მანქანა სასტუმროს წინ ჩერდება,"რედისონ ბლუ ივერია"-ციმციმებს უზარმაზარი აბრა.ზურა ხელზე ხელს მკიდებს და თვალებში მაშტერდება,ვიბნევი...გავაღბ კარებს და გავიქცევი,ვფიქრობ გულში თუმცა საწინააღდმდეგოს ვაკეთებ ზურასთან ერთად სასტუმროში შევდივარ.ნომერს ვჯავშნით და ლიფტში შევდივართ,დახუთულობას ვგრძნობ ალბათ შევიშლები საკუთარ თავთან ბოძოლით,ქუთუთოებს მთელი ძალით ვაჭერ ერთმანეთს.რაღაც ძალა მაბრკოლებს,შინაგანი მე ჩამძახის რომ უნდა წავიდე თუმცა მე ისევ იქ ვარ ზურას სიახლოვეს.
ოთახში შევდივართ,ყველაფერი ისეთი მდიდრული და ლამაზია რომ მზერა სგნებზე გადამაქვს და თითქოს ვწყვეტ თრთოლვას,კაცი წითელი ღვინოთი სავსე ბოკალს მთავაზობს,ნრვიულად მეცინება და ღვინოს ვწრუპავ.წინანდელი სიმთვრალე მახსენდება მაგრამ მაინც ვსვამ.
სასმელი მათამამებს,ჩემს სტერეოტიპებს კი ღვინო ბოლოს უღებს,ზურას ხუმრობებზე გულიანად ვკისკისებ მაგრამ ვაღიარებ მისი სიახლოვე ღვინოზე უფრო მათრობელაა ჩემთვის.
სახეზე ხელს მისვამს და ძალიან ნაზად მკოცნის ქვედა ტუჩზე მთვრალი მე,ალერსში ვყვები და თმებში ვუცურებ ხელს.უმისამართოდ დააცოცებს ხელებს ჩემს ყელზე და სველ კოცნებს მიტოვებს.მისი ყოველი შეხება ენით აუწერელად მსიამოვნებს და ვნებიანად ვკრუსუნებ მის მკლავებში მომწყვდეული.კაბის შესაკრავს მიხსნის და იატაკზე უმისამართოდ ისვრის.ჭკუიდან გადავყვარ მის სიახლოვეს,არ ვიცი რა იქნება ხვალ მაგრამ არ შემიძლია ამაზე უარი ვთქვა.



***
დილით მზის სხივის ნაცვლად სხეულის ტკივილი მაღვიძებს,თავს ძლივს ვწევ და ჩემს გვერდით მძინარე ზურას ვხედავ,ფრთხილად ვდგები საწოლიდან და ზეწარში გახვეული ფეხაკრეფით შევდივარ სააბაზანოში.სარკეში ვიხედები და გული მისკდება!სხეული სულ დალურჯებული მაქვს,თუმცა მაინც არ ვღელავ ყველაზე შესამჩნევი მაინც ჩემი თვალებია რომლებიც განსაკუთრებულად ელვარებენ მე ხომ უკვე ქალი ვარ.
სწრაფად ვიცვამ და ოთახიდან ჩუმად გავდივარ,სასტუმროდან გასულს ჰაერი განსაკუთრებულად სუფთა მეჩვენება ტასქში ვჯდები და სახლში მივდივარ.
კიბეებს ელვის სისწრაფით ვამთავრებ და სახლში შევდივარ.პირელ რიგში ჯაკუზს ვავსებ წყლით და სურნელივან ზეთეს ვასხამ არც ჩემი საყვარელი სანთლები მავიწყდება.ტანსაცმელს ვიხდი და თბილ წყალში ვწვები.სხული მიდუნდება და მგონია მხრებიდან უზარმაზარი ტვირთი ჩამოვიხსენი.წყალში ნებივრობა მიტკბება და მხოლოდ მაშინ ამოვდივარ როცა წყალი ცივდება.ჩემს ფუმფულა ხალათში ვეხვევი და ლელას ვურეკავ რომ ამოვიდეს შემდეგ კი ყავის მოდუღებას ვიწყებ.ვინაიდან ლელა ჩემი მეზობელია ორ წუთში ჩემთან იყო.
-ლელა რაღაც გავაკეთე-ვამბობ შეპარვით და მზერას ვუსწორებ.
-რა გააკეთე?-ინტერესით მეკითხება და უშაქრო ყავას იმზადებს.
-მე ისა კაცთან მეძინა-ვამბობ არეულად და თვალებს ვხუჭავ.
-არ არსებობს!არააა!-კისკისებს ლელა.
-რა გაცინებს ლელა!-წარბები შევკარი მე და მაგიდას ხელი მსუბუქად დავარტყი.
-ვერ წარომედგინა თუ შენ მართა წულაზე,ადამიანი რომელიც ვერ იტანს გაურკვევლობას ყველაფერს ჩარჩოში სვამს,არ გადადის ზღვარს არასოდეს და მთავარი!იცავს ტრადიციებს და ამბობს რომ ქორწილში ქმარს უმწიკლო უნდა ჩაბარდეს ახლა მეუბნება რომ კაცთან იწვა!-თვალებში მაშტერდება ლელა და ემოციურად იქნევს ხელებს.
-ერთხელ ყველა აფრენს-ვამბობ ნაღვლიანად და შოკოლადის ნატეხს გემრიელად ვკბეჩ.
-ჰო რათქმაუნდა...მაგრამ რა ურთიერთობა გაქვს იმ კაცთან?-
-არ ვიცი სულ რაღაც ერთი თვეა რაც ვიცნობ-ამოვიკნავლე საწყლად და თავი მაგიდაზე დავდე.
-გიყვარს?-ინტერესით მკითხა ლელამ.
-არა,არ ვიცი...-ამოვიტირე მე.
-რაგატირებს სულელო?რაღაც გრძნობა რომ გაქვს ეს აშკარაა,სხვა შემთხვევაში შენ გვერდით არავის გაიკარებდი.საკუთარი ხუთი თითივით გიცნობ მართა!ახლა ისიც ვიცი რას გრძნობ,ვიცი საკუთარ თავთან რომ სამკვდრო სასიცოცხლო ომი გაქვს გაჩაღებული-აღელვებით საუბრობდა ლელა თან გულში მიკრავდა.
-მგონი შეცდომა დავუშვი და ეს არუნდა მექნა-ამოვიტირე ისევ.
-გეყოფა თვითგვემა გოგო!უკვე ქალი ხარ,ოცდახუთი წლის ქალი და საკუთარ ცხოვრებას ამახინჯებ ამ იდიოტური მენტალიტეტის გამო!მიეცი საკუთარ თავს თავისუფლება და მიიღე სიამოვნება ამ ცხოვრებისგან-
-შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა ლელუკა?-ვკითხე ღიმილით.
-უშველებეეელი!-გაიცინა ლელამაც.
-მოგეწონა?-მკითხა მცირეხნიანი დუმილის შემდეგ.
-რა?-ვერ ჩავწვდი კითხვის კონტექსტს.
-რა და ლობიო! რა შტერი ხარ გოგო რაუნდა მოგწონებოდა?-ინტერესით გადმოკარკლა თვალები ლელამ და უზარმაზარი ბალიშიც მიიღო ჩემგან.
-დაიახაც მომეოწნა-ენა გამოვუყავი მე და შოკოლადის ფილა გმრიელად ჩავკბიჩე.
-ჰო და ეგრე რა საჭიროა კომპლექსები შექალო!-მხარი გამკრეა ლელამ.
ღამით ლელა ჩემთან დავიტოვე და მთელი რეამე ტკბილ მასლაათში გავლიეთ.დილით ადრიანად ავდექი საუზმე მოაზადე და რამდენიმე გვერდის გადათარგმნაც მოვასწრე ლელას გაღვიძებამდე.შემედ კი კაფეში წავედი რეპეტიციაზე რამდენიმე დღე რჩებოდა ჩვენს დებიუტამდე და მაქსიმალურად ვიტვირთავდით თავს იმისთვის რომ საუკეთესოები ვყოფილიყავით და ხალხის გულები დაგვებყრო.
გვიან ვტოვებ კაფეს და ფეხით მივყვები ქუჩებს,საახლაწლო განწყობა იგრძნობა ქუჩებში და მეც პატრა ბავშვივით აღტაცებული ვაკვირდები ციმციმა დეკორაციებს.სუპერმარეტში შევდივარ და საყვარელ შოკოლადს ვყიდულობ,მთელი დღეა არაფრი მიჭამია ამიტომ ჩემს საყვარელ გემრიელობას გზადაგზა გემრიელად მივირთმევ. ჩემს კორპუსთან ვამჩნევ ზურას მანქანას ნაბიჯებს ვანელებ და ერთაგილას ვეყინები.მასთან შეხვერის მრცხვენია მე ხომ ისე მოვიქეცი როგორც...
თავი ხელში ამყავს და გზას განვაგრძნობ,მანქანას ვაიგნორებ თითქოს არც მინახავს და სიბმელეში ვაბიჯებ თუმცა ვგრძობ რომ აქაა ახლოს,მის სურნელ ვგრძნობ რომლებიც ჰაერში არის გამფანტული.გააზრებას ვერ ვასწრებ ისე ვხდები მკვირივ სხეულზე აკრული."სად მიიპარებოდი" მეჩურჩულება ვნებიანად და ტუჩებზე მაცხრება.