დრო სწრაფად გადიოდა.დღეები ისე მისდევდა ერთმანეთს უკან მოხედვასაც ვერ ვასწრებდი.
ყველაფერი თავის ადგილას დადგა.გაზაფხულის მოსვლამ ყველას დაატყო კვალი,თვით მალფოიც კი ბედნიერად გამოიყურებოდა და მეც აღარ მებოღმებოდა.რატომღაც მახარებდა მისი ამბავი.
მიუხედავად იმისა რომ ჯერ კიდევ მარტი იყო
ფინალური გამოცდები ძალიან მანერვიულებდა ამიტომ თადარიგის დაჭერა გადავწყვიტე და ჩემდა გასაკვირად დახმარება ჰერმიონს ვთხოვე რამდენიმე საგანში ისიც სიამოვნებით დამთანხმდა,მაგრამ ძირითადად მე და ჩიკო ვმეცადინეობდით. მეცადინეობა ყურადღების გადატანის მშვენიერი საშუალება იყო.თითქოს ირგვლივ ყველაფერი კარგად იყო,მაგრამ რაღაც გრძნობა მაინც არ მასვენებდა ვხვდებოდი რომ დეპრესია ნელ-ნელა ჩემს ჩათრევას ცდილობდა.ყველა გრძნობამ და ემოციამ რაც ამ პერიოდის მანძილზე დამიგროვდა ერთად იჩინა თავი.მეგონა რომ ყველაფრს ადვილად დავუძვერი მაგრამ ასე არ აღმოჩნდა..

-იცი მგონია რომ ზედმეტად ბეჯითი გახდი-წამოიწყო ბიჭმა ლაპარაკი-და ამაზე სერიოზულად ვღელავ.მე გამეცინა.-რამე თუ გაწუხებს შეგიძლია მითხრა.
-კარგი რა უბრალოდ ძალიან ვღელავ,მგონია რო ჩავიჭრები.თან საფრანგეთში გადასვლაც არ მინდა.მოვიღუშე მე.
-მაგაზე არ ინერვიულო,მამას ველაპარაკე და ორივესთვის იპოვის ადგილებს და ლონდონშიც ერთად ვიცხოვროთ.
-ეს ყველაფერი უკვე ძალიან მაშინებს.ნერვიულად გავიცინე.
-ჩემი გეშინია?გაიკვირვა ბიჭმა.უაყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე და მთელი ძალით მივეკარი.
მგონი ჩიკო მართალია ზედმეტად დაძაბული ვარ ცოტა უნდა განვიტვირთო. მთელი დღეები წიგნში ვიყავი ჩამძვრალი და ჯინისაც კი იშვიათად ვხედავდი.
პირველ რიგში დედას უნდა დაველაპარაკო წერილი მივწერე ჩიკოზე მამამისზე ერთად ცხოვრებაზე და ყველაფერზე ერთად მოვუყევი. მისი აზრი ჩემთვის ძალიან მნიშვნრლოვანია.გადაწყვრტილების მიღებაში დამეხმარება მერე ჯინი მოვნახე.
-მეორე ჰერმიონი მოვიდა სიცილით შემეგება ჰარი.
-მიხარია რომ ჩემთვის მოიცალე.თბილად გამიღიმა გოგომ.ძალიან დაღლილი ჩანხარ.მგონი ზედმეტი მოგივიდა.ფრანცისკო შენზე ძალიან ღელავს.
-ბიჭს ნუ ანერვიულებ.გაიცინა ჰარიმ.
-გინდა შაბათს სადმე წავიდეთ?ყველა ერთად.
-მშვენიერი იდეაა.დავეთანხმე ჯინის.
-შენ გირჩევნია წახვიდე და კარგად გამოიძინო ხვალ მთელ დღეს ჰოგსმიდში გავატარებთ.გამიცინა გოგომ.
-ამდენი მზრუნველობა თავში ამივარდება.
-წინა კვირას მე და ჰარიც.ვიყავით სოფელში,მალფოი ვნახეთ ვიღაც გოგოსთან ერთად.ფრთხილად ამომხედა გოგომ.
-არ მადარდებს რაც უნდა ის ქნას,მის არაებობასაც კი აღარ აქვს ჩემთვის აზრი.
-კარგია და..
-მე.ჩიკო მიყვარს.
-აბა რა გჭირს,რომ გიყურებ მგონია რომ მასთან უბედური ხარ.
-არა უბრალოდ ყველაფერმა ერთად,რაც წელს მოხდა თავისი კვალი დამატყო არ მინდა დეპრესიაში რომ ჩავვარდე,მაქსიმალურად ვცდილობ რომ თავი დავიმშვიდო,მაგრამ არ გამომდის.
-ფრანცისკოს დაელაპარაკე,ხომ იცი როგორი მზრუნველია,ყველაფერს გაგიგებს.ჰგონია რომ მასთან ცუდად ხარ.
უარის ნიშნად თავი გავაქნიე.
-უნდა რომ ერთად გადავიდეთ საცხოვრებლად ლონდონში.
-მაგარია,მაგრამ შეძლებთ?
-ცოტა არ იყოს მეშინია.
ორივე გავჩუმდით და სივრცეს მივაშტერდით.

დრაკო
ასტორიას გამოჩენამ ჩემს ცხოვრებაში ბევრი რამე შეცვალა.ძველი ტკივილი და წყენა დავივიწყე,ახლა ძალიან ბედნიერი ვარ.ნარცისაც აღფრთოვანებულია ჩემი არჩევანით.
ახლა ქვიდიჩის საფინალო თამაშის მოგება მინდოდა და გამარჯვებული წავიდოდი სკოლიდან.სავარჯიშო შეკრებები ერთ კვირაში იწყება თავი არ უნდა დავზოგო და მასაც და მია ბიჭსაც უნდა ვაჩვენო ვინაა ჩემპიონი.ეს ჩემი ყველაზე დიდი გამარჯვება იქნება.როგორც ჩანს ბრაზმა ჯერ არ გამიარა...

საღამოს პლედი ავიღე და ხიდზე გადავწყვიტე გასვლა წიგნის წასაკითხად.გარეთ საკმაოდ თბილოდა.ირგვლივ ყველაფერი ფერად ყვავილებს დაეფარათ,ჰაერში მინდვრის ყვავილევის სურნელი ტრიალებდა,წიგნიც საკმაოდ საინტერესო აღმოჩნდა,მაგლებს წერა ნამდვილად ეხერხებათ,რამდენიმე მომენტმა მაგრად გამამხიარულა.
კითხვა რომ დავასრულე უკვე ბინდდებოდა,სასახლეში დავბრუნდი და გრიფინდორის ოთახისკენ წავედი.ბავშვები საერთო ოთახში შეკებილიყვნენ და ქვიდიჩის საფინალო მატჩს განიხილავდნენ.ჩიკო საკმაოდ კარგი მოთამაშე იყო ამიტომ ჰარი მასზე დიდ იმედებს ამყარებდა.
-სად იყავი მკითხა ჯინიმ.
-ხიდზე,წიგნს ვკითხულობდი.
-მე კი მთელი დღეა მათი ტაქტიკის სმენაში გავატარე და როგორც ყოველვის ვიგებთ.
ჰარიმ ბრაზით გადახედა.გოგოს.
-შენი ბიჭი ისევ გამთამაშებელზე ითამაშებს.ჩიკოს გავხედე,თბილად გამიღიმა.
-მითხარი როგორ მოვიქცე??
-რაზე მეკითხები?? გაიკვირვა ჯინიმ.
-ერთად ცხოვრებაზე.
-ჯერ ხომ ადრეა?
-არა უნდა რომ მალე ვუპასუხო.
-ყოველთვის ყველაფერს რატომ ართულებ,დათანხმდი,თუ თავს ცუდად იგრძნობ უკან წამოდი,ეცადე მარტივად შეხედო ყველაფრს თორემ დაიტანჯები,ასეთი არ იყავი,მინდა ისევ ძველი,მხიარული ანა გახდე რაა...გამოშტერებული ვუყურებდი.
-მე უბრალო,მარტივი კითხვა დაგისვი.
-იფიქრე რაც გითხარი იმაზე.
-ბებიაჩემი იყავი ეხლა.გამეცინა მე ჯინერვა კი დამეჯღანა და ბავშვების საუბარს მიუბრუნდა.
შაბათ-კვირას კარგად დაისჩენეთ წინ სერიოზული მატჩები გველის მოუწოდა რონიმ მოთამაშეებს.
უკვე საკმაოდ გვიანი იყო.ყველა თავისი ოთახისკენ წავიდა,საერთო ოთახში მხოლოდ მე და ფრანცისკო დავრჩით.
ცეცხლთან ახლოს დავჯექი და ჩიკოს მუხლებზე მივეყუდე,ბიჭმა ნაზად დამისვა თმებზე ხელი.
-მიკვირს აქ რომ ხარ,მეგონა სამუდამოდ გამცვალე წიგნებში.თავზე რამდენჯერმე მაკოცა,მომენატრა შენთან ყოფნა.
-გინდა ხვალ ჩელსიში წავიდეთ?
-და იქ რა გვინდა?
-მეგობარი მყავს იქ,სახლი.აქვს ტბის პირას,მათაც ვეტყვი და კარგად გავერთობით.მერე ამისი.დრო აღარ გვექნება.სულ ვარჯიშზე მომიწევს ყოფნა.
-ცუდი აზრი არა,წავიდეთ.
ისე სკოლის დამთავრებას ჩემს წინა სკოლაში მეჯლისით აღნიშნავედნენ და აქ არაფერს აპირებენ?? დიდი სიამოვნებით ვიცეკვებდი შენთან.
-რა იდიოტი ხარ.გამეცინა მე.მეჯლისი შობას გვქონდა და ახლა.ნამდვილად არ ვიცი რას აპირებენ.
ორივე გავჩუმდით და ცეცხლს მივაშტერდით.
-წადი დაიძინე ხვალ დილით ადრე უნდა წავიდეთ.ჩიკომ ფეხზე წამომაყენა, რამდენჯერმე ნაზად მაკოცა ტუჩებში და ოთახის სიღრმეში გამეფებულ სიბნელეს შეერწყა.
დილით ადრე ავდექი და წასასვლელად მოვემზადე.რამდენიმე წუთში კუპეში ვიჯექით.საშინლად გამოუძინებელი ვიყავი.მატარებელში დაძინება ვცადე მაგრამ ვერ მოვახერხე,სამაგიეროდ ჩიკოს ეძინა პატარა ბავშვივით.
წიგნის კითხვაში დრო მალე გავიდა 11 საათზე უკვე ლონდონში ვიყავით.
ჩიკო გავაღვიძე,მისი უკვე კარგად ნაცნობი მეგობარი პლადფორმაზე დაგვხვდა.
ჩიკოს თბილად გადაეხვია მე კი ხელზე მაკოცა.
-იმედია ამჯერად მაინც დაგვდებთ პატივს და გაგვესაუბრებით ქალბატონო ანა.მე შემრცხვა და ჩიკოს ამოვეფარე პატარა ბავშვივით.
-აუცილებლად დაგელაპარაკება,მაგრამ ჯერ უნდა დავისვენოთ.
-ლუკა და მაიკი ხვალ ჩამოვლენ,თავის გოგოებთან ერთად.
-შენ ლიზა სად გყავს.
-დავშორდით,მაგრამ ახალ გოგოს მოვიყვან.გაიკრიჭა ბიჭი.

სახლი შუაგულ ტყეში იდგა უკან ნაძვნარი იყო,ხოლო წინ დიდი ცისფერი ტბა გადაჭიმულიყო.სახლი ხის იყო მაგრამ საკმაოდ თანამედროვე და კარგად მოწყობილი.
ოთახში შესვლისთანავე საწოლზე დავწექი,ჩიკოც გვერძე მომიწვა,კარგად მოვთავსდი მის მკლავებში და მალევე ჩამეძინა.