კარგი წამო ავიდეთ...
-თეო გამოცდებისთვის ემზადები?
-კი გუშინ ჩავუჯექი, მანამდე დრო არ მქონდა... შენ?
-ჰო, არც მე მქონდა დრო.. ძალიან ვნერვიულობ,მნიშვნელოვანი გამოცდაა ჩემთვის ბევრს ნიშნავს. დღეს ჩემთან რომ დარჩე და ერთად ვიმეცადინოთ?
-კარგი იდეა ერთად უფრო კარგად ვიმეცადინებთ.
-კარგი მაშინ მასე ვქნათ..უი მართლა დღეს გიორგის წერენ.
-მართლა? რა კარგიააა.. მიხარია რომ კარგად არის.
-იმედია ყველაფერი კარგად იქნება. მამამისი თავის თავს მოერევა და ბავშვს მიაქცევს ყურადღებას.
-ეს არც თუ ისე ადვილია.
-ჰო მართალია..
-კარგი დროებით.. პალატაში შევხდებით, დამშვიდობების გარეშე ვერ გავუშვებ გიორგის..
-კარგი საყვარელო დროებით.....
გამოსაცვლელ ოთახში შევედი ფორმა ჩავიცვი და ოპერაციაზე შევედი... თიაქარის ოპერაცია იყო.ქირურგი მაჩვნებდა და მიხსნიდა....თიაქარის წარმოქმნის ადგილზე აღინიშნება გამობერილობა, ხელით გასინჯვისას განისაზღვრება თიაქარის კარი.ყელაზე ხშირი გართულებაა ჩაჭედვაა. ასევე გვხვდება თიაქარის კარის ანთება, მისი ფლეგმონა. დიდი ზომის თიაქრების დროს შესაძლოა განვითარდეს ნაწლავური გაუვალობა..დიდი ყუარადღებით ვუსმენდი. მაგრამ დიდად არ მიზიდავდა ზოგადი ქირურგია..
-თეკლე ხომ არ აგირჩევია რა მხრივ გინდა განაგრძო სწავლა?
იმ ამბის შემდეგ ცდილობს ზოგად ქირურგიაში გადამიბიროს.. მსიამოვნებდა ხშირად რომ მახსენებდა თავს...
-არა ჯერ არ ამირჩევია..
-კარგი თუ ზოგადს გადაწყვეტ მე შენს გვერდით ვარ..
-კარგით მადლობა დიდი. გავუღიმე და ისევ ყურება გავნაგრძე უკვე ჭრილობას ხურავდა.
-ოპერაციამ წარმატებით ჩაირაა...პოსტს ოპერაციულში გადაიყვანე და ყურადღება მიაქციე კარგი?
-კარგით. რა თქმა უნდა..
პაციენტი საკაცეზე გადავიყვანეთ, და გზას გავუდექით...უკან მივიხედე და ქრიტინე მეძახდაა..გამივკირდა ირაკლის გარეშე რომ იყო უკვე მეგონა რომ მის გარეშე სიარულიც არ შეეძლო..
-გამარჯობა როგორხარ
-კარგად შეენ როგორხარ?
-კარგად დაგეხმარებით....საკაცეს ხელი მოკიდა..
-არაა საჭირო უკვე მივედით ნუ შეწუხდები... არ მინდოდა დამხმარებოდა, მერე მთელი გზა მისი ყბედობისთვის მესმინა.. საშინლად მაღიზიანებდა.
-გავიგე დღეს შენს პაციენტს წერ.. კარგია
-ჰო, გიორგის.... როგორ მიდის შენი სწავლის საქმე არის შედეგი აინაზღაურე დღეები?
-კარგადა ირაკლი მეხმარება ყველაფერში..
-ხო გავიგე სულ ერთად დადიხართ..საოპრაციოს გარეთაც.. შევხედე და ცინიკურად გავუღიმე
-ჰო, ძაალინ დავახლოვდით ერთმანეთთან, კარგი ბიჭია..
ამის გაგონებაზე საკაცეს ხელი გავაშვებინე.. დარწმუნებული ვიყავი რომ მოწონდა, და სპეციალურად აკეთებდა ამ ყველაფერს ჩემს გასაღიზიანებლად..
-კარგი მადლობა ქრიტინე აქედან ჩვენ წავალთ მადლობა რომ დაგვეხმარე, გზა გავნაგრძე, წამომეწია და წინ გადამიდგა...
-რას აკეთებ? გამატარე..
--რა პრობლემა გაქ? პირდაპირ მითხარი?
-შენთან რა პრობლემა უნდა მქონდეს?
-არ ვიცი მე შენ გეკითხები..ცუდად მექცევი ვცდილობ დაგიახლოვდე მაგრამ თუ არ გინდა კარგი...
აი ზუსტად ეს მინდოდა... საკაცეს ხელი გავუშვი და მივუახლოვდი.
-კარგი მშვენიაერია, გამოჩენის დღიდან სადაც არ უნდა გავიხედო ყველგან შენ ხარ...მოდიხარ უსასურლოდ ყბედობ, თან ამას დარწმუნებული ვარ სპეციალუარდ აკეთებ.. თავი დამანებე და ფეხებში ნუ მედები.. ეხლა კა გამატარე.
-ეჭვიანობ ირაკლი მოგწონს, ამას თავიდანვე მივხდი.. კარგიი ასე მინდა გითხრა რომ საეჭვიანოდ ნადვილად გაქ საქმე.. (იცინის)
-გამატარე !!!
-მობრძანდით.. (იცინის)
მხარი გავკარი და გავიარე.. ისეთი გაბრაზებული ვიყავი, ბრაზი მახრჩობდა, მინდოდა ის კბილები ჩამომეღო...როგორ ვნანობ რომ დავეხმარე მე თვითონ მივიყვანე კაბინეტამდე, მე თვითონ ვურჩიე დღეების აღდგენა და უფროსთან დალაპარაკება.. ფაქტიურად მე ჩემი ხელით დავახლოვე ირაკლი ამ უჩხულთან... ცოტახანში ბრაზი სევდად გადაიქცა... ვიჯექი და ვფიქრობდი, ესეიგი საეჭვიანოდ მაქვს საქმე ანუ ირაკლისაც მოწონს? რაც უნდა ის უქნიათ, უკვე აღარც მაინტერესებს.. თავი ხელში ავიყვანე.. ამოსობაში გიორგის გაწერის დრო მოვიდა.. ქვევივით ჩავირიბინე.... კახა ექიმი და თეო უკვე პალატაში იყნვნენ....
-აბა გიო მზად ხარ სახლში წასასვლელად? თავს როგორ გრძნობ?
-კარგად, მიხარია სახლში წასვლა მომბეზდა აქაურობა...
-ანუ ჩვენ მოგბეზდით? ღიმილით ვუთხარი
-არა არა ეგ არ მითქვამს.
-კარგი საყვარელო ცოტახანში სახლში იქნები..
-მამაჩემი ჯერ არ მოსულა??
-მოვა მოვაა.. ვფიქრობდი რამე სისულელეს გაკეთებას ხომ არ აპირებს კიდე...
-კახა ექიმო ხომ არ იცით რატომ იგვიანებს?
-მოვა აბა სად წავა.
-ჰო, რავიცი..
-უკვე შედარებით კარგად არის, ფსიქოლოგთან ყოველდღე დადის... დროს შვილთან ერთად ატარებს მიხვდა რაც ჩაიდინა და ძაალიან ნანობს.... ამის თქმა იყო და მაშინვე ბუშტებით და საჩუქრებით შემოვიდა, ბავშვის რეაქცია საოცარი იყოო...ერთმანეთს ეხუტებოდნენ, და იცინოდნენ... მივხდი რომ კარგად იქნებიან..
-დამშვიდობების დრო მოვიდა მადლობა ყველაფრისთვის...
-არ დაგავიწყდეთ რომ ერთ თვეში შემოწმებაზე უნდა მოხვიდეთ..
-აბა კარგაად გიოო.. მოდი ერთი ჩაგეხუტო..
-ნახვამდის...
-გული მწყდება რომ მიდის ძაალიან შევეჩვიეე.
-ჰო, უსაყვარლესი ბავშვიაა, ამავდროულად ძაალიან ძლიერი.
-თეო ჩვენც წავიდეთ??
-კარგი წამოდი გამოვიცვალოთ.. რას შვებოდი დღეს იყავი ოპერაციაზე?
- კი ვიყავი ქრისტინე ვნახე, როგორც ვარაუდობდი ირაკლის ეთამაშება, და ამავდროულად მეც.
-მერე ვაჩვენოთ როგორც უნდა თამაში არ იცის ალბად ვისთან დაიჭირა საქმე.
-მოდიოდა და სპეცილურად მიყვებოდა ირაკლის და თავის ამბებს მაღიზიანებდა..წარმოგიდგენია რა დამპალია? და ყველაზე მეტად ის მაბრაზებს რომ მე დავეხმარე..
-შენ რა იცოდი რომ ესეთი იქნებოდა.
-რა საწყენია რომ არ ვიცოდი.. მალე წავიდეთ სახლში ბევრი სამეცადინო გვაქ.
ფორმები გამოვიცვალეთ და სახლში წავედით...სადარაბზოს კიბეები უცებ ავირბინეთ.. გასაღები ამოვიღე კარი გავაღე, მისაღებში შევედით,ოთახიდან ხმამაღალი ლაპარაკი ისმოდა...
-ნეტა რა ხდება?
-მოდი თეკლე მე ოთახში შევალ და შენ მიდი გაარკვიე რა ხდება...
-არა იყავი.
-არაა ჯობს შევიდე.
-კარგი მეც მალე მოვალ... კარზე დავაკაკუნე, ზოგადად მათ საუბარში არასდროს ჩავრეულვარ. არც ის მახსოვს ბოლოს ესეთი ტონით როდის ელპარაკებოდნენ ერთმანეთს..
-დედა მამა რა ხდება? ჰო, მშვიდობა?
-არა არ არის მშვიდობა მამაშენს კითხე..
-რა ხდება მამა?
-არაფერი არ ხდება ყველაფერს მოვაგვარებ, უბრალოდ აზვიადებს დედაშენიი.
-ვაზვიადებ? ბანკში სახლი ისე ჩადე არაფერი გითქვამს, სხვა გამოსავალს ვიპოვიდით მაგრამ არაფერი გითქვამს ჩემთვის.
-ბანკში ჩადე სახლში? მამაჩემს გაკვირვებული შევხედე.
-ასე მოხდა პროექტში ფული უნდა ჩამედო, ყველაფერს გადავიხდი, დამშვვიდდი.
-რანაირად გადაიხდი ბანკიდან დაგირეკეს მეც იქ რომ არ ვყოფილიყავი არაფერს მეტყოდი არა? არ თვლიდი საჭიროდ იმის თქმას რომ ჩვენი სახლი ბანკში ჩადე.. რომ დაგირეკესა იქ არ ვყოფილიყავი არც აპირებდი არა ამის თქმას?
-ვაპირებდი რათქმაუნდა ვაპირებდი..
- აბა მაშინ რატომ არ მითხარი.. რომ ჩავარდეს ეგ პროექტი და არ გაამართლოს რას აპირებ?
-გაამართლებს.. ყველაფერს ვაკეთებ მაგიტომაც წაგიყვანეთ ბიზნეს ვახშამზე. რომ მინდა ეს საქმე გამოვიდეს, მთავარია მენდოთ.
-ეხლა გასაგებია რატომ წაგვიყვანე, ესეგი ამდენი ხანია საქმე უკან და უკან მიდის და ჩვენ არაფერი ვიცით.. რაღას პირდებოდი თეკლეს რეზიდენტურის გავლას ამერიკაში? ეგ კი არა მგონი საერთოდ უსახლკაროდ დავრჩებით...
-რას სისულელებს ლაპარაკობ ხვდები მაინც? რახან დავპირდი ასეც იქნება...
ოთახიდან გავიდა და კარები მოიჯახუნაა...
-დედა კარგი რაა...
-ძაალიან მეწყინა არაფერი რომ არ მითხრააა..
ცრემლები წამოუვიდა...
-ჩვენი ნერვიულობა არ უნდოდა.. ხომ იცნობ მამას, კარგი ნუ ტირი გთხოვ..
-ნეტა სად წავიდა?
ცრემლიანი თვალებით ფანჯარაში გადაიხედა. მიხვდა რომ ზედმეტი მოუვიდა..ისევ ისე უყვართ ერთმანეთი როგორც ადრე არასდროს შენელებულა მათი გრძნობა, პირიქით მათი სიყვარული დღითიდღე უფრო ძლიერებოდა.
-მგონი აღარ მენდობა..
-დედა სისულელებს ნუ ლაპარაკობ რა თქმა უნდა გენდობა..
-ნეტავ სად წავიდააა...