ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (12)
რას ნიშნავს „ვგიჟდები შენზე მარიამ..“?! მხრები გაკვირვების ნიშნად ავიჩეჩე და წიგნები გვერდზე გადავდე... გარდერობიდან მუხლს ოდნავ აცდენილი კრემისფერი კაბა გამოვიღე... შავი მაღლებიც შევუსაბამე და აბაზანაში შევედი წყლის გადასავლებლად... წყლის წვეთებმა კიდევ ერთხელ გამახსენა მომხდარი და უნებურად გამეღიმა.. ხელები ტუჩებზე გადავისვი და ტანში რაღაც ნაირად გამცრა... ჩემ სისულელეზე გამეღიმა და თავი უაზრო ფიქრების გასაფანტად გავაქნიე... ტანზე პირსახოცი შემოვიხვიე და აბაზანიდან გავედი... კარების ხმა არ გამიგია, რაც იმას ნიშნავს რომ ბექა არ შემოსულა, ამიტომ თამამად გავდგი ნაბიჯი გარეთ... მაგრამ ვაი ამ სითამამეს... ნორმალურად არ ვიყავი გასული ცხვირით ბექას გულ-მკერდს რომ შევეჯახე... ნელა ავხედე ორი თავით მაღალ მამაკაცს და ვიგრძენი ლოყები როგორ ამიწითლდა... თავი უცებ დავხარე და გვერდზე გავიწიე... პირსახოცს მთელი ძალით ჩავაფრინდი და დაბნეულმა განვაგრძე გზა ლოგინამდე.... ვგრძნობდი უკან როგორ მომყვებოდა და არაფერს ამბობდა.... მალევე ვიგრძენი დაცვარულ ბეჭზე ბექას ტუჩები, დაძარღვული ხელი წელზე მეორე კი მუცელზე...... -ბექა, გამიშვი უნდა ჩავიცვა, თორემ დავაგვიანებთ... ხმაწართმეულმა ძლივს ამოვილაპარაკე და ხელი მოკლედ შეჭრილ თმაში შევუცურე... -ერთს ფიქრობ, მეორეს ამბობ და მესამეს აკეთებ.. ღიმილით შემატრიალა მისკენ და გამობურცულ ტუჩებზე მისი ბაგეები შემახო... რა დამემართა? სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ელეთმელეთი... სხეულზე მაშინვე ბუსუსებმა დამაყარა... მუცელში ზოოპარკმა გაიღვიძა, გონება გაითიშა აი გულმა კი რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა, მერე კი ორმაგად განაგრძო ფეტქვა... ღიმილით მომშორდა ბექა და ჩაცმის საშუალლება მომცა... ყველას დაპროგრამებულივით ვაკეთებდი... ვერც გავიგე როგორ ჩავიცვი კაბა, ფეხსაცმელი და როგორ გავიკეთე მაკიაჟი... გონზე მხოლოდ ბიჭების შეძახხილებმა მომიყვანეს.... -ვაუუ ეს რა ლამაზი რძალი გვყოლია ტოოო... ამას გვიმალავდი ბექა? სამივემ ერთ ხმაში წამოიძახეს და პრდარებულ ბექას გახედეს. მანაც ჩემი გარეგნობით ამაყმა, ნელა შემიცურა ხელი წელზე და ყურთან სველი კოცნა დამიტოვა... -ჩემი საცორება ხარ.. ჩუმად მიჩურჩულა და მანქანისკენ წავიდა... ყველანი ერთ მანქანაში მოვთავსდიტ და კლუისკენ წავედით... -იმედი მაქ ნიკასავით გადარეული არ იქნება ის გოგო.. სრული სერიოზზულბით ვიკითეხე და ახარხარებულ ბიჭებს გადავხედე... -ჩვენც მაგის იმედი გვაქ რძალო, მაგრამ ეხლა ლგიკურად რომ ვიმსჯელოთ ნორმალური გოგო იმ არანორმალურს არ ეხედავდა, ამიტომ უნდა ველოდოთ კიდევ ერთ გიჟს... ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა მიშომ და თვალზე არარსებული ცრემლი მოწმინდა... მის მსახიობობაზე ყველას გაგვეცინა და სულ სიცილს ხარხარში მივედით რომელირაცა კლუბამდე... არასდროს არ მიყვარდა მსგავსი სიტუაციები, ამიტომ თითქმის არც არასდროს არ დავდიოდი და ჩემთვის უცხო „ხილია“ ეს ყველაფერი... შესვლისთანავე შემოაღწია ჩემში ალკოჰოლისა და თამბაქოს სუნმა... რასაც ხმამარალი სიმღერაც დაერთო და ერთმანეთის ხმის გაგება, უბალოდ შეუძლებელი იყო... -თავისუფალ ადგილას დაავჯდეთ დ მოვა ის დეგენერატიც მალე... ყურში ჩამყვირა ბექამ და მოცეკვავე ხალხს შორის გამამტარა... ნომრალურად გასულები არ ვიყავი ვიღაც ახტაჯანა გოგო რო მიახტა ბექას და მთელი სახე დაუკოცნა.. გაბრაზებულმა სმენა უკეთეესად დავძაბე და მტიკტიკე გოგოს გავხედე... -ჩემი ბექუნა, როგორ მომენატრეე, ესე უნდა დაკარგვა?! თითქმის მთელი ოთხი თვეა არ გამოჩენილხარ დავიჯერო არ მოგენატრე?! რა იყო ბიჭო ცოლი ხომ არ მოგიყვანია რა იფათით იყურები... ნერვებ აშლილმა მხოლოდ ის მოვახერხე გაღიზიანებულ ბექას უფრო ახლოს დავდგომოდი და იქნებ იმ ბო*საც შევემჩნიე... ჩემ აგეგმამ აშარად გაჭრა ბექამ წელზე მომხვია ხელი, გოგომ კი გაკვირევბულმა გადმომხედა... -გამარჯობა, ბექას მეუღლე მარიამი... ხელი გავუწოდე და დავტკბი მისი დაბნეული სახის ყურებით... -შენ... რა .. მართლა მოიყვანე ცოლი? დაბნეულმ ამხოლოდ ამის თქმა მოახერხა და გაგვეცალა... ბექა ამაყად იღიმოდა, ამაზე კი ასმაგად მომეშალა ნერვები და მოჩვეებითი ღიმილით ყურში ვუჩურჩულე უკეთესად რომ გაეგო.. -მომაშორე შენი ბინძური ხლები და გახსოვდეს აქ მხოლოდ ნიკას გამო ვარ.. არ გაბედო და არ შემეეხო... უკან მოუხედავად წავედი ბიჭებისკენ და ცარიელი ადგილი დავიკავე.. -სადა შენი ქამრი? დაჯდომის თანავე მკითხა აკომ და წვენის ჭიქა გამომიწოდა... -მორიგი ბო*ი სეხვდა და იმას ელაპარაკება.. გაღიზიანებულმა ვუპასუხე და წვენი მოვსვი... -აი სად დაგვერხა ძმობას ვფიცავარ... ყველა პონტში ანა შეხვდებოდა.. აბა ამ კლუბში სხვა ეგეთი არავი იჩითება..ნიკამაც რაღა მაინდამაინც ეს კლუბი აირჩია..... ეგ ხო გიჟი რა... გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა გიომ და გადაპარუსლ თავზე ხელები გადაისვა... -კარგი რა რზალო, არ ინერვიულო.. დიდი ხნის წინ იყო ეგ... დანა შენ მოგიყვანდა ცოლაად მანამე.. დამაიმედებლად მითხრა აკომ და ჩემ გვერდზე გადმოჯდა... სიბნელის გამო საბედნიეროდ, ვერავნ შენიშნა ჩემი ცრემლები... ჩუმად მოვიწმინდე ცრემლები და აკოს ტავი ჩამოვადე მხარზე... მალევე მოვიდა ბექა და მყუდროოებაც დაგვრღვია... გვრდზე დამჯდა და ნელ ნელა აპარებდა ხელებს ჩემკენ.. ტელეფონზე უცებ ავრიფე შეტყობინება და გავაგზავნე... -„მე გაგაფრთხილე არ მომეკარო მეთქი“... არც მისმა პასუხმა დააყოვნა და უფრო ახლოს მომიჯდა... -მემგონი საკმარისად გაიგე არა რაც იქ თქვა ანამ.. ოთხი თვეა არ მინახიხარო ეესეიგი მას მერე არც მე და შენ ცოლ-ქმარი ვართ ახლოსაც არ მივკარებივარ და ტყუილა ნიუ ეჭვიანობ... ღიმილით მიჩურჩულა ყურში და მუხლზე ხელი მომიჭირა.. -პირველი არ ვეჭვიანობ და მეორე ეგ ზღაპრები შენ ნაშებს მოუყევი... გაღიზიანებულმა მივახალე და ხელი უხესად მოვაშორებინე... -აი ისევ იგივეს აკეთებ.. ერთს ამბობ და მეორეს ამტკიცებ... -ანუ? -ანუ ის რომ ამბობ არ ვეჭვიანობო სინამდვილეში კი კვდები ინტერესით რამდენი გოგო მყავდა.. ღიმილით ჩაილაპარაა და ხელი უფრო მომოჭირა.. -იდიოტი ხარ რა... დანებების ნიშნად მეტი რომ ვერაფერი მოვიფიქრე მივახალე და წვენი ჭიქა გამოვცალე.... მალევე მოვიდნენ ჩემი გოგოებიც და ჭორაობა გავაბით... ჩუმად ვუყვებოდი დღევანდელ ამბებს, ისინი კი სიცილით იხეოდნენ და რა ექნათ არარ იცოდნენ... -კარგით რა მე თქვენ მეგობრები მეგონეთ და რაებს აკეთებთ? გაბრაზებლმა ხელები გულზე გადავიჯვარედინე და მმომცინარ სხეულებს დავაკვირდი... -კარგი რა მარიამ... გიხდება ეჭვიანობა.... ძლივს მოაბა სათქმელს თავი ლიზამ და ისევ ახარხარდა... -არ ვეჭვიანობ... გაბარზებულმა ვუთხარი და საპირისპირო მხარეს გავიხედე... -ნატა, ეთო ნახეთ ვიღაც გოგო როგორ ეხუტება ბექას... წამებში დაასერიოზულა სახე ანამარიამ და ბიჭებისკენ გაიხედა... -ანამარიაა, მგონი შენ ძმას ავიწყდება, რომ აქ ცოლთან ერთადაა მოსული და ყოფილი ნაშები აღარ უნდა კეროს... გაბრაზებულმა , მაშინვე ბიჭებისკენ გავიხედე და მალევე მოყვა გოგოების გულისწამღები სიცილი... -და რომ ითხო არ ეჭვანობს... სვენებ სვენებით ამოილაპარაკა ეთომ და თავისი ბიჭისკენ წავიდა... მას მიყვა ნატაც, ლიზაც და ანამარიაც... მხოლოდ მე დავრჩი გაბრაზებული კიდეში მჯდომი და უაზროდ გავყურებდი ჰორიზონტს... -შეიძლება ვიცეკვოთ? თავზე ბექა დამადგა და ხელი გამომიწოდა.. ალმაცერად გავხედე, მაგრამ ბოლოს მაინც დავთანხმდი.. ნელა შევახე ჩეი ხელი მისას და ხალხის რბოს შევერიეთ.. დარბაზში ნელი სიმღეის ხმა გასიმა, ფრთხლად მოვათავსე ხელები ბექას კისერზე და მელოდიას ტანი ავაყოლე.... -კიდე გაბრაზებული ხარ? ყურთან მისმა სასიამობნო ბარიტონმა მოაღწია და ლამაზად შეერწყა მუსიკის ჰანგებს... -და მნიშვნელობა აქვს? სხვათაშორის ვიკითხე და ყავისფერ თვალებში ჩავხედე... -მარიამ ნუ მეიაზვები და ნორმალურად მიპასუხე როცა რაღაცას გეკითხები... -მეც ნორმალურად გპასუხობ მემგონი ბექა და ტონს დაუწიე... აშკარად იგრძნობოდა ცემ ხმაში სიბრაზის ნოტები... ერთი დამატრიალა და მაგიდისკენ წამოყვანა... ამის მერე კიდე დიდხნას ვეოდეთ წყვილს და არადა არ გამოჩნდნენ.. უკვე წასვლას ვაპირებდით ჰორიზონტზე მიხუტებული ორი სხუელი რომ გამოჩნდა.... -ვააა საძმოს გაუმარჯოს... პრივეტ გოგოებო... - ღიმილით მოგვესალმა ყველას და მაგდასთან დაჯდა... - გაიცანით ჩემი გოგო თათული... ღიმილით გადახედა მის გვერდზე მჯდარ, გოგონას და ხელიმოხვიაა... -სასიამოვნოა ყველამ ერთ ხამში წარმოვთქვით და მომღიმა გოგონას გავხედეთ.. მალევე შემოვიდა კონტაქტში და ბიჭების უაზრო ხუმრობებზეც იცინოდა... სიიმართლე რომ ვთქვა, სულ არ იყო ნიკასავით გდარეული, პირიქით მშვიდი და წყნარი გოგო იყო რაც ყველას გაგვიკვირდა... -დობას გაფიცებ, ეს ჯმუხი ამ ანგელოზივით გოგოს რამ შეგაყვარა? მტელი სერიოზულობით იკითხა, აკომ და მასზე მიხუტებულ ანმარიას თავზე აკოცა... მაგიდაზე სიჩუმემ დაისადგურა და დაბნეულ თათულის გადახედა ყველამ... -რა კითხვებს სვამ შე*ემა ნორმალური თუ ხარ? დაძაბულობის განმუხტვა ცადა ბექამ და წელზე ხელი შემიცურა.. -ხელი... ღიმილით ვუთხარი და ტელეფონში ძრომიალი განვაგრძე... დააიგნორა ჩემი ნათქვამი და მისკენ უფრო მიმიზიდა... -კარგით ჩვენ წავალთ ეხლა, ხვალ გამოცდა გაქვთ არ დაგაიწყდეთ... გამაფრთხილელად გადმოგვხედა ზუკამ მე და ეთოს და ნატა ფეხზე წამოაყენა... -ხო ჩვენც წავალთ, გამოიძინებს ეთო ხვალისთვის.... ღიმილით აკოცა გიომ თაავზე და ზუკას გზას გაყვა... -ჩვენც წავალთ, ეძინება ამს უკვე... ღიმილით თქვა აკომ და მასზე მიხუტებულ ანამარიას დახედა, რომელსაც თვალები უკვე დაეხუჭა... -ჩვენც წავალთ ლიზაც დაიღალა... ღიმილით თქვა მიშომ და დანარჩენებს გაყვა.. -ბექა, წამო ჩვენც წავიდეთ გამცდა მაქ ხვალ და გამოვძინებ მართლა... - ფეხზე წამოვდექი და საკმაოდ ნასვამ ქმარს ხელი გავუწოდე წამოსაყენებლად... - აბა მაზლო შენ იცი ძალიან არ იცელქო... თვალი ჩავუკარი და კლუვი დავტოვეთ... ნაახევარ საათში სახლში ვიყავით და ბალიშის სიგრილეს ვიზიარებდი.. როგორც კი დავდე თავი მაშინვე ჩამეძინა... დილით თერთმეტი საათი იყო რომ გამეღვიძა.. -ჯანდაბა ვაგვიანებ... ბექა გთხოვ გამიყვანე რა... ლოგინიდან წამოვფირნდი მაშინვე გარდერობს მივვარდი... უცებ რაც მომხვდა ხელში ის ჩავიცივი და ბექას გაღვიძება დავიწყე.. -ბეექა, ეხვეწები ადექ რა მაგვიანდება გამოცდაზე... ბექა.... ბოლოს უკვე რომ აღარ გაიღვიძა ყვირილზე გადავედი, რამაც გაჭრა კიდეც.. -ეხლავე ვდგები... - უცებ გაემზადა და ატ ჭუთში უნივერსიტეტის ეზოში ვიყავით... - წარმატებები მარიამ და გელოდები იცცოდე, არსად არ მაგვიანდება... გადასულს მომაძახა და მანქანა უფრო მოხერხებულ ადგილას გააჩერა.. საათნახევარში სამივე დაქალი კმაყოფილები გამოვდიოდით აუდიტორიიდან, როდესაც კარებთან ჩვენი ახალი ლექტორ შეგვხდა.. -გამარჯობათ გოგოებო, მარიამ ერთი წუთით შეიძლება? მზერა ჩემზზე გააჩერა და ისეთი ხმით თქვა გოგოები ადგილიდან გაქრნენ.. -მეე? -რავი შენ გარდა ხედავ ვინმე მარიამს აქ კიდე? მხრები ავიჩეჩე და უკან გავყევი... კაცების საპირფარეშოსთან გაჩერდა და კარები გააღო... -კი მაგრამ ბატონო ანდრე აქ რა გვიანდა? დაბნეული მზერა ვესროლე და იქაურობის მოვათვალიერე... -ყვირილი არ დაიწყო.. მაინც ვერავინ გაიგებს... უცებ მომახალა და შიგნით შემათრია.. სიტყვის თქმ არ მაცადა ისე მეცა ტუჩებზე და ველურივით მკოცნიდა... რა ვგრძენი? ზიზღი.. დაუფარავი ზიზღი რომლის მოშორებასაც ვერასდროს ვერ შევძლებ.. ჩემდა საბედიეროდ.. მალევე მოვეგე გონს და სახეში მწარედ გავარტყი... მისი დაბნეულობით ვისარგებლე და იქიდან გამოვიქეცი.. მთავარ კარებამდე სირბილით მივედი და ცრემლებსაც ვერ ვიჩერებდი.. იქ მისულს უცებექა გამახსენდა ტანსაცელი გავისწორე და ცრემლები მოვიწმინდე... გარეთ გავედი და მაშინვე ამეწვა აცრემლებული თვალები ხელები კიდევ ერთხელ მოვისვი და ბექასკენ წავედი... მთელი უნივერსიტეტის გოგოების მზერა მისკნე იყო მიმართული.. ისიც თავჩაღუნული იყო მანქნაას მიყრდნობილი და ღრმა ნაპასებს არტყამდა.. მისვლისთანავე ძლიერად ჩავეხუტე დაა სახე მის კისერში ჩავმალე... -რა ხდება მარიამ ხო მშვიდობააა? დაბნეულმა ვერ გაიგო რა უნდა გაეკეთებინა და ელები მაშინვე მომხვია წელზე... მხარზე მკოცნიდა და ყურში რაღაცეებს მეჩუჩულებოდა... გამახსენდა წეხანდელი ამბავი და ცემლება ისევ იწყეს დენა.. -მარიამ რა გატირებ გამაგებინე... მარიამ გავგიჟდი გოგო მითხარი რამე... სასწრაფოდ ამაწევია თავი მისი კისრიდან და თვალებში ჩამაშტერდა... -უბრალოდ მაკოცე გთხოვ... მხოლოდ ეს ვუთარი და მაშინვე ვიგრძენი მისი თბილი ტუჩები ჩემ ბაგეებზე და მთელი გრძნობით ავყევი კოცნაში... უჟანგბადობის გამო იძულებული გავხდით გავჩერებულიყავით.. შუბლი შუბლზე მომადო და ცხვირზე მაკოცა... -ჩემი სულელი გოგო ხარ... სასიამოვნოდ გამეღიმა და თავი ისევ მის კისერში ჩავრგე..... ძალიან დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს <3 იმედია მოგეწონებათ <3 |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
