აბა ჩემო კარგებო შეპირებული!!!!
* * * * * *
გამეღვიძა, მაგრამ სულ სხვაგვარად... უჩვეულოდ, თითქოს რაღაც მოხდა და ჯერ ვერ ვიხსენებდი... უკვე ბნელოდა, მე კიდე ნატას საწოლში ვიყავი. ვხედავდი მისაღებში შუქი ენთო, რაღაცნაირად უჩვეულოდ ვგრძნობდი თავს, არ ვიცოდი ვისთვის დამეძახა, კახისთვის თუ ნატასთვის.. კახის არსებობა სულ სხვას მხდიდა ის კარგად ვიცოდი... სარკეში ჩავიხედე აშკარად მჭირდებოდა აზრზე მოსვლა, ოდნავ ავხმაურდი, რომ შემი გაღვიძება შეემჩნიათ, მერე ვიღაცამ კარებზე დააკაკუნა
_შეიძლება? -ნატა იყო, ცოტათი დავმშვიდდი
_მოდი ნატაშ -გავუღიმე ჯერ კიდევ დაღლილმა
_მართუს როგორ ხარ? ბევრ ხანს გეძინა, ახლა იცი რა ქენი მოწესრიგდი, მე ბინიდან ტანსაცმელს გამოგიტან და აზრზე მოდი ცოტათი
_ხო რა ეგრე ქენი, თორე შეეშინდებათ ჩემი, ნატაშ კახი სად არის?
_ოხ ვეღარ ძლებ ხო უკვე კახის გარეშე, აი პროსტა შენ სხვა დროს მოგთხოვ პასუხს.. ახლა შენს მდგომარეობას უმადლოდე რა.. -თან ხუმრობდა თან კიდე სერიოზულად. ამ ხუმრობაში მართლა იყო სიმართლის მარცვალი...
_კაი რა ნატაშ ხო იცი რანაირიც ვარ
_კახი და უტი გასულები არიან საქმეზე -საქმეზე ვინ გამახსენდებოდა თუ არა დიტო
_დამიბარა მართა რო გაიღვიძებს დამირეკეო, შენ არ იცი რანაირია, ძაან გახარებულია რა.. კახის ასეთს პირველად ვხედავ -გამეცინა სიამოვნებისგან.
მეტი სტიმული მომეცა ლამაზად ვყოფილიყავი, სულ რაღაც ოც წუთში ყველანაირად კარგად ვიყავი. ყავა გავაკეთეთ, ნატამ კახის დაურეკა, მე ჯერ კიდევ უცნაურად ვგრძნობდი თავს... კახის და და უტის ველოდებოდით ველოდებოდით, ბინაში უჩვეულოდ თბილი გარემო იყო.. კარგად მოვკალათდი სავარძელში და მათ მოსვლას დაველოდეთ. სულ რაღაც ოც წუთში ისინიც ამოვიდნენ. ზარის ხმაზე ავფორიაქდი შინაგანად. ჯერ უტი შემოვიდა
_მართასაც გაღვიძებია.. ხელში იმდენი რაღაც ეჭირა, თავი მარკეტში მეგონა
_თავი ხო არ გტკივა?
_არა, არა არაფერი მტკივა, ძაან კარგად ვარ
_კახი ამოდის ფეხით, მე ლიფთით ამოვედი, რამდენი ერთად ჩავეტენეთ არც ვიცი რა, კახი დარჩა ის პარკებიც შემომატენა -დაღლილი იყო, ეტყობოდა მოწყვეტით დაეშვა სავარძელში
არ გათავდა ჩემი ნერვიულობა, რით ვერ ამოვიდა, კარი ღია დაუტოვებია უტის და შეუმჩნევლად კარებთან აისვეტა... შევხედე, ისეთი კარგი იყო, ისეთი დასტოინი, ისე მიყურებდა მგონი ალი წამეკიდა, უცებ საიდანღაც უზარმაზარი თაიგული გამოაძრო, ამას არ ველოდი... არც არავინ ელოდა... ჯერ არავის ენახა კახი თავაძე ვარდებით ხელში. ახლოს მივედი და შევხედე
_გიხდება ვარდები -ვუთხარი და გავიცინე
_ვარდებიც ტო? მე შენი სიყვარული უფრო მიხდება -მერე ისე მოულოდნელად ჩამიკრა გულში.. არ ველოდი.. ისეთი თბილი იყო, ძლიერი.
_მომენატრე -ვუთხარი ყურში ჩუმად და ავხედე მის უზომოდ ეშხიან თვალებს, სიამოვნებდა ვიცოდი ჩემგან თბილი სიტყვები. გამიღიმა და მითხრა.
_შენ არ იცი მ ე როგორ მენატრები ხოლმე -ჩემი სახე ხელებში მოიქცია, ჯერ შუბლზე მაკოცა და მერე ცხვირზე... გამეცინა გულიანად და მერე თვითონაც იცინოდა
_დღეიდან ვერავინ გაგეკარება, ყველაფერი მოგვარებულია, ამას იმიტომ კი არ გეუბნები რომ ვტიპობ... შენ მინდა რომ მშვიდად იყო და არაფრის გეშინოდეს, მეც მშვიდად ვიქნები, რადგან სულ ჩემთან იქნები, იტოგში მარტო არასდროს იქნები რა.. -ის გამოსაცდელად მითხრა ალბათ
_ესეიგი სულ შენთან ვიქნები და ჩემით არსად შემეძლება წასვალ ხო.. -თვალები მოვჭუტე და ისე შევხედე
_კი ზუსტად ეგრე
_კომპრომისზე წასვლაზე თუ გსმენია რამე? -შევხედე გამომცდელი მზერით
_ეგ ვაბშე არ ვიცი რას ნიშნავს
_ხო და მე გასწავლი -წარბი ავვუწიე და გავუღიმე, ამაზე გააფრინე... ისე გაიცინა თავისი ბოხი ხმით, რომ მთელ სადარბაზოს ესმოდა მგონი
დიტოს ამბავი ისე მოაგვარეს არც კი მჯეროდა, ახლა მართლა არ მქონდა რაიმე საბაბი მენერვიულა. კახიმ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი თავის ადგილზე დააყენა. ყოველ დღე ვრწმუნდებოდი , რომ მე მისთვის ვიყავი გაჩენილი, ის კიდე ჩემთვის.. ქუჩაში ყველა მე მიყურებდა.. განსაკუთრებით უბანში , ის კახის გოგოაო ამბობდნენ... მე მეცინებოდა, ყველას აინტერესებდა ასეთი რა ვიყავი კახის რო გაგიჟებით ვუყვარდი.
* * * *
_გძინავს?
_რა ხდება კახუშ? -ღამის სამი საათი იყო, ვიცოდი რომ უნდა დაელია, მაგრამ ასე თუ დათვრებოდა არ მეგონა
_____
საყვარლებო გაგრძელება იქნება. კომენტარები არ გამოგრჩეთ, ხომ იცით როგორც მახარებთ ხოლმე.