ახალი წლის გატარება ლევანს სახლში უნდოდა და ყველაფერს ცდილობდა იმისთვის , რომ მალე გამოეწერათ. ახალი წელი , რომ მოდიოდა ყველაფერს ალამაზებდნენ და ამაზე უფრო ცუდად ხდებოდა ლევანი, იმასაც ნანობდა ,რომ ბავშობაში ამის არ სჯეროდა და არასოდეს განუცდია ნამდვილი ახალი წელი. რამდნეიმე წელია ტასოსთან ერთად ხვდება ახალ წელს, მაგრამ მაშინდელი ლევანის მდგომარეობიდან გამომიდინარე ის ახალი წლები არ ითვლება. აქ ვერ დარჩებოდა ახალ წელს. ტასო ეუბნებოდა მე მოვალო , მაგრამ როგორია ახალი წლის გიჟებთან გატარება. გიჟები არარიან, მაგრამ თავის დაზღვევის მიზნით ლევანი ტასოს აქ მოსვლას უკრძალავს.
ბოლოს არავინ რომ არ მოიკითხა ლევანი. იმ თეთრხალათიანთან მოუწია მისვლა. სთხოვა მაქსიმესთვის დაერეკათ. ის ქალი მაქსიმეს არ ურეკავდა , იმასაც ეუბნებოდა ჯერ შენი გაწერის დრო არარისო. მაქსიმეს ისე ყავდა გაფრთხილებული ყველა ,რომ როცა დრო მოვიდოდა აუცილებლად ესტუმრებოდათ მაქსიმე.
ლევანი როგორ უყვიროდა იმ ქალს, ყველა ხედავდა. ამას ლევანის გარდა მხოლოდ ირაკლი თუ გაბედავდა.
ერთ დღეს ისევ მარტო ყოფნა გადაწყვიტა ლევანმა და ირაკლი ისევ არ ასვენებდა. იცოდა როგორც უნდა ეშოვათ ტელეფონი და მაქსიმესთვის დაერეკათ. იდეა არ მოიცავდა არაფერს განსაკუთრებულს. ირაკლი უნდა მისულიყო რომელიმე კაც ექიმთან და წაერთმია ტელეფონი.

- დამიჯერე ეშინიათ ჩემი. მივალ და წავართმევ. (ირაკლი)
- რომ არ გამოგივიდეს? და ერთად გამოგვკეტონ სადმე? (ლევანი)
- პირველად არ ვაკეთებ. - მაცდურად ჩაიცინა ირაკლიმ.
- მეთითონ მოვაგავრებ.
- მე შენი დახმარება მინდოდა. იქნებ მალე წახვიდე აქედან თორე შენი ნერვები აღარ მაქ.
- რააა? შენ არ გაქ ხო ჩემი ნერვები? - ლევანი მიხვდა აზრი არ ქონდა გაეგრძელებინა უბრალოდ გაუღიმა, მადლობა მოუხადა და თავის ოთახში შევიდა.
- აუ რა ჯიუტიაა. - ჩურჩულებდა ირაკლი. მერე ადგა და ლევანს უკან გაყვა. დერეფანში დიანახა ლევანმა უკან როგორ მოყვებოდა ირაკლი, გაჩერდა და ხელი შუბლზე მიიდო.

-კარგი კარგი. არ მოვდივარ შენთან. (ირაკლი) - ირაკლი სხვა მხარეს წავიდა და გზაში ერთი ორჯერ გამოხედა ლევანს.
ლევანმა კარი ისე მიუკეტა არ დუანახავს სად წავიდა ირაკლი. არც აინტერესებდა. ოთახში მარტო ყოფნაც მობეზრდა , მაგრამ მარტო აქ არ აწუხებდა ირაკლი. ის ბიჭი როცა იყო უფრო ვერთობოდიო. ამას იმიტომ კიარ ამბობს , რომ მართლა უხაროდა იმის დანახვა , არამედ აწუხებდა რაღაც ... იმ ბიჭზე არაფერი ესმოდა და არც არავინ არაფერს აუბნებოდა ლევანს. ამის გამო ფიქრობდა ასე.

ირაკლიმ ყველა გადაათვალიერა საავადმყოფოში, მერე ერთ - ერთ ექიმთან შევიდა და ნელ- ნელა უნდოდა შეეპარებინა ტელეფონის ამბავი. ეს ექიმი ირაკლის შეძლებისდაგვარად არეკინებდა ხოლმე სახლში.

- გიორგი ექიმო შეიძლება? - ქალის ხმით ეუბნებოდა ირაკლი. უკვე შესული კი იყო მაგრამ მაინც.
- შემოდი. დაჯექი.. რა გაწუხებს აბა.
- დაღონებული ვარ.
- რატომ?
- არვიცი ეგ თქვენ უნდა გაიგოთ.
- პირდაპირ მითხარი რა გინდა.. სისულელეებს ნუ მელაპარაკები.
- სიყვარულით ვიწვი და ტელეფონი მინდა.
- არ გამოვა.
- არ გამოვა და ვენებს გადავიჭრი.
- გაგიჟდი შენ. (სიცილი ვეღარ შეიკავა ექიმმა)
- მისმინე გიორგი ექიმო, დროზე ტელეფონი მომეცი თორე აქედანაც გაგაგდებენ და ლიცენზიასაც ჩამოგართმევენ იმიტომ, რომ პაციენტი მოკალით.
- რა დაგიშავე?! სულ გეხმარები და რო გაიგონ უფრო დავისჯები.
- ვერ გაიგებენ. რომ არ მჭირდებოდეს არ გეტყოდი.
- ... - ხმა არ ამოუღია და თავი გაუქნია.

ირაკლი სკამიდან წამოხტა , სკამს ფეხი კრა და წააქცია. მაქგიდიდან ყველაფერი გადმოუყარა ერთი ხელის მოსმით და ექიმი კედელს მიაჯახა. შეშინებულმა ექიმმა ჯიბიდან ამოიღო ტელეფონი და ირაკლი მისცა. მეგობრები იყვნენე და ვერ იმეტებდა იმისთვის, რომ დამამშვიდებლებით გაებრუებიათ ამიტომაც არავის დაუძახა და მოიგონა ვითომ თითონ დაეჯახა მაგიდას.

ირაკლი მშვიდად გამოვიდა ოთახიდან და ირაკლისთან მივიდა. კარებს არუღებდა მაგრამ იმდენხანს უბრახუნა სანამ არ გააღებინა. ლაპარაკიც არ აცადა ხელი მოკიდა და გარეთ გაიყვანა. შენობიდან მოშორებით.

- აი ტელეფონი და დაურეკე შენს მეგობარს.
- გაგიჟდი? საიდან გაქვს?!
- რამნიშვნელობა აქვს.. დაურეკე!
- მადლობა.

ლევანი მაქსიმეს ელაპარაკა და შეთანხმდნენ იმაზე რომ ლევანს იქიდან გამოიყვანდა. ახალ წლამდე რამდენიმე დღით ადრე მაქსიმემ ლევანი საავადმყოფოდან წამოიყვანა.
ირაკლიმ ინანა ბოლოს, ტეელფონი რომ უშოვა ლევანს. ძალიან ეწყინა ლევანის წასვლა. კარგა ხანი არ გამოდიოდა ოთახიდან. თეკლამ არაფერი შეიმჩნია იმ დღეს მაგრამ ძალიან ეწყინა ლევანის წასვლა. მითუმეტეს შეყვარებული იყო მასზე.

გზაში რამდენიმე მაღაზიაში შეიარეს ბიჭებმა. მაქსიმეს უცნაურადაც მოეჩვენა ერთ ერთ მაღაზიაში რომ შევიდა ლევანი მაგრამ შეკითხვები აღარ დააყარა, იცოდ მააინც ვერაფერს გაიგებდა.
ტასოსთან სახლში მივიდა მარტო ლევანი. კარები ტასოს დამ გაუღო.

- შენნ...?
- მე. ტასო სახლშია?
- კი. შემოდი.
- მადლობა.
- ქურთუკი გაიხადე... ტასოს ყვავილები შენ გამოუგზავნე ხო? ძაან მომეწონა.
- ყვავილები? არა.
- აბა?
- არვიცი. თავის ოთახშია?
- კი. მიდი.

ტასომ ლევანი ,რომ დაინახა მის ისხარულს საზღვარი არ ქონდა, შეახტა და სანამ ძალიათ არ ჩამოსვა ლევანმა მანამდე არ მოშორდა.

- სურპრიზი მაქ შენთვის. (ლევანი)
- რა სურპრიზი?

ჯიბიდან გულის ფორმის ყუთი ამოიღო.. ღრმად ჩაისუნთქა და ძლივს უთხრა.. "ცოლად გამომყვები"?
ტასომ მაშინვე ტირილი დაიწყო. გადაეხვია და ისევ არ შორდებოდა. ცრემლები მოიწმინდა და ცოტა ხნის მერე რაც ბეჭედი მოირგო , კითხა:

- ეს როდის მოასწარი?
- დიდი ხანია შენახული მაქ.
- რა სულელი ხარ!

***
ახალ წელს პარიზში შეხვდნენ ტასო და ლევანი.
ბოქლომი თავიანთი სახელებით , ხიდზე დაკიდეს.
წლების მერე ყველაფერი ისე განვითარდა როგორც ჰქონდათ ჩაფიქრებული. ქორწილი ისეთი გადაიხადეს როგორიც ტასოს უნდოდა.
ახალ სახლში გადავიდნენ და ცხოვრებაც ახლიდან დაიწყეს.
ორი შვილი შეეძინათ. გოგო და ბიჭი. ტყუპები...
მაქსიმესთან დაიწყო ლევანმა მუშაობა.

***
ირაკლის სანახავად თითქმის ყოველ დღე დადიოდა ლევანი. იქაურობას სულ სტუმრობდა.
ირაკლიც და თეკლაც როცა გამოწერეს. სულ ერთად იყვნენ. ყოველ დღეს აღნიშნავდნენ ხოლმე.

***
ახალი წლიდან ყველაფრის ახლიდან დაწყება შეიძკება !
მთავარია ნებისყოფა, მონდომება და რათქმაუნდა... სიყვარული.

(დასასრული. მაინტერესებს თქვენი აზრი.)