ბედნიერებიდან უბდურებმდე,ერთი ნაბიჯიაო ამბობენ,მართალი ყოფილა...აკანკალებულ ხელებს ყელზე ვისვამ,ისეთი გრძნობა მაქვს თითქოს ვიხრჩობი.მუცელში იმედგაცრუება და ზიზიღი მიბუყბუყებს,მინდა ვიკივლო,ვიტირო და ემოციებისგან დავიცალო,ანაც მიწა გამომეცალოს ფეხქვეშ და ქვესკნელში ჩავვარდე.
ვგრძნობ როგორ ტრიალებს ირგვლივ ყველაფერი,ხელებით მოაჯირს ვეჭიდები თვალებს ვხუჭავ და ღრმად ვისუნთქავ.მახსენდება რომ საზოგადოებრივ თავშეყრის ადგილას ვარ და ვცდილობ ემოციური სტრესისგან გავთავისუფლდე.ცივ ხელებს სახეზე ვისვამ,წელში ვსწორდები და სიუიერად მკვდარი ჩავდივარ კიბეებს.ბანცალით ვჯდები ტაქსში და ვთხოვ რომ სანაპიროზე წამიყვანოს.
მარტო ყოფნა მინდა ყველაფერზე მეტად,მჭამს ტკივილი და იმის გააზრება რომ მე ამხელა ცოდვა ჩავიდინე ოჯახის,უფლის და ჩემს წინაშე.წაბილწული მაქვს სული,მინდა საკუთარი ხელებით მოვიხრჩო თავი.
"ცოლიანი კაცის საყვარელი" მიგუგუნებს ყურში და მტკივა,მტკივა თითოეული მასთან გატრებული წამი.სიყვარული,ჩემი სიყვარული მტკივა.ფეხსაცმელებს ვიხდი და ქვიშაზე ვყრი,გონება გათიშული მაქვს სიკვდილი მინდა...ღამე მუსაიფად გავიხადე,შეშლილივით ვესაუბრებოდი და რჩევას ვთხოვდი.გამოსავალი ერთი იყო უნდა წავსულიყავი,სამუდამოდ...


***
სასტუმროს კიბეებზე ცოცხალ მკვდარი ავდივარ და ღმად ვსუნთქავ.^დამშვიდდი მართა^ მომიწოდებს ალტერ ეგო.კარებს ვაღებ,ოთახი ცარიელია საჭირო ნივთებს ვიღებ და სააბაზანოში შევდივარ შხაპის მისაღებად,ჯინსის მოკლე შორტს და თხელ მაისურს ვიცვამ და ჩემს ნივთებს ჩანთაში ვალაგებ.გონება მეფანტება როცა ზურასთან ყოფნის ეპიზოდები ლამაზ კინოკარსებად მივლის თვალწინ,ცრემლებს ხელის გულით ვიშორებ და კარებზე მიშტერდება მზერა.ის იქ დგას და მიყურებს...მიყურებს ისე როგორც არასდორს,მტკივნეულად მესობა გულში მისი თვალები რომელიც აღარ ციმციმებს ისე როგორც გუშინ და გუშინწინ.დინჯი ნაბიჯებით მოემართება ჩემსკენ და სავარძელში ჯდება.
-გითხრა?-ამბობს გატეხილი ხმით და მზერას მისწორებს.
-მითხრა-ვამბობ ჩურჩულით და თავს დაბლა ვხრი.
-ბარგი ჩაგილაგებია-თვალებით ჩემს ჩანთაზე მიმანიშნებს.
-ჩემი ადგილი აქ არ არის-ვამბობ ღიმილით ფეხზე ვგდები და ფანჯარასთან ვჩერდები.ისევ ლივლივებს სინათლე ტალღებზე და ისევ ეხეთქება შლამიან ნაპირს ტალღების ნაკადი.არ მინდა ვიტირო,^შენ არ იტირებ მართა!^ მომიწოდებს ალტერ ეგო თუმცა ლოყაზე უსინდისოდ ჯერ ერთი ცრემლის გორგალი ცურდება შემდეგ მეორე და ა.შ.
-შენ არაფერი დაგიშავებია გარდაიმისა რომ ცოლს უღალატე...არ ვნანობ,უფრო სწორედ ვერ ვნანობ შენთან გატარებულ დღეებს.შენ არანაირი ვალდებულება არ გაქვს ჩემთან,არც დაპირება მოგიცია რამის...მე ვიცოდი რომ მე შენი რიგითი გასართობი ვიყავი მაგრამ თავს ვისულელებდი არ მინდოდა დამეკარგე.მაგრამ ახლა სულერთია,მე ჩემს გზაზე წავალ შენ შენსაზე და თამაშიც დასრულდება-ვამბობ ხმა წართმეული და ზურაკენ ვბრუნდები,მინდა მის მზერაში რამიმე ემოცია დავინახო მაგრამ არა თვალები ჭაღზე აქვს გასწორებული თითქოს არც კი მისმენს.ცრემლები ღაპა-ღუპით მცვივა სწრაფად ვიღებ ჩანთას და ოთახიდან გაბრბივარ.



***
სიყვარულს ვერსად გაექცევი,ვერ სინდისის ქენჯნას.წარმოუდგენელი იყო დღის დასაწყისი ზურას გარშე,მისი სითბოს გარეშე რომელიც მე არ მეკუთნის და თურმე არც არასოდეს მეკუთნოდა.გაანალიზება იმისა რომ მე მისთვის უბრალო რიგითი გასართობი ვიყავი,შიგნიდან მჭამს და მანადგურებს.


***
დიდი ბრიტანეთის ერთ-ერთ პრესტიჟუმა კონსერვატორიამ ჩემი გმცხადება დააკმაყოფილა.13 ივნისს იყო ფრენა.
ტკივილისგან გაქცევა სისულელეა,ცხოვრებასთან გადავწყვიტე დაჭერობანას თამაში თუმცა წავაგე,მწარედ წავაგე.


***
-ყველაფერი კარგად იქნება-თვალცრემლიანი მაცილებს ლელა აეროპორტში.
-ჰო-ვამბობ აწყლიანებული თვალებით და მეგობარს ძლიერად ვიკრავ გულში.
-თავს გაუფრთხილდით-სიტყვას გბაწევს ლელა და თვალს ვეფარებთ.
-ყველაფერი კარგად იქნება-ვამბობ ღიმილით და მუცელზე ხელს ისვამ...


ესეც დასასრული...იმედია იმედები არ გაგიცრუვეთ.გამიზიარეთ თქვენი აზრი.