ისევ გაგიჟებული შევიდა ოთახში და მძინარე მეგის რომ დახედა ყველა წყენა დაავიწყდა, მაშინვე მოეშვა და მშვიდად დაეშვა მის პირდაპირ კრესლოში. მობუზული იწვა, მეგი, ბექამ მისი სრულიად შესწავლა დაიწყო ისევ, ისევ მოუბეზრებლად, ნუთუ შეიძლება რომ საყვარელი ადამიანის ყურება მოგბეზრდეს? შეგიძლია საათობით იჯდე და უყურო როგორ სძინავს, როგორ ზის, ან როგორ იღიმის, ეს ხომ ყველაფერი სიყვარულია? კომფორტულდ მოეწყო მის წინ და ისევ დაუღალავად შეუდგა უკვე ვინ იცის მერამდენედ უვე მისი სახის შესწავლას.
პირველი როგორც ყოველთვის მისი დაწითლებული და ძილისგან გამობუშტული ტუჩებისკენ გაეპარა მზერა. მერე სახეს აუყვა, და ნუთუ მოეჩვენა? არა არ მოჩვენებია.
,,ალბათ საკმარისზე მეტად იტირა“ გაიფიქრა და მის დაწითლებულ და ნამ შერჩენილ თვალებს დააკვირდა. დაწითლებოდა თვალები, თვალის გარშემო შავი ხაზები, შუბლი შეკრული, უცებ მთელი სხეულით მოიბუზა, მუხლები გულთან მიიჭირა, ბექამ დაინახა როგორ დაეჭიმა მეგის ხელები, როგორ დამუშტა და მთლი სასოწარკვეთილი ხმით
-ბექააააა- დაიწყირა, არა ეს დაყვირება, დაწივლება ან წამოყვირება არ იყო, ეს რაღაც არა ადამინური ხმა იყო, უცებ წამოდგა მეგი თითქოს რამდენი წამის წინ მშვიდად არ ძინებოდა დივანზე.
-ბექა? - ჩაწითლებული თვალები აუკიაფთა მეგის
-მოდი ჩემთან- ერთი ნაბიჯით დაფარა მათ შორის მანძილი და აკანკალებული გოგონა სხეულზე აიკრო.
-ბექა- ძლიერად მოხვია გოგომ ხელები
-ჩუ ჩემო ლამაზო, ჩუ დამჩვიდდი, ეს მხოლოდ სიზმარი და კოშმარი იყო. - ამშვიდებდა გოგონას და მონოტორულად დაცოცებდა მის სხეულზე ხელებს და უმისმართო კოცნებს უტოვებდა. აკანკალებული გოგონა როგორც იქნა დამშვიდდა, თავისუფლად შეეძლო უკვე სუნთქვა.- დამშვიდდი მე შენთან ვარ, ჩუ დაწყნარდი. სენთან ვარ.
დიდი ხანია რაც იცნობს ბექა მეგის, მაგრამ ესეთი შეშინებული, შეშფოთებული და აკანკალებული ჯერ არ უნახავს, პირველად შეეშინდა, რაღაც ისეთი არ მომხდარიყო, რაც მის თავს სამუდამოდ დააკარგვინებდა და წაართმევდა.
-მოდი დაჯექი- თავზე აკოცა ბექამ და დივნისკენ წაიყვანა. დივანზე დასვა მეგი თავად კი სამზარეულოსკენ აიღო გეზი როდესაც მეგის ხმა დაეწია
-არ წახვიდე რა დღეს, აქ იყავი. -მის ხმაში მუდარა ირეოდა.
-მხოლოდ წყალი მინდა რომ მოგიტანო- ღიმილი გადაკვროდა ბექას სახეზე, იგრძნო ათიათასჯერ მეტად იგრძნო რამდენად ძვირფასი იყო მეგისთვის და ასიათასჯერ მეტად და ძლიერ შეუყვარდა.
წყალი მინის პატარა მაგიდაზე დადო, გვერდით მიუჯდა და მკლავები მოხვია, მთელი ორგანიზმით იგრძნო როგორ მოეშვა მეგის ორგანიზმი და როგორ ჩაუცურდა ხელები ძირს.
-რა მოხდა კარგად ხარ?- შეშინებულმა კითხა ბექამ
-წამალი დავლიე და ვითიშები - ძლივს ამოილუღლუღა მეგიმ
-მოიცა რა წამალი დალიე? - მთელი სხეულით დაიძაბა ბექა
-დამამშვიდებელი, გული მქონდა ცუდად- ძლივს ამოიჩურჩულა მეგიმ და ყოველ წამს უფრო უდუნდებოდა ორგანიზმი.
-ოხ მეგალაინ, რატომ ვერ შეიგნე რომ უნდა დამირეკო? რატომ არ მირეკავ? რატომ? - უპასუხოდ რჩებოდა ბექას ყოველი კითხვა, ის კი გოგონას ძლიერად იკრავდა გულში.
მეგის კი ბექას ყოველი შეხება აძლიერებდა, სტიმულს აძლევდა ყველა ტკივილი დაევიწყებინა, დამამშვიდებელიც მაგიტომ დალია რომ იქნებ დაძინებოდა, ძილში დაიხსნიდა თავს, მაგრამ მაინც იქ უარესი ნახა. დაინახა როგორ შთანთქა ბურუსმა ბექა, როგორ წაიყვანა და არსად აღაარ ჩანდა. უშედეგოდ ეძებდა, ეძახდა და მაინც ვერსად პოულობდა.
დილით უნივერსიტეტში მიდიოდა, გამოცდა უნდა ჩაებარებინა, ყავას ამზადებდა და ხმამაღლა იმეორებდა
-არ დამავიწყდეს.... ეს გამოცდაც და მერე აღარ ვინერვიულებ. ,,კორფორმულობა“ კორფორმულობა...
1. კონფორმულობა - უმრავლესობის გავლენა რომელშიც უმრავლესობა არწმუნებს უმცირესობას მიიღონ უმრავლესობის თვალსაზრისი.
2. ნორმალიზაცია - ურთიერთ კომპრომისი რომელსაც მივყავართ კონვერგეციამდე „ურთიერთდაახლოებამდე“.
3. ინოვაცია - უმცირესობა ქმნის და ახდენს კონფლიქტის აქცენტუაციას, რათა დაარწმუნოს უმრავლესობა მიიღოს უმცირესობის თვალსაზრისი.
კონფორმულობაში სხვისადმი უკიდურესად დამორჩილების ტენდენცია იგულისხმება, რომელიც მიუხედავად იმისა, რომ ენეტიკურად ინდივიდის ჯანსაღ სოციალურ საფუძველზეა დამოკიდებული, თავისი უკიდურესობის გამო უსიამოვნო და მავნე ეფექტს იძლევა.
ყავის ბოლო ყლუპი მოსვა და ფინჯანი ნიჟარაში უნდა ჩაედო რომ კარძე ზარია გაისმა, სხვა არავის ელოდა, მეზობელი იქნებოდა ისევ, ალბათ წნევის გაზომვა ან წამლის დოზა ვერ გაარკვიაო გაიფიქრა და კარი ღიმილით გააღო, მაგრამ რომ ვაი, ღიმილი სახეზე შეეყინა როდესაც მის წინ სახე სეროზული ოღონდ თბილი თვალებით ,,მამიკო“ იდგა და მეგის თვალებ შესცქეროდა.
-თქვეენ?- ხმა ძლივს ამოიღო მეგიმ
-კი მე- მშვიდად უპასუხა - შეიძლება შემოვიდე?
-მობრძანდით, ბევრი დრო არ მაქვს, გამოცდაზე მაგვიანდება- და კარს მოშორდა და მისაღებისკენ მიანიშნა.
-მეგი- პირველად მიმართა სახელით- აქ იმისთვის მოვედი რომ- მამაკაცს საუბარი უჭირდა და დაუკითხავად ჩამოჯდა დივანზე- თბილისი პატარა ქალაქია ყველამ გაიგო ჩვენი ჩამოსვლის შესახებ და სანამ ვინმე რაიმეს გეტყვის მე მინდა რომ გითხრა. ყველა სხვადასხვაგვარად გაიგებს ამ ამბავს მაგრამ მე მინდა ჩემგან იცოდე- ძალიან შესამჩნეევად ნერვიულობდა მამაკაცი. მეგი ახლა მიხვდა რომ უხერხულად იდგა ფეხზე და მის პირდაპირ ჩაეშვა სავარძელში.
-მეგი- რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ განაგრძო- გითხარი რომ მე იქ შვილი შემეძინა, ის აქაა, მას გიორგი ქვია- მეგის სახეზე ფერებმა გადაურბინა, ,,ძმა მყავს, არსება რომელსაც მთელი ცხოვრება ვნატრობდი, რომელიც ჩემი ნაწილია, ჩემი დედმამიშვილი, ,,დედმამიშვილი“.
*ჰმ, დედმამიშვილი? ირონიულად ჩაიცინა ალტერეგომ- მამიკოს ბიჭია ლამაზო -საზიზღრად გაიცინა ეგომ და მეგის ჩაწითლებულ, ცრემმორეულ თვალებს რომ შეხედა, კუდამოძეული გავარდა უკანა კარიდან“
,,ჩემია, მამის ნაწილია, რომელიც მინდოდა მყოლოდა და არ მყავდა, მერე რა რომ გიორგის დედაც ყავდა და მამაც, მას უნაწილებდა ჩემ წილ სიყვარულსაც, მაგრამ ის ხომ მაინც ჩემია? მამის შვილი, ძმა რომელიც რომ მყოლოდა დამიცავდა და ბევრ ტკივილს ამაშორებდა. მერე რა რომ ჩემზე სამი წლით პატარაა, მაინც შეძლებდა ჩემს დაცვას“- მეგის ტკივილთან ერთად სასიამოვნო სითბოც ეღვრებოდა სხეულში, წამითაც კი ა უფიქრია გიოს გამიჯვნა, მან ხომ მამა წაართვა. არა მამა მას არ წაურთმევია, მამამ თავად მოისურვა მისგან წასვლა, აი რატომ ეცნო თავიდანვე, ,,მეგალაინ“.
-მეგი- ისევ სახელით მიმართა, მეგის სხეულში კი დაუკითხავად დაიწყო სითბომ შეღწევა, ისე რომ ნებართვაც არ უთხოვია, სასიამოვნო სიტბო. იმ გაყინული ადგილისკენ მიეჩქარებოდა სადაც წლების მანძილზე, მხოლოდ ყინვა, გამძინვარებული ქარ-ბუქი თარეშობდა, ახლა კი ზაფხულის მწველი მზე მიიჩქაროდა, სითბო ნამდვილი. მეგიმ უსიამოვნობ შემოიჭდო ორივე ხელი სხეულზე თითქოს არ უნდოდა მასში ამ სითბოს შეეღჭია, ეშინოდა ისევ ეშინოდა, მაგრამ ახლა ორმაგად ეშინოდა, იმ განცდილი და გაახლებული ტკივილის ეშინოდა რასაც ცხოვრება უმზადებდა, არ უნდოდა მამის მიღება და მერე ერთ დღეს როგორც ადრე მისი გაუჩინარება. არ ანცდილი ტკივილის ეშინოდა, ისევ დაკარგვის ეშინოდა. იცოდა ახლა უფრო მეტად ეტკინებოდა ვიდრე ადრე, მანამ სანამ იცოდა რომ მამა არ ყავდა, რომ არ იყო მასთან.
-მეგი- ფიქრებიდან მამაკაცის ბოხმა მაგრამ თბილმა ხმამ გამოიყვანა, მოწონდა როგორც ეძახდა, სითბო ეღვრებოდა და ამ სითბოშიც ეშინოდა, თვალებში ვეღარ უყურებდა, მის თვალებში დანახული მისი სითბოც კი აშინებდა, ეშინოდა ამ არ განცდილი სითბოსა და სიყვარულის შეეშინდა- მეგი მე ისევ მალე მომიწევს წასვლა- მთელი გული ამოაყოლა კაცმა ამ ერთ წინადადებას, მეგი კი დადუმდა, აღარც სუნთქვა შეეძლო, ხელები უფრო მჭიდროდ შემოიჭდო სხეულზე, უნდოდა სწრაფად წასულიყო ეს კაცი მისი სახლიდა, არც გამოცდა ანაღვლებდა და არც მისი ქულა, მხოლოდ უნდოდა რომ ეს კაცი მისი სახლიდან რაც შეიძლება მალე წასულიყო.- მანამდე მინდა რომ გიორგი გაგაცნო, მან შენი არსებობის შესახებ იცი, მან ყველაფერი იცი, არ ვაპირებდი რომ ტყუილში ეცხოვრა, მისი ოცნება სულ შენი გაცნობა იყო, ბავშვობაშ თოვლის ბაბუს საჩუქრად შენს თავს თხოვდა, ,,მე თუ ვერ მივდივარ, ის მაინც მომიყვანეო“, -შესამჩნევი ღიმილი გადაეფინა მამაკაცს სახეზე, მაგრამ მეგის დანახვისას სახე შეეცვალა- კარგად ხარ, სულ გაფითრებული ხარ.
-კი მადლობა, უბრალოდ უჭმელი ვარ- ძლივს მოიფიქრა მეგიმ ტყუილი მაგრამ მიხვდა რომ მამაკაცმა არ დაუჯერა.
-თუ შენი სურვილი იქნება გაიცანი, მას ძალიან უნდა შენი გაცნობა
-კი რა თქმა უნდა- სწრაფად უპასუხა მეგიმ, დაინახა, დაინახა როგორ მიიხსნა დამცავი საფარი, როგორ იგრძნო როგორ მოეშვა ორი სხეული და მამაკაცს ღიმილმა დაუფარა სახე
-და როდის მიდიხართ? და რატომ? - ბოლო არ უნდოდა დაესვა მაგრაამ თავადაც არ იცის როგორ წამოცდა.
-ერთ კვირაში მომავალი კვირის ხუთშაბათსა ფრენა, მე და ვერა მივდივართ, არ ვიცი როდის დავბრუნდებით.
-რატომ?- ისევ ენამ გაუსწრო წინ
-ვმუკრნალობ, მე ეროზი მაქვს.

............................
ღამე მშვიდობისა... როგორ ხართ? მგონი მივდივართ დასასეულისკენ, მეც მეშველება და თქვენც... არ მოგიწევთ ლოდინი. აღარ მინდა გავწელო ისედაც ძალიან გაიწელა.... ბიბო... ანნე,... მზიაკო.. ყველა ჩემო ლამაზო გოგო.. მაბედნიერებთ მე თქვენი კომენტარებით.. ნეტავ იცოდე როგორ მიყვარხართ ყველანი... როგორც ყოველთვის არ გადამიხედავს და არ გადახედვის გამო ჯარიმა რომ დააწესოს გოგა პირველ რიგში მე ვიქვები სიაში..
თქვვენი არეული ტეროოო...