მანქანაში ვიჯექი,სახლში ისე მივედით დედას ხმა არ ამოუღია. სახლში შესვლისთანავე მამამ ოთახში შედი და დაიძინე,მე და დედაშენს სალაპარაკო გვაქვსო. ნიკას მივწერე რომ ყველაფერი კარგად იყო და ჩემზე არ ენერვიულა,სინამდვილეში კი ყველაზე მეტად ახლა მე ვნერვიულობდი ნიკაზე,რა გავლენას მოახდენდა დედას ნათქვამი მასზე,მეშინოდა რომ დავკარგავდი.. ნიკას შეტყობინებაზე არ უპასუხია,მალევე დამეძინა. დილით ძლივს ავდექი. ნიკას შეტყობინება დამხვდა, სასწრაფოფ უნდა გნახოო, გული ამიჩქარდა,შემეშინდა. სასწრაფოდ ჩავიცვი და ნიკასთან გავედი. კარი გააღო თუ არა სწრაფად ჩამეხუტა.შიგნით შევედით.
-ყავას ხომ დალევ?
- კი. არ მისაუზმია,გიჟივით გამოვვარდი.მითხარი რა ხდება.
- მისმინე..-თქვა და წინ დამიჯდა.-დიდხანს ვიფიქრე ამაზე.. მერე ვიფიქრე რომ ვერ დაგტოვებდი..ახლა კი
- დამტოვებდი?მტოვეებ????
- არა,ნია,მისმინე!
- გისმენ
- 1თვის წინ მამას ახლობელმა შემომთავაზა გერმანიაში წასვლა,მშენებლობებზე ჭირდებათ მუშა ხელი,ბევრს იხდიან, თან შევძლებ სამშენებლო კურსები გავიარო ბერლინის უნივრსიტეტში..
- რამდენი ხნით? - ვიკითხე და თვალებში შევხედე,თვალი ვერ გამისწორა.
- 1 წლით,ან ცოტა მეტიც..
- ცოტა მეტიც???..
- ნია, მისმინე, ხომ ხედავ დედაშენმა რა ამბები ატეხა... და არ ვამტყუნებ,მართალია..მე არაფრის შემოთავაზება არ შემიძლია შენთვის.. არაფერი არ მაქვს..
- გაჩუმდი,ნიკა! - ვუთხარი და გვერდით მივუცუცქდი.- მე შენ ასეთი მიყვარხარ და არ აქვს მნიშვნელობა ამ ყველაფერს,გესმის? მიყვარხარ და არ მინდა რომ წახვიდე.. როგორ უნდა გავძლო? მთელი ერთი წელი!
-ნია..გადაწყვეტილია..მივდივარ! და გთხოვ რომ გამიგო..
- მესმის.. -ვუთხარი და ჩავეხუტე..თვალები ამიცრემლიანდა.
- მადლობა.. -მითხრა და შუბლზე მაკოცა - ყავა დავლიოთ.
-როდის მიდიხარ?
- ერთ-ორ კვირაში.. საბუთების მოგვარებას დავიწყებ.. - თქვა და ყავა დაასხა. - მისმინე, აქ მარტოს არ გტოვებ,ხომ იცი.. ალექსი სულ გვერდით გეყოლება, დანარჩენებიც.. ლაშაც დიდ პატივს გცემს და ვიცი რომ დასავით გაგიფრთხილდება..
-ვიცი,ნიკა,არ მეშინია.. უბრალოდ.. წარმოდგენაც არ მინდა როგორ მომენატრები..
- შენ მე მკითხე..რომ ჩამოვალ უკვე შევძლებ ნორმალური სამსახური ვნახო და შენც გვერდით მყავდე..
მთელი დღე მასთან ერთად გავატარე.საღამოს ლაშა და ალექსიც ამოვიდნენ.
-ვსიიო,დღეიდან შენი ძიძა ვარ და ყველაფერს დამიჯერებ! -იბრიქებოდა ლაშა. მთელი კვირა დავყვებოდი ნიკას საბუთების საქმეზე.კვირის ბოლოს ყველამ ერთად დიდი გაცილება მოვუწყვეთ.
-არ მჯერა.. -ვლუღლუღებდი მის მკერდს მიყრდნობილი.
-მალე გავა ეს წელი..პატარა..მალე..და მერე ყველაფერი კარგად იქნება.. გესმის?! სულ მალე შენთან ვიქნები..
-თბილისი-ბერლინი..ჩასხდომა იწყებაო ძმაო - მხარზე ხელი დაარტყა ნიკას ალექსმა. მე კი ნიკას ვერ ვშორდებოდი.
- ნია, დამაგვიანდება..
- კარგი.. - ცრემლები ვეღარ შევიკავე.. ალექსმა ძლივს მომაშორა ნიკას და ჩამეხუტა.
-შე მტირალა.. -დამცინოდა ალექსი. ვერ ვიგებდი როგორ უნდა მეცხოვრა ნიკას გარეშე,მაგრამ ასე ჯობდა.. ნიკას მომავალი უნდა ჰქონოდა.სახლში დავბრუნდით.
-სად იყავი? -შემომეგება დედა.
-ნიკა გავაცილე..
-სად? მაინც არ ეშვები ხო მაგ ბიჭს?-ტონს აუწია დედამ.
-გერმანიაში.. კმაყოფილი ხარ? დიდი წვლილი მიგიძღვის მის წასვლაში.
-გერმანიაში რა უნდა?
-საგულაოდ წავიდა დედა,საგულაოდ! - ცრემლები წამომცვივდა,დედა ჩამეხუტა.
-მე უბრალოდ შენზე ვზრუნავ - თქვა დედამ და თავზე მაკოცა.
-დედა,არ მესმის შენი.. მიყვარს.. გესმის?და ეს ერთი წელი ჩემთვის იქნება საშინელება..კოშმარი..
-მაგ ბიჭმა უკვე დაამტკიცა რომ შენთვის ბრძოლას აპირებს.. ხოდა აცადე იბრძოლოს.
ხმა აღარ ამომიღია. ერთი წელი..მთელი ერთი წელი გავიდა ჩემი ბიჭის გარეშე. ყოველი საღამო მასთან სკაიპში ლაპარაკით იწყებოდა, ვუყვებოდი ამბებს..როგორ ჩხუბობდნენ მთელი ეს წელი ლაშა და ლიზი სისულელეებზე,როგორ მიფრთხილდებოდა ყველა,ალექსი და მაკო არსად არ დადიოდნენ უჩემოდ და უკვე მეროდებოდა კიდეც. ლუკა რამდენჯერმე შემხვდა,ქუჩაში შემთხვევით,მაგრამ მხოლოდ მომესალმა,არაფერი განსაკუთრებული,ალბათ მიხვდა რომ ამ უაზრო ჩხუბებს აზრი არ ჰქონდა. ჩემი ძმა მისაღები გამოცდებისთვის ემზადებოდა.. ნიკა თავისზე მიყვებოდა, მიყვებოდა როგორ აგიჟებდა სასწავლებელში ხალხს, გერმანული სწრაფად აითვისა, აქედან წასულმა მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა იცოდა. ზუსტად 12 თვე გავიდა..
-აღარ შემიძლია უკვე.. ყველგან მელანდრბი.. აი ასე,ქუჩაში მოვდივარ და მეჩვენება რომ ყველგან შენ ხარ.. ყველაში შენს თავს ვხედავ.. ნუ მიყყრებ ასეთი სახით.. მალე ჩამოდი რა..
- ეს რამდენიმე კვირა გამოცდები მაქვს პატარა, გამოცდებს ჩავაბარებ,სერტიფიკატს ავიღებ და წამოვალ... მეც ვეღარ ვითმენ,ერთი სული მაქვს როდის ჩაგიხუტებ..
-ალექსი გელაპარაკა?
-კი ტო,მაკოს ხელი უნდა ვთხოვოო, შენ გელოდები მეჯვარე გვერდით უნდა მყავდეს მაგის უჟმურ მამასთან რომ ავალო..
-ძალიან მიხარია.. უსაყვარლესები არიან.
დიდხანს ვილაპარაკეთ.მეორე დღისით მაკო უნდა მენახა,კაბის საყიდლად გავყოლოდი. დათქმულ დროს გამომიარა, ბევრი ვიარეთ..
-ვაიმე,მაკო,ამასაც თუ არ იყიდი, ალექსს შენს თავს მოვაკვლევინებ!
-ამას რაღაცნაირი შესაკვრელი აქვს..
-მშვენიერი შესაკვრელი აქვს და ძალიან გიხდება...
-კარგი,ამას ვიყიდი,ნუ მიყურებ მკვლელის სახით..
ლიზიმ დარეკა.
- ხო ლიზ.. რა ხმა გაქვს.. ლიზი ნორმალურად ამიხსენი რა ხდება.. რაა?? -ფეხები მომეკეცა,ვეღარაფერს ვგრძნობდი,გონება დავკარგე.

(ბავშვებო ბოდიშით რომ პატარა თავია,ტელეფონით მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე,გპირდებით ხვალ დიდ თავს დავდებ ❤ )