დილას თავი , რომ წამოწია და ფეხზე წამოდგა , მაშინვე აივნიდან გადაიხედა და შეცბუნებულმა მოავლო თვალი გარშემოს .
- რა ხდება? რა სახით ხარ ? - სიცილით აეკრა შიშველ სხეულზე ხარძიანი და ხელები მუველზე შუცურა.
- მგონი აპოკალიფსი დაიწყო ... - ჩუმი და სერიოზული ხმით ჩასჩურჩულა.
- რა ხდდბა , დამანახე ! - დაინტერესებულმა გადაიხედა ფანჯრიდან და დანახულზე სიცილი აუტყდა.
მარიამი თხელი ხალათით იჯდა და წინ მჯდომი თორნიკეს ფეხებზე , თავისი ტერფები ჰქონდა შეწყობილი.
ვიბლიანი ირონიული ღინილით უღიმოდა ის კი სიცილისგან ვეღარ სუნთქავდა.
კარგი ეს არაფერი მაგრამ ...
იმას ვერ დავტოვებთ დანმდვილად უინტერესოთ , რომ ანა სახლიდან კი არ გამოდიოდა ... ქავტარაძეს გამოჰქონდა , მხარზე მოდებული ...
- რა ხდება ? - გადასძახა რემიმ დათას და მანაც გაკრეჭილმა ამოყო თავი .
- არაფერი , ვიბლიანმა მარიამი უნდა მოვიტაცოო და მეთქი მეც წამოვალთქო , მე და ანაც ვემზადებით ... ხო? - გადახედა მის ხელებში მოფართახალე გიორგაძეს .
- მართლა ? - ანასკენ ჩაიხედა დეამ გაკვირვებულმა.
- ხო დეა და მოტაცების იმიტაციას ვაკეთებ , რა მართლა ვერ ხართ ?! ე ბიჭო დამსვი ძირს! - მხარზე მისცხო ხელი და ფეხზე დამდგარი ძირს მოადენდა ზღართანს , რომ არა ქავთარაძის ხელები.
- მოიცა , მოიცა რაო ამ ჯორმა რას ვიზამო ? - ამჯერად მარიამი მოვიდა გონს და ფეხები ნელნლეა ჩამოსწია ძირს.
- რაო და მოვიტაცებ მარიამსო ! - ჩასძახა თავის ქნევით ხარძიანმა .
- ჰა ჰა ჰა ! - სახე სასაცილოდ დამანჭა კიკნაძემ .
ეზოში გასული ელენე და ლუკა ერთმანეთის კისრებში ფხუკუნებდნენ და ცდილობდნენ სერიოზული სახეები მიეღოთ .
- ეს მე მეღადავება ? - თვალები დაქაჩა ვიბლიანმა და ლუკასკენ წავიდა .
- არა შენ ძმობას ვფიცავარ , აი დათამ დაგცინა ! - დათასკენ გაიშვირა თითი და ორი ნაბიჯით უკან დაიხია.
- დათამ? - ახლა მისკენ გაიხედა და სიცილით ჩამოვიდნენ უკვე °რაც მოხვდათ ხელში ჩაცმულობით° ეზოში დეა და რემი.
- ბიჭო მე კი არა , აი ხარძიანი დაგცინის .- მოცინარი რემისკენ გაიშვირა თითი დათამ .
ხარძიანმა წარბები შეკრა და ვიბლიანს გახედა.
- რას მიყურებ შეჩე°მა მე ? მე სვანი არ ვარ ? - წარბშეკრული მიუახლოვდა ძმაკაცს.
მომენტალურად ჩაფიქრდა ვიბლიანი და გაიკრიჭა.
- აა ხო ბაზარი არაა ! - დაეთანხმა და მაშნვე ანიშნა რემის რაღაც .
მანაც თავი დაუქნია და წამში რბოლა დაიწყო.
წინ გაჭრილი დათა და ლუკა , რომელ დირკაში არ შეძვრენ , სვანები მაინც მისდევდნენ.
- დავიღალე ! - მინდორზე დამეხვნენ ბიჭები და სიცილით დაახტნენ თავზე რემი და თორნიკე.
მარიამი უკვე დამშვიდებული ცხენით ჯირითობდა და გოგონებს ეხვეწებოდა შვეჯიბროთო.
დეამაც შეაკაზმინა სამი ცხენი ბაბუას და ზედ მოჯდა სამივე.
უკანა ეზოში ბიჭებთან უკვე ცხენენებით მიჭენდნენ.
- გიორგაძე დედაშენი , რომ გხედავდეს გეტყოდა : რა იყო დე , შენნაირს მოაჯექი ? - გადაიკისკისა მარიამმა.
- ქალბატონო , რო რამე არ მომიჯენ ? - ისეთი სახით ჰკითხა , მარიამი კინაღან ცხენიდან გადმოვარდა .
- მოდი ... - მხრები აიჩეჩა და წინ მიიწია.
ვიბლიანიც მაშინვე დაუჯდა უკან და სადავეები ხელში აიღო.
ერთი ხელი წელში შეუცურა და ყელში მაგრად აკოცა.
მარიამიც , თამისგან დაღლილი , საყვარელი კაცის სურნელში გაჟღენთილი , გაიტრუნდა და თავი მის მხარზე გადააგდო.
- ორიგინალურად სექსუალური მყავხარ ! - ჩახშული ხმით უჩურჩულა და მის რეაქციაზე ჩაიღიმა .
- ორიგინალურად სექსუალური რას ნიშნავს ? - გაეღიმა თვითონაც .
- მხოლოდ ჩემი , მხოლოდ ჩემი !
- მხოლოდ შენი ! - ლოყაზე აკოცა და თვალები ბედნიერმა მილულა.


°°°


- რას ამეთებ ?! - დაიკივლა ანამ და მაგრად მოეჭიდა ცხენის თმას .
- ნუ ჭიხვინებ ! - სიცილით შეანელა სვლა დათამ და იქვე ხესთან შეჩერდა.
- შენ ! - გულამომჯდარი ჩამოხტა და წინ მდგომს მკერდზე მუშტები დაუშინა.- ნამდვილი სადსტი, არანორმალური და ... დეგენერატი ხარ!!! - მუშტების სენას არ წყვეტდა , როცა ქავთარაძეს ყელში ამოუვიდა და მაჯაში წავლებული ხელებით თავისკენ დაქაჩა.
- მაგას ჯობს , სხვა რამისგან მომკლა მე დეგენერატი ! - ამოთქვა დაილმა და სხეულზე მთელი ძალით აიკრა.
ანერვიულებულმა და დაბნეულმა გიორგაძემ ნერწყვი ძლივს გადააგორა სასულეში და მაშინვე მოდუნდა , როცა სანატრელი ტუჩები თავისაზე იგრძნო.
მოდუნებული ხელები კისერზე ააცურა და მაგრად შემოჰხვია.
- კი ნადვილად ასე ჯობია !


^^^



- თქვენ საიდან აქ ? - და და სასიძო გადაკოცნა და მათ მეგობრებს მიესალმა.
- ოჰ , რა იყო არ მიგვიღებ ? - წარბი ასწია ნიამ და დას სიცილით ჩაეხუტა.
- რავა არა ბებია , შემოით ! - გახარებული გამოვიდა სახლიდან ნინია და შვილიშვილს გადაეხვია.
- ბებო შე ძველო . კიდე ხოდზე ხარ უყურე რაა , ქალიც შენნაირი უნდა .- გაიკრიჭა და ბებიას დანაოჭებული კანი დაუკოცნა.
- ეს ისევე მასხარაა ? - სახე დამანჭა ნინიამ და გაიცინა.
- აბა ამარ რა დააჭკვიანებდა ბებო ? ერთი ამის იმედი მქონდა და მგონი ამან უფრო გააგიჟა. - სიცილით გადაატრიალა ქვედა ტუჩი და ვაკოს ლოყაზე აკოცა.
-

- სიძე , მიხედე შენ ამას ბევრს ლაპარაკობს . - სიცილით ჩაუკრა რემის თვალი და მაგრად მოეხვია.
- რას შვები ბიჭო , ეგრე უნდა დაკარგვა ? - ღიმილით გააქნია თავი ხარძიანმა.
- მოიცა , ქვენ ერთმანეთს იცნობთ ? - წარბი აუწია ჰაერში , დეამ.
- კლასელები ვიყავით . - თავით რემიზე , დათაზე და თორნიკეზე ანიშნა ვაკომ . - აი გაბისონიაც ჩვენი კლასელი იყო . - გუგაზე ანიშნა და ბიჭის მაშინვე გაკრეჭილი დაერჭო ადგილზე.
- გაბისონიაო ? , მე მახსენეთ ? - ხელებით მუხლებს დაეყრდნო და გაკრეჭილმა ასწია თავი.
- რა სიმპატიურია არა ? - მომნსუსხველი ღიმილით გაიღიმა ანამ და გაბრაზებულ დათას გადახედა.
- გაგაცნობ და მე დაგტოვებთ , გინდა ? - ირონიულად გაუღიმა და თავი გვერდით გადასწია.
- უარს არ ვიტყოდი ... - ტუჩი მოიკვნიტა და გულში კიკისი ატეხა.
- ხო არა ? კაი მე მანამდე აქ , წყაროსთან , რომ ცხოვრობენ გოგონები მაგათ შევაბავ , იმ მაღალს რა მკერდი აქვს ? მმმ ... - ტუჩები გაილოკა ქავთარაძემ და მაშინვე აწითლდა ბრაზისგან გიორგაძე.
არა , როგორ არ იცოდა , რომ მის გასაბრაზებლად ამბობდა ...
მაგრამ ... ისე მწარდებოდა იმის გაფიქრებაზეც კი , რომ ის ვიღაცას მკერდზე უყურებდა ან თუნდაც ვიღაცის მკერდზე ფიქრობდა , თუნდაც წამით ივლებდა ამის გონებაში , მაშინვე ცხარდებოდა და სახეზე წითლდებოდა ბრაზისგან.
- თავში გირტყავ იმ მკერდს ! - გაბრაზებულმა კბილებში გამოსცრა და სახლისკენ წავიდა.
- იმისი არა და შენი მიტყი თუ გინდა ... - უკანალზე ხელი მისცხო.
- თავხედი და მასხარა , ჯამბაზი , აუტანელი და ... ერთი აკუნჩხულებული "გოგო" ხარ ! - სიბრაზისგან აწითლებული მიაბიჯებდა და სახლში შესული , პიდაპირ თავისი ოთახისკენ წავიდა.
ქავთარაძემ ხელი მაჯაში ჩაავლო და იქვე მეორე სართულზე , ბოლო ოთახში საწყობში შეაგდო.
ანამ კივილი ძლივს შეიკავა და ტკვილისგან ამოიკვნესა , კედლის ზედაპირზე შეჯახებისგან , რომ იყო გამოწვეული.
- რას აკეთებ , შე ველურო ?! - თვალებამღვრეულმა კითხა და ხელები ააფართხალა , უპრაგუნოთ , რომ ეცა ტუჩებზე.
თანდათან მოდუნდა და კისერი კედლის ზედაპირ , მყარად ააკრა.
სიცილით შეუცურა ხელები ზურგზე ,
- მგონი , შენ უფრო გემრიელი მკერდი გაქვს ! - დაზუსტებით თქვა და ტუჩებით კისრიდან მკერდზე გადავიდა.
ანა ხელებით მის მხრებს ჩააფრინდა და ფეხი მუხლში მოხარა.
ტუჩზე კბილები იტაკა და ფრჩხილები , მაისურის ქვეშ მუცელზე ააცურა.


^^^

- აუ აღარ შეიწვა ეს მწვადი ? - ტუჩები გამობუშტა დეამ.
- კი , კი აი ახლავე ... - ვიბლიანი შამფურებს წამდაუწუმ წაღმა-უკუღმა ატრიალებდა. - დამავადე შეწბა , თორემ ინანებ ! - თვალები დაუბრიალა მარიამს , რომელიც ხან სად კოცნიდა , ხან სად.
- აუფ , დამემუქრა ... - სიცილით გააქნია თავი და ქვედა ტუჩზე საჩვენებელი თითი მიიდო . - ხვალ , ჩვენი ერთად ყოფნიდან 1 წელი გადის ... რას მჩუქნი? - გაეკირიჭა და ხელები კისერზე მოხვია.
- მე ? შენ რას მჩუქნი ? - წარბები აუთამაშა და ნინიას გამოტანილ პუფში ჩაჯდა.
1 წელი იყო უკვე გასული , იმ ჩხუბიდან , იმ სიგიჟეებიდან და რაღა თქმა უნდა იმ "წყვეტიდან" .
- აუ , რემიმ მანქანა , რომ მაჩუქა მეცხრე ცაზე ვიყავი ... - გადაიკისკისა და საყვარელ კაცს ლოყაზე აკოცა.
- შენ რას მჩუქნი ვაჟბატონო ? - ცალი თვალით გადახედა , დათას ანამ .
- ჩემი თავის გარდა ? - გაუცინა და მუცელე ხელები დაილაგა.
- მმ... ხო ზუსტად ! - ჩაფიქრდა და გაიღიმა.
- ეგ ჯერ , შენი საქმე არაა ... - თვალი ჩაუკრა და მაგრად აიხუტა ცოლი.
- უიმეე ... - სახე დამანჭა და სახლში შევიდა , გოგონებთან ერთად.
- ბიჭო , 12 -ტს აკლია 5 წუთი და რა ვქნა ? - თავი მოიქავა თორნიკემ და ღვინო გადაკრა.
- რა უნდა ქნა და ადექი და ანძ**რიე , ხო არ გძმარავს შენ ? - წარბები შეკრა დათამ . - მე დავუძახებ და ეხა შენს მაგივრად , ცოლობას ვერ ვთხოვ , ჩემი მახსენდება და მაგაზეც ვკანკალებ ... - ახარხარდა და ფეხზე წამოდგა... - მარიამ ! - ასძახა ფანჯარაში და ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო.
-ჰოუ ? - ფანჯრიდან გადმოიხედა , ფაცი-ფუცით მარიამმა და გაიკრიჭა.
- ჩამო რა , საქმე მაქვს შენთან ... - გაუღიმა და უკან მიბრუნდა.
- ჰო , ახლავე ... - ჩამოსძახა და ოთახში შებუნდა.
- რაო ? - ანერვიულებულმა გაუსვა , ხელის მტევნები ერთმანეთს.
- რაო და არ ჩამოვალ , არ მინდა მაგის დანახვაო ... - გაბრაზებულმა შეკრა წარბები ქავთარაძემ . - არ გესმოდა , რაც მითხრა ?
- რა ხდება ? - გულამომჯდარი მივარდა მაგიდასთან და არაყი გადაკრა.
ვიბლიანმა წარბაწევით გადახედა , მასზე ანერვიულებულ კიკნაძეს და საათს დახედა.
ისრები 11:59 - ტს უჩვენებდა.
წამებს ითვლიდა , მარიამი დაბნეული უყუებდა ხან რემის , ხან დათას , ხან ლუკას.
- რა ხდება იტყვით ? - წარბები შეკრა გაბრაზებულმა.
- რა ხდება და ... უთხარი რა - გაუცინა ლუკამაც.
- აუ , მარიამ ცოლად ხო გამომყვები ? - როგორც კი 12 საათი გახდა , მაშინვე აჯახა და სასულისკენ წასულმა არაყმაც , ისე ჩაწვა შიგნეულობა , რომ ხველა აუტყდა და სკამზე დაეცემოდა , რომ არა რემის ხელები.
- ცოტა რომანტიზმი შეჩე*მა ! - ახარხარდა დათა.
- რაო , რა მითხრა ? - გაოგნებულმა გადაყლაპა ნერყვი.
- ცოლად გამომყვებიო ? - ჩასძახა ყურში ხარძიანმა და გაიცინა.
- რაო ? - საწყლად დამანჭა სახე და შემოსწრებულ გოგონებსა და ნინიას გადახედა , რომელსაც ცრემლიანი თვალები , ქმრის პროფილზე ჰქონდა გაშტერებული.
- დედა ! - შეიცხადა ქალმა ... - რამ დაგაყრუა ბოშო , გამომყვები ცოლადო ? - შეიცხადა ქალმა და ქმარს გახედა.
- ამდენი ხანი , ამას ასე , რომ აეყრუებინა ყური , კი დავრჩებოდი ჩემს თოხთან მძინარე ღამე ... - ულვაშებში ჩაიცინა კაცმა.
- ვაიმეე ... რა მითხრა ? - ცრემლიან თვალებზე , ხელები აიფარა .
- ცოლად გამომყვებიო ?! - ყველამ ერთ ხმაში შესძახა .
- აბა რას ვიზამთქო , კითხეთ ... - ყურებზე ხელი აიფარა და თავი უკან გაატრიალა.
ვერ მიხვდა , როდის აიტაცა საყვარელმა მამაკაცმა ხელში და როგორ დაატრიალა ჰაერში.
მთელი ძალით მოხვია ხელები და ბედნიერების ცრემლების შეკვაება , არც კი უცდია.



^^^


იმ ზაფხულს ყველა , ისე იყო აღშფოთებული , დეა ნატრობდა ახლა არ მთხოვოს ხელი ოღონდ და რა უნდაო.
- შენც , რომ მაშინ გეთხოვა ხელი გავაფრენდი ! - სიცილით დაიკავა ადგილი მის გვერდით და პატარძლებს გადახედა.
- არც ვაპირებდი ... - მხრები აიჩეჩა და მის სახეზე გაიცინა.
- რას ქვია არ აპირებდი ? - თვალები დაქაჩა და წარბები შეკრა , ხელებგადაჯვარედინებულმა.
- რაზე ბრაზდები ? შენ არ მითხარი გავაფრენდიო ? - წარბი აუწია ჰაერში.
- აიტანა აქ , კავკასიონის სიმაღლეზე წარბები ! მე გითხარი გავაფრენდითქო , იქნება და სიხარულისგან ვაფრენდი ? - გაბრაზებულმა ცრელმები გადმოყარა .
ხარძიანმა დაბნეულმა გააცეცა თვალები და გაოგნებული მიაჩერდა საყვარელ ქალს.
- ხვდები მაინც რაზე ჭედავ ? - ისევ წარბები შეკრა რემიმ.
- ძალიან კარგად ვხდები და ... და ... მაინც შენ ხარ დამნაშავე ! - ტუჩები გააკწკლაპუნა და ზეთის ხილი გაიქანა პირისკენ. - და სხვათაშორის ... ჩემთვის ნერვიულობა არ შეიძლება ! - განაცხადა მკაცრად და ცრემლიანი თვალები კარგად გაახილა , მხედველობა , რომ დაიწმინა კმაყოფილმა გაიღიმა და ზეთის ხილი ისევ აიღო.
- შენთვის ნერვიულობა კი არა , ... დალევაც არ შეიძლება ! - შამპანურის ჭიქა ხელიდან ააცალა და ცრემლიან თვალებში ჩახედა საყვარელ ქალს.
- როგორც ჩანს ... ჩემმა დაქალმა , საყვარელ ხარძიანს ვერაფერიც გამოაპარა ... - მიკროფონში ერთდროულად ჩაყვირეს , ელენემ , ანამ და მარიმმა.
ისეთი ლამაზები იყვნენ , სამივენი თეთრ კაბებში ...
ვერავის ტოვებდნენ გულგრილებს.
ფერიებს გავდნენ,
ქმრები " მე რატომ არ ვიცი" , მზერით უყურებდნენ , ესენიც მიკროფონში კისკისებდნენ.
ხარძიანი ნელა წამოდგა ფეხზე , მასთან ჩაიცუცქა და მუელზე ნაზად მიაწება ტუჩები.
ყველა გატრუნული უსემნდა და უყურებდა.
დარბაზში მხოლოდ მათი სუნთქვა ისმოდა.
ხელები მაგრად მოხვია წელზე და თავი მის მკერდს დაადო.
უსიტყვოდ წამოდგა და საყვარელი ქალი ხელში ააფრიალა.
- ჩემი სიცოცხლის გადაღლა არ შეიძლება , ჩიტის რძე მომიტანეთ ! - აღრიალდა სიცილით და ცრემლიანი თვალებით ხარძიანი ...
ყველას სიცილი აუტყდა და მიმტანებმაც დაბნეულებმა გადახედეს ერთმანეთს.
ნატროშვული ფეხზე ვეღარ დგებოდა , სტუმრები მასთან ვერც მიდიოდნენ , ოჯახის წევრების გარემოცხვაში იჯდა და საყვარელი კაცის მხარს ეყრდნობოდა .



^^^


- დე გამბეშოები , რომ დააყარა უფლისწულმა , პრინცს მერე , გომბეშოები ... არ მოკვდნენ ? - პატარა შესვენებებს აკეთებდა , სიტყვებს შორის 5 წლის ლევანი და პატარა დას თმაზე ეფერებოდა.
- არა დე , პრინცესამ პრინცი დაატყვევა და გააშტერა სამუდამოდ ! - გაუცინა და ქმარს სიცილით გადახედა.
- ხო მამი , გამოკეტა და დაამწყვდია ! - გაუღიმა შვილს და ცოლს ნიშნისმოგებით გადახედა.
დეამ წარბშეკრულმა აიყვანა , ატირებული პატარა ხელში და მეორე შვილს გაუღიმა.
- რა დარეხვილები ყოფილან ეს პრინცი და პრინცესა ... - წარბშეკრულმა თქვა , პატარა ხარძიანმა და თვალები მილულა . - ორივე ერთმაენთზე სულელი ! - თავი გააქნია და ეშმაკური ღიმილით ახედა მშობლებს , რომლებსაც ყოველ ღამით აყოლებდა ერთიდაიგივე ამბავს .
ყოველ ღამე დასცინოდა "რა გაღლაბუცებდათ" ამხელა ხალხსო და ისე იძინებდა.
- ამას უყურე რაა ... - გადაიკისკისა დეამ და ქმარს ანიშნა გავიდეთო.
- ჩემი და აქ დატოვეთ , თორემ მეცოდება თქვენთან დასაძინებლად ... - ფხუკუნით ჩაილაპარაკა და საბნის ქვეშ შეძვრა.
- სულ შენ გგავს ეს ბავშვი , ასეთი გარყვნილი , სერიოზული , ჯმუხი და ამავდროულად ჯამბაზი და მასხარა ! - თავი გადააქნია ნატროშვილმა და პატარა ძმას მიწყვინა.
- აქვს ბავშვს ეს სიმართლის აღთქმის უნარი და ხომ ვერ დავუკარგავთ ? - იკითხა სიცილით და ცოლი კედელს ააკრო. - ჩემი სექსუალური და პატარა ქალი !
- პატარა და კომფაქტური ! - სილიცით გააწყვეტინა და მამაკაცს მუცელზე შემოაჯდა.



დ ა ს ა ს რ უ ლ ი ...


მოკლედ ... მეღირსა !
ზუსტად ისე დავასრულე , როგორც მინდოდა...
მეტი გაწელვა მე არ შემიძლია და ეს თქვენც კარგად იცით !
ძალიან დიდი მადლობა ყველას , ვინც გვერდში მედექით ...
კომენტარებით მამხსნევებდით და არ მტოვებდით !
ბიბო ... შენ ხარ ყველაზე თბილი მგონი !
ყველა , ყველა ძალიან მიყვარხართ !
მხოლოდ ერთი მინდა გამოვარჩიო ...


გ რ ა ფ ო ...


შენ ხარ ყველაზე ენამწარე , თბილი , ტკბილი და ყველაზე მაგარი გოგო !!! ის თავი , რომელზეც შენ მიკომენტარებ მაბედნიერებს და მბერავს !
როცა შენ მეუბნები , რომ კარგია , ვხვდები , რომ ჩემს შრომას უქმად არ ჩაუვლია !
მიყვარხარ უზომოდ ! ბევრს ნიშნავს შენი თითოეული სიტყვა ჩემთვის !


ვცდილობ შეცდომების გამოსწორებას , დამიჯერეთ ამაზე მნიშვნელოვანი ჩემთვის არაფერია მაგრამ ... გრამატიკა ისევ და ისევ ჩემი ტკვილია.
თანდათან დავიხვეწები იემდია !
გამიხარდება თუ ბოლო თავზე , თქვენს აზრს გამიზიარებთ .
მომენატრებით და იმედია სულ მალე დაგიბრუნდებით ...


მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ თ !