- რაო ბოლოს რა თქვი ? - ნელი ნაბიჯებით წამოვიდა ჩემსკენ და საწოლს ხელებით დაეყრდნო.
ჭკუიდან გადავყვადი მის სიახლოვეს და სულ არ ვფიქრობდი რაზე გამომიჭირა.
- ოღონდ ახლა მიშველე დედაჩემო - ნერყვი გადავაგორე და საწყალი თვალებით ავხედე ქმარს.
- მგონი დროა დაისაჯო - საწოლზე წამოჯდა და ხელში აყვანილი ისე დამიჯინა ფეხებზე , რომ თავი საწოლისკენ მქონოდა , უკანალი "ზემოთ"
- რას აკეთებ - გაოგნებულმა ავხედე "ქმარს" და თვალები დავაბრიალე.
- ჩუმად ! - უცებ მომაკეტინა და პენუარი ოდნავ ზემოთ ამიწია .
- განანებ ! - კბილები გავაღჭრიალე გაბრაზებულმა.
- ხო არა ? - ტონი და სახე ირონიული გაუხდა და თითები ჩემს შიშველ უკანალზე აასრიალა.
- ივა - ამოვილუღლუღე და ლოყა საწოლზე დავდე ახურებულმა.
- რას იზამ ? - გამახსენა წეღანდელი " განანებ" , ეგ კი არა საკუთარი სახელი აღარ მახსოვდა.
- გთხ ... ოვ - ამოვიოხრე და გონება მისი ხელისკენ გამექცა , რომელიც მთელი ძალით მეჭიდებოდა ბარძაყზე.
- მანანებ ? - სწრაფად გადმომაბრუნა წაღმა/უკუღმა და თავი მკერდზე კომფორტულად მოაკალათა , შემდეგ საფეთქელი რამდენჯერმე "გაიზიალა" ჩემს მკერდზე და ტუჩები მოშიშვლებულ ადგილას შემახო. - გადასაშენებელი ? დინოზავრებს მისაყოლი არა ? - თავი წამოწია და კისერში დაიწყო ტუჩებით თარეში.
გონზე მოვედი და მიუხედავად იმისა , რომ თავის შეკავება გამიჭირდა თავი წამოვწიე და მის შუბლს ტუჩებით დავუყევი.
ხელები ჩემს მენჯებზე გაუშეშდა და უღონოდ დაუვარდა თავი.
გამხიარულებულმა და ნასიამოვნებმა გავიღიმე და მთელი ძალით გადავაბრუნე , ზემოდან მოვექეცი და ყურთან ახლოს ტუჩები მივუტანე
- ჩემს შესაძლებლობებს სათანადოდ ვერ აფასებ ქმარო - ჩავჩურჩულე და ფეხზე წამოვხტი.
- გამოწვევა მიღებულია ტკბილო - ირონიულად წამოწია თავი და თვალებით გამიღიმა.
ისე როგორც მე მიყვარს.

ბღვერით შევხედე და ტუჩები დავმანჭე.
- მეძინება ! - განვაცხადე და ხელებით გვერდით გადავაგორე.
- მერე მე დაგაძინო ? - გადმომხედა და შიშველ მუცელზე ხელები დაიდო.
- უარს არ გეტყოდი - ირონიულად გადავხედე და წამში აღმოვჩნდი მის სხეულზე "გადაწვენილი" ... - რას აკეთებ ? - გაოგნებულმა ახვედე და თავი ისევ მის მკერდზე დავაბრუნე მისივე ხელებით .
- გაძინებ - მხრები აიჩეჩა და გაიკრიჭა - ნანა ნანა ნანა - გამაქნია და ხელები უკანალზე შემოაწყო.
- ავალიანი ! - დავიგრგვინე და სიტყვის თქმა ვერ დავამთავრე რაღაც ფაფუკი , რბილი და ცხელი , რომ ვიგრძენი ტუჩებზე.
ხელები გაუცნობიერებლად შემოვხვიე კისერზე და კოცნაშიც ასევე გაუცნობიერებლად ავყევი.
მისი ხელები ჩემს ტანზე გონებას მიკარგავდა , ყველაფერი დაუბურა და მხოლოდ ჩემს სიამოვნებაზე გადავედი ფიქრებბით.
ვიგრძენი როგორ ჩაეღიმა ავალიანს და მეც გამეღიმა.

ხელები მის თმაში ავაცურე და უკან გავწიე.
ნასიამოვნებმა გავახილე თვალები და გვერდით გადავწექი.
- ნანანანა - წავიღიღინე და მაშინვე ძილში გადავეშვი.
სიზმარი თუ რეალობა ?
ასე ცხადად სიზმარი ?
ასე ცხადად ამხელა სიამოვნება ?
მთელი სხეული მითრთოდა და მიხურდა.
ფიქრები აშლილი , ოცნებები აღელვებული.
ისეთი შეგრძენაბ მქონდა მუცელი და კუჭი კიდონენ.
ორივე ერთმანეთზე საშინლად სასიამოვნოდ მტკიოდა და მოსვენების საშუალებას არ მაძლევდა.
მხოლოდ მაშინ გავაანალიზე რა იყო სიყვარული და რა შეეძლო გულს.
ის ხომ ასეთი პატარა იყო ? პატარა და კომპაქტური ...
ტუჩები გავამაცმაცუნე და გვერდით მწოლიარე სხეულზს მთელი ძალით ავეხუტე .
მისკენ გადავბრუნდი და ხელები კისერზე მოვხვიე , ცხვირი მის კისერში ჩავრგე და მივხვდი სიყვარულს მისი სურნელი ასდიოდა.
მივხვდი ასე ცხადად რატომ გრძნობდა გული და გონება მის ყველა შეხებას , ახლოს ყოფნას და მისი გულის ცემას.
თითქოს მეძინა , თვალებდახუჭული ვსუნთქავდი მშვიდად , მაგრამ გული მაინც ვერ ისვენებდა , თითქოს ვგრძნობდი თითოეულ მოქმედებას , ალბათ იმიტომ რომ მასთან ვიყავი , ჩემი თითოეული მოქმედება , პულსაცია , გული , გონება ყველაფერი მას ეკუთვნოდა და შიგნეულად გათავისებული და დაჩემებული მყავდა ავალიანიც და მისი გული/გონებაც.
ალბათ ამიტომ ვგრძნობდი მთელი ღამე უხილავ კომფორტს ...



^^^



დილით მის მკლავებში მომწყვდეულს გამეღვიძა და ცხვირი მის შიშველ მხარს გავუხახუნე.
- ხახუნის ძა"ლ"ა - მომესმა ბოხი ხმით ნათქვამი სიტყვები და თითები უფრო მაგრად მოვუჭირე ქმრის კისერს.
- ფიზიკაში "ხეცი" ხარ გეტყობა - გავიცინე ნერვიულად და თავი დავხარე. - კიდე სტარტზე ხომ არაა ... ის ... შენი ... ის რა - დამორცხვილმა ადგილიდან ფეხი ვერ გავანძრიე.
- შეიძლება - ჩაახველა და ხრიწიანი ხმით მითხრა.
ხელები ზურგზე მაგრად მომჭირა და ლოყაზე მაკოცა. - აუხსენალად ? ყოველგვარი კითხვების გარეშე ? - მკითხა და მაშინვე ჩავწვდი აზრს.
- იყოს ! - ვთქვი და მაშინვე ვიგრძენი ველურულად როგორ დამეძგერა ტუჩებზე.
ნასიმაოვნებმა ამოვიკრუტუნე და თავი აქეთ იქით გადავატრიალე.
- თავი გამიჩერე ! - მიბრძანა და ხელი თავზე მომიჭირა.
- მეტკინა ! - ტუჩზე ვუკბინე და თავი მისგან გავითავისუფლე .
- მეც ! - თვალები მირიალა და ხელი ჩემს ფეხზე აასრიალა.
- ბანაობა მინდა - ვიცოდი თავს ვეღარ შევიკავებდი და სწრაფად ავდექი.



^^^



- ლიზაა ! - იღრიალა სააბაზანოდან ჩემმა ქმარმა და სიცილით ჩავიკეცე კართან. - წყალი გააცივე , ფუ შენი ! - შეიკურთხა და იქიდან ნახევრად გაქაფული გამოვიდა , პირსახოცი უფარავდა ქვედა ტანს და გაბრაზებული თვალებით მიყურებდა.
- უი ! - შევიცხადე და "წამოვდექი" - ძალიან გტკივა ? - ფხუკუნი გამეპარა ბაგეებიდან და ახარხარებამდე ბევრი მაკლდა - არაუშავს მოგირჩება - დავამშვიდე და მკერდზე ვაკოცე - ჩემი ვაჟკაცი ქმარი - გადავიხარხარე და ნომრიდან გავიქეცი.



^^^


- ივაა !!!! - დავიღრიალე ბოლო ხმაზე და საწოლში დაგდებულ "პრეზერვატივს" დავხედე , რომელიც გაუსხენელად ეგდო თავის ადგილას.
- რა ? - შემოვარდა ოთახში და თვალები აუელვდა არტისტულად . - რა არის ეს ვისია ? - ხელი მაჯაში წამავლო და "ნაზად" შემაფშვნა კედელს.
- ვისია კი არა სანამ გაჭამე ჩემი ხელით მანამდე მოაშორე მანამდე ! - დავურიალე თვალები და ხელი მისგან გავითავისუფლე.
- ჭამა არ მინდა და თუ სხვა რამე ... - დამთავრება არ ვაცადე აკანკალებულმა წავავლე ყუში თითები.
- დასიჯილი ხარ ! - ვუთხარი და მის ღიმილიან სახეს ჩემი ხელი მოვაშორე , მის ყურზე , რომ იყო წავლებული.
- ჩემი ფისო - ახარხარდა და ხელი უკანალზე მომცხო.
დაბღვერილმა დავუბრიალე თვალები და შებრუნებულს გამეღიმა.
^^^
- იცი რა ? - ვკითხე ბოლოს წინა დღეს და ღამის კახეთს გადავხედე.
- რა ? - სერიოზული სახით მკითხა.

წითელი ღვინის ბაკალი აივნის მოაჯირზე დავდე და ზურგით მივეყრდენი მასვე.
- შემდეგში რა იქნება ? - ვკითხე და თვალები ჩავხარე.
- მერე ? - მკითხა და ვიგრძენი როგორ შემავლო თვალი აწითლებულ ღაწვებზე.
- ხო მერე ... რამდენ ხანს უნდა გაგრძელდეს ეს ფარსი ? - ვკითხე და სარწეველა სკამზე ჩამოვჯექი.
- ახლა არ გვინდა გთხოვ - ჩემს გვედით ჩამოჯდა და ხელი გადამხვია .
სიამოვნების ელექტრონებმა დამიარეს და ვიგრზენი როგორ შემაკანკალა.
თავი მხარზე მივადე და ფედები სკამზე ავწიე.
ავალიანმა თმაზე მაკოცა და სურნელი მთელი ძალით შეისუნთქა.
- სანდროს ვინმე უყვარს ? - შევაარებთქო კი ვიფიქრე მაგრამ ...
- შენ თვითონაც იცი მაგაზე პასუხი ! - ბოხი ხმით თქვა და ხელები მკლავზე მომიჭირა.
- როგორ მოხდა წინააღმდეგი , რომ არ ხარ ? - მივხვდი მასთან მინიშნებებით საუბარს აზრი არ ჰქონდა.
- სანდრო ჩემი ძმაკაცი არაა , ის ჩემთვის ძმაზე მეტია .
ვენდობი , მარიამი ისე უყვარდა გაჩენის დღიდან პამპერსსაც კი უცვლიდა.
სულ რაღაც 7 წლით დიდია , მაგრამ დედაჩემს ტვინს უჭამდა მასწავლე და მე გამოვუცვლიო.
გარდა ამისა სანდროს , ზურას , ჩემი და დათას ოჯახები ძალიან დიდი ხანია მეგობრობენ.
თავიდანვე ვხვდებოდი სანდრო ცდილობდა მარიამისკენ სხვანაირად თვალი არ გაქცეოდა , ჩემი უტყდებოდა .
რას ქვია ჩემი ძმაკაცია და მაგის დას სხვანაირად როგორ შევხედო , თან სვანია .
ყოველგვარი წვალების გარეშე დაველაპარაკე და ვუთხარი როგორც საჭიროდ ჩათვლიდა ისე მოქცრულიყო.
დღემდე არ მისვლია ზომაზე მეტი ჩემს დასთან , ამიტომაც ვენდობი სანდროს ყველაზე მეტად , რომ შემემჩნია მარიამი გულგრილი იყო არც კი მინდა ამაზე ფიქრი , რადგან ვიცი სანდრო ყველაფერს გააკეთებდა მისი ბედნიერებისთვის.
ჩემთვის ყველაზე რთულუ თემა მეგია , ისეთი ტკვილი აქვს გადატანილი , ამასაც თუ გადატანა ქვია , რომ ...
- დამშვიდდი ... - მისკენ ავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე . - ჩემი ბიძაშვილი ერთადერთი ნათესავია ჩემთვის ეგეთი . მართალია ნაშვილებია მაგრამ ...
მეც ისე მტკივა მისი ტკივილი ...
ცოცხლებში აღარ წერია აკო ...
- რატომ ? - მკითხა და ცრემლიან თვალებზე მაკოცა.
- როცა ჩემი ძმა გარდაიცვალა , აკომ ვერ მოითმინა და მის ექიმს ისე ეჩხუბა , კაცი საავადმყოფოდან ვერ გამოიყვანეს , მერე ,რომ გამოიყვანეს ციხეში გააქანეს.
აკო სახლში მიდიოდა , ნასვამი როცა იმ ექიმის ძმა წამოეწია და დაუჭრია , პირდაპირ ზურგში .
მერე გაქცეულა , აკოს მობილურიდან დაგვირეკეს , შეგვატყობინეს , რომ იქ იყო.
მერე აღმოჩნდა , რომ ხერხემალი დაუზიანდა და ...
ვეღარ დადის , შეყვარებულსაც დაშორდა , იმ გოგოს მკვდარი გონია დღემდე , მკურნალობაზეც უარს ამბობს , ჩემი ტკივილია , ჯერ ჩემი ძმა მერე აკო ...
- მოიცა ... რა თქვი რა ქვიაო ? - უცებ წამომაჯინა ძარღვებდაჭინულმა ქმარმა .
- აკო - გაკრვივებული მივაჩერდი მას .
- რამდენი წლისაა ? გვარი ?
- ახლა უკვე 28 წლისაა , გვარი კობიაშვილი , ჩემი გვარი -დაბნეული ვუხსნიდი ყველაფერს - რა ხდება ? მშვიდობაა ?
- ისაა ... - ჩაილაპარაკა და კალთაში ჩამიჯინა . მის გულმკერდს თავი მივადე და დაბნეულმა ავხედე . - მეგის შეყვარრებული , აქამდე აი რატომ მეცნობოდა შენი გვარი ასე შიგნეულად და ტკივილიანად.
- მეგი ქვია ? მის შეყვარებულს მეგი ერქვა ? - წამივჯექი მის ფეხებზე . - იქნებ , იქნებ თქვენ შეძლოთ მისი ამ ქვეყნად მობრუნება ? - ვკითხე და ცრემლები ხელით უხეშად მოვიშორე .
- მეგის დაველაპარაკოთ , როგორც კი ჩავალთ ! ახლა დავიძინოთ !
^^^
კახეთის სასტუმროს ავხედე თვალცრემლიანმა და ქმარს მივეხუტე.
- სანამ გავეყრებით აქ ჩამომიყვანე კარგი ? - ვუთხარი და , რომ ჩაეღიმა მხარზე ვუჩქმიტე.
^^^
- მეგი - ძმა დას მოეხვია და შუბლზე აკოცა.
მევ მივედი და მაგრად ჩავეხუტე.
ჩემი ეს ქცევა გაუკვირდა და ოდნავ ჩაეღიმა .
- მშვიდობაა ? - გვკითხა და წინ ჩამოჯდა .
- სალაპარაკო გვავქს - ივას გადავხედე და ისე ვუთხარი .
- რაზე ? გისმენთ - მშვიდ ხმას ინარჩუნებდა გოგონა.
- მისმინე , მე და ივამ შენზე ბევრი ვისაუბრეთ ... შენს შეყვარებულზე მომიყვა.
დავინახე როგორ ეცვალა სახეზე ფერი და ტკივილიანი მზერით შემომხედა.
- ეს ... - საუბრის დამთავრება არ ვაცადე ისე ვაჯახე .
- აკი ცოცხალია ... - ოდნავ ავიმაღლე ტონი და მივხვდი , რომ არა სავარძელი , რომელზეც ის იჯდა დიდი ხნის დავარდნილი იქნებოდა.
სახეზე შეეტყო ყველა მოგონების ტკივილიანად წამიშლა და გრძნობების გაღვიძება .
ბედნიერება , დაბნეულობა .
ივას ხელს მაგრად ჩავჭიდე ჩემი და გავაცნობიერე , გავაცნობიერე მას ყველა დამამშვიდებელზე დიდი ძალა ჰქონდა .

ახალი წელია ... და საერთოდ არ ვაპირედი დაწერას , მერე ნამუსმა შემაწუხა და ასე ვერ დაგტოვეთ , მგონი სულ არაფერს ჯობია , მობილურით დაწერილი თავია და ვიცი პატარაა , მაგრამ ვიმეორებ ახალი წელია !
და გილოცაავთ , მინდა ყველაზე ბედნიერები იყოთ და ყველა სურვილი აგისრულდეთ !
მიყვარხართ და იმედია ისიამოვნებთ , შევეცდები 12 ის მერე აგიტვირთოთ .