ესეიგი ხალხო ვიფიქრე ამ მოთხრობას აღარ დავდებთქო მაგრამ მუზა მომივიდა და უცებ გადავწყვიტე გამეგრძელებინა ხოდა გავაგრძელებ იმედია უკმაყოფილო არ დარჩებით და მოგეწონებათ. და თუ მოგეწონებათ შევეცდები ყოველდღე დავდო. ყოველდღე თუარა კვირაშე რამდენიმეჯერ მაინც. მიყვარხართ ყველა და ბოდიში შუა გზაში რომ გავწყვიტე. თქვენი მონამორჩილი სალი..

ვახშამი 10 წუთში მოვამზადე და სუფრაც მალევე გავაწყე, ცოტახანში კი ერთად მივუსხედით სუფრას.
-უგემრიელესია.დემეტრემ სიამოვნებისგან თვალები მინაბა და სიტვა დამარცვლით წარმოთქვა რასაც ჩემი გამაყრუებელი სიცილი მოყვა.
-მართლა ოქროს ხელები გქონია. დანიელმა ერთი გემრიელად ამათვალიერა და ტუჩის კუთხეში ჩაიღიმა."ვაი შენგენაცვალე რაკარგიხარ ბიჭო" გულში უცებ გავიფიქრე და სიცილი ძლივს შევიკავე.
-მადლობა.მორცხვად გავიღიმე და თვი დაბლა დავხარე აწითლებული ლოყები საჯაროდ რომ არ გამომეჩინა.რამოდენიმე წამში დანიელს ტელეფონზე დაურეკეს მანაც ეკრანს რომ დახედა თვალები გადაატრიალა და მობეზრებულად უპასუხა.
-რაგინდა?!.. მკაცრად უპასუხა და კოპები შეკრა.-ახლა არ მცალია!. ისე უხეშად საუბრობდა რომ ძველი იარები გამეხსნა სწორედ ისე საუბრობდა ტელეფონზე როგორც მე მესაუბრებოდა უწინ მაშინ როცა არარაობად მთვლიდა და ჩემი გაღიზიანებით ტკბებოდა.უეცრად წამოდგა და მეორე ოთახში გავიდა თუმცა მისი ხმა მაინც მესმოდა.-გოგო რომ გეუბნები არ მცალიათქო ესეიგი არ მცალია და ნუ წიკვინებ.ახლაღა მივხვდი რომ ეს მისი რომელიმე "ნაშა" იქნებოდა და გული ზიზღით და სიძულვილით გამეჟღენთა.-მაინცდამაინც გინდა ახლავე მოვიდე და მანდვე გაგაბრთხობინო სული?.."რაცარუნდა იყოს ასე მკაცრად და საშინლად არ უნდა ელაპარაკოს გოგოს რა სიცხოველეა"-მორჩა დედა გაქვს მო**ნული..დაიღრინა ქურთუკს ხელი წაავლო და გარეთ გიჟივით გავარდა... გავბრაზდი, ხო ძალიან გავბრაზდი გავცოფდი მისი ეს ქმედბა ისეთი გამაღიზიანებელი და გულისამრევი იყო ცუდად გავხდი. წავიდა ხო წავიდა და რაა ახლა იმ გოგოს ან მართლა სულს გააბრთხობინებს ან კიდე იქვე დაიკმაყოფილებს თავის ჟინს, ცხოველია. რომ წარმოვიდგინე იმ საწყალს რას უზავდა ცუდად გავხდი იქნებ არც მე დამინდოს, იქნებ ერთ დღეს.. არც კი მინდა გაფიქრება."ღმერთო ელისაბედ რეებს ფიქრობ". უცებ შემოვუძახე ჩემს თავს და ჩანგალი მაგიდაზე დავახეთქე.
-შენ რაღა გეტაკა?.ახლაღა გამახსენდა დემეტრე რომ ჩემს გვერდით იჯდა და შევიშმუშნე.
-არაფერი თავი მტკივა და.."აუჰ რა მიზეზია პირდაპირ დაიჯერებს".
-კაი შენ ადი წამოწექი და ავალაგებ.მივხვდი რომ არ დაიჯერა თუმცა ისიც მიხვდა რომ შეკითხვების თავი არ მქონდა და დანებდა.ნელნელა ავუყევი კიბეებს თან კი გონებაში საფეხურების დათვლა დავიწყე.. 17 იყო... 17 საფეხური მეც ხომ 17 წლის ვარ თუმცა ეს რა შუაშია, არ ვარ დიდი ჯერ სრულწლოვანიც კი არ გავმხდარვარ და უკვე ამდენი რამე მოხვდა ჩემს ცხოვრებაში მე კიდევ ფეხზე ვდგავარ, უფრო მეტიც კიბეებზე ავდივარ და საფეხურებს ვითვლი სასაცილოა არაა? პირიქით სატირალია. მართალია გვერდით მყავს ისეთი ადამიანები რომლებიც მიყვარს და ვუყვარვარ მაგრამ წარსულის ტკივილი? მას რა მოვუხერხო? თავს არ მანებებს და აჩრდილივით უკან დამყვება. გასულელდება კაცი 17 წლის გოგონას ამდენი რამ გადამხდა თავს და ამას პლიუს დანიელი მიემატა უკვე მართლა ყველში ამომივიდა. ბოლო საფეხურზე ვიდექი და უაზროდ ველაპარაკებოდი გულში ჩემს თავს მერე ძლივს მოვტვინე და ოთახში შევედი პენუარი ჩავიცვი და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
აქაც არ მანებებს თავს ეს ბიჭი. ჩემს ცხოვრებაში ხომ შემოიჭრა და ახლა სიზმრებშიც აფათურებს თავის ხელებს. ჩემს ოთახში შემოვიდა წელზემოთ შიშველი, გააფთრებული იყო ცხოველივით მეცა და პენუარი ტანზევე შემომაგლიჯა, გული ამოვარდნის პირას იყო სხეული კი მიხურდა. გაცხარებული მეალერსებოდა სხეულზე თუმცა ტუჩებს არ შეხებია. ვკიოდი მთელხმაზე ვკიოდი თუმცა ის მაინც არ ჩერდებოდა ბოლოს იმხელა ხმაზე დავიყვირე თავლები გავახილე და საწოლზე წამოვჯექი, ირგვლივ მიმოვიხედე არავინ იყო პენუარიც მთელი იყო. არც დანიელი ჩანდა ახლომახლო მე კი კივილს ისევ ვაგრძელებდი. უეცრად კარი გაიღო და ისიც იგივე ფორმაში შემოვარდა ოღონს დაღლილი და შეშინებული სახე ქონდა.
-რამოგივიდა?.გაოცება ვერ დამალა და საწოლს ხელის გულებით დაეყრდნო.
-გადი აქედან. დავიყვირე და საბანი მთლიან ტანზე ავიფარე.
-კარგად ხარ?. ახლა დემეც შემოვარდა თვალები სულ დაწითლებული ქონდა.
-გადით აქედან.ისევ ვიღრიალე და ბალიში უმისამართოდ მოვისროლე.
-გაგიჟდა მგონი.ღრეჭით თქვა დანიელმა და თმაზე ხელი გადაისვა.
-ნეტა როდის იყო დალაგებული.დემემაც არ დააყოვნა და დანიელს სიცილში აყვა.
-რაიყოთ სიზმარი არასდროს გინახავთ?. გონს რომ მოვეგე გაკრეჭილ ბიჭებს გავხედე და ცხვირი ავიბზუე.
-როგორ არა თან ისეთი სიზმრებიი.ხელები ერთმანეთზე გაახახუნა ჩემმა დეიდაშვილმა და საწოლი შეარყია.
-ეგ რეალობაშიც არ გაკლია.ჩავიდუდღუნე და საბანში შევძვერი.-ჰე ეხლა არ გახვალთ? მეძინება მე.5 წუთიანი პაუზის შემდეგ ორივეს გავხედე და დავუყვირე."რა ამაზრზენი სიფათი აქვს " დანიელის სახე რომ დავინახე გულში გავიფიქრე.
-უჰ გეძინება? კაი კაცო ხოარგვატყუებ? ჩვენც გვეძინა და ვიღაცის ღრიალმა გამომაღვიძა არადა რაგოგო იყო.(დემე)
-გადი გადაშენდი.(მე)
-კაი წამო ძილინებისა.ახლა სერიოზული და მკაცრი სახე მიიღი და ოთახის კარი გაიჯახუნა."ნეტა როგორ ახერხებს ხასიათის დამიმიკების ასე სწრაფად შეცვლას?" ისევ გავიფიქრე და წარბები მოვჭმუხნე."როგორც შენ ახერხებ წარმოდგენა ყოველწამს შეიცვალო დანიელზე." უეცრად ჩემი მეორე მე გამომეხმაურა."შენ გაჩუმდი ხმა არ ამოიღო". უცებ დავადუმე და დავიძინე. დილას არც თუ ისე ადრე გამეღვიძა, საათის ციფერბლატს რომ დავხედე 12-ს უჩვენებდა. 2 წუთში წამოვხტი ფეხზე ვიბანავე და კარადის წინ დავდექი. შავი შარვალი ზოლიანი ზედა და შავი კეტები შევარჩიე თმა კი ზევით ავიწიე. მშვიდად ჩავედი მისაღებში და რომ ვერავინ დავლანდე დავიყვირე.
-დემე.გავჰკიოდი და ოთახებში დავრბოდი.
-აქეთ.სამზარეულოდან ხმა შემომესმა ამიტომ მეც იქით გავემართე და რას ვხედავ ჰოი საოცრებავ.
-აქ რა ხდება?.სიცილი ავტეხე როდესაც დემე და დანიელი ფქვილში ამოსვრრილი დავინახე.
-აუ ტოო ნუ დაგვცინი რაა მოდი მოგვეხმარე.(დემე)
-რას აკეთებთ?.ბიჭებს გადავხედე და ფხუკუნი დავიწყე.
-პიცას და ცოომის გაკეთება გვინდოდა.(დანიელი)
-და თქვენი აზრით ეს ცომია?.ცოტა თხევად მასაზე მივუთითე.
-რავი აბა ისეთი ფერი კი აქვს.(დემე)
-ვაი რა გეშველებათ.გავიცინე და "ცომს" დავხედე. ახლა კი წადით და ფეხებში არ ამებლანდოთ თორემ არ ვიცი რას გიზავთ.ორივეს მკაცრად განვუცხადე და თითი დავუქნიე.
-როგორც გენებოთ. დემემ ლოყაზე მაკოცა და გარეთ გასვლა დააპირა.
-დემე.(მე)
-ხო გოჭი.(დემე)
-გაგაგოჭებ ახლა ნერვებზე არ ამშალო.(მე)
-ხო კაი რაიყო?(დემე)
-მართალი იყავი რაც შენთან ვარ მით უფრო კარგად ვხდები და ვმხიარულდები მადლობა.მორცხვად გავიღიმე და თავი დაბლა დავხარე.
-აბა რაა აი მე იმენაა ყოველთვის მართალი ვარ და მადლობას ნუ იხდი თორე ხოიცი ჩემი საფირმო ღიტინი არ აგცდება.დემე მოვიდა სიცილიტ გადამეხვია და ლოყაზე მადიანად მაკოცა.
-აუ ახლა მეც გამათეთრეე.(მე)
-დანიელ მოდი აქ შენც გადაეხვიე და მერე ანახე რას ნიშნავს გათეთრება.(დემე) მის დაძახილზე ბატონი დანიელი უცებ მოცუნცულდა და გადასახვევად მოემზადა.
-არ გაბედოთ არცერთმა თორემ.ტაფა ავიღე და ბიჭებს წინ ავუფრიალე.
-გიჟი ხარ.დანიელს ჩემს ქმედებაზე გაეცინა.
-გადით ახლა აქედან სასწრაფოდ. ბიჭები ოთახიდან გავყარე და სასუსნავების მზადებას შევუდექი. 3 საათში უკვე ყველაფერი მზად მქონდა.-ყველაფერი მზადაა. ერთი შევკივლე და დემეც 2 წამში ჩემთან გაჩნდა.
-ვახშერნგენაცვალე მოდი ეგ თითები დაგიკოცნო.(დემე)
-გადი გადაკუხდი აქედან.(მე)
-ხო კაი არ დამარტყა.(დემე)
მალევე კარზე ზარი გაისმა მე გახარებული მივვარდი კარეგთან და გავაღე.(ამ დროს უკვე ბიჭები მოსულები იყვნენ და მისაღებში ისხდნენ). გაღებისთანავე შემომახტა მარი კისერზე და ნინიც მას მოჰყვა.
-ასე ხომ გავიჭყლიტები.ძლივს ვსუნთქავდი ისე მიჭერდნენ ხელებს გოგოები.
-მიოცა რაა.(ნინი)
-ქეთი სადაა?. საჯდომზე ხელის წამორტყმა რომ ვერ ვიგრძენი იმწამსვე ვიკითხე.
-მოვა მოიცა.(მარი)
-რავახარ ძუკნაა. მთელხმაზე შეჰკივლა ქეთიმ და საჯდომზე ხელი წამომარტყა.
-კარგად შენ?.ზრდილობა მაინც შევინარჩუნე და წყნარად ვუპასუხე. მის ნაქვამს ყველამ ყურადღება მიაქცია. ძუკნაო?? დიდი შეცხადების ხმაც კი მომესმა მისაღებიდან ალბათ არ ელოდნენ ქეთისგან ასეთ "ზრდილობას".უცებ გოგონებმა ბიჭები დალანდეს და ექვსივე გააფთრებული თვალი ჩემზე გადმოიტანეს.
-ამათ აქ რა უნდათ?.ნინიმ თითი ბიჭებისკენ გაიშვირა ისინი კი დებილებივით იღრიჭებოდნენ ნეტა რა ეშველებათ ამ დამთხვეულებს. ჩემთვის გავიცინე.
-ისინი ჩემი სტუმრები არიან ისევე როგორც თქვენ.(მე)
-კაი მაშინ შენს ოთახში ავიდეთ ოკ?.(მარი)
-კაი.გეზი საძინებლისკენ ავიღეთ როცა დემეს ხმა შემომესმა.
-საით გოგოებო?.(დემე)
-ოთახში.(მე)
-ჩვენ შემოგვიერთდით.(ერეკლე)
-არა იყოს საძინებელში ასვლას ვამჯობინებთ.(ნინი)
-მოდით რაიყოთ კი არ შეგჭამთ.(გიო)
-ხო კაი.გოგონებმა თავი დავუკარით და მათ გვერდით მოვთავსდით.აი იქ კი დაიწყო თვალების ბრიალი და გადახედვ-გადმოხედვები.



იმედია მოგეწონათ ვიცი პატარა თავია მაგრამ შემდეგში უფრო დიდს და საინტერესოს დავდებ. კიდევ ერთხელ გიხდით ბოდიშს ამის შემდეგ ყოველთვის დავდებ. ბოდიშით შეცდომებისთვის და აბა ველოდები თქვენს კომენტარებს. მიყვარხართ.