ნატალიმ ცივი სახით გახედა დედინაცვალს
-არამგონია ასე მოგნატრებოდით-უთხრა ნატალიმ
-შენ არა-ჩაეცინა დედინაცალს
-რა თამაშის წამოწყებას ცდილობთ?-კითხა მოურიდებლად ნატალიმ
-ოო ჩემო საყვარელო ნატალი-გაეღიმა დედინაცვალს-იქნებ გახვიდე...ქვემოთ მამაშენი გიცდის
-არ მაინტერესებს
-ხომ იცი წავა
-არც ეგ
-დედაშენის რაღაც უნდა გადმოგცეს
-დედაჩემზე რა უფლებით ლაპარაკობ-თქვა უკვე გაბრაზებულმა ნატალიმ
-იქნებ ჩახვიდე
ნატალი მიხვდა რომ ამ შემთხვევაში ეს ქალი არ ატყუებდა,მამამისს კი ლოდინი არ უყვარდა ამიტომაც ის იძულებული შეიქმნა ჩასულიყო
-შერლოკ მალე დავბრუნდები-შეხედა თავისი ლამაზი თვალებით ნატალიმ
შერლოკმაც თავი დაუქნია
-რაგინდა- უთხრა მოჭრით შერლოკმა
-ნუთუ ასე უეცრად დამივიწყე
-არც იყავი გასახსენებელი-ჩაეცინა ირონიით შერლოკს
-რაღაც არ ვარ დარწმუნებული-და შერლოკს რაც შეიძლება მიუახლოვდა
-ახლა რა ჩაიფიქრე
-რაღაცის გარკვევა მინდოდა-უთხრა ალმაცერად ნატალის დედინაცვალმა და შერლოკს სახეზე ხელი მიადო
-ამ ყველაფრის გარეშეც გაიგებ-და შერლოკმა ხელი მოაშორა
-არმჯერა-თქვა ცოტა ხმამაღალი ტონით-შენ რა ნატალის მიმართ რამეს გრძნობ?-უთხრა დაცინვით
-ხომ არ ეჭვიანობ?-გაეცინა შერლოკს-თუმცა შენი ყოველი ემოცია ხომ ტყუილია
-შერლოკ ნატალის არიცნობ-დასერიოზულდა უკვე დედინაცვალი-მას ვერასდროს გაუგებ
-საიდან მოიტანე რომ შენ გამიგებ მე?
-მე შენზე ყველაფერი ვიცი-გაეღიმა ალმაცერად-და ისიც ძან კარგად ვიცი რომ ისევ
-ართქვა
-გი
-არათქო-შეაწყვეტინა შერლოკმა
-შეერლოკ-გაეცინა დედინაცვალს უეცრად-რატომ არ აღიარებ?!შენ ისევ გიყვარვარ
-მსგავსი სიცრუე ჯერ არ მომისმენია...ნუ თუ არ ჩავთვლით პოლიციას-თქვა ეს შედარებით ჩუმად შერლოკმა
-შენ სწორედ ის კაცი ხარ რომელიც მე შემეფერება!
-ძალიან სასაცილოა-და გაეცინა შერლოკს
-ნუთუ მართლა ფიქრობ რომ შეძლებ ნატალი შეგიყვარდეს? ან მას შეუყვარდე?
-რა კითხვებია,არვიცოდი თუ ასეთი ბანალური გახდებოდი-და იქვე ჩამოჯდა შერლოკი თან იქვე დადებული თავისი ხალათი მოიცვა
-ნატალის შენ არასდროს შეუყვარდები ჩემო შერლოკ-გაიცინა ბოროტულად-მას გული არაქვს
-როდის მერე
-რაა?
-მიპასუხე-დაიყვირა უცებ შერლოკმა
-რა ნახე ნატალიში ასეთი რაც მე არმაქვს?
-კითხვაზე პასუხი გამეცი!
-თავს ნუ იტყუებ! შენც იცი რომ ეგ გოგო უგულოა!
-მე შენი მიზეზი მაინტერესებს
-ოო ღმერთო შერლოკ რა გჭირს-გამწარდა დედინაცვალი-შენ რა მართლა გჯერა რომ ეს გოგო შეგიყვარებს?!როცა მემკვიდრეობით ხვდა წილად და ამას ცეცხლწაკიდებული დედამისიც...-და გაჩერდა,მიხვდა რომ შორს შეტოპა
-როგორც ვხედავ რაღაცეები წამოგცდა-უთხრა ცივი სახით შერლოკმა
-დედამისი სიცოცხლის ღირსი მაინც არიყო-თქვა ალმაცერად
-ვინ დაგავალა
-არავინ
-ნუთუ შენი განზრახვით მოკალი ქალი და შემდეგ დაქორწინდი მის ქმარზე?
-დიახ
-მიზეზს არ მეუბნები
-ეხლა კარგად მომისმინე-დაიწყო სერიოზულად და წინ დაუდგა შერლოკს კიდევ უფრო ახლოს-შენ ახლა რასაც გრძნობ ამ მახინჯი ბატის ჭუკის მიმართ არაფერია თუ რასაც გრძნობ ჩემს მიმართ
ამაზე კი შერლოკმა სიცილი ატეხა
-გააგრძელე-თქვა სიცილით-არვიცოდი ჯონის სასიყვარულო წერილებზე გასართობ რამეს თუ მოვძებნიდი
-რატომ ცდილობ თავი დაიძვრინო?! შენი ჩემს მიმართ გრძნობები ზედმეტად ძლიერი იყო ისევე როგორც შენდამი ჩემი-წამოცდა ისევ დედინაცვალს
-თურმე რაში ყოფილა საქმე-გაეღიმა შერლოკს,წამოდგა და მასთან მივიდა-უცებ შენი ახლანდელი გრძნობები ჩემი გეგონა?-უთრა ირონიით
დედინაცვალს ალმური მოედო სახეზე
-მე ეს არმიგულისხმიაა-თქვა ცოტა აკანკალებული ხმით
-ძალიან მოსაწყენი გამხდარხარ-უთხრა შერლოკმა და ხელი მაგრად დაუჭირა და კარებისკენ წაიყვანა-კარგად
-ძალიან შემცდარხარ რომ იცოდე ახლა რას აკეთებ-გაეღიმა უეცრად დედინაცვალს-ნატალის მალე ვეღარ იხილავ...ვეღარასდროს-ჩაილაპარაკა ბოროტულად და კარების გაღებას აპირებდა
-რაგინდა-უთხრა შერლოკმა და კარები დახურა თან
-როგორც ვხედავ საქმე შემოტრიალდა-დაიწყო ირონიით-როგორც კი ნატალი ვახსენე
-ამოღერღე-უთრა შერლოკმა რომელიც ნელ-ნელა მწარდებოდა
-ერთ რაღაცას თუარ გააკეთებ შენი ნატალი-და ხელები გაშალა-აი ასე გაქრება
-აჰა გასაგებია-აიღო შერლოკმა კონიაკის ჭიქა რომელიც გვერძე მაგიდაზე იდგა-ისევ მორიარტისთან მუშაობ
-შესაძლებელია...მაგრამ შენ ძალიან კარგად იცი რომ მას ყველაფრის გაკეთება შეუძლია
-რას გულისხმობ?
-შენი აზრით ის ციხეში კიდევ დიდიხანი იჯდება?-გაეცინა დედინაცვალს-რაღას გაგიმხელ...ეს მხოლოდ თვალის ახვევაა
-საქმეზე გადადი!
-ერთი სიტყვით თუ შენ ნატალის ისევ ჩვენს სახლში არ დააბრუნებ,მამამისი ძალზედ ცნობილ მაგნატზე ათხოვებს ხოლო მორიარტი კი მერე როგორც იცი ამ მაგნატს აუცილებლად წაართმევს ნატალის ეს იცი...მაგრამ
-ამოღერღე-დაუყვირა შერლოკმა
-მან კარგად იცის რომ ამის შემდეგ შენ ნატალის ძებნას დაუწყებ მაგრამ ერთი რაღაც მოხდება...მორიარტი მას უბრალოდ-და ტაში დაუკრა-მოკლავს
-მორიარტის ნატალი უყვარს...მაგას ვერ გააკეთებს
-იცი რამითხრა?-გაეცინა დედინაცვალს-რომ ურჩევნია ნატალი მოკლას ვიდრე შენთან ერთად ნახოს
-მამამისი ნატალის ვერ გაათხოვებს მასე ადვილად-გაეღიმა შერლოკს ისევ
-დარწმუნებულიხარ?დამიჯერე მამამისის თვალში ყველაზე დიდი ნდობა და სიყვარული მე გამაჩნია,ნატალი მისთვის რიგითი კუკლაა
-პირობები!-თქვა გაბრაზებულმა შერლოკმა,რომელიც მიხვდა რომ ძალიან ცუდ სიტუაციაში ჩავარდა
-შენ უბრალოდ ნატალის უნდა დაშორდე-გაიღიმა ბოროტულად-სამუდამოდ
-ეს გეგმა ერთობლივად მოიგონეთ რათქმაუნდა-ჩაილაპარაკა შერლოკმა და ერთი ჭიქა კონიაკი გადაკრა
ამდროს ნატალიც ამოვიდა
-აღარ აპირებთ წასვლას?-შემოესმა დედინაცვალს უკნიდან ხმა-მგონი საკმარისად დაგესლეთ აქაურობა
-ისევ ისეთი უზრდელი ხარ
-თქვენ კი მგონი ისე უფრო გიხდებოდათ თმები,როცა ნახევარი მოგაჭერით-და გაუღიმა
-ნახვამდის შერლოკ-უთხრა დედინაცვალმა გამომწვევად და წავიდა
-ელაპარაკე მამაშენს?-კითხა შერლოკმა დაბნეულად
-კი დედაჩემის ყელსაბამი მომცა
-ხოკარგია-გაიღიმა შერლოკმა და თავისი ოთახისკენ წავიდა
-ასეთი რაგითხრა-ეწყინა ნატალის
შერლოკი ახლა კი ცოტა არიყოს გამოუვალ მდგომარეობაში იყო.ნატალი რომ არ გაეშვა,დედინაცვლის შთაგონებით მამამისი აუცილებლად გაათხოვებდა მას,ხოლო მორიარტი კი იმას ადვილად წაართმევდა ვისაც თავისნაირად დაცვა არ შეეძლო ნატალის და ამის მერე კი უარესი შედეგი ელოდა...ნატალის ვერ ეტყოდა...რათქმაუნდა ნატალი უარზე იქნებოდა...ვერაფერს გახდებოდა,ბედს უნდა დამორჩილებოდა
-ისეთი არაფერი უბრალოდ თავი მომაბეზრა-უპასუხა უეცრად ფიქრებიდან გამორკვეულმა შერლოკმა
ნატალიც შევიდა ოთახში და შერლოკთან მივიდა
-რაღაც ზედმეტად დაღლილი და გაწამებული სახე გაქ-და სახეზე ხელი მოკიდა
შერლოკმა ხელი აიღო მისი და აკოცა.
-მგონი მეძინება-გაეცინა შერლოკს
-ხალათით უნდა დაწვე?-მიუგო სიცილით ნატალიმ და ხალათს მოქაჩა
-ხომ იცი რომ შენი ეს სითავხედე,ძალიან...ძალიან სასტიკ დამნაშავედ მხდის
-და მე რომ დამნაშავეები მომწონს?-კითხა ნატალიმ ალმაცერად
-ოოო ცუდი გოგო ყოფილხარ-უთხრა შერლოკმა რომელსაც ნატალის ყურებით ეს ამბავი გადავიწყებოდა...კიდე უფრო ახლოს მიიკრა ნატალი და მისი ტუჩები თავისთან ახლოს მიიტანა
-იმედია არ მომკლავ მისტერ ცუდო ბიჭო-გაეცინა ნატალის
-შევეცდები-თქვა შერლოკმა ცოტა იროონიით და მისი ტუჩების გემო მთლიანად შეიგრძნო,ნატალიც კარგად აყვა ამ თამაშში სანამ ბოლომდე არ დაიღალა არცერთი არ გაჩერდა ერთმანეთის ვნებიანი კოცნით
-შერლოკ-და კისერზე შემოხვია ხელები-ძალიან დაღლილი ხარ,წამოდი დავიძინოთ
-რატომღაც მართალიხარ-უთხრა ნატალის და კისერზე აკოცა
შერლოკი და ნატალი უცებ შეწვნენ ლოგინში,ორივემ როგორც კი ბალიშზე თავი დადეს ორივეს დაეძინა...ორივე საკმაოდ დაღლილი იყო ზედმეტად ბევრი ემოციის გამო.
გათენდა.შერლოკს გაეღვიძა...დიდი დარდით
მაგრამ მას კი უკვე გადაეწყვიტა რა უნდა გაეკეთებინა.
გვერძე გაიხედა შერლოკმა და ნატალის შეხედა...ის ხომ ისეთი ლამაზია,ისეთი უბიწო,ისეთი კეთილი,ისეთი განსხვავებული,როგორ უნდა გაეკეთებინა ეს შერლოკს?
უცებ ადგა,თავი მოიწესრიგა,ამდროს ნატალისაც გაეღვიძა
ჩუმად გამოვიდა ნატალი ოთახიდან,იმისდამიუხედავად რომ საკმაოდ "ხვანცალი"იცოდა ძილის დროს,თმები საერთოდ არ ჰქონდა არეული ან აბურძგნული,ხოლო შერლოკის ნაცრისფერი მაიკა რომელიც ნატალის კიდევ უფრო გამომწვევს ხდიდა,არ გაეხადა
შემოსასვლელში გავიდა ნატალი,სადაც უკვე შერლოკი თავის საროჩკაში და შარვალში გამოწყობილიყო,იჯდა და წინ იყურებოდა
-რა გაწუხებს
-რაიცი რომ რამე მაწუხებს-უთხრა შერლოკმა რომ არც კი გაუხედავს ნატალისკენ
-ასეთ სახეს მხოლოდ მაშინ იღებ როცა გაწუხებს
-ისეთი სახე მაქ როგორ ყოველთვის როცა ვფიქრობ
-შერლოკ შენ ისევ ფიქრობ რომ შენნაირი მეორე არიქნება არავინ?-გაეღიმა ნატალის-თვალები ოდნავ ქვემოთ გაქვს ჩამოწეული,საროჩკის ღილი ნახევრად შეკრული და გაზეთიც გადაუშლელია,ანუ რაღაცაზე ის ჩქარობ რომ დაფიქრდე არც გაზეთი გადაშალე, ვერც ღილი შეიკარი
-თვალი რაზე მიუთითებს?-კითხა ისევ გაშტერებულმა შერლოკმა
-ღამე არ გძინებია კარგად
-იმედი მქონდა რომ ყველაფერს ვერ მიხვდებოდი
-რათქმაუნდა რადგან უკვე ბევრ კითხვას დაგაყრიდი თურატომ ხარ ასე
-არვიცი რითი დავიწყო-თქვა შერლოკმა რომელმაც სწორედ ამწამებში გაიხედა ნატალისკენ და შეხედა თუ როგორი მომხიბვლელი იყო,იმისდამიუხედავად რომ ახლა გაეღვიძა და მასზე ბევრად დიდი ზედა ეცვა
ნატალი მივიდა დაგვერძე ჩამოუჯდა
-შეგეკითხებოდი ზრდილობის ნიშნით რომ ეს მნიშვნელოვანია...მაგრამ ვიცი რომ არის-გაჩუმდა ნატალი-რას მიმალავ შერლოკ-დაპირდაპირ თვალებში მიაჩერდა
აი ნატალის სიახლოვეს შერლოკისთვის უკვე ავადმყოფობად გადაქცეულიყო,როგორც კი ნატალი უახლოვდებოდა...მისი თვალები,მისი ტუჩები,მისი სურნელება,მისი ეს ზედმეტად ჭკვიანური გამოხედვა ცუდად ხდიდა და უნდოდა მას დაპატრონებოდა
სწორედ ამიტომ შერლოკმა გვერძე გაიხედა და უეცრად ადგა
-ნატალი ...ამ ყველაფრის გჯერა?-კითხა უეცრად შერლოკმა
-რისი?
-ჩვენი
-თანაცხოვრების?
-ზოგადად...ერთად ყოფნის
-სადამდე მიგყავს ეს საკითხი-უთხრა ნატალიმ,რომელმაც ვეღარ გაუძლო შერლოკის თვალები თითქოს უეცრად ისე მოწყურდა და წინ დაუდგა
-ნატალი-ჩაისუნთქა შერლოკმა-იმედია ჩემი ძმა დაგამახსოვრდა
-კიი მაიკროფტი
-ის პარლამენტში დიდ რგოლს წარმოადგნეს,მაგრამ არიან ისეთი პარლამენტარებიც რომლებიც მას არ ემხრობიან
-შერლოკ თქვი ბოლოსდაბოლოს!-თითქმის საცოდავი თვალებით შეევედრა ნატალი
-და ალბათ ისიც იცი რომ ხოლმე ჩემი ძმა რაღაც დავალებებს მაძლევს
-რომელსაც არ ასრულებ-მოუჭრა ნატალიმ
-თუ ძალიან მნიშვნელოვანი არ არის
-შერლოკ დაასრულე
-მამაშენი...მამაშენი ჩემი ძმის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი მოწინააღმდეგეა რომელიც ჩემმა ძმამ ვერ დაამარცხა-თქვა შერლოკმა და ნატალის ზურგი აქცია-მე ჩემი ძმის დავალებას ვასრულებდი...მაპატიე
-ასრულებდი?შერლოკ რას გულისხმობ?
-ძალიან კარგად იცი რასაც-შემოტრიალდა ძალიან სერიოზული სახით შერლოკი-შენ ფიქრობ რომ აქ სრულიად შემთხვევით გადმოხვედი ნატალი?აამოძრავე ტვინი-უთხრა უხეშად შერლოკმა-მამაშენი ჯონს დიდიხანია იცნობს,მის მეგობრადაც კი თვლის,ჯონი სულაც არ აპირებდა შენს აქ მოყვანას!
-შერლოკ რეებს ლაპარაკობ?!
-ეს ყველაფერი დიდი გეგმა იყო ნატალი!-ისევ უხეშად უთხრა შერლოკმა-მე შენგან მამაშენზე ინფორმაცია და სუსტი წერტილები უნდა შემეტყო,მაგრამ გუშინ საბოლოოდ დავრწმუნდი რომ შენ მამაშენთან კარგი ურთიერთობა არასდროს გექნება
-ყველაფერს ასე ვერ დაგეგმავდი-ხმამაღლა უთხრა ნატალიმ-გესმის შერლოკ რას ლაპარაკობბ?!
-ნატალი -გაეცინა ირონიულად შერლოკს-განა შენ მართლა გეგონა რომ შეგიყვარებდი?შენ ზედმეტად ჩვეულებრივი ხარ ჩემთვის...გახსოვს რომ გითხარი ერთი მიყვარდა მაგრამ ყველაფერი ცუდად დამთავრდათქო?მოგატყუე...ისქალი ახლაც მიყვარს
-შერლოკ მორიგი ტყუილებით ნუ ცდილობ ჩემს გაბრუებას-დაუყვირა ნატალიმ რომელიც მიხვდა რომ შერლოკი თავის დედინაცვალზე ელაპარაკებოდა
-როგორც კი მივხვდი რომ შენგან სარგებელს ვერ ვიღებ...კიხედავ რამოხდა აქ-გაეღიმა შერლოკს
-არმჯერა-დადგა ნატალი მტკიცე ნაბიჯზე
-ეჰ ნატალი ნატალი...-მოესმა უცებ უკნიდან ხმა-ასეთია ცხოვრებაა-და კარებში მაიკროფტი შემოვიდა
ნატალი გაკვირვებით მიჩერებოდა ორივე ძმას
-ნუთუ მართლა გეგონა აქ რომ მოვედი შენს შესათვარიელებლად და შესაქებლად მოვედი?-გაეცინა მაიკროფტს-შენ აღარ გვჭირდები...პირიქით ხელს გვიშლი
-არა არა! ზედმეტად ადვილი გეგმაა-დაიყვირა უცებ ნატალიმ
-ნატალი-უთრა უეცრად შერლოკმა-შენ სახლში ბრუნდები,უბრუნდები შენს ჩვეულ ცხოვრებას და ამ ყველაფერს ივიწყებ
შერლოკი ახლა აბსოლიტურად ყველაფერს მოელოდა,აბსოლიტურად...მაგრამ არა ამას
-კარგი-თქვა ნატალიმ და უკან ოთახში დაბრუნდა
ყველაფერი მიჩუმდა.ზუსტად ათ წუთში ნატალიუკან გამოვიდა თავის ბარგთან ერთად.
-იმისდამიუხედავად რომ ასეთი რაღაც გამიკეთეთ მაინც გისურვებთ რომ ოდესმე ერთმანეთის გაგეგოთ-თქვა ნატალიმ და გარეთ გავარდა
გავიდა ნატალი ცივი სახით,გავიდა საშინელი გუნებით,მაგრამ გავიდა დიდი იმედით.ნატალიმ ერთი რაღაც ზუსტად იცოდა...შერლოკს ერთი რაღაც ისევ გამორჩა,ზედმეტად მნიშვნელოვანი რაღაც...