თითქმის ყოველი დღე კარგად იწყებოდა საავადმყოფოში. მართალია ლევანი უკვე მონატრებისგან ცუდად ხდებოდა მაინც არაფერს იმჩნევდა. ყველა ენატრებოდა. გარეთ გასვლა უნდოდა , ტასოსთან ერთად სეირნობა.
ძალიან ბევრ რამეს იხსნებდა. ყველა დღე ახსოვდ არაც ერთად გაუტარებიათ ტასოს და ლევანს. ადრე ძალიან ერთობოდნენ და სისულელედ არ მიაჩნდათ 23 წლისები რომ ზოოპარკში დადიოდნენ , ახლა კი ეცინებათ ამაზე და ფიქრობდენ როგორი სულელები იყვნენ, მაგრამ მაინც იმ ბამბის ნაყინის გემოს რა დაავიწყებთ ერთად რომ ჭამდნენ.
ირაკლი რომ არ ყოფილიყო , ლევანი იქიდან გამოიქცეოდა, ხშირად ირაკლის გამო უნდოდა გამოქცევა მაგრამ მაინც. ირაკლი იყო მთელი პოზიტივი საავადმყოფოში. ყოველ დილით ლევანს გიტარის ხმა აღვიძებდა. ირაკლი ყოვე დილით მღეროდა ლევანი როცა ადგებოდა გიტარას ინახავდა და ჩვეულებრივ აგრძელებდა დღის გატარებას. თითქოს ლევანის ჯინაზე უკრავსო. ან უნდა , რომ გააღვიძოს და ყავდეს ისეთი ვისაც ნერვები ეშლება მის ხუმრობებზე.
ამ დილით გიტარის ხმა არ შმოესმა და ზუსტად მაგიტომ გაერვიძა ლევანის. თან ძაან ადრე , უფროსწორად მისთვის ადრე იყო. ადგომისას სიცივე ვერ იგრძნო, მიხვდა რომ გათბობა ჩაურთეს და გაუხარდა. ჩაიცვა და ოთახიდან გამოვიდა. არავინ არ შეხვედრია , ექიმებიც კი. დაცარიელებული იყო ოთახები. ქვემოთ ჩამოვიდა და ყველანი ერთად დახვდნენ შემოსასვლელში. საახალწლოდ რთავდნენ ოთახებს და თან დიდი ნაძვის ხე ედგათ შემოსასვლელში. ყველა ტავის სახელს აწერდა სათამაშო ბურთებს და ისე კიდებდნენ ნაძვის ხეზე. ლევანი ცოტახნით გაჩერდა , უყურა ირაკლი როგორ იხვევდა წვიმებს და ისევ ოთახში დაბრუნდა.
ლევანისთვის ახალი წელი ჩვეულებრივი დღეა.. ბავშობაშიც არ აღნიშნავდა. ტრადიციის მიხედვით ერთ ჭიქას აწევდა, მაგრამ დიდ ბედნიერებას ვერ შეამჩნევდით სახეზე. მისთვის ისე თენდება ახალი წელი ,როგორც ახალი დღეს. ახლა მაინც უნდოდა ახალ წლამდე სახლში დაბრუნებულიყო და ტასოსთან ერთად გაეტარებინა მთელი დღე. იცოდა , რომ ეწყინებოდა ტასოს ლევანი მასთან , რომ არ ყოფილიყო.
ოთახში , რომ შევიდა ის ვიღაც ბიჭი მასთან ერთად , რომ არის ოთახში, საწოლზე იჯდა და იატაკზე დამტვრეულ სათამაშოებს უყურებდა. თან გვერძე პატრა ყუთი ედო და ნელნელა ყველა სათამაშოს დამტვრევა უნდოდა. ლევანის არ მოწონა მისი ბავშური საქციელი და ხელი და შუშები აკრიფა თან უხსნიდა ,რო მასე არ შეიძლება.

- რას აკეთებ?! რატო ამტვრევ?! წადი ნაძვის ხეზე ჩამოკიდე. როგორ იქცევი. - ამაზე ის ბიჭი წამოუხტა და კედელს დიდი "ბურთულა" ესროლა. თან ლევანის წვდა და კედელს მიაჯახა. ლავანი სათამაშოებს კრეფდა მაგ დროს და ხელები სულ დაუსისხლიანდა. ლევანი თავიდანვე ამჩნევდა ამ ტიპს , გარეკილი რომ ჰქონდა , მაგრამ არ წარმოედგინა თავდასხმასაც თუ დაუპირებდა.
ყელზე ჰქონდა მოჭერილი ხელი და ახრჩობდა ლევანს. ამიტომაც ვერ ყვიროდა. თან ლევანი ამხელა ბიჭს ისედაც ევრ შეეწინაღმდეგებოდა.
ირაკლი გაახსენდა ლევანი და ხელოვნური თოვლით მისი ოთახისკენ დაიძრა. დერეფანში მსხვრევის ხმა გაიგო და ფეხს მოუჩქარა. ლევანმა ხელი კრა მაგიდაზე მდგომ წყლის გრაფინს და ეს ხმა გაიგო ირაკლიმაც. ოთახში რომ შევიდა გაოგნდა აზრზე ვერ მოდიოდა. ხელები წვიმით ჰქონდა შეკრული (თითონ შეიკრა) და ხელის ერთი მოძრაობით გაწყვიტა. იმ ბიჭს ხელი ჩაავლო ,გააშვებინა ხელი და სახეში ისეთი ძალით დაარტყა მუშტი , რომ იქვე დააგდო და გათიშა ის ბიჭი. ლევანთან მივარდა და წყალი დაალევინა.. უნდოდა სახეზეც მოესვა , მაგრამ ორი წვეთი ესხა ისედაც ჭიქაში. გარეთ გამოიყვანა და სააბაზანოში შეასხა წყალი სახეზე. ლევანს უკვე ფერი ჰქონდა დაკარგული. ცოტახანში ლევანის ხვეწნის მიუხედავად , ირაკლიმ ექიმებს უთხრა რაც მოხდა და ის ბიჭი სადღაც წაიყვანეს. წასვლისას ის ბიჭი ლევანს ბოდიშებს უხდიდა და ევედრებოდა რომ არ გაეშვა. ლევანის ძალიან დაბნეული იყო. არ აძლევდა ნებას ექიმებს წაეყვანათ , მაგრამ ირაკლიმ გააჩერა ლევანი.

- თავი დაანებე. გიჟია ეგ! დაამშვიდებენ და მოიყვანენ.
- რას დაამშვიდებენ.. მეღადავები?! უთხარი არ წაიყვანონ. ცოდოა. შეიძლება ნებისმიერი ცვენგანი გაგიჟდეს ეგრე.
- ლამის მიგგუდა კედელზე და კიდე ცოდოა?! კიარ კლავენ. თუ გეცოდება და გინდა გამოკეთდეს აცადე წაიყვანონ.
- შენ იმიტო მეუბენბი მაგას ,რომ მადლობა მოგიხადო. - მადლობა! , დაწყნარდი?! სად წაიყვანეს?
- არვიცი.
- არ ხარ შენ იქ ნამყოფი?
- არა. და იმედი მაქვს არ მომიწევს.
- აუ, ესეიგი აწამებენ. - ამაზე ირაკლიმ ვეღარ შეიკავა თავი და სიცილი მორთო. მუცელზე იდებდა უკვე ხელს. ცრემლები მოსდიოდა სიცილისგან. ლევანი გაოგნებული უყურებდა რა აცინებსო.
- რას უზავენ? აწამებენ?! წამო გავეკიდოთ არ აწამონ. "თავი არ გადახოტროთ" მიაძახა ექიმებს ირაკლიმ. იგუდებოდა სიცილისგან. ლევანს უკვე მობეზრდა ეს გაუთავებელი სიცილი და გარეთ გავიდა.

ყველაფერი , რომ ჩაწყნარდა ოთახში დაბრუნდა და ტასოს ნაჩუქაარი წიგნი გაიტანა გარეთ. ამოჩემებულ სკამზე დაჯდა. შენობიდან მოშორებით იყო და მზეც კარაგად ადგებოდა. წიგნის ნახევარი უკვე წაკითხული ჰქონდა და სანიშნად ტასოსთან ერთად გადაღებული ფოტო იდო წიგნში. ძალიან ჩაუღრმავდა წიგნს , იმისდა მიუხედავად ,რომ სასიყვარულო ნოველები არუყვარდა მაინც კითხულობდა ტასოს ხათრით.
ირაკლი თავს არ ანებებდა, გარეთაც გამოვიდა და გვერდით მიუჯდა.

- ვნახე გუგა და არ უწამებიათ. -თან ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე. ცდილობდა მთელი სერიოზულობით ეთქვა ეს ყველაფერი.
- შეგიძლია თავი დამანებო?! წადი სხვა ნახე.
- მე შენ გადაგარჩინე გაგუდვას და სამაგიეროდ რას ვიღებ? ამ ქვეყანაში სამართალი არარსებობს!
- კარგიიი.. მომიტევე. მადლობას გიხდი მეორედ.. ეხლა წადი.
- რას კითხულობ? - თითქოს არც გაუგია ლევანის ხმა.
- წიგნს.
- ვხედავ. და რაზეა წიგნი.
- სიყვარულზე.
- მათხოვე რო მორჩები.
- არა.
- რატომ?
- რატო უნდა გათხოვო. შენ ისე დაგაინტერესებს ხელიდან ევრ გამოგგლიჯავენ დარწმუნებული ვარ. მეც კი აღარ დამიბრუნებ.
- მკლავსს!! ეგ იუმორი. ცირკის დირექტორის ვინ ხარ?!
- შეიძლება მარტო დამტოვო ჩემს თავთან?!
- კარგი ხო. რო დაგჭირდები არ მოვალ. - ვითომ გაბუტული წავიდა. ლევანის გაეღიმა და გააგრძელა კითხვა.

***
ტასო ლექციიდან მოდიოდა. სადარბაზოში რომ შევიდა ძალიან ბნელოდა მის სართულზე. ფიქრობდა შუქი რატომ არ ინთება გარეთო და უცებ განათდა ყველაფერი.. შიშისგან იკივლა და გულზე ხელი დაიდო. ბექა იდგა მის კართან.. ვარდების დიდი თაიგულით.

- შეგაშინე? არ მინდოდა.
- არაა..
- ბოდიში. გელოდებოდი.
- სახლში არავინ არარის. წასულიყავი და საღამოს მოსულიყავი.
- არაუშავს. ეს შენ მოგიტანე. არ მოგეწონა?
- მომეწონა. ძალიან ლამაზია , მადლობა.
- აბა რატო არ შეიმჩნიე.
- რავიცი , ისე შემეშინდა... - ძლივს მოძებნა ჩანთაში გასაღები და ბექაც შეიპატიჟა სახლში.
- დალევ რამეს?
- არა იყოს. წავალ მალე. ესენი წყალში ჩადე თორე დაჭკნება მალე.
- მაგას ვერ დავიტოვებ.
- რატომ?
- ლევანი იეჭვიანებს.
- ლევანი?! - გაიცინა ბექამ. - ლევანი ის არის , ვითომ რომ უყვარხარ და სინამდვილეში იმიტომ არის შენთან , რომ როცა მოკვდება პატორნი ყავდეს.
- ბატონო?! ჯერერთი ლევანი ჩემი შეყვარბეულია და მერე მეორე რატომ უნდა მოკვდეს?
- კარგად იცი რატომაც! ჯობია თვალები გაახილო და ისეთ ადამიანთან არიყო ვინც ბოლოს კაიფში გაიპარება და ... - სიტყვა არ დაამთავრებინა ხელი აუწია და ანიშნა გაჩუმდიო. გაუკვირდა საიდან იცოდა ბექამ , ლევანის შესახებ რომ ნარკომანი იყო.
- აი ეხლა აიღე ეგ შენი ვენოკი და დავაი აქედან! დროზე! - ტასოსგან ბექას გაუკვირდა მსგავსი ლაპარაკი და შეატყო , როგორ იმოქმედა მისმა სიტყვებმა ტასოზე. ყვავილები მაინც დატოვა და თითონაც გაბრაზებულმა გაიჯახუნა კარი.



ტასოს დედა და და მაღაზიაში იყვენენ, როცა დაბრუნდნენ ტასო დივანზე იჯდა და ტიროდა.

- რამოგივიდა?! - დედამსიი მივარდა და ტასოს ჩაეხუტა.
- ყვავილები მოუტანეს და აღელდა. - ასეთი და უნდა ინატროს კაცმა.

ტასო ადგა ტანსაცმელი გამოიცვალა, ცოტა სპორტულად ჩაიცვა და წავიდა. მხოლდო ის თქვა დღეს არ მოვალო. თავის საუკეთესო მეგობართან წავიდა. ის ყოველთვის ამხიარულებდ ადა კარგ რჩევებს აძლევდა ტასოს. თან ლევანიც უყვარდა.. კიბეებზე გაჩერდა, დაფიქრდა და უკან ავიდა. კარი ოდნავ გააღო და დედამისს უთხრა. - ხვალ რომ მოვალ ეს ყვავილები აქ არ დამხვდეს.


მთელს მსოფლიოში საუკეთესო მეგობარი ყავდა. უცებ დაამშვიდა და გაართო. ერთად ააწყვეს ნაძვის ხეც.

სანერვიულო არც არაფერი ჰქონდა. ლევანი უკვე გამოკეთდა. მალე გამოვიდოდა იქიდნა და ერთად ბედნეირები იქნებოდნენ. ქორწილი ექნებოდათ და ბევრი შვილი იყოლებოდათ.
ბექა ერთ - ერთი იმ საზოგადოების წარმომადგენელია, რომელიც არ ფიქრობს იმაზე თუ როგორ შეძლება ვებრძოლოთ ამ პრობლემას და ნარკოდამოკიდებულ ადამინებზე საუბარს თავს არიდებენ. მიიჩნევენ დამნაშავეებად. ამიტომაც ვერ დავაბრალებთ ბექას ლევანისადმი ასეთ დამოკიდებულებას იმას რომ ბექას ტასო უყვარს.
საუკეთესო შურისძიება ტასოს მხრიდან ის იქნება რომ დაელოდოს ლევანის გამოწერას და მერე ერტად ბედნიერებს ეცხოვრათ.



(მაინტერესებს თქვენი აზრი.)