ჯეკომ მაშინვე ლუკას დაურეკა.
- ბიჭო რა ხდება? ( ჯეკო )
- ათ წუში მანდ ვიქნები, იქამდე ჩვენებთან გადარეკე და ვახო თავბერიძის ნომერი გაიგე. ( ლუკა )
ლუკა ჯეკოს პასუხს აღარ დაელოდა და გაუთიშა, შემდეგკი მისი დავალების შესრულება დაიწყო. ათ წუთში ლუკას სურვილი შესრულებული იყო და ისიც გამოჩნდა, როგორც ყოველთვის ზუსტ დროს.
- რა ქენი ძმაკაც. ( ლუკა )
ჯეკომ ტელეფონი მისცა .
- ეს ნომერია, მაგრამ მაგ დებილის ნომერი ცვეტში რაში გჭირდებოდა? ( ჯეკო )
- ბიჭო მაგარს იღადავებ. ( ლუკა )
ლუკა ბევრს ღადაობდა და იცინოდა.
- რა მოხდა? ( ჯეკო )
- მაგ კურდღელს ბექუშას და მოუტაცია. ( ლუკა )
- თინა მოიტაცა? მერე მანდ რა არის სასაცილო? მაგან მაქამდე როგორ გაქაჩა? ( ჯეკო )
- რატომ არ უნდა გეცინებოდეს ტო მაგ კურდღელა ბიჭუნამ გოგო მოიტაცა და ეხლა შიშისგან იმალება, ძმობას გაფიცებ ოდნავ მაინც დაუმუღამე ვისი და მოიტაცა. ( ლუკა )
- ზატო მართლა ყვარებია, ბექუშა გაგიჟებული იქნება. ( ჯეკო )
- ხო მაგრამ ერთ საათში თინა თავის სახლში უნდა იყოს და ამას მე მოვაგვარებ. ( ლუკა )
ლუკამ ჯეკოს თვალი ჩაუკრა და მითითებულ ნომერზე დარეკა.
- გამარჯობა ვახო. ( ლუკა )
- ვინ ხარ? ( ვახო )
ლუკას გაეცინა და კითხვა უპასუხოდ დატოვა.
- ლუკა? ( ვახო )
- მიხვედრი ტიპი ყოფილხარ, მაგრამ ამისთვის სხვა დროს დაგაჯილდოებ ახლაკი პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ - თინას ერთ საათში სახლში დააბრუნებ. ( ლუკა )
ვახოს გაეცინა.
- რა? შენ ვინ ხარ მაგ თხოვნით, რომ მომმართავ? არსადაც არ დავაბრუნებ მე მიყვარს ეს გოგო და მასაც ვუყვარვარ. ( ვახო )
- ახლა ავტირდები, რაიყო ბიჭო რა განწირული სიყვარულის გმირად მაჩვენებ თავს? ( ლუკა )
- არ მეცინება ლუკა, ჩვენ სადაც ვართ იქ დავრჩებით და დაბრუნებასაც არ ვაპირებთ. ( ვახო )
- აღარ გინდა სიცილი? ზატო ახლა კარგად მომისმინე, რუსთავი მეთვრამეტე კორპუსი მეორე ბინა მეშვიდე - ეს ადგილი რას გეუბნება? ერთ საათში გოგო სახლში თუ არ იქნება მე შენს გვერდით აღმოვჩნდები და უკეთესად შეძლებ ჩემს გაცნობას იქამდე სანამ ანდერძს აგიგებ, ერთიდაიგივეს სამჯერ არ ვიმეორებ მე გპირდები, რომ შენდა თინა ერთად იქნებით, ცოლადაც მოიყვან და ყველაფერს მაგარი დასასრული ექნება, მაგრამ თუ ამ ყველაფერს ვერ გაიგებ და შენს გაყინულ ტვინის გროვას დაუჯერებ უკვე გითხარი როგორც დაამთავრებ სიცოცხლეს. ( ლუკა )
ვახომ ლუკას ასეთი სიტყვების შემდეგ შეპასუხება ვეღარ გაბედა.
- კარგი, ერთ საათში თინა სახლში იქნება. ( ვახო )
- და შენც მასთან ერთად დარჩები იქამდე სანამ მე არ მოვალ. ( ლუკა )
- რა? მის სახლში ხო მისი მშობლებიც იქნებიან ბექუშაც იქ ინება, ჩემი სიკვდილი გინდა? ( ვახო )
- კიდევ თუ დასვავ უაზრო კითხვებს შვიდ წუთში გაიგებ მე რა მინდა. ( ლუკა )
- კარგი კარგი ლუკა გენდობი და ამიტომ რაც მითხარი იმას გავაკეთებ, ერთ საათში ორივე სახლში ვიქნებით. ( ვახო )
- კიარ მენდობი „სუპერმენო“ ჩემი გეშინია, დავაი საქმეს მიხედე. ( ლუკა )
ლუკამ ტელეფონი გათიშა და ჯეკოს მომღიმარი სახით შეხედა.
- კარგი ხო ძმაკაც მეც მევასები. ( ლუკა )
ჯეკოს პასუხის გაცემა აღარ დააცადა და ჩემთან შემოვიდა, მისმა დანახვამ ძალიან გამახარა.
- ლუკა მოხვედი? ( ნატა )
ლუკა მაშნვე ჩემსკენ წამოვიდა და შუბლზე მაკოცა.
- ჩემი სიყვარული როგორ მყავს? ( ლუკა )
- კარგად ვარ, მაგრამ მომენატრე.
- ნატა რატომ არ დამირეკე? ( ლუკა )
- დამპირდი, რომ არ დამარტყავ ან სიტყვით ან გამასწორებ მიწასთან. ( ნატა )
ლუკამ პასუხი არ გასცა, უბრალოდ ოდნავ გაბრაზებული და ინტერესით სავსე მზერა მიაპყრო ნატას, სიტყვები ზედმეტი იყო.
- ლუკ ნატას მე ვუთარი, რომ არ დაერეკა.
- კარგი. ( ლუკა )
- ხო უნდოდა შენი სააქმეები დაგემთავრებინა და ყველაფერი მოგეგვარებინა. ( ნატა )
ლუკა თვალს არ მაშორებდა, ისე მიყურებდა თითქოს საუკუნე იყო გასული რაც ერთმანეთი არ გვენახა.
- ასე რატომ მიყურებ?
- მე დაგტოვებთ ჩემო გვრიტებო. ( ნატა )
ნატა ოთახიდან გავიდა, შემდეგკი ლუკას შევხედე და უბრალოდ გავუღიმე.
- მგონი მეც მომენატრე ტო. ( ლუკა )
- სიტყვა „მგონი“ არ არის საჭირო დამიჯერე, ნამდვილად მოგენატრე, რაც მოხვედი თვალი არ მოგიშორებია.
- შესაძლებელია. ( ლუკა )
მოულოდნელად ლუკას ტელეფონის ხმა გაისმა, ეს ბექუშა იყო.
- რა გაარკვიე? ( ბექუშა )
- ერთ საათში თინა სახლში იქნება. ( ლუკა )
- რა მაგრად მევასები ძმაკაც, შენც გელოდები. ( ბექუშა )
ლუკამ ტელეფონი გათიშა და ჩვეული ღიმილით შემომხედა.
- რამე მოხდა?
- მოხდა მაგრამ ისეთი არაფერი. ( ლუკა )
- ეგ იმას ნიშნავს, რომ კითხვები აღარ უნდა დავსვა ხო, კარგი.
რამდენიმე წუთში ოთახში ექიმი შემოვიდა.
- ვახ ჩვენი რომეო დაბრუნებულა. ( ექიმი )
ლუკამ გაუღიმა შემდეგკი ექიმმა პასუხიც მიიღო.
- არ მევასება ეგ სახელი. ( ლუკა )
- ჰაჰა ლუკა ლუკა. ( ექიმი )
- კარგი, ანამარიაზე რას მეტყვით? ( ლუკა )
- ანამარიას ხვალ გავწერთ. ( ექიმი )
ლუკას ამ სიტყვების მოსმენა ძალიან გაუხარდა.
- ასეთი მაგარი ამბავი რამდენი ხანია არ მომისმენია. ( ლუკა )
კიდევ უფრო მომიახლოვდა და ბავშვივით ფერება დამიწყო.
- შესამოწმებლად შემოვედი, მაგრამ საჭირო არ ყოფილა საიმედო ხელში ხარ.
ექიმმა მე და ლუკას გაგვიღიმა და ოთახიდან გავიდა.
- ლუკ ჩამეხუტრე.
ლუკა ძლიერად ჩამეხუტა, შემდეგკი დაბალიხმით რამდენჯერმე გაიმეორა.
- მიყვარხარ მიყვარხარ ანამარია. ( ლუკა )
- მიყვარხარ მიყვარხარ ლუკა.
ჩემს გვერდით იყო ადამიანი, რომელშიც ბოლომდე დარწმუნებული ვიყავი ვიცოდი, რომ არასდროს დამტოვებდა, არვიცი რატომ მაგრამ ამაში მეტისმეტადაცკი ვიყავი დარწმუნებული, ყოველთვის ვხედავდი შეყვარებულ წყვილებს და ვერ ვიჯერბდი, რომ მათი სიყვარული რეალური იყო, მე ხომ არცკი ვიცოდი საერთოდ რა იყო - სიყვარული, ლუკას წყალობითკი ეს გრძნობა საკმაოდ გავიცანი და მივითვისე, მის გაცნობამდე თავს „ნახევრად“ ვგრძნობდი - სიხარული, სითბო, ბედნიერბა ყველაფერი ნახევარი იყო ახლაკი ყველაფერი გაორმაგდა მეგონა, რომ ასეთი სიყვარული ჩემგან შორს იქნებოდა და ვერავინ შეძლებდა ჩემს მართლაც ასე „გიჟურად“ შეყვარებს - თურმე ვცდებოდი, მთავარია დაინახო სინამდვილე, ასეთ სამყაროში ძნელია სიმართლის გარჩევა ტყუილისგან, მაგრამ თუ ნადმვილად გინდა - ეს უნდა გააკეთო არ უნდა შეგეშინდეს მოვლენების, რადგან ისინი მხოლოდ შეგაჩერებენ მაშინ, როდესაც მოქმედებაა საჭირო.


აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? ისტორია გრძელდება, მაგრამ ალბათ - დასასრულიც მალე მოახლოვდება, ამაზე რას ფიქრობთ? გინდათ, რომ მალე დავასრულო? მადლობას ვუხდი ჩემს ერთგულ მკითველებს და ყველაზე უფრო დიდ მადლობას ვუხდი იმ ადამანებს, რომლებიც პოზიტიური კომენატრებით გამოირჩევიან.