***
-ულამაზესი ხარ-უთხრა ელემ ლილეს და მის წინ კიდევ ერთხელ დაატრიალა-გამოაშტერებ ერეკლეს-უთხრა სიცილით და ლილემაც წარბები აუთამაშა ეშმაკურად
-კაი ეხა წავედით თორე ისედაც ძალიან დაგვაგვიანდა-უთხრა ლილემ და კარები გასასვლელად გააღო ელეც სიცილით გაეკიდა უკან
ლილეს თეთრი ფურფუშა კაბა ეცვა წელში კარგად გამოყვანილი სხვადასხვანაირი ყვავილებით მორთული,ხოლო თავზე კი ძალიან გრძელი ფატა ეკეთა,მართლაც პრინცესას გავდა,დაბლა ჩასულს ერეკლემ რომ შეხედა ადგილზე გაშრა პირი დააღო და ასე უყურებდა ლილეს
-დაკეტე პირი ეკე და წაიყვანე ეხა ეს გოგო სანამ გადაიფიქრა-უთხრა სიცილით ნიკოლოზმა და ეკეც გამოაღვიძა
-ულამაზესი ხარ ჩემო პრინცესა უთხრა სიცილით,ხელი მოხვია და გარეთ გაიყვანა უკან კი ცოტნე,ელე,ნიკოლოზი, ელეს მშობლები და ეკეს დედა გაყვნენ რომლებიც ჩუმად ბედნიერებით სავსე თვალებით შესცქეროდნენ წყვილს.
წყვილმა ჯერ ჯვარი დაიწერა შემდეგ კი ხელი მოაწერა,ბოლოს რესტორნშიც წავიდნენ,ძალიან კარგ დროს ატარებდნენ ყველანი ლილე,ეკე ნიკოლოზი და ელე ერთ მაგიდასთან ისხდნენ,მაინც მეჯვარეები იყვნენ. მხიარულად კისკისებდნენ ლილე და ელე როცა ნელი ვალსი ჩაირთო და ეკე ფეხზე წამოდგა
-ქალბატონ ლილეს მოგტაცებთ ცოტახნით-უთხრა სიცილით ლილეს ხელი მოხვია და საცეკვაოდ გაიყვანა,ეკე და ლილე ისეთი ბედნირები შეყურებდნენ ერთმანეთს თვალებში, სრულიად უცხოსაც ბედნიერებას მოგვრიდა მათი სიყვარული,ელეც ბედნიერი თვალებით შესცქეროდა წყვილს,მაგრამ არა ერეკლე,ერეკლე ელეს უყურებდა და მისით ტკბებოდ, შემდეგ კი ფეხზე ადგა და ლილეს ისე უცბად მოხვია ხელი და საცეკვაოდ გაიყვანა გოგონა აზრზე ვერ მოვიდა და პატარა შეკივლა
-ვაიმე ხო არ გაგიჟდი შენ?-უთხრა უკვე გაბრაზებულმა და ნიკოლოზს ახედა რომელიც უდარდელი სახით უყურებდა ელეს
-რაიყო შეგეშინდა?-უთხრა და საყვარლად გაუღიმა
-კი-უთხრა და გაბრაზების ნიშნად გვერდით გაიხედა
-არაუშავს არაფერი მოგივა-უთხრა სიცილით
-დამპალო-უთხრა და მასაც გაეცინა-ეკეს მეჯვარე არ იყო უფ მოგივლიდი მე შენ-უთხრა გოგონამ
-ძაან მაინტერესებს რისი გაკეთების ძალა შეგწევს შენ რაუნდა დამიშავო-უთხრა და ისევ გაუცინა რაზეც გოგონამ მწარედ უჩქმიტა ხელზე და ბიჭიც დენდარტყმულივით გახტა გვერდით
-ააა გოგო მეტკინააა-წამოსცდა ნიკოლოზს
-რაო ნიკიშ რაო?აკი შენ რა უნდა მიქნაო?-გაუცინა სასაცილოდ და ენა გამოუყო,მაგრამ რომ დაინახა ბიჭი არ იცინოდა თვითონაც შეწყვიტა სიცილი-კაი რაიყო გეხუმრე რას მოიღუშე-უთხრა და სუ გაგიჟდა რო დაინახა ბიჭი გასასვლელისკენ წავიდა,გაუკვირდა მაგრამ უკან გაყვა მართლა იფიქრე ხო არ ვაწყენინეო,ნიკოლოზი კი სიცილს ძლივს იკავებდა როდესაც ელეს სასაცილოდ გაბუსხულ სახეს ხედავდა, მაგრამ სამაგიერო ხომ უნდა გადაეხადა იმ ჩქმეტისათვის,კარი გააღო და გარეთ გავიდა,მაგრამ ერჩივნა არც გასულიყო, როცა დაინახა ხელი-ხელ გადახვეული მოსეირნე ის ბიჭი და თავისი და თვალები ჩაუწითლდა და ძარღვები დაებერა,სუნთქვაგახშირებული შეყურებდა მოსეირნე წყვილს ისინი კი ვერც ამჩნევდნენ,ალბათ ვერც შეამჩნევდნენ რესტორნიდან ელე რომ არ გამოვარდნილიყო
-ნიკუშა-უთხრა აქოშინებულმა გოგონამ და წყვილის ყურადღებაც მიიქცია ნიკამ სევდიანი ირონიული თვალებით გახედა მის უკან მდგარ ლილეს,მაგრად მოეხვია და რამდენიმე ცრემლი გადმოვარდა, გოგონა გაგიჟდა გაოცდა ვერ მიმხვდარიყო თუ რამ გამოიწვია ამხელა სევდა მამაკაცში
-ნიკუ რამოხდა მე გაწყენინე ასე ძალიან?-კითხა გულუბრყვილოდ მაგრად შემოხვია ხელები და მასაც გადმოვარდა რამდენიმე ცრემლი,ვერ მიხვდა ისე წარმოთქვა ეს "ნიკუ" უბრალოდ ახლა ისე ახლო ადამიანად მიიჩნია ამ რამდენიმე წუთში რომ ვერც კი წარმოიდგენთ, რასაკვირველი ქორწილამდეც მეგობრობოდნენ და ეკონტაქტებოდნენ მაგრამ ეს სულ სხვა გრძნობა იყო
-არა პაწუ შენ არ ინერვიულო კარგი?მე წავალ ეხლა და შენ შედი უკან კაი?-უთხრა,შუბლზე გახურებული ტუჩები მიაკრა და მანქანისკენ წავიდა,ახლა ძალიან ჭირდებოდა საფლავზე წასვლა უცებ ჩაჯდა მანქანაში და ადგილს მოწყვიტა ელემ კი ვერ მოითმინა იცოდა რომ რაღაც უჭირდა და ვერ მიატოვებდა, ტაქსი გააჩერა და უთხრა რომ წინ მიმავალ შავ მანქანას გაყოლოდა ტაქსიც მალევე აედევნა და რამდენიმე წუთში ლისის ტბის სასაფლაოზე იყვნენ გადასულმა ეკე რომ დაინახა ვიღაც გოგოს საფლავზე როგორ ტიროდა და ღრიალებდა ძალიან გაუკვირდა და მასაც ისევე ეტკინა მისი ტკივილი
***
სასაფლაოზე ასული ეკე პირდაპირ თავისი საყვარელი დაიკოს საფლავისაკენ წავიდა,კიდევ ერთხელ შეხედა ქვაზე გამოსახულს და არადამიანურად იღრიალა,ძალიან იტანჯებოდა ნიკოლოზი ამითი,მაგრამ რა ექნა ვერ პატიობდა ამხელა ტკივილს,არ შეეძლო ეს ხუთი წელი დაევიწყებინა, დანარჩენი ბიჭებისგან განსხვავებით მას პატიება ძალიან უჭირდა ბევრჯერ დაფიქრებულა იმაზე რომ იმის შემდეგ რაც ბიჭებმა ასე სულგრძელად აპატიეს თვითონაც უნდა ეპატიებინა,მაგრამ ძმაკაცი სულ სხვა იყო,ანას ადგილზე სხვა რომ ყოფილიყო აპატიებდა კიდეც მაგრამ ანა მისთვის ყოველთვის ყველაზე წმინდა და კეთილი ადამიანი იყო და მისი ასე გარდაქმნა ვერ წარმოედგინა,მას უფრო მეტი მოეთხოვებოდა თანაც როდესაც მის გამო ყველას ჩამოშორდა და მტრად მოეკიდა,ენატრებოდა სიგიჟემდე ენატრებოდა,მაგრამ ვერ პატიობდა,თუ გგონიათ რომ ამაყი იყოო ძალიან ცდებით,უბრალოდ არ შეეძლო ვერ შეძლებდა ყოველდღე მისთვის ეყურებინა და გახსენებოდა ის წყენა და ტკივილი,ამითი ხომ მასაც დატანჯავდა და თვითონაც დაიტანჯებოდა.
საფლავზე იყო გაწოლილი და ხელებს უშენდა მიწას თან ყვიროდა
-რატომ?რატომ მე უფალო?რა დავაშავე ასეთი რომ საკუთარი დისგან ეს დავიმსახურე?მითხარი გთხოვ-ყვიროდა არაადამიანურად და ხელებს გულზე იჭერდა-ვიღაცამ ხომ შეიძლება ამომაგლიჯოს არა გულის ის ნაწილი რომელსაც ანა უყვარს და გიჟდრბა მასზე ხომ შეიძლება არა?-ნელ-ნელა ჩუმდებოდა ეკე და ხელებსაც აჩერებდა როდესაც გოგონას ხმა მოესმა და ისევ აიტანა კანკალმა
-მე...მაპატიე გთხოვ...არ მეგონა ასე თუ გატკენდი...-ძლივს აბავდა სიტყვებს გოგო და თან გვერდით მდგომ ქმარს ეხუტებოდა-მაპატიე გთხოვ...მაპატიე-სლუკუნებდა გოგონა ეკე კი უცბად წამოხტა ფეხზე
-იცი?ბევრჯერ დავფიქრდი რომ მე თუ მაპატიეს მეც უნდა მეპატიებინა შენთვის, ბევრჯერ გადავწყვიტე კიდევაც შენთან მოსვლა,მაგრამ არა მახსენდებოდა ისევ ის წლები და ისევ ის ბრაზი და უზარმაზარი წყენა მიჩნდებოდა, რომელიც შენ მომაყენე საკუთარმა დამ იმხელა ტკივილისთვის გამიმეტა რისი მოყენებაც შენს მეტს არავის შეეძლო, შენს გამო კინაღამ მოვკალი ის გოგონა, რომ მახსენდება ჩემი თავი მეზიზღება, მეგობრებს მტრად მოვეკიდე,ცოტნეს მამა მოუკლეს მე კი იმის მაგივრად მეპატიებინა შენი "გატაცება" დავურეკე და ვუთხარი მამაშენი მე მოვკალი და ახლა შენს სატრფოსაც მის გზას დავუყენებ თქო იცი?მითხარი იცოდი?-უყვირა ბოლო ხმაზე ლილემ კი უფრო უმატა ტირილს და მაგრად მიეკრო ქმარს რომელმაც ხელი მაგრად შემოხვია და თავზე აკოცა
-არ იცოდი და შენ გეგონა ეს უბრალოდ მუქარა იყო?არა მე მკვლელიად გახდომას ვაპირებდი,შენს გამო, ადამიანის გამო ვინც არც კი დამაფასა, იცი ის გოგონა გავიტაცე და მოკვლას ვუპირებდი,მართლა შენი ძამიკო შენს გამო ადამიანის მოკვლას აპირებდა, მაგრამ იმ გოგომ აკრა რულს ხელი და ავარიაში მოვყევით მხოლოდ მაშინ ამეხილა თვალები როცა ის გოგონა,ლილე,მოვიდა და აქეთ მიხდიდა ბოდიშებს,ასე მითხრა ჩემი თავის გამო არა,მაგრამ ეკე და ცოტნე რომ მოსულიყვნენ შემდეგ ისინიც მოკვდებოდნენ და შენცო,ასე თქვა შენში ბოროტება დანაკარგმა გამოიწვია მე კი ეს არ უნდა გამეკეთებინა,მაგრამ ძმის და ჩემი სიყვარულის დაკარგვის შემეშინდა თუნდაც ეს ჩემი სიკვდილის შემდეგ მომხდარიყო ან კიდევ თუ გადარჩებოდნენ ჩემი სიკვდილის შემდეგ ცხოვრებისთვის ძალიან მეცოდებოდნენ და რაც პირველი მომაფიქრდა ის გავაკეთეო,შენ კი იმის მაგივრად რომ ჩემთვის მისი სიყვარული გაგემხილა გაიპარე და არც კი დაფიქრებულხარ მე რა მომივიდოდა-თქვა ყვირილით და გვერდით გაიხედა რომ მათთვის თვალი აერიდებინა და აკანკალებული ელე რომ დაინახა გაშეშდა,უცბად მივარდა გოგონასთან და გულწასული ელე ხელებში ჩაუვარდა
-ელეე ელეე გაახილე თვალები რა გჭირს, პაწუ გთხოვ რა გააცილე თვალები-გაყვიროდა ბოლო ხმაზე ბოლო სიტყვები კი უფრო თბილად წარმოსთქვა შემდეგ ერთხელ კიდევ გახედა მათზე მიშტერებულ წყვილ თვალებს ტკივილიანი მზერით მნქანისაკენ გაიქცა და მალე მოწყვიტა ადგილს და სავაადმყოფოსაკენ წაიყვანა.
სავაადმყოფოში შესულმა ყვირილით აიკლო იქაურობა ცუდადაა ვინმე დამეხმარეთო და გოგონა ექიმებს გადააბარა,მალევე მოასულიერეს გოგონა და ექიმი პალატიდან გამოვიდა
-თქვენ გოგონას ახლობელი ხართ?-კითხა ექიმმა
-დიახ რა სჭირს?-იკითხა შეშინებულმა
-არაფერი უბრალოდ ძალიან ინერვიულა და ამის გამო წაუვიდა გული-უთხრა ექიმმა და ეკემაც ამოისუნთქა-უკვე ღვიძავს და შეგიძლიათ შეხვიდეთ,ოღონდ არ ანერვიულოთ ისედაც დიდი სტრესი გადაიტანა-უთხრა და პალატისაკენ გაუძღვა.


იმედია დიდხანს არ გალოდინეთ ეს წინა ისტორიიის გაგრძელებააა აი რომ გპირდებოდით მინდოდა რო ჯერ მთლიანად დამეწერა და მერე დამეწყო ატვირთვა მარა ვერ მოვითმინეე და იმედია მოგეწონებააათ
WLM