კიდევ 1 თვე გავიდა... უკვე 31 დეკემბერია,2015 წლის ბოლო დღე,ყველა ოჯახში საახალწლო განწყობაა,ჩვენი გმირები და არა მარტო ისინი მასწავლებლებისგან დათხოვნილები არიან.
-დედა,ნამცხვარს გამოვაცხობ და უნდა გავიდე,სალოსა და თეკლას უნდა შევხვდე(მია)
-კარგი მია,ოღონდ დროზე დაბრუნდი(ნონა)-მია დათანხმდა. 1 საათში ერთმანეთს შეხვდნენ,მაღაზიებში გაიარეს,საჩუქრები იყიდეს.
-მია,ნახე რა ლამაზი საათი და სუნამოა(სალო)
-მართლაც,დიტო ძიასთვის კარგი საჩუქარი იქნება(თეკლა)-გოგოებმა ერთმანეთს თვალი ჩაუკრეს და ეშმაკურად გაუღიმეს.მია ჩაფიქრდა,იცოდა დამის როგორი საათიც უნდოდა,მაშინვე თვალები გაუბრწყინდა.
-თუ შეიძლება,საათი და სუნამო შემიფუთეთ?ცალ-ცალკე ოღონდ(მია)-გამყიდველს მიმართა.
-ორივე?მაგრამ...ორივე რატო?(სალო)-ეშმაკური თვალებით უყურებდა მეგობარს.
-ორივე მამაჩემს ვუყიდე(მია)-მიამ საჩუქრები აიღო,სახლში დაბრუნებას აპირებდნენ,როდესაც სალოს დაურეკეს.
-დიახ?(სალო)
-დამი ვარ.ვიცი,რომ მია შენთან ერთად არის.მინდა შენ და თეკლა გნახოთ(დამი)
-კარგი,ნახევარ საათში გნახავთ,საჩუქრებს დავაწყობთ(სალო)
-ხო,მართლა.მიას კითხე ყველაზე მეტად რა გაუხარდება,ოღონდ არ მიხვდეს,რომ მე გთხოვე(დამი)
-კარგი,ნუ ღელავ დროებით(სალო)-სალო დაფიქრდა,როგორ ეკითხა ისე,რომ მეგობარს არაფერი ეეჭვა.
-გოგოებო,ხვალ გნახავთ(მია)
-მოიცადე,მითხარი საჩუქრად ყველაზე მეტად რა გაგიხარდება?(სალო)
-ჰმ..არ ვიცი,განსაკუთრებულად არაფერი მინდა(მია)
-კარგი,დროებით(სალო)-მია ტაქსიში ჩაჯდა.
-რა ხდება?(თეკლა)
-მისმინე,წეღან დამიმ დამირეკა,ჩვენი ნახვა უნდა(სალო)
-სახლში უნდა მივიდე მეგობარო,სტუმრები მყავს.თქვენ აარჩიეთ(თეკლა)
-როგორ მიხვდი?(სალო)-
-მარტივად(თეკლა)-მეგობარს თვალი ჩაუკრა და წავიდა. სალო და დამი ერთმანეთს სავაჭრო ცენტრში შეხვდნენ.
-აბა,რის ყიდვას აპირებ?(სალო)
-ჰმ...რამე გამორჩეულის..ისეთი რამე მინდა ვუყიდო,რომ მუდამ თან ჰქონდეს,ასევე მიხვდეს,რომ მართლა მიყვარს და არ ვატყუებ(დამი)
-მაგრამ,ასეთი რა უნდა უყიდო?(სალო)-გოგო დაფიქრდა..იცოდა,რომ თავის მეგობრისთვის საჩუქარი არ იყო მთავარი,მხოლოდ ის უნდოდა,რომ დამისთვის დაეჯერებინა.
-შეიძლება მედალიონი ვუყიდო,შიგნით წარწერით..კიდევ რამე სუვანირი(დამი)
-მშვენიერია.ხედავ?თვითონაც ბევრი იდეა გქონია(სალო)
-მაგრამ,არ ვიცი გულით რა გაეხარდება(დამი)-ბიჭმა მოიწყინა.
-დამი,მიას ის მოეწონება რასაც შენ აარჩევ..მერწმუნე,ვიცი რასაც ვამბობ(სალო)
-მაშინ ვერცხლის მედალიონს გავაკეთებინებ,შიგნით წარწერით და ჩვენი სურათით(დამი)-აღფრთოვანებული ლაპრაკობდა.
-მშვენიერი იდეაა,გარედან კი წარწერა გააკეთებინე(სალო)
-"ჩემი ანგელოზი"!-ვფიქრობ მოეწონება(დამი)
-მოეწონება(სალო)-დამიმ შეკვეთა მისცა 1 იანვარს მზად უნდა ყოფილიყო...
უკვე საღამო იყო,მია ოჯახის წევრებთან ერთად იყო.სუფრა ლამაზად გააწყო,შემდეგ კი ნაძვის ხესთან დაჯდა,თავისდაუნებურად ფიქრი დაიწყო,ყველფერზე ფიქრობდა:როგორი იყო 2015 წელი მისთვის,რა მოხდა ამ წელს კარგი,ან,ცუდი,რა გაეხარდა,რა ეწყინა.მაგრამ განსაკუთრებით კი დამისთან ურთიერთობა,მათი საუბრები,გრძნობები ახსენდებოდა,ყველაფერი თავში აერია... ფიქრებიდან მობილურის ხმამ გამოიყვანა.
-საღამო მშვიდობის(დამი)-საოცრად თბილი და მომაჯადოებელი ხმით უთხრა,მიასაც გაეხარდა მისი ხმის გაგონება.
-რა ხდდება?(მია)
-შენი ხმის გაგონება მომინდა(დამი)
-კარგი,მაშინ გავთიშავ ხომ გაიგე..(მია)-უნდა გეთიშა მაგრამ დამიმ არ აცადა.
-მოიცადე,იცოდე ისევ დავრეკავ,თუ არ მიპასუხებ კიდე დავრეკავ გაუჩერებლად..-დამიმ დაჟინებით უთხრა,მია კი გაჩერდა მიხვდა,რომ მართლა ასე მოიქცეოდა.-იცი?წეღან შენზე ვფიქრობდი,ამ წელზე,როგორი იყო ის,კიდევ იმაზე,რომ შემიყვარდი!-ბოლო სიტყვა გარკვევით წარმოთქვა.გოგოს ცრემლი მოადგა და ოთახში შევიდა.-შენ?არაფერზე ფიქრობდი?(დამი)
-კი,ვფიქრობდი.იმაზე თუ რამხელა იდიოტი ვარ,რომ ყველაფერს ვიჯერებ(მია)
-ანუ?გჯერავს,რომ მართლა მიყვარხარ?(დამი)-სიხარულით თქვა და თვალები გაუბრწინდა.
-არა,მაგრამ მინდა მჯეროდეს...(მია)-საუბარი პატარა სანდრომ შეაწყვეტინა,რომელიც დასთან ყვიილით შევიდა.
-დაიკო,შუშხუნების გასროლა მინდა,ვეღარ ვითმენ(სანდრო)-სანდრომ დას შესჩივლა.
-პატარა,ჯერ ადრეა,მაგრამ მალე გაუშვებ,გპირდები(მია)-დამი იმსენდა,როგორ თბილად ელაპარაკებოდა თავის ძმას და გულში საოცარი სითბო ეღვრებოდა.
-მიყვარხარ,მია(სანდრო)
-მეც,ჩემო ერთადერთო..წადი მამასთან,მეც ახლავე მოვალ(მია)-სანდრო ოთახიდან გავიდა.
-ძალიან საყვარელია(დამი)
-უნდა გავთიშო(მია)
-კარგი,რაღაც უნდა მეთქვა(დამი)-დამი ჩაფიქრდა,მიას კი გაუკვირდა კიდევ რა უნდა ეთქვა.
-რა მოხდა?(მია)
-ჰმ..აჰ,ხო,მიყვარხარ!-მიას ამის გაგონებაზე კიდევ ერთხელ აუძგერდა გული და საშინლად დაიბნა,ხმას არ იღებდა.-თუ,არაფრის თქმა არ გინდა ნუ მეტტყვი.მინდოდა 2015 წელი ასე დამემთავრებინა(დამი)-მობილური გათიშა,მიას კი ცრემლები მოსდიოდა.
უკვე ღამის 12-ი ხდებოდა,ყველა მაშხალებს ისროდა,მია აივანზე იდგა ოჯახთან ერთად,დამის სიტყვები ახსენდებოდა,ვეღარ გაუძლო და დაურეკა.
-მია..(დამი)-წინადადების დასრულება ვერ მოასწრო.
-დამიან,მიყვარხარ!(მია)-ბიჭი სიხარულით ცას ეწია,არ იცოდა რა ეთქვა,ახალი წლის ღამეს სხვა არაფერი უნდოდა საჩუქრად.
-მადლობ,მია.შესანიშნავად დასრულდა 2015 და შეუდარებლად დაიწყო 2016,ამ წელს ყველაზე ბედნიერი ვარ!(დამი)
-მეც დამი(მია)
-შობას გილოცავ,ჩემო ერთადერთო(დამი)
-მეც გილოცავ,მიყვარხარ(მია). მთელი საღამო დამი ძმაკაცებთან ერთობოდა თან მიას წერდა.საბამ მიას სურათი გაუგზავნა პადში.
-სურათი მიიღე მია?დამიმ შენი სადღეგრძელო თქვა(საბა)-მხიარულად უთხრა.
-იცოდეთ ძალიაან არ დაათროთ(მია)
-მომავალო რძალო,ნუ იცავ!(საბა)-დამიმ ხელი მიკრა.
-უკვე რძალი?ჯერ ერთად არ ვართ(მია)
-მალე იქნებით,მენდე(საბა)-დამიმ მობილური წაართვა.
-მია,წეხარ?(დამი)
-კი,შენც მალე მიდი სახლში,კარგი?(მია)
-არის,ქალბატონო.ძილინებისა,მიყვარხარ(დამი)
-მეც(მია)-გოგონა მართლაც,რომ ბედნიერი იყო,დამის უყვარდა და ეს იცოდა. 2016 წელი მართლაც,რომ მშვენივრად დაიწყო და დიდი მედი ჰქონდა,რომ ასევე გაგრძელდებოდა....

.........................................................................

2 იანვრისთვის მზადება არ წყდებოდა.მია და თამო ყველაფერს აგვარებდნენ.დამი მიას არ შეხმიანებია მას შემდეგ,რაც ერთმანეთს სიყვარულში გამოუტყდნენ.
-დაო,დამისთან როგორ გაქვს საქმე?(თეკლა)
-არ ვიცი,წუხელის მელაპარაკა,მას შემდეგ აღარ..ვიცოდი მომატყუა!(მია)-გაბრაზებული,მაგრამ ამავე დროს მოწყენილი ხმით უთხრა.
-რას ამბობ მია,შეიშალე?დამის უყვარხარ!(სალო)
-მაშინ რატომ არ დამირეკა?ალბათ ახლა დამცინის!იდიოტი ვარ!(მია)
-რომ არ უყვარდე,საჩუქარსაც არ გაგიკეთებდა...(სალო)-გოგომ ენაზე იკვნიტა,რადგან წამოსცდა.
-რა საჩუქარს?სალო მითხარი(მია)
-მეე...უნდა წავიდე,მიყვარხარ კარგად!(სალო)-მეგობარებს დაემშვიდობა და თავს უშველა სანამ მია კიდევ რამეს კითხავდა.
-თეკლა,რა საჩუქარს?(მია)
-არ ვიცი...მეც მივდივარ,კარგად(თეკლა)-მიას ცნობის მოყვარეობა კლავდა,მაგრამ ამავე დროს დამიზე ბრაზობდა.
-დამიან,რა ხდება?(ანა)
-მე უნდა გკითხო,რადგან სასწრაფოდ დამითქვი შეხვედრა(დამი)
-მომენატრე,მიყვარხარ(ანა)-ბიჭს მოეხვია.
-ანა,მომშორდი!რამდენჯერ უნდა გითხრა,რომ არ მიყვარხარ,გაიგე,სხვა მიყვარს!(დამი)
-მაგრამ...(ანა)
-არავითარი მაგრამ!აღარ დამირეკო,სხვა მიყვარს!შენთან არასდროს ვიქნები!(დამი)-დამი გაბრაზებული წავიდა,მაგრამ როგორც კი მობილურმა დარეკა და მია იყო დაწყნარდა.
-ალო,დამიან,როგორ ხარ?(მია)
-კარგად,შენ?რა ხდება?(დამი)-მიას სახე შეეცვალა,დაიბნა,ძლივს მოიფიქრა პასუხი.
-რადა...მმ..ხვალ 9 საათზე მივდივართ,მასწავლებლის ბინასთან იყავი(მია)-კარგი,მაშინ კარგად!(დამი)-მია გაბრაზდა,ფიქრობდა,რომ გუშინ დამი ნასვამი იყო,რადგან უნდოდა,რომ მიასთვის განსაკუთრებულად ეთქვა ყველაფერი...
დილით ყველა,მასწავლებლის ბინასთან შეიკრიბა,დამის გარდა,მარშუტკის მისვლის თანავე ყველამ ადგილები დაიკავა.
-დამი,სად ხარ?(თამო)
-მოვალ,რაღაცის წამოღება დამავიწყდა და უკან გავბრუნდი(საბა)..- მია სიმღერებს უსმენდა და ფიქრობდა.
-მოწყენილი ხარ?(დამი)-ფიქრებიდან დამის ხმამ გამოიყვანა.
-არა,კარგად ვარ.შენ?31-ში მთვრალი იყავი?(მია)-მოვლით ელაპარკებოდა.
-მმ..კი საბასთან ვსვამდით(დამი)-მიას გაღიმებული უყურებდა და თავს ძლივს იკავებდა,რომ არ ჩახუტებოდა.ერთმანეთს ხმას არ სცემდნენ... ხანგრძლივი მგზავრობის შემდეგ ადგილზე ჩავიდნენ,სასტუმროში ნომრებბი დაჯავშნილი ჰქონდათ,გოგოები ერთ ოთახში იყვნენ,ბიჭები კი მეორეში.გამოიცვალეს და გარეთ საგუნდაოდ გავიდნენ... მია შესანიშნავად სრიალებდა მიუხედავად იმის,რომ პირველად იდგა თხილამურებზე... ამ სრრიალში დაინახეს,რომ თოვლსი უგონოდ ეგდო დამი,მიას შეეშინდა.
-დამი,კარგად ხარ?დამი!(მია)
-ძმაო,ხმა ამოიღე!(საბა)
-დამი,თქვი რამე,დამი!(მია)-მუდარით ეუბნებოდა.
-ვიცოდი,რომ ჩემზე ინერვიულებდი(დამი)-ღიმილით თქვა და მიას ცრემლი მოწმინდა.
-უბრალოდ არ მინდოდა,მომკვდარიყავი და არდადეგები ჩაგვშლოდა!(მია)-გაბრაზებული ხმით უთხრა და წავიდა.
-რა ხდება თქვენ შორის?(საბა)-გაკვირვებული სახით თქვა.
-ჩემზე გაბრაზებულია,რადგან არაფერი აღარ მითქვამს,იმ საკითხხზე!(დამი)-საბა გაბრაზდა.
-მართლა იდიოტი ხარ!არ მიკვირს,რომ ასე გელაპარაკება!არ აპირებმრომ რამე გააკეთო?(საბა)
-რა თქმა უნდა ვაპირებ.ამ საღამოს მინდა ვუთხრა,დისკოთეკაზე(დამი)
-ღმერთო,რატომ მყავს ასეთი ძმაკაცი(საბა)-მუდარის ხმით თქვა და წავიდა,ძმაკაცი კი იქ დატოვა.
უკვე საღამო იყო,ყველა დისკოთეკაზე იყვნენ.ყველა ცეკვავდა,მუსიკა ხმა მაღლა იყო აწეული,მაგრამ დამი არსად ჩანდა.
-გოგოებო,ძალიან ლამაზები ხართ(საბა)
-მადლობ.მისიმენ დამი სად არის?(თამო)
-მალე მოვა,წამოდი ვიცეკოთ(საბა)-ცეკვავდნენ,მაგრამ მია თვალებით დამის ეძებდა,მალე მუსიკა გამოირთო...
-დიჯეი,რა ხდება?ჩართეთ!(ქეთა)-ყველა მუსიკის ჩართვას ითხოვდა,საბა კი მიხვდა რაც ხდებოდა.
-მია,წამოდი ოდნავ წინ მივიდეთ(საბა)
-საბა,კარგი რაა,მოიცადე...(მია)-საბამ ძალით წაიყვანა და წინ დადგნენ.
-ცოტა ხანს მიკროფონი მათხოვეთ,გთხოვთ,მნიშვნელოვანია(დამი)
-კარგი,ძმაო(დიეჯი)-დამიმ მიკროფონი გამოართვა და მაღლა ავიდა,სცენაზე.
-მეგობრებო!გთხოვთ ერთი წუთით..დღე მინდა,ჩემთვის მნიშვნელოვან ადამიანს რაღაც მნიშვნელოვანი ვუთხრა....მია!(დამი)-გოგო გაოცდა,ხმა ვერ ამოიღო.დამიმ ხელი გაუწოდა და სცენაზე აიყვანა,თავის გვერდით.
-დამიან,სირცხვილია(მია)
-მია,მაპატიე,რომ ეს ორი დღე გატყუებდი,ვითომდა არაფერი მახსოვდა...სიმართლე ის არის,რომ მიყვარხარ!მთელი ჩემი სულით და გულით!-გოგოს ხელზე ნაზად აკოცა.-ვიცი,რომ შენც იგივეს გრძნობ,ამიტომ თუ თანახმა ხარ,მინდა,რომ ჩემი შეყვარებული იყვვე.მინდა მთელი სიცოცხლე შენთან ვიყვე(დამი)
-კი,თანახმა ვარ(მია)-ერთმანეთს გადაეხვივნენ,გარშემო კი აპლოდისმენტები ისმოდა,ბედნიერების შეძახილი იყო.
-გილოცავთ,რგორც იქნა(საბა)-წყვილს გადაეხვია.მათი საყვარელი სიმღერა ჩაირთო:"გზის ბოლოს მხოლოდ შენ ხაარ!!" საღამო გვიან დასრულდა,მაგრამ მია და დამი კიდევ დარბაზში იყვნენ.
-ბედნიერი ხარ?(დამი)-ყურში ნაზად ჩასჩურჩულა.
-ამ ქვეყნად ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ(მია)-ბიჭმა ნაზად აკოცა. მალე ოთახებში ავიდნენ,მიას თამო ელოდებოდა რათა ყველაფერი მოეყოლა.
-მოდი ყველაფერი მომიყევი(თამო)
-მოსაყოლი არაფერია,მე ის მიყვარს და ერთად ვართ(მია)
-თან დიდი ხანია.დამიანს დიდი ხანია უყვარხარ,ამას ყველა ხედავდა(თამო).
დილით მია მობილურის ხარმა გააღვიძა.
-ჩემო ძილისგუდა,ადექი და დაბლა ჩამოდი,ვისაუზმოთ9დამი)-მიას არაფერი უთქვამს ისე ჩავიდა ქვევთ.
-დილა მშვიდობის(მია)-გვერდით დაუჯდა.
-შენთვის ცხელი ჩაი და ბურგერი შევუკვეთე(დამი)
-ჩემი მზრუნველი ბიჭი,მიყვარხარ(მია)-ერთმანეთს აკოცეს,ისაუზმეს და სათხილამუროდ წავიდნენ.შემდეგ კი საქანელაზე დასხდნენ.
-გეშინია?(მია)-დამის შეშინებულ სახეზე სიცილი დაიწყო.
-ნუ იცინი მია!(დამი)
-სახადთან ერთად,მშიშარაც ყოფილხარ(მია)-დამიმ ხმა არ გასცა,გოგომ კი აკოცა და ჩაეხუტა.როდესაც ქვემოთ ჩავიდნენ დამიმ ხელში აიტაცა.
-მაშ,მშიშარა ვარ?-დამი იცინოდა.-მოდი ასე მოვიქცეთ,სრიალში შევეჯიბროთ,თუ მე მოვიგებ მაშინ მთელი ცხოვრება ჩემთან იქნები,თუ შენ,მაშინ,მე ვიქნები მთელი ცხოვრება შენთან!(დამი)-სიცილით უთხრა.
-მოიცა,ანუ ორივე ვარიანტში,ერთად ვიქნებით?ჰმ..ესეიგი გამოსავალი არ მაქვს.-მიამ ჩაფიქრებული სახით ტუჩზე იკბინა,დამიმ კი თავი დაუქნია!-კარგი,თანახმა ვარ(მია)-ბიჭმა ჩაიცინა.
-იცოდე წააგებ(დამი)
-ვნახოთ(მია)-შეჯიბრი დაიწყეს,ხან მია ასპარეზობდა,ხან დამი!ბოლოს კი მიამ ჯოხი დაუდო და დამი წააქცია!თვითონ კი სიცილი დაიწყო.
-ეს თაღლითობა იყო!(დამი)-პროტესტით წამოდგა.
-არა,მე მოვიგე!(მია)-გოგო სიცილს არ წყვეტდა,დამის თხილამურები მოიხსნა და მიას ჩაეხუტა ისე,რომ წააქცია.
-ესეიგი,ეს სამართლიანი იყო?(დამი)
-კი,კი,კი!(მია)-ბიჭმა აკოცა.
-მატყუარა ხარ!მაგრამ მაინც მიყვარხარ(დამი)-თოვლში ერთად იწვნენ.
-დამი,გავცივდებით,აჯობებს წავიდეთ!(მია)
-თქვენი სიტყვა ჩემთვის კანონია,ქალბატონო!(დამი)... სასტუმროში დაბრუნდნენ და შემდეგ კაფეში დასხდნენ.
-მითხარი,რატომ მომატყუე იმ დღეს?(მია)
-იმიტომ,რომ მინდოდა შენთვის რამე განსაკუთრებული მომეწყო(დამი)
-მისმინე,ის,რომ ჩემთან ხარ ყველაზე დიდი საჩუქარი და ბედნიერებაა,სხვა არაფერი მინდა.მიყვარხარ და ეს არასდროს შეიცვლება(მია)-დამის სახეზე მოეფერა.
-ჩემთვისა,ყველაზე ძვირფასი ხარ(დამი)-ერთმანეთს აკოცეს.
საღამოს ყველა დისკოთეკაზე იყო,როდესაც დამიმ მიას ოთახში გაუარა.
-თბილად ჩაიცვი,სადღაც მივდივართ(დამი)
-სად მივდივართ?-გარეთ გავიდნენ,ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა იყო.-ძალიან ლამაზია ცა,მოკაშკაშე ვარსკვლავებით(მია)-დამის ეხუტებოდა.
-პრინცეა...მინდოდა ეს ახალი წლის ღამეს მომეცა,მაგრამ ვერ მოხერხდა..-ჯიბიდან მედალიონი ამოიღო.-ეს შენ,ჩვენი სიყვარულის სიმბოლოდ(დამი)-მიამ მედალიონი გახსნა,სურათი და წარწერა ნახა,სიხარულისგან ატირდა,მაშინვე ყელზე გაიკეთა.
-მადლობ დამი.გპირდები მუდამ თან ვატარებ,მიყვარხარ!..იცი?შენთვისაც მაქვს საჩუქარი(მია)
-მართლა?მაჩვენე(დამი)-ბიჭმა წარბები ასწია.
-ზევით აიხედე,ხედავ?ის ვარსკვლავი,რომ ბრწყინავს და ციმციმებს?(მია)-დამიმ თავი დაუქნია.
-კი,მერე?(დამი)
-შენია.შენ გაჩუქე,რომ სურვილი ჩაუთქვა ხოლმე.მასში ყოველთვის დამინახავ,მაშინაც კი როდესაც გვერდით არ გეყოლები(მია)
-ეგრე ნუ ლაპარაკობ,მაშინებ(დამი)-დამიმ გულში ძლიერ ჩიხუტა და აკოცა...
ისინი ყველაზე ბედნიერები იყვნენ,რადგან ერთმანეთ ყავდათ!იმედოვნებდნენ,რომ მთელი ცხოვრება ასე გაგრძელდებოდა!


მეგობრებო,მოგწონთ?ბოდიშით რომ დავაგვიანე....