ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (11)
-ყველაფერი ადგილზეა, ქურდები არ ყოფილან, მაგრამ რისი ხმა იყო? -თან ესე მკაფიოდ ანერვიულებული დადიოდა წინ და უკან და თან ტელეფონზე ვირაცეებს ურეკავდა... -ბექა სუნი გცემს? მანაც რამდენჯერმე ღრმად შეისუნთქა ჰაერი და ფანჯრიდან გადახედა... -მარიამ სასწრაფოდ ტანსაცმელები რაღაცეები ჩაალაე რაც ძვირფასია და ქვემოთ ჩადი. სახანძროში დავრეკავ და ეხლავე მოვალ მაც... დაფეთებული გავიქეცი ოთახში და ყველაფერს ჩემოდანში ვყრიდი.. თხუთმეტ წუთში მთელი სადარბაზო ქვემოთ იყო და ელოდებოდნენ ხანძრის ჩაქრობას.... გაურკვევლობაში მყოფი, გონს მხოლოდ სიცივემ მომიყვანა.. ტანზე რომ დავიხედე თხელი საღამურების და ხალათის ამარა ვიყავი... ბექამაც შენიშნა ეს და მაშინვე მანქანაში ჩამსვა.. მძღოლის ადგილი დაიკავა და მანქნა დაძრა... -ეხლა რა იქნება? დუმილი მე დავარღვიე და აწყლიანებული თვალებით გავხედე.... -არ ვიცი ცოტახანი ჩემებთან ვიცხოვრებთ... მერე ალბათ ეშველება სახლს, აი მერე კი..... -მერე კი გავა დარჩენილი სამი თვეც და მე ჩემ სახლში შენ შენს სახლში... დაღონებულმა ამოვილაპარაკე და გზას გავხედე... -არა მარიამ, მე მაგის თქმა არ მინდოდა -არაუშავს ბექა არ დაიწყო თავის მართლება სიმართლეს ვერ გავექცევით... ეხხლა უბრალოდ დასვენება მინდა, გთხოვ მალე მივიდეთ სახლში... რომ გავიღვიძე ოთახში ვიწექი... უცებ გამახსენდა ყველაფერი და თავი მაშინვე წამოვყავი ლოგნიდან... ყველაფერი სიზმარი მეგონა, მაგრამ როცა ოთახი ჩემ ოთახს არ გავდა, გული რაღაცნაირად დამწყდა.. მალევე მოვიწესრიგე თავი და ქვემოთ ჩავედი... მტელი გასვიანების ოჯახი იყო შეკრებილი და საუზმობდნენ... -მოდი მარიამ, შვილო დაჯექი ისაუზმე... თბილად გაამიღიმა ქალბატონმა ნანამ და ბექას გვერდზე თავისუფალი ადგილისკენ მიმითითა... მხოლოდ გამუღიმე და თავისუფალი ადგილი დავიკავე... სუფრაზე ათასნაირი საჭნელი იდო, მაგრამ გული არცერთისკენ არ მიმიწევდა... -ჭამე მარიამ , რატო არ ჭამ? შეშფოთებულმა გადმომხედა ნანამ და ქმრის გვერდზე ადგილი დაიკავა.... შველის თავლებით გადავხედე ბექას და ისიც მალევე მიმიხვდა თხოვნას.. -მგონი ისევ სიცხე აქვს ჯობია დაისვენოს... წელზე ხელი შმიცურა და სამზარეულოდან გამიყვანა... კიდე დიდხანს ისმოდა ნანას შეძახილები „დედა მოუკვდეს ცემი თავი, ვაიმ შვილო...“ და მსგავსი რაღაცეები... ოთახშ შესვლის თანავე ბექამ თერმომეტრი მომაწოდა და ლოგინზე ჩამოჯდა.. -რის გამო გაჩნდა ხანძარი გაირკვა? ვკითხე და იქვე ლოგინე ჩამოვჯექი.. -როგორც ამბობენ, ჩვენ ქვედა მეზობელზ გაზი დარჩა ჩართულიო თუ რაღაც მაგდაგვარი და პირსახოცი დავარდა ზედ თუ რაღაცაო გაურკვეველია რა ჯერ... შენ რამდენი გაქ სიცხე ნახე,... -36,7 არ მაქვს და უნივერსიტეტში წავალ დღეს... -დარწმუნებული ხარ? -კი.. -კარგი მაშინ გაეზადე და გავიდეთ მე გაგიყვან.... - თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე... რადგან ივნისის შუა რიცხვები იყო უკვე საკმაოდ ცხელოდა... - აა ხო ტანსაცმელები რისი ჩაწყობაც მოასწაი კარადაშია უკვე, ანამარიამ შეალაგა.. გამიცვალე და გარეთ დაგიცდი... დახეული ჯინსსი, უბრალო შავი ზედა და კედები ჩავიცვი თამ მაღლა ავიწიე და გარეთ გავედი.... -უფრო დახეული არ გაქვს რამე? მანქანაში ჩაჯდომისთანავე „შენიშვნა“ მომცა ბექამ და გაბრაზებულმა გადმომხედა... -გეხვეწები ეხლა მაგვიანდება და სახლში რომ მოვალთ მერე იჩხუბე რა... უნივერსიტეტამდე ისე მიმიყვანა ხმა არ ამოუღია... გადმოსვლისას ერთი გადმომხედა და ჭკვიანადო მომაძახა.. მანქანა დაძრა და უნივერსიტეტის ეზოდან გავიდა... -ვააა გაგვიარა სიცხემ? გვერდზე ამომიდგა ეთო და ხელკავი გამომდო... მხოლოდ თავის დაკვრით შმოვიფარგლე და აუდიტორიაში შეედით.. ლექციებმა ძალიან ჩვეულებრივად ჩაიარა.. ნატაშკას ჩემდაგასაკვირად ნორმალურად ეცვა და ბიწებიც აღარ ეკიდებოდნენ... -აი ეხლა მოემზადე იმენა შოკი იწყება... გახარებული ნატაშკა მომიჯდა გვერდზე და აუდიტორიის კარისკენ გაიხედა... აი ეს კი ნამდვილად შოკი იყო.. კარებში ზე სიმპატიური ლექტორი შემოვდა და ყველას გაოცებაც გამოიწვია.... -მოგესალმებით ბავშვებო, მე თქვენი ახალი ლეტორი ვარ ანდრეა მაისურაძე... მომაჯადოვებელი ღიმილი გვესროლა ყველას და ჩანტა მაგიდაზე დადო.. მერე იყო ჩვეულებრივი გაცნობა მასწავლებელსა და მოსწავლეეს შორის.. ლექცია კარგახნის გამოსული იყო, მაგრამ მაინც აუდიტორიაში ვიჯექი და წიგნბეს ვკიტხულობდი.. -მარიამი ხომ? ფიქრებიდან ნაცნობმა ხმამ გამომიყვანა და თავი მაშინვე ავწიე... -ამმ დიახ... მორიდებით ჩავლაპარაკე და ნივთები ჩანთაში ჩავაალაგე... ერთ-ერთი წიგნის ჩადებისას საქორწინო ბეჭედმა მიიქცია ლექტორის ყურადღება.. - როგორც ჩანს ძალიან გიყვარს... -ვერ მივხვდი რაზე მეუბნებით.. ანდრეას პირდაპირობით გაკვირვებული სულ დავიბენი და იმასაც ვერ მივხვდი რაზე მეუბნებოდა.... თვალებით ბეჭდისკენ მმათითა და კიდევ ერთხელ გაიღიმა... -თვრამეტი წლის, უკვე გათხოვილი და უნივერსიტეტში მოსიარულე მე მაგალითად პირველად ვნახე... თამამად გაამხილა მისი ფიქრები და თვალებში ჩამხედა.. -მე უნდა წავიდე.... გაბრაზებულმა მაშინვე დავავალე ჩანთას ხელი და აუდიტრიიდან გავვარდი.. გარეთ გოგოები დამხვდნენ და იქვე კაფეში გავედით.. -რას შვებით თქვენ? დიდხნიანი დუმილი ნატამ დაარღვია და მიმტანს ცივი ყავა გამოართვა.... -რაზე მეუბნები? -შენი და ბექას ამბავზე... მხრები გაკვირვების ნიშნად აწია ნატამ და მომღიმარ ეთოს გადახედა... -კარგით რა არ გვინდა ეხლა ამაზე ლაპარაკი.. ხვალ და ზეგ გამოცდა გვაქ და წავიდეთ მერე ზღვაზე... -ამმმ კარგი იდეაა მე გიოს წამოვიყვან... მაშინვე დამეთანხმ ა ეთო და საქმე მის სასიკეთოდ შეატრიალა... -თუ გიოს წამოიყვან გამოდის რო ბექა, ნიკა, ზუკა, მიშო და აკო თავისთავად წამოვლენ.. თუ აკ წამოვა წამოვა ანამარიაც... ნატა მოდის და ზუკა პირველი ზის გახსოვდეთ... ნუ ბექა თავვისთავად წამოვა... სადაც მისი ცოლი იქაც ის ასე რომ ჯობია ყველა გავაფრთხილოთ მერე გაუგებრობა რო არ იყოს... უცებ ჩამოაყალიბე და ცივი წყალი მოვსვი.... -გომ მოვდივარ რა პრობლემააო.. გახარებულმა ეთომ წამოყო თავი და კმაყოფილმა ჩადო ტელეფონი ცანთაში... -შენ რა უკვე უთხარი? ლაპარაკში გაბრაზებუი ნატა ჩაერთო და ცივი ყავის ჭიქა მაგიდაზე დადო... -ხო რა იყო?! ისედაც ხო უნდა გვეტქვა არა?!! მხრები გაკვირვების ნიშნად აიჩეჩა და წვენი მოსვა... -აი რა მმოხდა... აციმციმებული ტელეფონი დავანახე და ბექას ვუპასუხე... -ხო ბექა..... - ..... - გოგოებთა ერთად კაფეში.... -....- კაი მისამართშ მოგწერ... -რაო? როგორც კი ტელეფონი გავითიშე მაშინვე მკითხა ანერვიულებულმა ეთომ და ხელების მტვრევა დაიწყო... -არაფერო საქმე მაქ სად ხარო... ზუსტად თხუთმეტ წუთში მთელი კაფე ჩვენ ხელში იყო.... ბიჭები მთელი შემადგენლობით დაგვადგნენ თავზე და თავთვიან გოგოებს მიუჯდნენ გვერდზე... ეულად მხოლოდ აკო და ნიკა იყო... -კაი გასაგებია აკოსი სახლში ზის და მეცადინეობს აი ნიკა შენი გოგო სადაა? საინტერესო თემა ჩამოაგდო ბექამ და ერთ ადგილას გამსრალ ნიკას გადახედა.. -რას მიყურებთ რა იყო?! -არა არაფერი ნიკა უბრალოდ მაზლიშვილი მინდა სანამ მაზლი ხარ მანამდე.... სიცილით განვმარტე ბექას კითხვა, რასაც ბავშვების ხორხოცი, მაგრამ ბექას საშინელი რეაქცა მოყვა... ხელები დაეჭიმა და სახეზე ღიმილი შეეყინა... ჭიქა უხესად დადო მაგიდაზე და მომცინარ ბავშვებს გახედა... -კარგით ჰო, ამ საღამოს კლუბში წავიდეთ ყველა ერთად და იქ გაგაცნობთ... -რააა? შე*ემა ვიღაც გამოჩნდა და ამა სარ ამბობ ხო? ნახე რა უნამუსოა ტოო... ლაპარაკში აქამდე ჩუმად მყოფი მიშო ჩაერთო და მის გოგოს ხელი შემოხვია... თვალი მოვავალე წყვილებს და გული სიხარულით აევსო.. ინსტიქტურად გამეღიმა და ბექას გავხედე... ყველა თავთავიანთთვის ქოთქოთებდა და ჩემი ღიმილისთვის ყურადღება არც მიუქცევიათ.. ყოველი შემთხვევისთვის მე ასე მოგონა არა... -შენც იგივეს ფიქრობ რასაც მე ხო? ღიმილით მკითხა ბექამ და მისკენ მიმაჩოჩა.. -აი ამათზე.. თვალით წყვილებისკენ მანიშნა და ხელი წელზე მომხვია... -ხოოოო... მიშო და ლიზა, ზუკა და ნატა, გიო და ეთო, აკო და სახლში მყოფი ანამარია და ნიკა და უცნობი... უცებ ჩამოვაყალიბე წყვილები და ბექასკენ შევტრიალდი.. -ეეე ჩვენი თავი რა პონტში გამოტოვე ტოო... ვითომ გაბრაზებულმა იკითხა და ტუჩის კუთხეში შეპარული ღიმილი ვერ დამალა... -ჩვენ წყვილი ვართ მხოლოდ უცხო ხალხში და არა ნაცნობებში.. გავაფრთხილებელი ხმით ვუთხარი და ბავშვებს მივუბრუნდი... -ჩემი შტერი ხარ... ღიმილით მითხრა და კისერში მაკოცა... რა დამემართა? რაღაც არა ამქვეყნიური ძალა ვიგრძენი.. ტანში ერთიანად გამცრა.. მუცელში ზოოპარკი გაჩნდა... აი გონება კი გაითიშა... გულმა ძგერა შეწყვიტა... ყველაფერი გაცერდა მხოლოდ მე და ბექას კოცნა იყო.. რამდენჯერ მიკოცნია მისთვის, მაგრამ ეს სხვანაირი იყო.. მაშინ არ მიყვარდა და ამას თამაშისთვის ვაკეთებდი.. ეხლა? ეხლა მისი ყელი შეხება, სიტყვა, გამოხედვა, კოცნა ყველაფერი მაბნებვს... ყველაფერი... კიდე დიდხანს ვიჯდებოდი გახევებული, ნატას ხმა რომ არ ამოეღო.. -მაარიამს ახალი იდეა აქ.. ჩემი სახელის გაგონებისას თავი წამოვყავი და მოშტერებულ სახეებს გავხედე... -ააა ხო, მოკლედ ხვა და ზეგ გამოცდები გვაქ... რომ მოვრჩებით ზღვაზე წავიდეთ ყველა ერთად.. რა თქმა უნდა თუ გაქვთ სურვუილი და გეცლებათ... დუმილის შემდეგ დავამატე და ბიჭებს გავხედდე... -და ანამარია? თავი წამოყო აკომ და სიჩუმეც დაარღვია.. -რა თქმა უნდა იქნება.. ღიმილით გავეცი პასუხი და მომღიმარ ბექას გავხედე.. -მაშინ მოვდივარ.. ამაყად თქვა და სკამზე გასწორდა... -მეც მოვდივარ და თან თაკოს წამოვიყვან.. ამაყად გამოაცხადა ნიკა და აკოს მიბაძა... -მეც მოვდივარ... აქამდე ჩუმად მყოფმა ლიზამ ღიმილით მოიწონა ჩვენი იდეა და გაღიმებულ მიშოს გახედა... -მეც მოვდივარ და ზუკაც თავისთავად მოდის... ღიმილით დაამატა ნატამ და ზუკას ლოყაზე მოეფერა.. -ძალიან კარგი, მაგრამ, ნუ გავიწყდებათ რო ზუკა ჩემი ძმაა და მის მიმართ ეგოისტი ვარ... თითის აწევით გავაფრთხილე ნატა და ეთოს გახედე რომელიც თავის დაქნევით მეთანხმებოდა... -და თქვენზე რას იტყვით? სიტყვით გამოვიდა აკო და მე და ბექას შემოგვხედა... -ეს ჩემი იდეაა და ამიტომ მე მოვდივარ და ამის აღარ ვიცი... მხრების აჩეჩვით ვუპასუხე და წვენი მოვსვი... -სადაც ჩემი ცოლი იქაც მე... - ამაყად თქვა და ფეხზე წამოდგა... - კარგით ეხლა დავიშალეთ საღამაოს ამ დეგენერატის შეყვარებული უნდა გავიცნოთ... ხელით ნიკასკენ გვანიშნა და კაფიდან გავარდა ნიკას მქნეული რამე რომ არ მოხვედროდა... ნახევარ საათსი სახლში ვიყავით და გამოცდებისთვის ვემზადებოდი... -ხო წამოხვალ დღეს? სააბაზანოდან წელს ზემოთ შიველი ბექა გამოვიდა და პირსახოცით თავის გამშრალება დაიწყო... სხეული ერთიანად ამიხურდა და მზერა მის პრესსზე გამისტერდა.. როგორ მინდოდა სხვაგან გამეხედა, მაგრამ რაღაცნაირად მზერა ვერ მოვწყვიტე.. როცა მივხვდი რა იდიოტურ მდგომარეობაში ვიყავი მზერა მაშინვე ავარიდე და ბლუყუნით ამოვილაპარაკე.. -კი წამოვალ, მგრამ ცოტახნით... -ეგრე რატო ლაპარაკობ? -ეგრე როგორ? -აი ეგრე დაბნეულად... ამის თქმა იყო და წინ ამეყუდა, ცალი ხელი წელზე შეიცურა... მეორეთი კი მისკენ მიმიზიდა და ტუცებზე დამაცხრა.. გაკვირვებულმა ვერაფრის გაკეთება ვერ მოვახერხე, გარდა იმისა რომ ორივე ხელი კისერზე შემომეეხვია და კოცნაშ ავყოლოდი... -ვგიჟდები შენზე მარიამ... - ნელა მომწყდა ტუჩებზე და გარდერობისკენ წავიდა..- მიდი გამიცვალე მალე უნდა წავიდეთ... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
