დღეს თექვსმეტი წლის შემდეგ ისევ ვუბრუნდები ჩემს სახლს,არც კი ვიცი შეიძლება თუარა მას ჩემი ვუწოდო,,ის კი ვიცი რომ ერთ დროს ჩემი საკუთრებაც იყო.სოფელს რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობის შეგრძნება,საჭეს ხელს ვუჭერ და ყურადღება ჩემს გვერდით მოკალათებულ მარიამთან გადამაქვს.
-დე ნერვიულო?-მეკითხება და ინტერესიან თვალებს მაპყრობს,რამდენჯერაც ამ თვალებს ვუყურებ მამამისი მახსენდება,მასაც ასეთი ფერის თვალეი ქონდა,სევდა მაწვება მის გახსენებაზე,თავს ვაქნევ უარყოფის მიზნით და მასზე ფიქრებსაც უკვე მერამდენედ თავიდან ვიგდებ.მალევე მივედით,სახლთან უამრავი ხალხი იყო,ასეც იქნებოდა ვიცოდი,დღეს ხომ ჩემი უმცროსი დის ქორწილია.მანქანაა რომ გავაჩერე მაშინ ყურადღება ნალებად მივიქციეთ,მაგრამ როდესაც გადმოვედით და ჭიშკარს მივუახლოვდით თითქმის ყველას ყურადღება ჩვენკენ იყო მომართული.მახსოვს ჩემი ბოლო აქ ყოფნის დღე როგორი იყო,მაშინ ორსული გამაგდეს სახლიდან,გათხოვებაც დამიპირეს თუმცა არ გავთხოვდი,შემდეგ კი გამაგდეს(დანარჩენი გზადაგზა)ყურადღება არავისთვის მიმიქცევია კაბას ხელ შეუმჩნევლად ჩამოვუსვი თმაც ოდნავ გავისწორე და თავაწეული შევედი ჭიშკარში,მარიამიც ასე მომყვებოდა,უვე დიდი გოგოა მალე 17 წლის გახდება,ამიტომ იმის ჩაცმის უფლება მივეცი რაც მას უნდოდა,შავი მაღლები,ლურჯი კაბა ლამაზად ამოღებული საშუაოდ მოკლე,ღია მაკიაჟი და კუდად გაკეთებული თმა,ახლა როცა მას თვალი შევავლე სიამაყით ავივსე უკვე დიდი გოგოა,მასზე 1 წლით უფროსი ვიყავი რომ შემეძინა.ხელი ჩავკიდე და მეორე სართულის კიბებბს მივაშურე,კიბის დასაწყისში ჩემი ძმა იდგა,ჩემზე 6 წლით უფროსია,როცა ჩემი ორსულობა გამჟღავნდა თავიდან გაუჭირდა შეგუება,სახლიდან როცა გამაგდეს ის ერთადერთი იყო ვინც ფულით მეხმარებოდა,ამიტომაცაა რომ სიჯიჟემდე მიყვარს,მარიამიც კარგად იცნობს,საკმაოდ ხალისიანი გოგოა მიუხედავად იმისა რომ დაძბულობას გრძნობს მაინც ლაღადაა და ცდილობს არ შეიმჩნიოს,ნიკასკენ წავიდა და მაგრად ჩაეხუტა
-როგორ მომენატრე პატარა ჭინკა-უთხრა ნიკამ სთბოთი სავსე ხმით-მოიცა დემეტრეც მოვა,ნიას გაგაცნობს-უთხრა შვილზე და სარძლოზე.
-როგორ ხარ ნიკა?
-კარგად ჩემო ლამაზო-მითხრა ომახიანად- მალე ის ონავარიც დამიჭკვიანდება ,ამას რას მოვესწარი
-ნუ გეშინია დემეტრე კარგი ბიჭია და დიმასავით კარგ ოჯახს შექნის
დიმა(დიმიტრი) და დემეტრე ტყუპები არიან 19 წლისები საბედოები მალევე იპოვეს,დიმამ გაცნოიდან 5თვეში მოიყვანა ლიკა,დემეტრე კი ნიას დიდი ხანია იცნო სკოლიდან და მალე ალბათ დაოჯახდებიან კიდეც.
ჩემს ძმასთან და შვილთან ერთად ავედი კიბეებზე,ხელს ვუჭერდი ნიკას და ამით ნერვიულობის ჩაცხრომას ვცდილობდი,კოლოდორით სასტულრო ოთახისკენ გავუყევით,ოთახის ცენტრში მაგიდა იდგა ათასნაირი ხილით,ღვინიტ,შამპანიურით,საჭმლით სავსე და ლამაზად გაწყობილი.ჩემ დას (თამუნას) რომ ვკიდე თვალი ძლივს ვიცანი,ბოლოს დაახლოებით შვიდი წლის წინ ვნახე როცა მარიამი 10_ის გახდა,ძალიან გალამაზებული და დაქალებული იდგა ჩემს წინ.გაუკვირდა ჩემი დანახვა,რადგან ვუთხარი ჩამოსვლას ვერ ვასერსებ შენს ქორწილში არ გეწყინოსთქო (დაახლოებით 7 წელია საზღვარგარეთ ვცხოვრობდი) ჩემკენ წამოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა,მონატრებისგან ბლოს მინც ამეტირა და ხელები მძლავრად მოვხვიე,რამოდენიმე ხანი ასე ვიდექით შემდეგ ოდნავ მოვშორდი ცრემლები მოვწმინდე მივულოცე, თამუნამ ისევ ჩამეხუტა თან ყურში მეჩურჩულებოდა ძალიან მომენატრეო.ჩახველების ხმამ მომიყვანა გონს და ჩემს დას მოვშორდი,გვერდით საკმოდ მაღალი და სიმპატიური ბიჭი ამოუდგა, მეცნო ძალია მეცნო,უცებ გონს მოვედი თითქოს თავში ურო ჩამარტყეს,ეს ხომ ბექაა (მარიამის მამის ალექსანდრეს ასე ვიტყოდი ;ძმაკაცი სინამდვილეში კი ალექსანდრეს გაზრდილია,ბექას დედა ქვრივი ქალია და ალექსანდრე ეხმარებოდა შვილის გაზრდაში) ბედის ირონიაც ასეთი უნდა.
მგონი ძალიან დაბგაბნიეთ?ხოდა უკეთსად აგიხსნით.
მე და ალექსანდრე ჯაჭვლიანი ნამდვილი სვანი შეყვარებულები ვიყავით,ერთმანეთს 3 წელი ვხვდებოდით,ვინაიდან პატარები ვიყავით სისულელე ჩავიდინეთ და გავიპარეთ,როცა ალექსანდრე 18 გახდა,მაშინ 17 ჯერ არ ვიყავი,შემდეგ მშობლებმა ერთმანეთს დაგვაშორეს,მაშინ ვუარყავი ჩემს მშოლებთნ არაფერი მომხდარა ჩვენს შორისთქო, ალექსანდრე კი ამ ამბიდან ორ თვეში სასწავლებლად გაუშვეს.სანამ წავიდოდა წინა დღეს გავიგე რომ ორსულად ვიყავი,დედისთვის არ დამიმალავს და ვუთხარი,მთელი ჩემი ოჯახიი წავიდა ალექსანდრესთან დასალაპარაკებლად თუმცა ის იმ დროს სახლში არ იყო,მისმა მშობლებმა კი ბოზად და ქუჩისქალად შემრაცხეს მის ნაბიჭვარს ჩემს შვილს ატენისო,ალბათ ალექსანდრემ არც კი იცის ისმართლე,შემდეგ კი გავიგე ალექსანდრეს შვილი ყოლია,ის გოგო მისი ყოფილი იყო,ნუ ყოფილიც არ ეთქვა ნამდვილი ქუჩის ქალი იყო,მე და ალექსანდრემ ვიჩხუბეთ ერთი პერიოდი დავშორდით კიდეც,დაახლოებით ექვსი თვის მისულა ალექსანდრეს მშობლებთნ და უთქვამს თქვენმა შვილმა შემაცდინა,ორსულად დავრჩი სანამ ჩემი თავის რჩენა არ შემიწუხებიხართ ახლაც მრცხვენია რომ მოვედიო,ქალბატონმა ნინელიმ კი ისე მიიღო როგორც მისი შვილი,სიწმინდის განსახიერება და თან ყვებოდა,ალექსანდრეს კი როგორც ვიცი მასთნ ურთიერთობა ნორმალურად არც ქონია,შემდეგ კი ნნათიაც გაუშვია ნინელის საზღვარგარეთ და ერთად ცხოვრობენ,ბავშვისთვის კი საბა დაურქმევიათ,მარიამზე 5 თვით უფროსია.ეს ყველაფერი ჩემს დაქალს ვკითხე და მომიყვა,ბევრჯერ ვცადე ალექსანდრესთან დაკავშრება მაგრამ არ გამმივიდა,ვერ მოვიძიე მისი საკონტაქტო ინფორმაცია,ყველა საერთო მეგობარი ვინც გვყავდა ყველა ერთს მეუბნებოდა არ ვიციო ან მართლა არ იცოდნენ ან ნინელის ყავდა დაშინებული ყველა.დანარჩენს კი გზადაგზა მოგიყვებით
ბოდიშით იმითვის რომ ბევრი შეცდომა მაქვს დაშვებული წერის დროს,მაგრამ ჯერ ვცდილობბ ვწერო,დიდი ხანია მინდა რაღაც რომ დავდო,ვერ გავჩერდი ისე არად ვიცი არ გამომდის.
მითხარით ღირს კი გავაგრძელო?