დილით ბარგი და ნივთები ჩავალაგეთ და თბილისისკენ დავიძარით,დანელია ჩემს გვერდით იჯდა და ხმას არ იღებდა,ან რაღა უნდა ეთქვა,მგონი ამჯერად მართლა დავაჯერე რომ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობდი,სამაგიეროს არ ვუხდიდი უბრალოდ ჩემი თავმოყვარეობა არ მაძლევდა ამის საშუალებას,არც ნდობა მქონდა მის მიმართ,მეგონა ისევ სამაგიეროს გადახდას ცდილობდა,შესაძლოა ისიც კი ნდომებოდა,რომ ისევ დაემტკიცებინა ყველასთვის რომ ჩემთან დაბრუნება ნებისმიერ დროს შეეძლო და მის სათამაშო გოგოდ წარმოვეჩინე. მიყვარდა თუ არა? საოცრად,ამაზე მეტი სიყვარული მგონი ბუნებასშიც კი არ არსებობს,თუმცა მედგრად ვიდექი და არ ვტყდებოდი,ყველაფერი რომ სხვანაირად ყოფილიყო და ასე ვირთხასავით არ მოქცეულიყო ყელაფერს ვაპატიებდი,წრეზე ვბრუნავდით,ბავშვები ღადაობდნენ აბაროტების აღებაში ვერავინ გაჯობებთო.
-ეეე ალექს-შეაჯანჯღარა გიგამ ძმაკაცი
-რა გინდა
-ხმას რა პონტში არ იღებ?
-რა ვთქვა?-უხეშად გასცა პასუხი
-რას იკბინები შეჩ*მა
-ნია,უთხარი ამას რამე თორე ხო ხედავ ლაპარაკი დაავიწყდა-სიცილით გადმომხედა ლადომ
-ეეე ნუ გაახურეთ რა!-წამოენთო დანელია
-რა დაგემართა აკო?-მშვიდად ვკითხე
-არაფერი,ვინც კიდიათ იმათ არ ეკითხებიან არაფერს-წამკბინა
-რას ბავშვობ?-გამეცინა
-არ ვბავშვობ ნია
-კაი
ხმა აღარ ამოუღია,აღარც მე მიკითხავს რამე,თბილისამდე ისე ჩავედით ერთმანეთისთვის ხმაც არ გაგვიცია. ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და სახლებში წამოვედით.
-როგორ გამახარე დე-მომეხვია ნინო
-როგორ ხართ?-გავუღიმე დედას
-შენ როგორ ხარ ის მითხარი
-უკეთესად დე,დადებიტად იმოქმედა ბაურიანმა
-ოჰ,და მაგის მიზეზი ბატონი ალექსანდრე ხომ არ არის?-ეშმაურად გამომხედა ნინომ
-ბატონობამდე ცოტა აკლია მაგას-გამეცინა
ნინომ ჩემი საყვარელი ხორციანი ბლინები დამახვედრა,იმდენი ვჭამე სანამ პირის აპარატი არ ამტკივდა.სახლი ისე დავალაგე ნინო პირდაღებული მიყურებდა
-ნია ხო კარგად ხარ?
-კი კი-გავეკრიჭე-დედა,სამუშაო უნდა ვიშოვო-პოლის ჯოხს დავეყრდენი და სრულიად სერიოზული სახით განვუცხადე
-რატო გადაწყვიტე ეგ?
-აბა როდემდე ვიყო თქვენს კისერზე
-ეგ რა შუაშია,ოდესმე რამე დამიყვედრებია შენთვის?
-კარგი რა დედა,დამაყვედრეთთქო არ მითქვამს,უბრალოდ მინდა ჩემი ფული მქონდეს
-ნება შენია,მე პირიქით გამიხარდება დე-გამიღიმა და სამზარეულოში გავიდა
სერიოზულად დავიწყე იმაზე ფიქრი,რომ სამსახური მჭირდებოდა,გულს გადავაყოლებდი და თან შემოსავალიც მექნბოდა,ინტერნეტში დავიწყე განცახებების ნახვა და რეზიუმეების გაგზავნა. მეორე დღეს უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი,წყალი გადავივლე და ჩავწექი,ლეპტოპი ავიღე და სოციალურ ქსელში შევედი,ალეკოსგან მომივიდა მეგობრობის თხოვნა,მეც დავთანხმდი. 15 წუთის შემდეგ მომწერა
-რას შვები?
-ვწევარ,შენ?
-ახლა მოვედი,ასე ადრე რატო დაწექი?
-რავი
-წამლები დალიე?
-კი
-როდის ამტავრებ მკურნალობას?
-10 დღეში
-ახლა ასეთი მოკლე პასუხები უნდა მწერო?
-არა რავიცი
-შევიკრიბოთ სასტავი ამ შაბათს
-ხო რავი
-ხო რავი კი არა-სიცილის სმაილი გამომიგზავნა
-რა იყო?-მეც გამეცინა
-შენი ხო რავიცი ვიცი მე
-ნუ ბოდიალობ რა-ისევ გამეცინა
-პაწუკა
-კაი გავედი მეძინება-არადა საერთოდ არ მეკარებოდა ძილი
-კარგი მიდი-კოცნის სმაილი მომწერა
მთელი ღამე თეთრად გავათიე,ვწრიალებდი ძილი არ მეკარებოდა.დილით გათენდა თუ არა ავდექი და სააბაზანოში შევედი,წყალმა გამომაფხიზლა და უნივერსიტეტში წასასვლელად მოვემზადე,ნინოს რომ დავენახე სველი თმით გამჩეჩავდა,სულ მაფრთხილებდა დილით ნუ ბანაობ ზამთარშიო,ქუდი დავიფარე,მოკლე ტანზე მომჯდარი შავი დუტი შემოვიცვი,ფეხები ნაიკის შავ შუზში გავუყარე და უნივერსიტეტში წავედი თმაგაწეწილი და უმაკიაჟო. შესასვლელთან იდგნენ აკო გიგა და ლადო
-ვა ნიაკო,მოდი აქ გოგო სად გარბიხარ-დამიძახა ლადომ
-რა კომბოსტოსავით შეფუთულხარ-დამცინა დანელიამ
-შენ არ გაგიგია ზაფხულს ეპრანჭე ზამტარს ეკონკეო?-ჩემს მაგივრად უპასუხა გიგამ
-აი,სწორს ამბობს ეს ბიჭი-კმაყოფილმა დავიშვირე გიგასკენ ხელი
-ლექციაზე ადიხარ?-მკითხა დანელიამ და სიგარეტს წაუკიდა
-კი
-მეც ამოვალ თორე იმდენი გაცდენა დამიგროვდა უეჭველი ჩამრჩება ყველა საგანი
-ამას სიცხე ხო არ აქვს?-გაოცებულებმა გადახედეს გიგამ და ლადომ ერთმანეთს
ჩვენს სიყარულზე ლაპარაკს უყვე ვეღარავინ ბედავდა თუმცა აინც ყველა ჭორაობდა ჩვენს ზურგსუკან,თავიდან ნერვები მეშლებოდა,თუმცა მერე ყურადღებას აღარ ვაქცევდი,ვისაც რა უნდა ის ილაპარაკოს მე რა დამაკლდება ამითთქო. ჩემს უკან დაჯდა მე სალომეს გვერდით დავჯექი,ყველასდაგასაოცრად აზრზეც კი არ ვიყავი რა გვქონდა სემინარი,ქალბატონი ლალის ლექცია იყო,დიდად არ მეხატებოდა გულზე ეს საგანი თუმცა ვსწავლობდი.
-ოჰ! თვით ბატონი დანელია გვესტუმრა,რას მივაწეროთ?-ღიმილით თქვა ქალბატონმა ლალიმ
-რავიცი ქალბატონო ლალი აქეთ ვიყავი და გამოვიარე-არც დანელია დარჩენია ვალში-ამაზე ყველას გაგვეცინა
-იცი სემინარი?
-რას მკადრებთ ქალბატონო ლალი?-ჩვეული იუმორი არ დააკლო
-გამოდი,ერთი გამოდი რამე მაინ მომიყევი ქულა რომ დაგიწერო თორემ ეგ ლამაზი თვალები და ღიმილი არ გიშველის შენ-ლალისაც გაეცინა
-კარგით რა ქალბატონო ლალი, არ მინდა უბრალოდ ჩემს ფონზე ეს გოგონები დაიჩაგრონ და ჩემი ცოდნა გადმოვაფრვიო-კინაღამ პირი გამეხა სიცილით
ლალისაც გაეცინა და მოეშვა.ყველას გამოკითხა ზოგმა უპასუხა ზოგმა კი არ იცოდა,ასე აკეთებდა ხოლმე სია ცამოყვებოდა და უკითხავს არავის ტოვებდა,ჯერი ჩემზე მოდგა
-ნია მზად ხარ?-სათვალე მოიხსნა და გამომხედა
-არა არ ვარ-სიმართლე გითხრათ არც მომრიდებია დიდად
-ოჰ,მოხდა რამე?-გაკვირვება გამოეხატა სახეზე-დანელია მომხედე აქეთ,სულ შენი გაფუჭებულია ეს ბავშვი-ახლა ლალის ღადაობაღა მაკლდა.







_____________________________
მაპატიეთ ბავშვებო დღეს მეტის დადება ვეღარ მოვახერხე,მაინტერესებს თქვენი აზრი,მადლობა ყველას :*