- ლუკა.
- გისმენ ტო. ( ლუკა )
- მადლობა იმისთვის, რომ ჩემთან ხარ და გიყვარვარ.
ლუკას ჩემს სიტყვებზე გაეღიმა.
- მეღადავები? რა მადლობა, ჩემი სიყვარული ხარ და თავიდან ვეღარასდროს მომიშორებ. ( ლუკა )
- ჰაჰა შენი მოშორებით არც არსდროს დავინტერესდები, რადგან არ მინდა შენი დაკარვა.
- არ მევასება ლამაზო ასეთი ზედმეტად დრამა სცენები, მიტოვება და დაკარგვა ეს ყველაფერი მაგარი უაზრობაა ჩვენს ურთიერთობაში, ერთმანეთი გვიყვარს და ეს არის მთავარი, არა? ( ლუკა )
- კი კი, მართალი ხარ.
- ვიცი რომ მართალი ვარ, მოდი ჩემთან. ( ლუკა )
ლუკა გვერდით დამიჯდა და ძლიერად ჩამეხუტა, რამდენიმე წუთის განმავლობაში ხმა არცერთს ამოგვიღია, მაგრამ ცოტახანში ლუკას ტელეფონის ხმა გაისმა.
- თინამ დარეკა და რამდენიმე წუთში სახლში ვიქნებითო. ( ბექუშა )
- მშვენიერია. ( ლუკა )
- შენ არ აპირებ წამოსვლას? ( ბექუშა )
- ჩემს გარეშე შეძლებ ყველაფრის მოგვარებას? ( ლუკა )
- ჩემი ხასიათი ხომ იცი, შემომაკვდება ეგ დებილი. ( ბექუშა )
- ცოტახანში გამოვალ, შენც დაგელაპარაკები და მაგ კურდღელსაც მივხედავ. ( ლუკა )
- ჰაჰა კარგი დავაი. ( ბექუშა )
ლუკამ ტელეფონი გათიშა და მე შემომხედა.
- საყვარელო ცოტახნით უნდა გავიდე. ( ლუკა )
- სად მიდიხარ? რამე პრობლემაა?
- რომეო და ჯულიეტა უნდა დავაქორწინო. ( ლუკა )
- რა?
- ჰაჰა ვღადაობ, ჩვეულებრივმა ტიპმა მოიტაცა არაჩვეულებრივი გოგო. ( ლუკა )
- მერე შენ რა?
შემომხედა და გამიღიმა.
- მერე ჩემს გარეშე რამე კეთდება ტო. ( ლუკა )
- კარგი კარგი მიდი.
- კარგი და შენ რამე ხომ არ გჭირდება? ( ლუკა )
- არა მე მხოლოდ ერთი ლამაზ თვალება იდიოტი მჭირდება და კარგს იზავს თუ მალე დაბრუნდება.
- ზუსტი დრო გითხრა? ( ლუკა )
- ჰაჰა არა არა არაა საჭირო ვხუმრობ საყვარელო, სანამ დაბრუნდები მე ცოტას დავისვენებ.
- მიყვარხარ. ( ლუკა )
- მიყვარხარ.
შემდეგკი ჩვეული ღიმილით შემომხედა და ოთახიდან გავიდა.
- მე გავედი და ანამარიას ყურადღება მიაქციეთ. ( ლუკა )
- ბექუშასთან? ( ჯეკო )
- კი. ( ლუკა )
- გამოგყვები. ( ჯეკო )
- არა არ გამომყვები. ( ლუკა )
ჯეოკს გაეცინა.
- თუ რამეა დამირეკე. ( ჯეკო )
ლუკას პასუხი აღარ გაუცია და საავადმყოფოდან გიჟივით გაიქცა, დაახლოებით ცხრა წუთში ლუკა უკვე ადგილზე იყო.
- მოვიდნენ? ( ლუკა )
- ჯერ არა, მაგრამ ალბათ მალე მოვლნენ. ( ბექუშა )
- დააგვიანა. ( ლუკა )
ბექუშას გაეღიმა.
- ძმაკაც ყველა შენაირი ზუსტი ვერ იქნება, შემოდი შემოდი. ( ბექუშა )
ოთახში თინას მშობლები იყვნენ, მამა - დათო და დედამისი - ნინო, ძალიან ნერვიულობდნენ და ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდნენ.
- ვახ ვახ ეს ვინ გვესტუმრა. ( დათო )
- ლუკა შენ მოხვედი და ეგ იმის მომსაწავლებელია, რომ ყველა პრობლემა მოგვარდება. ( ნინო )
- როგორ ბრძანდებით? ( ლუკა )
- როგორ ვიქნებით, მოდი დაჯექი. ( დათო )
ლუკას გაეღიმა, მითითებულ ადგილას ჩამოჯდა და ყველას უაზრო გამომეტყველებით შეხედა.
- სანამ ჩვენი ვახო მოვა თქვენთან მაქვს პატარა სალაპარაკო ( ლუკა )
- გისმენთ. ( დათო )
- იმ შემთხვევაში თუ ვახოს თინა მართლა ეყვარება, ცოლად მოიყვანს. ( ლუკა )
- ხუმრობ ლუკა? ( ნინო )
ლუკამ უცვლელი მზერით შეხედა ნინოს.
- არა არ ვხუმრობ. ( ლუკა )
- ძმაკაც რას ბაზრობ? ( ბექუშა )
- გამეორება ნადმვილად საჭიროა ბექუშ. ( ლუკა )
ბექუშამ პასუხის გაცემა ვეღარ გაბედა და დათოს შეხედა.
- მართლა, რომ უყვარდეს ჩვენ არ ვიქნებით მაგ ურთიერთობის წინააღმდეგი ლუკა. ( დათო )
- მაგას, რომ მოვა მაშინ გავარკვევ და გპირდებით თუ ამ ყველაფრით უბრალოდ ერთობდა თქვენს თვალწინ დაიბრიდება. ( ლუკა )
- რაღათმქუნდა, მაგრამ ისე, რომ არ ყვარებოდა მაგ დებილს ჩემი და ვერ გაბედავდა მოტაცებას. ( ბექუშა )
- ბექუშ როგორციქნა სწორ აზროვნებას მიუახლოვდი. ( ლუკა )
- კარგით შვილო, ცოტახანიც მოვიცადოთ, ჩვენთვის მთავარი თინას ბედნიერებაა. ( ნინო )
რამდენიმე წამში კარებზე ზარი გაისმა.
- გავაღებ. ( ბექუშა )
- მე გავაღებ ძმაკაც. ( ლუკა )
ბექუშა ლუკას ვეღარ შეეწინააღმდეგა და კარების გასაღებად ლუკა გაუშვა.
- როგორც ჩანს ჩვენს ვაშკაცს დაგვიანება ჰყვარებია ( ლუკა )
- ჩვენ უბრალოდ. ( ვახო )
- თინა როგორ ხარ? ( ლუკა )
თინა დავდახრილი იდგა ლუკას წინ.
- კარგად, შენ?
ლუკას გაეღიმა შემდეგკი წყვილს ინტერესით დააკვირდა, ვახო შეშინებული ერთ ადგილას იდგა.
- საყვარელები ხართ ტო. ( ლუკა )
ორივემ გაკვირვებულებმა შეხედეს ლუკას.
- შემოდით შემოდით. ( ლუკა )
- მამა სახლშია? ( თინა )
ლუკას გაეცინა და ოთახისკენ მიუთითათ, ბექუშა მათ დანახავაზე დენთივით აფეთქდა.
- მე შენ ****. ( ბექუშა )
ლუკამ გაბრაზებული სახით შეხედა ბექუშას.
- თინა. ( ნინო )
ნინო თინასკენ წავიდა და ძლიერად ჩაიხუტა.
- როგორ ხარ? ( ნინო )
- აქ მოსვლამდე უფრო უკეთესად ვიყავი. ( თინა )
დათომ გამწარებულმა შეხედა შვილს.
- თინა. ( ნინო )
- მე თქვენი შვილი მიყვარს და არ ვაპირებ მასთან დაშორებას. ( ვახო )
დათო ამ სიტყვებზე ძალიან გაბრაზდა და ვახოსკენ გაიწია დასარტყმელად.
- უყვარს თურმე, მე შენ ****. ( დათო )
ლუკა დათოს წინ გადაუდგა და თვალებში გამწარებულმა შეხედა.
- გაიწიე ლუკა გინდა, რომ ამ ამბავს წყნარად შევხვდე და ეს **** არ მოვკლა ცემაში? ( დათო
- ჯერ მე უნდა მომისმინოთ ბატონო დათო. ( ლუკა )
ლუკამ ვახოს შეხედა.
- დაჯექი. ( ლუკა )
ვახო უსიტყვოდ დაემორჩილა და მითითებულ ადგულას დაჯდა, თინაც გვერდით მიუჯდა, ლუკას მათ ასეთ მოქმედებაზე გაეღიმა.
- ბიჭო თვალებში შემომხედე. ( ლუკა )
ნინომ თინას მოწყენილი მზერით შეხედა.
- თინა წამოდი სამზარეულოში გავიდეთ. ( ნინო )
- არასადაც არ წამოვალ. ( თინა )
ბექუშა მის ასეთ სიტყვებზე ძალიან გაბრაზდა და თინას ხმამაღლა უთხრა.
- თინა გადი ოთახიდან. ( ბექუშა )
მასთან შეპასუხება თინამ ვეღარ გაბედა და ნინოსთან ერთად სამზარეულოში გავიდა. ლუკამ ვახოსთან სკამი დადგა და მის წინ ჩამოჯდა.
- დაიწყე. ( ლუკა )
- რა დავიწყო ლუკა? ( ვახო )
­ - მაგალითად როდის მიფრინავენ ფრინველები თბილ ქვეყნებში, რა უნდა დაიწყო ბიჭო. ( ლუკა )
ბატონო დათო თინა მართლა მიყვარს და ეს ნაბიჯი მაგიტომ გადავდგი, თქვენთან ჩხუბი ნამდვილად არ მინდა ბიჭებო, უბრალოდ იქნებ ძმურად გამიგოთ თინა მართლა მიყვარს. ( ვახო )
- შენ თუ მართლა კაცი გქვია ასე კიარ გაიქცეოდი, მოხვიდოდი და ყველაფერს პირადპირ მეტყოდი. ( დათო )
- როგორ მოვიდოდი? ან როგორ უნდა მეთქვა რომ თინას ცოლად მოყვანა მინდოდა, როდესაც ( ვახო )
- როდესაც იცოდი, რომ შეცდომის შემთხვევაში არ გაცოცხლებდი. ( ბექუშა )
- თუნდაც. ( ვახო )
- რა თუნდაც ბიჭო. ( ბექუშა )
ლუკა წყნარად ისმენდა მათ დიალოგს, შემდეგკი მშვიდად დაიწყო საუბარი.
- ვახო სიყვარული ამიხსენი. ( ლუკა )
- რა ვქნა? ( ვახო )
- ბიჭო მართლა დებილი ხარ თუ თავს იდებილებ, თინას მიმართ სიყვარული. ( ლუკა )
- ეგ როგორ უნდა აგიხსნა? ( ვახო )
ლუკამ უაზრო მზერა მიაპყრო ვახოს შემდეგკი საუბარი დაიწყო.
- თინა მიყვარს. ( ვახო )
- მაგალითები მჭირდება. ( ლუკა )
ბექუშამ ლუკას გაკვირვებულმა შეხედა.
- ეგ რაში გჭირდება? ( ბექუშა )
- ბექუშ იქნებ აცადო საუბარი ჩვენს ვახოს. ( ლუკა )
დათო ლუკას ინტერესით აკვირდებოდა და იმის ამოცნობას ცდილობდა თუ რის გაგებას ცდილობდა ლუკა.
- თინა როგორცკი გავიცანი მაშინვე შემიყვარდა, ცოტახანში მანაც იგივე გრძნობით მიპასუხა, ერთი წელი ერთად ვიყავით რამდენიმე დღის წინკი გადავწყვიტეთ, რომ ერთად გავპარულიყავით, ბექუშ შენთან დალაპარაკება მინდოდა, მაგრამ თინამ მთხოვა არაფერი არ მეთქვა, ბატონო დათო თქვენი შვილი მართლა მიყვარს და თუკი რაიმე შეცდომას დავუშვებ თვითონვე დაბივრიდავ თავს. ( ვახო )
ლუკამ ღიმილით შეხედა დათოს და ბექუშას, შემდეგკი თინას დაუძახა.
- თინა აქ მოდი. ( ლუკა )
თინა ოთახში ტირილით შემოვიდა.
- მამიკო ვახო ძალიან მიყვარს, გთხოვ არ დაგვაშორო ერთმანეთს. ( თინა )
დათოს უნდოდა ეყვირა, მაგრამ თინას ცრემლების დანახვამ შეაჩერა და ძლიერად ჩაეხუტა.
- შვილო მე მხოლოდ შენი ბედნიერება მინდა. ( დათო )
- მა მე ვახოსთან ერთად უბედნიერესი ადამიანი ვიქნები. ( თინა )
დათოს გაეღიმა, შემდეგკი შვილს ცრემლები მოსწმინდა.
- მაშინ თქვენ ერთად იქნებით. ( დათო )
თინას ამ სიტყვების მოსმენა ძალიან გაუხარდა და დათოს გიჟივით ჩაეხუტა.
- მადლობა ბატონო დათო გპირდებით, რომ თინა ჩემთან ძალიან ბედნიერი იქნება ( ვახო )
ლუკამ ბექუშას შეხედა და ანიშნა მასთან ერათად გასულიყო.



აბა როგორი იყო? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? მადლობას ვუხდი ჩემს ერთგულ მკითხველებს და უფრო დიდ მადლობას ვუხდი იმ ადამიანებს, რომლებიც საკუთარ აზრს კომენტარის სახით წერენ, ზუსტად თვქენი პოზიტიური კომენტარების შედეგად იწერება ამ ისტორიის მომდევნო თავები, რადგან მარწმუნებს იმაში, რომ ვიღაც ნამდვილად აფასებს ამ ისტორიას.