ანასტასიასთან :
ძლიერად ვუჭერდი ხელებს ალექსანდრეს მხრებს და შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქეთ თვალებს.
- კარგად ხარ ? - მკაცრი ხმით მკითხა და თავზე მაკოცა -
- მადლობა - ამოვილუღლუღე მის მკერდზე შემდეგ გავაანალიზე რა სიტვაციაშიც ვიყავი მასთან სწრაფად მოვშორდი და ორი ნაბიჯით უკან დავიხიე -
- წავიდეთ ჯობს , ბავშვებმა ინერვიულეს ხო ? - შეწუხებულმა ვუთხარი -
- ახლავე დავურეკავ და ვეტყვი რომ გიპოვე და კარგად ვართ - მართლაც დაურეკა და აუხსნა ბავშვებს სიტვაცია, ჩვენც მთელი გზა ჩუმად მივდიოდით ერთმანეთის გვერდით. ტყიდან გასულმა სიხარულისგან ამოვიოხრე ალექსანდრეს კისერზე მოვხვიე ხელები ლოყაზე ვაკოცე მადლობის ნიშნად და ჩემი ბავშვებისკენ წივილით გავიქეცი. მარიამმა მთელი ძალით ჩამიხუტა დამიანემ და ბიჭებმა კი უარავჯერ მომიხადეს ბოდიში ჩემი მარტო გაშვების გამო. რამდენიმე წუთში ტყიდან ნიკოლოზიც გამოჩნდა სწრაფად ჩამეხუტა და ჰაერში დამაფრიალა -
- როგორ მანერვიულე ქაჯო - მთელ სახეს მიკოცნიდა და თან ისე ლაპარაკობდა - ან მე როგორ გაგიშვი მარტო დანაღვლიანებულმა თვქა - მაგრად ჩამიხუტა და სახეზე მომეფერა ცალი ხელით. წამიერად ალექსანდრეს გავხედე რომელსაც დაძაბულობისგან ყბები დაჭიმვოდა და კისერზეც გამოჰკვეთოდა დაჭიმული ძარღვები. ძალიან მალე დავბრუნდით სახლში და დაღლილები ოთახებში გადავნაწილდით.
***
მარიამთან :
შუაღამისას ჩვენი ოთახის ფანჯარას რაღაც მოხვდა შეშინებულმა წამოვიკივლე და ანასტასიაც გავაღვიძე. ორივე შიშით მივიპარეთ ფანჯარასთან თან შუქიც ვანთეთ ეზოში კი მომღიმარი დამინეს დანახვისას ორივემ ამოვისუნთქეთ ბედნიერებისაგან.
- რა გინდა აქ გაგიჟდი ? - სიცილით ჩავძახე -
- მოენატრე რა ენდომება - პასუხი გამცა ანასტასიამ ხელი ჩაიქნია " ამათ რა ეშველებათო და გაეხვა მის ლოგინში -
- ტასო მართალია მომენატრე მიდი ჩაიცვი და ჩამო - ამომძახა ჩუმად
-მომკლავს ალექსანდრე -
- ალექსანდრეს გაღვიძებამდე მოგიყვან - სიცილით ამომძახა, მეც სწრაფდ შემოვყავი თავი ოთახში შავი ჯინსი თბილი სვიტერი და ბოტასები სწრაფად ჩავიცვი თმა მაღლა ავიწიე ფეხაკრებით ჩავიპარე კიბეებზე. შესასვლელი კარი სწრაფად ჩვკეტე და დამიანესკენ გავიქეცი, სწრაფად ავღმოვჩნდი მის მკლავებში მოქცეული და მეც ბედიერებისგან გავიტრუნე.
დამიანემ მისი სახლის უკან მდებარე ორკაციან საქანელასთან მიმიყვანაორივე ჩამოვჯექით, წელზ ეხელი მომხვია მე კი თავი დავადე მხარზე და გავისუსე.
-არ ფიქრობ რომ შენთვის ზედმეტად დიდი ვარ ? - რამდენიმეწამიანი დუმულის შემდეგ ამოიჩურჩულა დამიანემ გაოცებულმა მოვაშორე თავი მის მხარს და თვალებში ჩავაშტერდი -
- ასაკს რა მნიშვნელობა აქვს, მთავარია რასვგრძნობთ ერთმანეთის მიმართ -
- და რას გრძნობ ჩემს მიმართ პატარა ქალბატონო ? - გამიღიმა და სახე მის ხელებსშორის მოიქცია. -
- აი ამას - მისი ერთი ხელი ავიღე და გულის მხარეს დავადებინე. გულისაოცრად აჩქარებული მქონდა უფრო კარგად გაიღიმადა ორივე ხელით მაგრად ჩამიკრა გულში -
- მიყვარხარ ძალიან ! -ამოიჩურჩულა- ყველაფერზე მეტად , ვიცი საუკეთესო ბიჭი არ ვარ მთელს დედამიწაზე თუმცა ვეცდები რომ გაგაბედნიერო დაარასდროს გატკინო - თავი ჩემს კისერში ჩარგო დაიქვე მაკოცა. ჟრუანტელმა დამიარა თავიდან ფეხებამდე, მეც მაგრად მოვხვიე ხელები წელზე და ნიკაპი მხარზე ჩამოვადე, ყველაზე ბედიერი გრძნობააასე საყვარელი ადამიანის მკლავებში უსასრულოოდ ყოფნა.
****
ანასტასიასთან :
სულ ცოტახნის წასული იყო მარიამი ოთახის კარი რომ გაიხსნა დაიქ მდგომი ალექსანდრე დავინახე , უკითხავად შემოვიდა ოთახში მარიამის კუთვნილ ლოგიზე წამოწვადაასე იყო კარგახანს. სიჩუმე ისევ მანდაარღვია -
- იმედია შენი დამიანე კარგი ადამიანია დაჩემს მარიამსარაფერსაწყენინებ - ძლივს ამოილუღლუღა ხმა ჩახლეჩვოდა აშკარად კარგად იყო ნასვამი -
- საკუთარ თავზე მეტად უყვარს მარიამი დამიჯერე. - ღიმილით ვუთხარი და კვლავ გავჩუმდი -
- დიდხანს აპირებ სვანეთში დარჩენას - კვლავ მან დაარღვია სიჩუმე -
-არა სამდღეში დავბრუნდები თბილისში და მერე ალბათ ზღვაზე წავალთ მე და მარიამი. - ღიმილით მივუგე -
-აჰამ - ლოგიზე კარგად მოკალათდა სახით ჩემსკენ - მაპატიე ჩემი უაზრო გამოხტომები, ვიცი ბავშვი ხარ და მე ასე არუნდა გექცეოდე - იმედიანი თვალებით ჩემომხედა -
- არაუშავს , უბრალოდ დიდი იმედი მაქვს მსგავსი რაღაც არ განმეორდება. ვიცი რომ მარიამს ძალიან უყვარხარ დარა მინდა შენს გამო მცირე წაკამათებაც რომ მომივიდეს -
- კარგი - დანებების ნიშნათ ხელები აწია და ლოგინიდან ადგა თუმცა თავი ვერ შეიკავადა წაბარბაცდა ფეხზე წამოვდექი დახელი შევაშველე -
- დაგეხმარები ოთახში გაგიყვან - შეწუხებულმა ვუთხარი წელზე ხელი მოვხვიე თვითონ კი მხარზე გადამხვია ხელი და ასე გავიყვანე მის ოთახში. ლოგინამდე რომ მივიყვანე შებარბაცდა ორივე ლოგინზე დავეცით ის კი ზემოდან მომექცა შემთხვევით - ალექსანდრე მძიმე ხარ - დავიწუწუნე ჩუმად ჩაიცინა ახლა ის მოექცა ჩემს ქვემოთ თუმცა განძრევის საშუალება არ მომცა მისმა ხელებმა რომელიც წელზე მჭიდროდ მქონდა შემოხვეული -
- ძალიან გთხოვ ამაღამ აქ დაიძინე - ძლივს გასაგონად ამოილუღლუღა და გაითიშა , ბევრი ვეცადე მისი მკლავებიდა დავძვრენილიყავი მაგრამ რაც უფრო ვცდილობდი მით უფრო მიკრავდა ამიტომ ფართხალი შევწყვიტე და მის სხეულზე კარგად მოვკალათდი. ის ჟრუანტელი დავაიგნორე რაც მასთან ყოფნის გამო მემართებოდა და შევეცადე დამეძინა თუმცა უძილობამ თავისი ქნა და მართლაც მალე დამეძინა. დილით ალექსანდრეს მკვეთრმა მოძრაობამ გამაღვიძა კვლავ დაბლა მომიქცია , თვალები უცბად ვჭყიტე და მის მოქმედებას დაველოდე -
- მომენატრა - თავისთვის ჩაილუღლუღა და მისი ბაგეები ჩემსას მიაწება , გაოცებისგან თვალები კიდევ უფრო დავჭყიტე, ნელა მიკოცნიდა ბაგეებს და სახეზე მეფერებოდა ცალი ხელით კი მაისური ამიწია და მუცელზე შემოასრიალა, სხეულში თითქოს ცეცხლი წამეკიდა. მუცელზე თითებით წრეებს ხაზავდა და ტუჩებში მოუშორებლად მკოცნიდა,არვიცი რა დამემართა მაგრამ კოცნაში მეც ავყევი რამაც კიდევ უფრო წაქეზა. ახლა ფეხებზე აასრიალა ხელი და კოცნით ჯერ ყელისკენ წავიდა მერე კი მკერდისკენ.
****
ვიცი ვიცი რომ დავაგვიანე და არც ეს არაა დიდი თავი ბოდიშს გიხდით და გპირდებით როგორც კი მოვახერხებ მაშინვე დავდებ , უბრალოდ გამოცდები მქონდა უნივერსიტეტში და ვერ მოვიცალე. გმადლობთ რომ კითხულობთ