-წამოდი, ზუკა უნდა გავაცილოთ, დღეს საღამოს მიფრინავს-მითხრა ცოტნემ და შარვალი ამოიცვა
-იმ ღამეს შენც ფიქრობ რომ ანისთან გაიპარა?-წარბები ავათამაშე მე
-არ ვფიქრობ ვიცი-გამიცინა ქმარმა და აბაზანაში შევიდა
-არა რა, რა ცუღლუტები არიან, რა ვიცოდი 17 წლის ასაკში რაიყო სიყვარული-ვთქვი ხმამაღლა სიცილით
-ეხლა ხო იცი, რაც მთავარია-გამომძახა ქურხულმა აბაზანიდან
-გამო მალე, მეც მინდა შესვლა-ავწუწუნდი კვლავ
-მოდი მერე, მე არ მიშლი ხელს
-უზრდელო-სიცილით ვუთხარი და აბაზანაში შევუვარდი, კბილებს იწმენდდა, მეც სწრაფად ავიღე კბილის ჯაგრისი.
-ზუკა უნდა გავაფრთხილო იქ არაფერი იმაიმუნოს-გაიცინა ცოტნემ
-ძაანაც არ გააწვალოს-დავეთანხმე მე
-ეკას ვეტყვი მიაქციოს ყურადღება ანას-კვლავ მითხრა და აბაზანიდან ერთად გამოვედით
-წავედით?-მკითხა და ხელში გასაღებების დასტა შეათამაშა
-ხო, კარი ჩაკეტე-ვუთხარი და წინ წავედი, მანქანაში დავსკუპდი და თბილისისკენ დავიძარით. რამოდენიმე სააათში უკვე სახლში ვიყავით.
-ბიჭო მთვრალი ხარ?-გაკვირვებულმა შეავლო თვალი ცოტნემ ზუკას
-ცოტა დავლიე-გაიღიმა მან
-სად დალიე?-წარბებიი შეკრა ცოტნემ
-მე და გაბრიელი ვიყავით ბარში-ფანცალით წამოდგა ფეხზე
-არა იმასაც რომ ჭკუა არ აქვს-გაბრაზებულმა ვთქვი და ზუკას ორივე უკან გავყევით
-1 საათში აეროპორტში უნდა იყო შე სი.რო-დაუყვირა ცოტნემ
-ვიქნები მერე, რაიყოთ? მთვრალს არ გიმგზავრიათ?-წარბები ასწია მან
-შედი წყალი გადაივლე, ბარგი მაინც გაქვს ჩალაგებული?-აბაზანაში შეაგდო ცოტნემ
-არა, რძალო ჩამილაგებ?-გამეკრიჭა ზუკა
-ჩაგილაგებ, შენ იბანავე-ვუთხარი და კარადა გამოვაღე, გამოღება და ტანსაცმლის თავზე გადმოყრა ერთი იყო.
-ეს რაარის?-გაკვირვებული შემოვიდა ოთახში ნინა
-ამ დებილს ბარგი არ ჰქონია ჩალაგებული, ჩასალაგებლად მოვედი და აი-ვუთხარი და ძირს დაყრილ ტანსაცმელზე ვანიშნე
-ჯანდაბა, ორი ხელი მაინც ამოარჩიე დანარჩენს იქ იყიდის-თავი გააქნია ნინამ და ჩემთან ერთად დაიწყო ტანსაცმლის გადარჩევა, დანარჩენი კი პირდაპირ სარეცხის ყუთში ჩავყარეთ, ნუ დავყარეთ არ ჩაეტია.
-რომ ჰკითხო, საერთოდ არაფერი აქვს გასარეცხი ოთახიც სულ ჩაკეტილი აქვს, ნეტა საერთოდ რით დადის-თავი გააქნია ნინამ და ოთახი დატოვა, პატარა ზურგზაკში ჩავუწყვე ორი სუფთა შარვალი და ორი მაისური, დანარჩენს კი თბითონ ჩადებდა, ალბათ.
-გამოფხიზლდი?-ვკითხე აბაზანიდან გამოსულ მაზლს
-კი-მიპასუხა ღიმილით
-გავალ-ვთქვი, მივხვდი ნამდვილად ზედმეტი ვიყავი და ნინასთან გავედი სამზარეულოში
-გშია?-მკითხა თბილად ქალმა
-აუ კი-მუცელზე ხელი მოვისვი და გავიცინე
-ორსულად ხომ არხარ დედი?-მკითხა კვლავ ქალმა და წინ დიდი თეთრი თეფში დამიდო
-ჯერ არვიცი-მხრები ავიჩეჩე, ჯერ 2 თვეა რაც მე და ცოტნე ცოლ-ქმარი ვართ.
-ძირითადად ამ დროს იცის ხოლმე გამოვლინება-გაიღიმა მანაც და წინ სოკოს ჩაშუშული დამიდო
-ვგიჟდები ამ კერძზე-ვუთხარი თვალებანთებულმა და მინის კამიდან კოვზით თეფშზე გადმოვიღე საჭმელი, შემდეგ კი გემრიელად შევექეცი
-ამას მოუსწრია უკვე ჭამა-სიცილით შემოვიდა ზუკა სამზარეულოში, მას კი უცან ცოტნე მოყვა
-შენ ხოარ დაგელოდებოდი?-გავიცინე და ცარიელი თეფში ნიჟარაში ჩავდე.
-დედი, კოჯორიდან რომ ჩამოხვალთ სად იცხოვრებთ?-ჰკითხა ნინამ ცოტნეს
-სადაც აქამდე ვცხოვრობდი-გასცა პასუხი ცოტნემ
-ანუ აქ არ იქნებით?-სახე მოეღუშა ქალს
-არა, ბინა მაქ და რაპრობლემაა-მხრები აიჩეჩა მან
-აუ, ცოტნე-ვუთხარი შუბლშეკრულმა
-ხო-მიპასუხა ისე რომ არც შემოუხედავს, გამწარებული ჭამდა
-რა ღორივით ჭამ, წამოსვლისას არ ჭამე?-გავიცინე მე
-მერე მომშივდა-თავი იმართლა მან
-მალე დაამთავრე და წავედით-დაუძახა ზუკამ ცოტნეს და სამზარეულოში ზურგზაკით შემოვიდა რომელსაც მხრებზე იკიდებდა
-ოთახის გასაღები დამიტოვე-უთხრა ნინამ ზუკას
-რატო?-გაიკვირვა უმცროსმა ქურხულმა
-რა რატო? რას გიგავს ოთახი? კინაღამ გული გამისკდა რომ შემოვედი, დავალაგებ დედი და ჩავკეტავ ისევ მერე რამოხდა?-გაიკვირვა ქალმა
-არა იყოს, არმინდა-მაინც არ მისცა გასაღები ზუკამ
-მაშინ გასარეცხები გამოყარე გარეთ ყველა და ისე წაეთრიე-უთხრა გაბრაზებულმა, ზუკაც სიცილით წავიდა ოთახისკენ, გასაღები მოარგო კარს, გააღო და იქედან მთელი ტანსაცმელი გამოყარა,
-რა ცუდი ბიჭი ხარ შენ, ერთ-ერთი გოგო რომ ყოფილიყავით რა მოხდებოდა-ამოიბუზღუნა ნინამ
-აგერ არ გყავს?-სიცილით უთხრა ცოტნემ ჩემზე
-მაგ მიგყავს დედიკო შენ, მე კიდე მთელი დღე გამოყრუებული ვზივარ სახლში, თქვენც სულ გარეთ ხართ-არ წყვეტდა ნინა ბუზღუნს
///
-ეკა, მიხედე რა ამ ორს-ცოტნემ ჩუმად გადაულაპარაკა ეკას
-, რაფრა გამეიფხიზლე?-ყვირილით მოგვიახლოვდა გაბრიელი და ზუკას სიცილით მოხვია ხელი
-პახმელიაზე ვარ-ჩაილაპარაკა მანაც და გაბრიელის ხელი მოიშორა
-ჩემი სიცოცხლის ერთადერთი აზრი სადაა?-კვლავ მოათვალიერა გაბრიელმა ბავშვები და რომ დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა
-რავახარ შენ?-მკითხრა, კარგ ხასიათზე იყო, ჩვენი გაბრიელი, მოვიდა და ჩამეხუტა
-მე კიარ მივდივარ შე ჩემა ეს მიდის-ხელი გავიშვირე ზუკასკენ
-ყველას მშობლები წავიდნენ, თქვენც გადით ეხლა, გვაცადეთ-თვალები მიბრიალა ეკამ
-მოიცა რა ეკუშ-გაუცინა გაბრიელმა-ეხლა კაკალაც მოვა
-რაღა გვიჭირს-გაიცინა ცოტნემ და იქვე დამჯდარ ანის გადახედა რომლის გვერდითაც ზუკა იჯდა
-აბა, ბედნიერი მგზავრობა-მიუახლოვდა კაკალა ზუკას და გადაკოცნა. მერე ჩემსკენ წამოვიდა და გადამეხვია, მთელი 3 დღეა არ მინახია.
-მე არავინ მკოცნით?-გაიცინა ცოტნემ
-მოდი მე გაკოცებ-ვუთხარი და სწრაფად ვაკოცე ყელში
-კარგი, წავედით ეხლა, რეგისტრაცია უნდა გავიაროთ-ეკა გადაკოცნით გადვემშვიდობა ყველას და წავიდა, ზუკამ ხელი აგვიწია და ისიც მასწავლებელს მიყვა
///
-ადგილი გამიცვალე-თავზე წამოადგა ზურა მის ერთ-ერთ კლასელ საბას
-რატო?-გაკვირვებულმა ახედა ბიჭმა
-ესე მინდა და იმიტომ-ირონიული ღიმილით გადახედა ბიჭს და წარბები ჰაერში აწია
-ყველაფერი შენს მინდაზე არაა-ჩაიცინა საბამ
-ადექი, შე სი.რო-ხმადაბლა თქვა, მაინც თვითმფრინავშვი იყვნენ, მაიკის საყელოს ხელი დაავლო და ფეხზე წამოაგდო, შემდეგ თვითონ დაიკავა ადგილი და გვერდით მჯდომ ანას გაუღიმა
-ზუკა როგორ იქცევი? დაბრუნდი შენს ადგილას-წინიდან გადმოხედა ეკამ
-მე აქ მინდა და აქ დავჯდები-უდერდელად ჩაილაპარაკა ზუკამ და ანას ხელი გადახვია
-ზუკაა-ამოიჩურჩულა გოგონამ და ხელი აწითლებულმა მოიშორა
-ანა-უთხრა გაბრაზებულმა და გულზე მიიკრა
-უნდა დავიძინო-მოშორება სცადა გოგონამ კვლავ
-ასე დაიძინებ-უთხრა და უფრო მიიკრა მკერდზე.
//
-ზუკა, გაფრთხილებ, თუ ოდნავ მაინც მცემ მე, ან ანას, ანას ოთახს ახლოსაც არ გაეკარო და აქ დაანებე თავი ცოტახნით, გთხოვ, მასზე მე ვარ პასუხისმგებელი, მე-უყვიროდა ეკა სავარძელში უდარდელად ჩამჯდარ ზუკას
-ნუ ღელავ ეკუ, მე მივხედავ-გაუღიმა ზუკამ მასწავლებელს
-ზუკა, გთხოვ, იცოდე, ხმას აღარ გაგცემ მთელი ცხოვრება, იცი როგორ მიყვარხართ შენ შენი ძმა და ლუკა-თვალები უბრიალა ეკამ
-კარგი, რაც აქ ვართ, ეს 10 დღე, არც ოთახში შევუვარდები, არც ვინმეს დავულეწავ თავ-ყბას, ჩემი მომავალი ძმისშვილის ხათრით-ჩაიხითხითა და სავარძლიდან წამოდგა, გაღიმებული აუყვა კიბეებს და ანის გარზე დააკაკუნა
-გისმენ-ანამ გაკრეჭილმა გამოყო თავი კარიდან
-წამოდი, გავისეირნოთ
-არმცალია, მშობლებს ვესაუბრები-სახე მოეღუშა მას
-კარგი, მერე გამოგივლი-გაუღიმა და ოთახში დაბრუნდა
#ლიკა
-აეროპორტში წავედით, მალე-ვიყვირე და ნახევრად გამომთვრალ ბიჭებს მზერა მოვავლე
-შენ წადი, და ჩვენი სარძლო და ზუკაკო მოგვიყვანე-გამეკრიჭა გაბრიელი
-წამო, მე წამოვალ, მარტო ხომ ვერ გაგიშვებ, ორსულად ხარ ბოლოსდაბოლოს-ფეხზე წამოდგა ქურხული და თვალებგაბრწყინებულმა მომხვია ხელი წელზე
-აუ რა მაგარია ტო, ბავშვი-იყვირა ნიკამ და ისიც გახარებული წამოხტა ფეხზე, ჩამეხუტა და მერე ისევ უკან დაბრუნდა
-წავედით, ცოდოა, დაიღლებოდა ზუკა-ქმარს ხელი მოვხვიე და მანქანისკენ წავედი
-აჰა დაჯექი-ღიმილით გავუწოდე გასაღები ცოტნეს
-აუ არა ტო, რა დავჯდე, გააფრინე?-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-რატო?
-ორსულად ხარ, მთვრალი ვარ, რამე რომ მოგვივიდეს?-ხელები გაშალა გაკვირვების ნიშნად
-გუშინაც მთვრალი იყავი და გუშინაც ორსულად ვიყავი რომ აიჩემე მე უნდა დავჯდეო-გაბრაზებული მოვკალათდი საჭესთან და გასაღები გადავატრიალე
-გუშინ ხო არ ვიცოდი, აუ ნუ მებუტები რა ჩემი პატარა-ჩემსკენ გადმოიხარა ის და ბაგეები ტუჩებზე მომაკრო.
-არ გებუტები, შტერო-ენა გამოვუყავი და მანქანა დავძარი
///
-ზუკაკოო-ვიყვირე როგორც კი ზურას მოვკარი თვალი რომელსაც ანა ჰყავდა მიხუტებული.
-ვა რძალოო-გამიღიმა ზურამ და გადამკოცნა
-ვაა რძალო-ეხლა ცოტნემ თქვა და სიცილით გადაკოცნა ანა
-დავაი ბიჭო აქედან-ხელი კრა ზუკამ
-რაგინდა შე ჩემა-თვალები უბრიალა უფროსმა ქურხულმა
-მე ჩემს სასიმავროსთან მივდივარ, დაახვიე აქედან-გაუცინა ზურამ და ანა ხელიდან რომ დაუსხლტა და მამამისს მიეხუტა გაიღიმა
-შენ სერიოზულად ხარ შეყვარებული მაზლო-სიცილით დავარტყი მხარზე ხელი, შემდეგ ცოტნეს მივეხუტე და ერთად წავედით ანასკენ
-გამარჯობა-ხელი ჩამოართვა ზურამ კაცს
-ეს ჩემი ძმაა ცოტნე-წარუდგინა ცოტნე ზუკამ
-მაპატიეთ, დღეს გავიგე რომ მამა ვხდები და მთვრალი ვარ-გაიღიმა ქურხლმა და ხელი მუცელზე მომადო.
-ბედნიერებას გისურვებთ-გაიღიმა კაცმა და ზუკას და ანად გახედა-წავალთ ჩვენ, სალაპარაკო გვაქვს
-კი ბატონო, ეხლა ცოტა ნასვამი რომ არ ვიყო მეც გამოგყვებოდით მაგრამმ-თქვა ცოტნემ
-არაუშავს ამისთვის დიდი დრო გვაქვს-დაამშვიდა კაცმა და გაუღიმა. ერთად გამოვედით აეროპორტიდან მაგრამ მალევე გაუყო ჩვენი გზები
-უყურე ზურას შენ-ჩაიცინა ქურხულმა
-სახლში რომ მოვალთ იცოდე დაიძინე-თვალები დავუნრიალე მთვრალს და მანქანის მართვა განვაგრძე, 20 წუთში მანქანა კორპუსთან გავაჩერე, ლიფტით ავედით სახლში და კარზე ზარი დავრეკე. კარი რომ ნინომ გამიღო გაკვირვებული შევხედე მას.შემდეგ კი ცოტნეს
-ვაა გვრიტები მოსულაან-გამოვიდა დათოც და ორივეს გადაგვეხვია
-აქეთ რამ ჩამოგიყვანათ?-გაუღიმა ცოტნემ მათ
-სწავლა დაეწყო ნინუცის, მეც სამსახური მაქვს და-თქვა დათომ
-ხოო? კარგია-გავიცინე და სახლში შევედი, კედები გავიხადე და ფეხზე „შლოპანცები“ მოვირგე და მისაღებში გავალაჯე
-ჩემიი ბიჭიიიი-ჩავუხტი „კაკალას“ კალთაში და მოვეხვიე
-ნუ მაიძულებ ჩვეული მდგომარეობა დავივიწყო-შუბლი გახსნა მან და გამიღიმა
-ბიჭო როგორ გიხდება ღიმილი, შენ კიდე სულ იბღვირები-ვუთხარი ნაწყენმა
-იმიტომ რომ ცოტაა ჩემი ღიმილის ღირსი-ლოყაზე მაკოცა და თავი ბეჭზე დამადო
-ბიჭო ჩემს ცოლს ხელიი-სიცილით იყვირა ცოტნემ და ხელში სწრაფად ამიტაცა, ეხლა თვითონ დაჯდა დივანზე და მე ჩამისვა კალთაში
-აუ რაუნდა ამ გოგოს, ალბათ მეტყობა რო ვერ ვიტან და მაგიტომ მიზის წინ-მიჩურჩულა ცოტნემ
-დაშალე ეხლა ყველა და მოგვშორდება ეგეც-გავიცინე მე
-ჩემს ცოლს და შვილს დასვენება სჭირდება-იყვირა ისე მოულოდნელად ქურხულმა შიშისგან შევხტი
-რა ნაზი ხარ შე ჩემი.სა-ახარხარდა გაბრიელი
-ხო, ასე იცის ხოლმე, მომენტებში ისეთი ნაზიაა-ვთქვი სიცილით და ხელები მაიკის ქვეშ პრესზე ავასრიალე, დავინახე ნინის როგორი სახე ჰქონდა და ამას ომიკოს ხარხარი მოჰყვა
-ყველაზე მაგარი რძალი-ხელი გამომიწოდა მან მეც ჩემი ხელი შევაგებე სიცილით
-შენ რა სხვებიც გყავდა მე რო ყველაზე მაგარი ვარ? მე ვარ ე რ თ ა დ ე რ თ ი-ვთქვი სიცილით ცოტნეს კისერზე ხელები მოვხვიე და ქვედა ტუჩზე ვაკოცე
-ეგენი საძინებელში დაო-სიცილით მითხრა ნიკამ
-ქმარო, ადექი, ჩემი ძმა დაალურჯე და ისევ დაჯექი-ვუბრძანე ქურხულს
-მოიცა, გააჩინო ეგ ბავშვი შენ, ნახე რა გიქნა-თითი დამიქნია ნიკამ
-საბარგულში ჩამკეტავ? აივნის კარს დამიკეტავ და აივანზე ძილს მაიძულებ თუ კონიაკის ბოთლში ლიმონათს ჩამისხავ-ავხარხარდი მე ჩვენი სულელობების გახსენებაზე
-ჩემი სულელი ცოლიი-მითხრა სიცილით ცოტნემ და კისერში მაკოცა
-გამიგია ორსულობის დროს მთვრალი ხალხი აღიზიანებთო, შენ არ გაღიზიანებს?-მკითხა „ღიმილით“ ნინომ
-არა, პირიქით, ისეთი კარგი სურნელი აქვს-ეშმაკობას მივუხვდი ნინოს, ისიც მივხვდი მთვრალ ხალხში მხოლოდ ცოტნე რომ იგულისხვა და მის გასაღიზიანებლად ცოტნეს ყელში ჩავყავი ცხვირი
-დროა წავიდეთ და წყვილს დავუთმოთ ღამე არა.?-წამოდგა ფეხზე ომიკო და ყველას გადახედა
-ჯერ ჩემს გოგოს უნდა ჩავეხუტო-ფეხზე წამოხტა გაბრიელი, ძლიერად მოვხვიე ხელები წელზე მას და გავიცინე
-რამდენი ხანი ვეღარ გეჩხუბები ეხლა ტო-შუბლშეკრული მომიახლოვდა ნიკა და ჩახუტების მაგივრად თმაზე მომქაჩა
-მოდი ჩაგეხუტო, ცხოვრებაში ერთხელ ესეც ხო უნდა გავაკეთო-გადავიხარხარე და ნიკას უკნიდან ავეკარი
-ღმერთო, მე ამას ვერ გავუძლებ, ჩემი გული ესე ძლიერი არაა-ხელი გულზე მიიდო ნიკამ და თავის სამსახიობო ნიჭი გამოავლინა
-დაახვიე ეხლა-ხელი ჩავარტყი და ჩემს „კერკეტას“ მივუტრიალდი
-ჩემი კერკეტააა-მოვეხვიე მეგობარს
-კარგი რა, ლუკიჩ, ჯერ კაკალაო, მერე კერკეტაო, მეც აღარ მახსოვს რამქვია-ღიმილით მაკოცა ლოყაზე
-ვაიმე მართლა რაგქვია?-ვითომ არ მახსოვდა ისე გავხედე
-ლუკიჩ-ნაწყენმა გამომხედა
-ჩემი ალექსანდრე-პირველად მივმართე სახელით და კიდევ ერთხელ მოვეხვიე
-რა კარგი სახელი ჰქვია და რატომ უმახინჯებ?-მკითხა ნინომ
-სახელს მხოლოდ „ის ერთადერთი“ დაუძახებს, ამიტომ არც გაბედო და ალექსანდრე არ დაუძახო-შევუბღვირე ნინოს და კაკალას მივეკარი გულზე
-ეს ბავშვი ჭკვიანიათქო ვამბობ და არავის ჯერა-გაიღიმა კაკალამ კვლავ.
-ჩემი ჭკვიანი ბავშვები არიან-ეხლა ცოტნემ მიმიხუტა და თავზე მაკოცა
-მოდი ბიჭო შენც ჩაგეხუტო-მივუტრიალდი ომიკომ რომელიც გასასვლელისკენ მიიძურწებოდა და უკნიდან ჩავეხუტე
-ეს ასეთი თბილი როდიდან გახდა?-გაიკვირვა ნიკამ და სახლიდან გააბოტა
-აბა კარგად-დაგვემშვიდობა დათოც და ნინოც და სახლში მხოლოდ ჩვენ დავრჩით
-რაღაც არ მომწონს იმ გოგოს გამოჩენა-შუბლი შეკრა ცოტნემ და კალთაში ჩამიჯინა
-წამოდი, მე სინზე საჭმელს დავაწყობ და დავიძინოთ-სამზარეულოში შევედი სწრაფად, დიდი თეფში გადმოვიღე, ზედ ჯერ შემწვარი კარტოფილი დავყარე, შემდეგ მაიონეზი დავასხი კუთხეში, მას ჯეჩუბიც ავურიე, მეორე თეფშზე კი შოკოლადები და ხილი დავყარე
-ეს რატომ მოგაქვს საძინებელში?-გაკვირვებულმა გადმომხედა ცოტნემ
-ღამე მომშივდება, აქეთ აღარ გამოვალ, მეზარება ადგომა-სიცილით ვუთხარი და თეფშებიანა გავედი საძინებელში, იქვე კომოდზე დავდე თეფშები ისე რომ საწოლიდან ადგომა არ დამჭირვებოდა. სწრაფად გავიხადე მაისური და შორტი და საცვლების ამარა დავწექი საწოლზე
-ოჰ, მგონი გაღვიძება სულაც არ დაგჭირდება-გვერდით მომწვა ქურხული და მკერდზე მომაკრო ტუჩები
-მოდი, ესეც გავიხადოთ, ზედმეტია-სიცილიტ მივუთითე მის მაისურზე და სწრაფად გადავაძვრე
-ესეც-მითხრა სიცილით და ლიფი სწრაფად მომაშორა სხეულს, შემდეგ კი რა მოხდა, სულაც არაა თქვენი საქმე.......
___
1700 სიტყვაა, ისე მივეჩვიე დიდი თავების წერას პატარა მგონია :დ მოკლედ შემდეგ თავს უნდა ელოდოთ საოცრებას, ალბათ :დ მოკლედ ნუ კომენტარებს ველიიი :დდდ ძალიან მიყვარხართ <3 ველი კომენტარებს...