ღამე ბნელია, თუმცა ქალია ნათელი.... ღამის ელვარება ვნებებს შლის, ვნებები კი გულის კუნჭულში წარმოქმნილ გრძნობებს ატორტმანებს, ბობოქარს ხდის და ცდილობს, ისე აანთოს ნაპერწკალი, რომ მძლავრ კოცონად გადაიქცეს, სიყვარულის მძლავრ მოელვარე კოცონად, რომელიც მარადიული იქნება და სიკვდილის შემდეგაც განაგრძობს სიცოცხლეს.
გაფართოებული თვალებით უყურებდა ნაკაშიძე ქალს, რომლის სურნელმა იმაზე მეტად გააბრუა ვიდრე აქამდე აბრუებდა ვინაიდან მონატრებული ჰყავდა....
დამცინავი მზერა არ მოუცილებია მამაკაცისთვის გედენიძის ქალს, მხოლო ზიზღი და მონატრება იკითხებოდა მის სახეზე და კარის კიდეს ჩაფრენოდა ხელებით....დუმილი ნინუცამ დაარღვია და მრისხანე თვალები მიაპყრო.
-რა იყო არ მელოდი?! ეს სიტყვები კი უზომო სითბოთი გაჟღინთა....
-შენ ხარ მართლა თუ მელანდები?! არეულმა უთხრა ნაკაშიძემ.
-ჰმ..... განა კი შენ ყოვლის შემძლე არ ხარ?! ჰააა?! ეშმაკურად ჩაუკრა ქალმა თვალი, რომელიც ფეხზე ძლივს იდგა და კარის კიდეზე იკავდებდა თავს...
-როდის ჩამოხვედი? ან სად იყავი? ან რატომ გაქრი? ვინ მოქცა ამის ნებააა?! მრისხანებით და ტკივილით აენთო თვალები ნაკაშიძესაც.
-სახლში არ შემომიშვებ თუ აქვე გავაჩაღოთ ომი?! ისევ ისე ეშმაკურად ჩახედა თალებში მამაკაცს. ოდნავ გაიწია ნაკაშიძე და ქალს გზა დაუთმო რათა შემოსულიყო თუმცაღა ისე შეტორტმანდა ქალი, რომ არა მამაკაცის სწრაფი მოძრაობა ძირს გაიშხლართებოდაა...
-შენ რა მთვრალი ხარ? მის ხელებში მოქცეულ ქალს ჰკითხა ნაკაშიძემ და მისი სიახლოვით გამოწვეულმა იმპულსებმა მის გულს წამში ათასი დარტყმა გააკეთებიაა....
-ხო, რა არ შეიძლებაა?! არ შეიძლება, რომ ერთჯერ მეც დავთვრე და ვიყო ის სუსტი დაუცველი ქალი რომელიც ვარ სინამდვილეში და არა ის ძლიერი რომელიც ნიღბით ვჩანვარ?! მიპასუხე და ხელები გამიში! გასცა განკარგულება გედენიძემ.
-ასე მთვრალი საიდან მოდიხარ? სად იყავი ამდენი თვე? მშვიდი ტონით განაგრძო კვლავ საუბარი ნაკაშიძემ.
-სად ვიყავი და ლონდონში, შენგან და ამ ფარსისგან ძაალიან შორს, შენ მარტო ეს გაღელვებს არაა სად ვიყავი?! დუმდა ნაკაშიძე არ უნდოდა ქალის ინტრიგას აყოლოდა ვინაიდან ის საღ აზრზე აღარ იყოოო....
- ხარ ალექს ნაკაშიძევ , ვიგინდა რა და უკანასკნელი წუმპის თაგვი! მძულხარ მთელი არსებით მძულხარ და მეზიზღები! ნინუცა სავარძლიდან წამოდგა და ალექსს სილა გააწნა,იმდენად ძლიერი, რომ მამაკაცის ტუჩის კუთხიდან უმალ გამოჟონა წითელმა სითხემ და დაიწყო დინება.
-შენ მთვრალი ხარ მაგრამ ერთჯერ უკვე გაგაფრთხილე არასდროს გაბედო ხელით შემეხოთქოო და ამას სიმთვრალეს მივაწერ და დავივიწყებ,მაგრამ გაფრთხილებ ასეთი რამ მეორედ აღარ გაბედო თორემ ყველაზე ძვირფასს ვფიცავ ცხოვრებას ჯოჯოხეთად გიქცევ ჯერ ისედაც არ გაქვს დალაგებული და კიდევ არასდროს, არასდროს არ გაბედო რომ შემიზიზღო,შენ ამის უფლება არ გაქვს! მკლავში ხელი ჩაავლო ქალს და მისკენ მიიზიდა.ისტერიკული სიცილი ააუტყდა გედენიძის ქალს.
-ლონდონში, რომ ბრძანდებოდი იცი რომ აქ შენ საქმეს მე ვაკეთებდი? იცი რომ აქ სამსახური გაქვს ქალბატონო ნინო?! საუბრის გადატანა სცადა.
-ფეხებზე შენი სამსახურიც და შენი ყველა ის სიტყვაც რაც წამისწინ მითხარი, მეზიზღები და ამას ვერასდროს ვერ შეცვლი.... და ხელი ძაალით გააშვებია ნაკაშიძეს.
5 წლის წინ რაც გითხარი იგივეს გეტყვი ხომ გახსოვს ის ღამე, ის იდუმალებით მოცული და ბევრის მაცნე ღამეე ჰაა? ჯერ კიდევ 18 წლისები, რომ ვიყავით და რომმ გიქროდაა?! ალექსმა თავი დახარა. ჩემმნაირ გოგოს უყვარდე კი არა რომ მოსწონდე ისიც კი ზედმეტია შენნაირი ბიჭისთვის, ერთი მამიკოს ფულებით გატუტუცებული ბიჭი ხარ,მაგრამ ახლა 5 წლის მერე უკვე შენიც არ გაკლია! ნაგავი ხარ, შენი ფასი კაპიკია ამ ქვეყანაზე! ამ სიტყვებს ისეთი სიძულვილით ამბობდა, რომ ეჭვიც არ შეპარვია იმ წამს ალექს რომ ნინუცას ის მართლაც სძულდა. თანაც ხვდებოდა მისი გააფთრება და ჩამოსვლა რამაც გამოიწვია და უფრო დიდ ქარიშხალს ელოდა,მაგრამ მის შესაჩერებლად ვერაფერს აკეთებდა.
-ეს როგორ გაბედე? ამის გაკეთება როგორ გაბედეთქოოო?! ხარ, ....გულღრძო ადამიანი ხარ, შენი შურისძიების გამო ადამიანებით ისე თამაშობ ვითომ ჭადრაკის ფიგურები იყვნენ.... მიშას ეს როგორ გაუკეთე ნაგავოოო, როგორრ?!!! იკივლა მოთმინება დაკარგულმა გედენიძის ქალმა.
იცი მან რა გადაიტანა ამ ცხოვრებაში?! იციმეთქი, მაისურის საყელოს ჩააფრინდა ნინუცა და ალექს ნჯღრევა დაუწყოო...მან ამქვეყნიური ჯოჯოხეთი გაიარა. შენ რა გაუკეთე მთელი ცხოვრების ნაღვაწლი წაართვი.... და ეს ყველაფერი ჩემზე შურისსაძიებლად გააკეთე,ხომ ასე მიდი ბიჭი ხარ და უარყავი,მიდი მეთქიი!!! ნაპერწკლებს ყრიდა გედენიძის ქალი.
-ხმას დაუწიე და იცოდე ვის ელაპარაკები! ისევ მშვიდი ხმის ტემბრით მიმართა ალექსმა.
-„იცოდე ვის ელაპარაკები“ უმალ გამოაჯავრა ქალმა... ვის ველაპარაკები რა შენ შენი თავი ღმერთი გგონია,ნაგავოოო?! ეს როგორ გააკეთემეთქი,რა სინდისმა მოგცა ამის საშუალება?! კაცს ის წაართვი რაც ყველაზე და ყველაფერზე მეტად უყვარდა, რასაც მთელი ცხოვრება შეალია,კომპანია მისი სისხლის წვეთებით შექმნილი კომპანია.... ხვალ როდესაც ამ ყველაფერს გაიგებს მიშა ძია, როგორ აპირებ მას ჩახედო თვალებში,როგორ?! თავს ვეღარ აკონტროლებდა უკვე ნინუცა...
-ჩვეულებრივად, მიშამ ყველაფერი თავიდანვე იცოდა.... იცოდა რომ თუ კონტრაქტი დაირღვეოდა კომპანიის 90%-ი ჩემი გახდებოდა.... თანაც თქვენ ჩემთან საწუწუნო კიდევ არაფერი გაქვთ.... შენი ბრალია რაც მოხდა და ის რომ მიშას 10%-იც კი აღარ აქვს მისსავე კომპანიაში, შენ დაარღვიე კონტრაქტი მე მთელი 6 თვე გაცადე მეთქი გონს მოეგება და დაბრუნდებათქო,შენ კიდევ რა გააკეთე,იქ ახალი ცხოვრების დაწყება გადაწყვიტე რა ასე არ იყოოო?! უკვე მოთმინება დაკარგულმა უღრიალა ალექსმა და საყელოდან ხელები გააშვებია და იმხელაზე მოიქნია ქალი, რომ დივანზე მიაგდოო.
-ველური ხარ და არაადამიანი... შენ,შენ.... ჩემზე შურის საძიებლად მიშა, როგორ გაწირე?! დედაჩემს როგორ უთხარი თუ არ ჩამოვა ვუჩივლებ კონტრაქტის დარღვევისთვის და მიშას ყველაფერს წავართმევოო?! თვალები მოჭუტა ქალმა და ისევ ბობღვით წამოდგა...
აჰაა,აქ ვარ შენ წინ,შენსავე ბინაში დავბრუნდი დაე მიქციე ჯოჯოხეთად ისედაც ჯოჯოხეთი ცხოვრება....ჩემებს თავი დაანებე და მიდი იძიე ჩემზე შური იმ დამცირებებისთვის რაც მე მოგაყენე მიდი! მიდი მიჩივლე ჩამსვი ციხეში,მიდიიიიი,მიდიიიიი! მთელი ხმით უკიოდა ნინუცააა. და მის მკერდს მუშტებს უქნევდა....
-მორჩი ისტერიკას! მუშტები დაუკავა ნაკაშიძემ და იქუხა, არ ვაპირებ შენ ციხეში ჩასმა და არც სხვას მივცემს ამის საშუალებას.... მიშას კომპანიას რაც შეხება კი, თუ ჩემთან იმუშავებ მინიმუმ 5 წელი მას ყველაფერს დავუბრუნებ,ვფიცავ კაცობას, დავუბრუნებ!
-შენ რაა გააფრინე?! 5 წელი რომ შენ გიყურო გავგიჟდები,გავაფრენ!
-გაააფრინე და იყავი ეგრე,ჩემი პირობა ესაა,ხვალვე კონტრაქტს გავაფორმებთ და მიშაც ვერაფერს გაიგებს გაწყობს გაწყობს არ გაწყობს და კარი მარჯვნივააა! თან თვალი ჩაუკრა ნაკაშიძემ და ხელები ჯიბეში ჩაიწყო.
-ნაგავი ხარ!ნაგავი! უგულო, გულღრძო და ბოროტი ადამიანი ხარ! იმას ფიქრობ როგორ გამთელო და დამცე მიწაზე....ბოროტი გული გაქვს, მხოლოდ ღვარძლს დაატარებ მაგ გულით,მეცოდები მე გული არ მაქვს მაგრამ არც ღვარძლიანი ვარ! შენნაირები ღმერთს არ უყვარს,მეტიც შენნაირების ადგილი ჯოჯოხეთშიც არაა! ჯოჯოხეთის კართან დაგაყენებენ და გახვეწნინიებენ შემიშვიო,მაგრამ იქაც არ შეგიშვებენ!
-მოკეტე ნინოოოო! იქუხა ნაკაშიძემ. სულ ფეხებზე შენი აზრები, მეორეც შენი საქმე არ არის ცოცოხეთში მოვხვდები თუ სამოთხეში,გეფიცები ყველაზე ძვირფასს გაგანადგურებ,მიწაზე გახოხებ, უკანასკნელ ადამიანად გაქცევ, შემეხვეწები რომ დაგინდო,მაგრამ არ დაგინდობ,კაცობას ვფიცავ გადაგივლი,შენს სიამაყეს გავთელავ და შენი სილამაზითაც ვეღარავის აურევ გზა-კვალს და თუ ეს არ ვქნა მე არ ვიყო ალექს ნაკაშიძე და მესამეც ზედმეტად დაგიგრძელებია ენა და მაგ ენის ტარტარს მხოლოდ ერთი ხრიკით თუ გავაჩერებ. თქვა და ტუჩებზე დაეტაკა,ისე დაეწაფა როგორც ლოთი მონატრებულ წითელ ღვინოს, ხან ერთ ტუჩს უკოცნიდა ხან მეორეს,მის გაბერილ ტუჩებზე თარეშსს არ წყვეტდა, თავიდან ნინუცა უძალიანდებოდა, თუმცაღა მერე მასაც მოწყინდა გაძალიანება და მძლავრად მოხვია მკლავები. უზომოდ მონატრებულნი და დახამებულნი კოცნიდნენ ერთმანეთს,მერე კოცნა ორივემ ერთად შეწყვიტა და ვნება აშლილებმა ჩახედეს ერთმანეთს თვალებში.ნინუცა სვლას შეუდგა გსასვლელი კარისკენ თუმცაღა ფეხზე ძლივს იდგა ისე იყო გათიშული ვნებებით და ემოციებით.
გასასვლელში გასულს ალექსიც გაჰყვა და უკვე კართან მისულს სიტყვა დააწია.
-დარჩი ამაღამ,ასეთ მდგომარეობაში სად უნდა წახვიდე ადამიანს არ გავხარ,თანაც ასეთი მთვარალი.... ნინუცას უკან არც კი გამოუხედავს,ჩაფიქრდა და მიხვდა რომ ალექსი სწორს ეუბნებოდა,მალულად გააპარა შემოსასვლელში დაკიდებული სარკისკენ თვალი არაადამიანურად გამოიყურებოდა თანაც მისებმა არც კი იცოდნენ რომ ჩამოვიდა,ბინის გასაღებიც არ ჰქონდა,დედასთანაც ამ შუაღამით ასეთ მდგომარეობაში ვერ მივიდოდა, თანაც იცოდა რომ ალექსი მას არაფერს არ დაუშავებდა... თანაც გარეთ ისე ქუხდა და წვიმდა,რომ ძაღლი არ გაიგდებოდა კარს იქით.
-თანახმა ვარ....ჩანთა იქვე ჰოლში მიაგდო და ფეხზე ბორძიკით გაიხადა.
-წამომყევი...ოთახი უჩვენა ალექსმა სადაც დაიძინებდა. სუფთა თეთრეულია, ნუნუმ გუშინ გადააკრა,იქითა ოთახში მე დავიძინე თუ რამე დაგჭირდეს დამიძახე, აქეთ სააბაზანოაა, აქვე პირსახოცია, შხაპს თუ მიიღებ კარგი იქნება,ნეტავ იცოდე რას გევხარ! აჰა,პირსახოციც და ხალათსაც მოგიტან... განკარგულებები გასცა ალექსმა და ორი წუთით ოთახში ბეღურასავით მობუზული დატოვა ნინუცა.
-აჰა ხალათიც ჩემია,ცოტა დიდი კი მოგივა მაგრამ ახლა სხვა რამის ძებნი თავი არ მაქვს. ღამემშვიდობისა! ბოლო სიტყვებიც ამოთქვა და კარი გაიხურა.
ხალათს ნელა დაყნოსა და ჟრუანტელმა დაურა მისი სურნელი იგრძნო,როგორ ენატრებოდა,როგორ მან კი რა გაუკეთე მისას კომპანია წაართვა და ვინ იცის იქნებ მისთვის ეჩივლა კიდეც,ეს რა გამიკეთა გუნებაში მხოლოდ ერთ ფრაზას იმეორებდა და საწოლს მიაშურა.ვერაფერზე ფიქრობდა გარდა ერთისა,მიშას რადაც უნდა დამიჯდეს უნდა დაუბრუნო კომპანიაა და თან ისე რომ ვერ გაიგოს, კიდევ კარგი მართამ ყველაფერი უთხრა თორემ ხვალ ვინ იცის იქნებ გვიანიც ყოფილიყო და....
-ოხ,ნაკაშძევ რატომ გინდა რომ გამანადგურო და მნახო უკანასკნელ ადამიანად ქცეული?! მე შენი სიყვარულით ვიწვი შენ კიდევ შურისძიების სურვილით! ისევ გააქნია თავი და მხარი იცვალა საწოლში. ისე ანათებდა ფანჯრებში ვერაფრით დაიძინა, ელვა და ქუხილი საშინლად აშინებდა იმ მიმალულ წარსულს ახსენებდა ასე რომ ტკენდა. კარგა ხანს იწრიალა,მაგრამ ვეღარ გაჩერდა და წამოდგა.
ფრთხილად შეაღო ალექსის საძინებლის კარი,ფრთხილად აწია საბანი, და თავი მის მკერდზე მოითავსა.
-აქ რას აკეთებ?! შეცბუნებულმა წამოხტა ფეხზე ნაკაშიძემ.
-ქუხილის მეშინია,.....ამაღამ ერთად დავიძინოთ მოლოდ დავიძინოთ,გთხოვ...ისეთი საწყალი სახე მიიღო ქალმა ვეღარაფერი უთხრა ალექსმა არადა ვინ იცოდა რად დაუჯდებოდა ეს ღამე.
-თანახმა ვარ!... თქვაა ალექსმა და მისი თავი მკერდზე მიიხუტა.
-და კიდევ ალექს 5 წლიან კონტრაქტზეც თანახმა ვარ,თანახმა! თქვა და თვალები მილულა და აკოჰოლისგან და ვნებებისგან გაბრუებული გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში საოცნებო მამაკაცის მკერდზე მოკალათებულმა.

არ ვიცი რა დავწერე ჩემო შოკოლადებო,შემიფასეთ <3 ველი თქვენს კომენტარებს <3 მაადლობა ამდენი კოომენტარისთვის და პირადი შეტყობინებისთვის<3
ძაალიან უყვარს თავის შოკოლადები ალექსანდრას! <3