-ლილე ტასოსთან შედი!
ვგრძნობდი როგორ გაეყინა გიორგის ხელებიი თუმცა არაუშავს მეც ცუდად ვიყავი როცა მან მიმატოვა და ნინასთან ერთად წავიდა..ხელი გავაშვებინა და ნელი ნაბიჯით გამოვეცალე ისე წამოვედი გიორგის ხმაც არ ამოუღია..თავდახილი იდგა..ამის დანახვაზე გულში რაღაც ჩამწყდა მაგრამ.. მაგრაამ..
-ანო სად იყავი?
-ტასო გიორგიი ვნახე..
-აქ არიის?არ ვიცოდი ლაშას არაფერი უთქვამს თორე გაგფრთხილებდი..რა გითხრა?
-არ მოვუსმინე..
-კაი ეხა ბავშვიც აქ გყავს და არაფერი შეიმჩნიო პატარას გართობა უნდა..
ძალიან ჩვეულებრივ გავატრე მთელი საღამო ვცდილობდი არ მომეწყინა,მაგრამ როოგორ გინდა ასეთ დროს კარგად იყოო..თითქოს ყველაფერი თავიდან დაიწყო..
-აუ ტას უკვე გვიანია და ლილეს წავიყვა რა და წავალთ..
-კაი გოოგო რა პრობლემაა გაგაცილებთ..
ეზოში როგორც გავედი გიოს მზერას გადავეყარეე..
-ანუკა ჩაეძინა ლილეს?(სანდრო)
-კი..
-მოიცადე გაგაცილებთ მე..
სანდრო მომიახლოვდა და ლილე ფრტხილად გადაიწვინა მკლავზე..
-კაი ტასო წავედით ჩვენ..
რესტორნის ეზოდან რომ გავდიოდით გიორგი მოვიდა სანდროსთან მხარზე ხელი დაადო..
-საღოლ ძმაო ბედნიერი ხარ შენ რომ გვერდით ანუკა გყავს და ასეთი პატრაა ანგელოზი..ძალიან გთხოვ გაუფრთხილდი და გული არ ატკინო იმიტო,რომ არ იმსახურებს..
დამთავრა გიორგიმ სიტყვები და თვალი უხეშად მოიწმინდა არ უნდოდა,რომ ცრემლი დამენახა..
-უკაცრავად ვერ მივხვდი რას გულისხმობთ (სანდრო)
-არაფერი სანდრო წავიდეთ..
ცხოვრებში ასე არასდროს გამჭირვებია საიდანმე წამოსვლა მოვდიოდი მაგრამ სული და გული უკან გიოსთან მრჩებოდა..ნერვები მეშლებოდა ამდენი რამის მერე ისევ გიორგიზე,რომ ვფიქრობდი მაგრამ გრძნობებს ვერაფერს ვუხერხებდი..მთელი ღამე აარ მომასვენეს გიიოს ცრემლინმა თვალებმა..ტავს დამნაშავედ ვგრძნობდი,რომ არ ვუმხელდი ლილეს ამბავს თუიმცა არ იმსახურებდა ის მამობაას..
მეორე დილით ჩემი თოჯინას თბილი თითების შეხებამ გამომაღვიძა..
-დედას ანგელოზი ხარ შენ..
ბაღში დავტოვე ლილე დ ამე სამსახუღში წავედი...მთელი დღე ვცდილობდი სნადროსთვის თავი ამერიდებინა არ მინდოდა მასთნ საუაბრიი გუშუნ ღამითაც ისე წამოვიდა არ გვილაპარაკიაა.
-ანუკა დავილაპარაკოთ.
-სანდრო სიყვარული არ მიხსენო და სხვა რაზეც გინდა ვილაპარაკოთ..
-ბოდიში მინდა მოგიხადო არასწორად მოვიქეცი უბრალოდ ძალიან ნასვამი ვიყავი და ვეღარ გავაკონტროლე რას გეუბნებოდიი.
-ძალიან კარგი..სიყვარულზე აღარ დამელააპარაკო თორე შენზთან მომიწევს მეგობრული ურთიერთობაც დავამტავრო რაც არ მინდა და ნუ მაიძულებ..
-შევთანხმდით..
საღამოს გადაღლილი წამოვედი სამსახრიდან,მაგრამ როგორც გინდა მეწუწუნა ლილე მაინც უნდა გამეყვანა სასეირნოდ რამდნეი ხნაია უკვე მეხვეწება და ვერ მოვაბი თავი..გამმოვიყვანე ბაღიდან სახლში ავედით დავისვენეთ..
ლილეს თავისი ჯინსი ამოვაცვი კედები..თმა ზემოტ ავუწიე..ნამდვილ ანგელოზს გავდა თმას რომ ვუწევდი მისი მწვანე თვალებიც სხვანაირადა იკვეთებოდა..
-ანკა სად ხარ?
-გოოგ რავი ლილე მყავს პარკშიი ჩამოყვანილი..
-კაი..
-რატო მკითხე?
-არაფერი ისეე..კაი გავიქეცი გაკოცეეთ..
ეს გოგო სულ გადარია ამ სიყვარულმა..
-დედაა გეყოს ეხა წავიდეთ სახლში 2 სააათია გადარეული დარბიხარ..სულ გაოფლილი ხაარ..

-დიდი ხანია გათხოვდი?
მისსიი ხმაა..მისი ხმის გაგონებაც კი ტკივილს მაყენედა,თუმცა ვხვდებოდი,რომ უკვე ვერსად გავიქცეოდი და ერთხელდა სამუდამოდ უნდა გაგვერკვია ეს ამბავიი..
-კი..
-ანუკაა ძალიან მიჭირს შენთან საუბრის დაწყებაც კი ვიცი დამნაშავე ვარ უბრალოდ მომეცი დრო რომ ყველაფერი აგიხსნაა გთხოვ არ გაამჩერო..
წინადადება როგორც დაამთავრა და ლილემ დაიწყო კივილი საქანელაზე იჯდა და მაქანავეო..
-ბავშვთან მივალ და მერე ვილააპარაკოთ..
-არაა იყავი შენ მე ვაქანავებ..ძალიან მინდაა ვეთამაშო სულ ცოტა ხნით რა..
ასეთი სიტყვების მერე ვერაფერს ვეღარ ვეტყოდი და გავჩუმდი და როგორც ყოველთვის დუმილი თანხმობის ნიშანია...
ვუყურებდი როგორ თამაშობდნენ ერთად და როგორ იცინოდნენ..ეს ისეთი ბედნიერება,ეს თუ არ შეიგრძენი ვერ გადმოსცეემ..თითქოს არაფერი ცუდი არ მომხდარა და თითქოს ერთი თბილი ოჯახი ვიყავით..გიორგი იმდენად ბედნიერეი იყო ლილესთან თამ,აშით რომ მივხვდი დიდი დანაშაული ჩავიდინე როდესაც მას არაფერი ვუთხარი ბავშვის შესახებ და ახლა მტკიცედ გადავწყვიტე გიორგისთვის ყველაფერი მეთქვა..
-გიორგიი, შენ მაინც წამოიყვანე უკვე ძალიან გაოფლა და გაცივდება..
როგორც იქნა მოვიდნენ და ლილემ მახარა რომ თურმე ნაყინის საჭმელად მიდიოდნენ..
-დედიკო უკვე გვიანიაა და ხვალ მე წაგიყვან და გაჭმევ ნაყინს..
ლილემ ისეთი თფვალებით შემომხედა უარს ვეღარ ვეტყოდი..და შევთანხმდით რომ სახლში ავიდოდით გამოიცვლიდა და მერე წავიდოდით ნაყინის საჭმელად..
-გიორი მისმინე შენთან მეც მაქვს სალაპარაო და წამოდი ჩემთან სანამ ლილე დაისვენებს ჩვენ ვილაპარაკოთ..
- კი,მაგრამ შენს ქმართან უხერხული იქნება...
-არ მყავს ქმარი.
-მოიცა იჩხუბეთ?
-აგიხსნი ყველაფერს ჯერ ეს ქალბატონი მივიყვაოთ სახლში..
სახლში ავედით ლილეს გაოვუცვალე და იქვე თავის საწოლზე დაწვა და თავის მულწიკს უყურებდა..
-შეგიძლია დაიწყო რისი თქმა გინდა..
-ანუკა მე შენ მოგატყუე და ნინას გამო არ დაგშორებივარ..
-მასინ კი არა ახლა მატყუებ..მე ვიცი,რომ ნინასთან ერთად წახვედი ამერიკაში..
-არასწორად იცი.ისეთი დაავადება მქონდა რომლის ოპერაციასაც ხოლოდ ამერიკაში აკეთებდნენ..არ ვიყაი დარწმუნებული,რომ გდავარჩებოდი ამიტომ შენ უნდა დაგშორებოდი თნ ისე,რომ შენ შეგზიზღდებოდი რადგაგნ ზუსტად ვიცოდი თუ შენთან დავრჩებოდი და მერე მე რამე დამერთებოდა შენ ცხოვრებას აღარ გააგრძელებდი და მე შენი ბედნიერება ყველაფერ მერჩივნა...შენ არ იცი მე რა გადვიტანე მესმის,რომ შენც ცუდად იყავი ჩემი სიტყვების გამო თუმცა წარმოიდგინე მე როგორ ვიქნებოდი როცა საყავრელ ადამიანს ამ სიტყვებს ვეუბნებოდი და ჩემი ხელით ვუთმობდი სხვებს..შენ არ იცი რა ცუდად ვიყავი ყოველი დღე შენზე ფიქრით იწყებოდა და შენზე ფიქრითვე მთავრდებოდა მაგრამ უბრალოდ შენ ვერ გაგწირავდი ისეთი სიბნელისთვის როგორ სიბნელეშიც მე მომიწია ყოფნა..და რაც შეეხებეა ნინას ის კიდევ ამერიკაში ასწავლებლად წავიდა და უბრალოდ დაემთხვა ჩვენი გაფრენის დღე..
სუნთქვა შეკრული და თვალებგაფართოებული ვუსმენდი..რაღც მხრივ გამიხარდა ამ სიტყვების მოსმენა მაგარმ მერე ეს სიხარული სევდამ უფრო გადამიწონა როცა აგმახსენდ ,რომ გიორგი იქ მარტო ებრდზოდა ამ დაავაადებას და მე გვერდით არ ვყავდი..
-გიორგი შენ შეყვარებული მხოლოდ იმიტომ გჭირდება,რომ მასთან ერთად გაერთო???
ბოლო ხმაზე ვკიოდი და ცრემლებიც ურცხვად მოგორავდნენ ლოყებზეე..
-მე არ მჭირდება შყვარებული მხოლოდ იმისათვის რომ როცა კარაგდ ვიქნები მარტო მაში იყოს ჩემთან!!!!!!!!!!!მე შეყვარებული გაჭირვებაში უფრო მჭირდება.მაშინ მინდა რომ მყავდეს საყრდდენი თორე..როგორ გაბედე და ეს დამიმალე შენ წარმოგიდგენიაა მე რო ეს გამეკეთებინა???
იდიოტიი ხარ!! ვყვიროდი და თან ძლიერად ვეხუტებოდი ისე თითქოს მის თავს ვინმე მართმევდა..