდი ...ალბათ ყველას საკუთარი განცდები უჩნდბა მისი ყურებისას შეიძება ზოგს ხმაური სულაც არ მოსწონდეს. ბევრისტვის ჩვეულებრივი ხმაურია მაგრამ, ამ მეთევზესტვის ამ ტანღებს ბევრი მოგონება მოჰქონდა, თევზაობა მიეწვიყებინა და ანკესი გვერძე დაედო...და ისე ნოსტალგიით გაჰყურებდა მოუსვენარ ტალღებს იმ ჰორიზონტს რომელსაც ადღაც ძალიან შორს ზღვას ცა უერთდებოდა...
თითქოს ვიღაცამ უჩურჩულაო ისე გამოიხედა ახალგაზრდებისკენ...
- ბიძიკოებო თქვენ იცით რომ ლეგენდა არსებობს?
- რა ლეგენდა- რიტას თვალები გაუბრწყინდა უყვარდა მისტიური ამბები…
- თუ ამ ზღვაში წყვილი შევიდოდა ამ დღეს , მთელი ცხოვრებას ერთად გაატარებდნენ
- არც ისე ლეგენდარულია არა-ხმამაღლა მოუვიდა თქმა ანასტასიას…
- არა ბიძია მე და ჩემი ცოლი ყოველთვის ამ რიტუალს ვასრულებდით და მე ახლა 71 ის ვარ და უკვე 50 წელია რაც ერთად ვართ...( კაცი ისეთივე მშვიდად გაგვცდა როგორც მოვიდა...
-მე არ მჯერა(ანასტასია)
რიტა და დათა უკვე შესულებიც იყვნენ და გამოდიოდნენ კიდეც აკანკალებულები ჩასხდნენ მანქანაში
ვიკო ცოტა მოშორებით იყო ანასტასიასგან მისკენ გაემართა ქვემოთ დაიხარა ნიჟარის ასაღებად ანასტასიას ეგონა ხელში ამიტაცებსო და ერთი შეჰყვირა
- რა გაყვირებს ?
- ამ მეგონა... აღელვებისგან სიტყვა გაუწყდა ვიკო მიუხვდა და ფეხებში ხელი მოჰკიდა და ზურგზე აკიდებული შეიყვანა ზღვაში
-ავად ხარ? გამიყვანე გავიყინე - გაჰკიოდა ანასტასია და ძლიერად ებღაუჭებოდა ცურვის არ ცოდნის და დიდი ტალღების გამო მამაკაცს...
მანქანაში უკანა სავარძელზე მოთავსდნენ.გაბრაზეული და გაწუწული ანასტასია რამის გასკდომილიყო
- მც ი ვა- ძლივს ლაპარაობდა.გაყინული ხელები ვიკოსკენ გასწია მას ჩაეღიმა და მის დიდ ტორებში მოიქცია ანასტასიას მომცრო ხელები...
იქიდან საღამოს 9-ზე გამოვიდნენ...
-კიდე კაი ისევ უკან არ ჩაჯექი
- გიშლი? გამიჩერე გადავალ - სერიოული სახით ეუბნებოდა ტასო ,ვიკოს ძლივს შეკავებული სიცილი წასკდა
- ჩამთავს გაფიცებ ესეთ უაზრობებზე რო ჭედავ სიცილის როგორ იკავებ?
- უაზრო თვითონ ხარ
- სამაგიეროდ შენ ისევ ჩემი პატარა ბუტია გოგო ხარ ...
-შენი? სასაცილო ხარ შენ ის შეგრჩეს ჯერ წეღან რაც გააკეთე
- ისე რატო აღარ მელაპარაკებოდი სკაიპში
- შენთვის მე უკვე მოვალეობათ ვიქეცი და გაგანთავისუფლე ამ ყველაფრისგან...
- კაი რა რეებს იძახი?
- სამაგიეროდ ახლა ბედნიერი ხარ
- ვისთან ანასტასია? რა მეტყობა ბედნიერებს მითხარი ?
- არვიცი ალბათ რომელიმე ლათინოსთან როგორც გეგმავდი...
- ხო ტასო ალბათ ვიქნებოდი კიდეც ბედნიერი რო არ წაგერთვა ბედნიერების უფლება…
-მე წაგართვი? არაფერი არ მიქნია არასდროს შენთვის ცუდი და ეს ერთ-ერთი ყველაზე სწორი საქციელი იყო ჩემს ცხოვრებაში.
-რა იყო სწორი რო აღარ მელაპარაკებოდი და ნომერი რო გამოცვალე?
-მას მერე უკეთესობისკენ წავიდა შენი კარიერა...
-და შენ რა იცი?
-ინტერნეტი საყვრალო ახალი გამოგონება ალბატ ესპანეთამდე არ მოსულა ჯერ ...
-მ... მეგონა რაგბისტები მოგწონდა -პასუხი არ გამიცია უფრალოდ გავუღიმე-ის რო კარიერაში წარმატებული ვარ არ ნიშნავს რომ ბედნიერი ვარ...
-იქნებ ესაც მე დამაბრალო..
-შენი ბრალია
-იდიოტი. ყველტვის ის არის მართალი...-ჩავიბურდღუნე და საქარე მინას თავი მივადე.. ანასტასიას მთელი გზა აცემინა...
თბილიში ღამის 2 საათზე იყვნენ... ტასოსრომ გახედა მისამართის საკითხავად ისე ტკბილად ეძინა გაღვიძება ვერ შეძლო და პირდაპირ თავისთან მიიყვანა ...
^^^
სიცხემ გამოაღვიძა... კონდიციონერე თბილ ჰაერს პირდაპირ სახეში უბერავდა ... ჯერ ცალი თვალი გაახილა.. რომ მიხვდა საკუთარ ოთახში კონდიციონერი არ ქონდა, მეორეც სწრაფად მიაყოლა და შეშინებული წამოვარდა საწოლზე... გვერძე რაღაც რომ გამოძრავდა შეეშინდა და თავი ფრთხილად მიატრიალა. ვიკო რომ ამოიცნო უცნობში საწოლში მის გვერდით ცოტა დაწყნარდა, მაგრამ ბრაზმა გადაურბინა სახეზე... მერე შარვალი დინახა რომელზეც ვიკო მთელი ზურგით იწვა და აქ უკვე ტვინში რევოლუცია მოხდა,,,შრვლი გამოთრევას შეეცადა მაგრამ ვიკოს ზმუილის მეტი ვერაფერი მიიღო ძალიან ბევრჯერ ცადა მაგრამ ვიკო ჯიუტად არც იღვიძებდა და არც შარვალს აძლევდა.
-უხ..ვერ გიტან!-დანებების ნისშნად ესღა თქვა და ფეხზე წამოდგა მაგრამ ჯემპრი ზედმეტად მოკლე იყო...
ბნელოდა და ნორმალურად ვერაფერს ხედავდა ტელეფონი გაანათა და იქვე საწოლზე მიგდებული ვიკოს პერანგი დაინახა ჯემპრი გადაიძრო და პერანგს ხელი დავლო ეს უფრო გრძელი იყო ვიდრე მისი ჯემპრი, თანაც უფრო კომპორტულად გრძნობდა თავს არც სცხელოდა და ჯემპრზე ბევრად გრძელი იყო...
ოთახებში ხმაურით დადიოდა, რომ როგორმე ვიკოს გამოღვიძებოდა... ამ ტანტალში წყურვილმა შეაწუხა და სამზარეულოს მოსაძებნადად წავიდა ... რამოდენიმე ოთახის შემდეგ მიაგნო სასურველ ადგილს და მაცივარი გამოაღო- მაგრამ საჭმლის დანახვაზე კუჯმა წკმუტუნი დაიწყო და თითქმის ცარიელი მაცივარში სასურვი საკვების ძებნას შეუდგა ..სალატის ფოთლები კვერცხი და ზეთი აიღო... მეტი მაინც არაფერი იყო...კვერცხი მოიმზადა და მაგიდაზე დადგა.. მაცივრიდან წვენით სავსე დოქი გამოდგა და გარეცხილ ჭურჭელში ხმაურიანად დაიწო ჩანგლის ძებნა...ვიკოს გამოღვიებოდა და კარის ჩარჩოსი მხრით მიყუდებული აკვირდებოდა საკუთარ პერანგში გამოწყობი გოგონას რომელიც ცდილობდა როგორმე ეხმაურა...ვეღარ გაუძლო და გოგონასკენ სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრა...
ტასომ უცებ მუცელზე ხელები იგრძნო გააზრება ვერც კი მოასწრო ისე სწრაფად მოატრიალა ვიკომ თავისკენ და დაეწაფა მის წითელ ჯერ კიდევ ძილისგან დაბუშტულ და დაწითებულ ტუჩებს...გრძნობით კოცნიდა მონატრებულ ბაგებს და გაშვებას არცკი აპირებდა...უცებ ხელში აიტაცა, ტასოს მოულოდნელობისგან ხელიან დოქი გაუვარდა და ხმაურით დაიფშხვნა იატაკზე, ამას მიყვა თეფშით კვერცხიც, ინსტიქტურად ხელები შემოხვია და აწ უკვე თავისუფა მაგიდზე შემოსვა...ცოტახანს გაბრუებული იჯდა და აზრზე ვერ მოდიოდაა წამიერად აყვა კიდეც მაგრამ როგორცკი ფეხზე ხელი იგრძნო დენდარტყმულივით მოიშორა ვიკო რომელიც სუნთქვის დარეგულირებას ცდილიბდა...
- აღარასიდეს გესმის აღარასოდეს აღარ მაკოცო, თავხედო, ჯერ ის არი კმარა სახლში რომ მომიყვანე ... ან ვინ გითხრა შარვალი რომ გამხადე ან ეს კოცნა, რა თავხედობაა და ესეც არ იკმარე და ნახევრად შიშველი გამომეცხადე...
- სუნთქვა არეგულისე საყვარელო შუალედებში თორე წაგივა გული უჰაერობისგან ...- იცინოდა ვიკო ,სიბრაზისგან გოგონამ ვერაფერი ვეღარ თქვა, ოთახში შევიდა შარვალი სასწრაფოდ ჩაიცვა.
- სახლში იმიტი მოგიყვანე რომ გეძინა და არ გაგაღვიძე, მეორე რა იყო? ა ჰო , შარვალს რაც შეეხება შემეცოდე ძალიან ცხელოდა, და ჩემს სიშიშვლე კი იმის ბრალია რომ ჩემი მაისური უკითხავად მოიპარე და ამისთვის შური ვიძიე- საძინებლიდან გამოსულს კარში ვიკოს შეეჩეხა-კოცნა მოგპარე იმიტო რო შენ პერანგი" ამწაპნე "მაგრამ ეს ალბათ უფრო მიზეზია სინამდვილეში სიგიჟემდე მინდოდი,ერთხელ მითხარი ერთხელ ცხოვრობ და უფლება გაქ რაც გიბდა აკეთოო...
ფეხსაცმილის ჩაცმას მორჩა და კარი მოიხურა...
- თავხედი იდიოტი ვუნდოდი და თურმე უფლებაც ქონია ... ბურტყუნით მიდიოდა ქუჩაში
და ცდილობდა ღამეს 4 საათზე ტაქსის გაჩერებას რომელიც ჯიბრზე არ ჩანდა 20 წუთის ლოდინია შემდეგ გამოძახებულ ტაქსში ჩაჯდა და სახლის მისამართი უკარნახა ...
დაღლილობისგან ალბათ მისვლიათანავე ჩაეძინებოდა და წარმოსახვაში უკვე რამდენჯერ წარმოიდგინა თავისი რბილი ბალიში
-მოვედით - მძღოლს ფული გადაუხადა და მეოთხე სართულზე ლიპტით ავიდა .
ჩანთში გასაღების ძებნა დაიწყო მაგრამ ვერსად ნახა, ყველა ჯიბე და კუნჭული უკვე მესამედ შეამოწმა მერე გახსენდა, რომ შარვალში ედო და შარვლის ჯიბები მოსინჯა, როგორც ჩანს გასაღები ვიკოს სახლში დაუვარდა... როგორ არ უნდოდა ახლა იქ მიბრუნება და იმ იდიოტის კმაყოფილი სახის დანახვა...
კორპუსის წინ მძინარე ტაქსის მძღოლს კარზე მიუკაკუნა


- გაგიჟდი რომელი საათია?
- რიტა ბოდიში რა, მარა პრინციპში ღირსი ხარ სწრაფად ვიკოს მისამართი მიკარნახე შენ მერე მოგივლი...- გოგონამ მძღოლს მისამართი სიტყვა სიტყვით უკარნახა და მობეზრებული გადმოვიდა მანქანიდან ფეხები უკან რჩებოდა ყველაფერი ერჩივნა იქ მეორედ მიბრუნებას...
კარზე დიდხნას აკაკუნა ...ბოლოს როგორც იქნა გაიგო მამაკაცის ხმა
- ახლავე- და ამას საკეტის გადატრიალების ხმა მოყვა და ზღურბლს უკან აწეწინი თმით ახლა უკვე საცვლებში გამოწყობილი ბიჭი ედგა..
- მოგენატრე?
- გასაღები დამივარდა ავიღებ !- თვალი აარიდა მამაკაცს და გასაღების ძებნა დაიწყო...
- ვინარის საყვარელო- ამას მოყვა ორ ხმაში სიცილი და ძალიან ეტკინა სადღაც გულის სიღრმეში იმედ გაცრუებულმა ახედა თავისზე მაღალ მამაკაცს და მისაღებში ძირს დაგდებულ გასაღებს დაწვდა...


ეს მესამე თავი იმედი მაქვს მოგწონთ და ორი კაცის გამო არ ვდებ... პრინციპში ჩემთვის ეგეც დიდი სტიმულია ...