ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (18)
გართობა კი გაორმაგებული ძალებით გაგრძელდა.... გაღიბული ვუყურებდი ორ უბედნიერეს წყვილს და მეც ბედნიერწბით ვივსებოდი..... -მარიამ, იმედია ამ ქორწილის ორგანიზებასაც შენ თავზე აიღებ.... შეპარული ღიმილით მიტხრა ზუკამ და გვერდზე მომიჯდა... გაღიმებულმა გადავხედე და მთელი ძალით ჩაცეხუტე... -რა თქმა უნდა და დამერწმუნე ეს იქნება 2016 წლის ყველაზე მაგარი ქორწილი... გახარებულმა ვაჯახე და ამჯერად ნატას გადავეხვიე... -და როდისთვის? -იმ კვირას.... -რააა? მეღადავებით? ერთ კვირაში რანაირად მოვასწრო კაბა, რესტორანი, სტუმრები, ფოტოგრაფი, ვიდეო.... ვაიმე შემომაკვდებთ მეტრვლო და კაკაბაძე.. ღრენით ამოვილაპარაკე და ხელები მაღლა ავწიე "რა გეშველებათ" ნიშნად... -მსოფლიოში ყველაზე მაგარი ორგანიზატორი მყავს და როგორ ვერ შეძლებს ეხლა ერთ კვირაში ყვლაფერის მომზადებას.... ჩვეულებრივად მოთაფვლა დამიწყო ნატამ და უფრო ახლოს მომიცუცქდა... -დიდიხანია გადაწყვტილი გაქვთ ქორწილი ხო? დაინტერესებულმა გადავხედე ორივეს და სასურველი პასუხი როცა მივიღე გაღიმებული წამოვდექი და გადაჭედილ დარბაზში ბექას მოძებნა დავიწყე... არც გამჭირვებია ბართან იჯდა და ვისკს სვამდა... ზურგიდან მივეკარი და ყელში ხმაურიანად ვაკოცე... მისმა რეაქციამაც არ დააყოვნა მალვ დაეხრკლა კანი... ხელებზე ნაზად მომეფერა და თავი ნელა მოატრიალა.. -რა ხდება? შემთვრალი ტონით მკითხა და თბილად გამიღიმა... -რავი ცოტა დავიღალე.... წყვილიც "მოტყდა" ქორწილიდან დანარჩენებიც ნელ ნელა მიდიან და ჩვენც წავიდეთ რა... მუდარით გავხედე მის ჭიქაში დარჩენილი ვისკი მოვსვი... -აუ რა უბედურებაა ამას როგორ სვამთ... სახე დავმანჭე და ჭიქა თავის ადგილას დავაბრუნე.. მანაც ერთი ღიმილთ დამაჯილდოვა და ხელში ამიტაცა... -ჩვენც "მვტყდეთ" ამათი ქორწილიდან და ბოლოს ჩვენი ქორწილიდანაც... სრული სერიოზულობით მითხრა და გარეთ გავიდა... მანქანაში რასაც ქვია შემაგდო და თვთონაც მალე დაიკავა მძღოლის ადგილი... ათ წუთში უკვე სახლში ვიყავით და ლოგინზე გათანგულები ვეყარეთ... -მარიამ, ჩვენი ქორწილი როდის უნდა იყოს? არეული მზერით გადმომხედა და თავი ჩემ თმებში ჩარგო... -ყველას რომ დავაოჯახებ მერე.. -აუ კაი რა... -აბა ბექა დაუკვირდი, ნიკა და თათული უკვე შევაუღლეთ, ზუკა და ნატაც ერთ კვირაში მზად იქნებიან, მერე იქნება მიშო და ლიზა და ბოლოს გიო და ეთო... - ეგენი კარგა ხანს არ მოაბამენ თავს რა.. გაბრაზებულმა ამოილაპარაკა და გვერდი იცვალა.. -აი ნახავ სულ ცოტა ხანი მაქსიმუმ ერთი თვე.. -აუ მარიამ კაი რა... სიტყვა დამთავრებული არ ქონდა ტელეფონმა რომ დაურეკა... ცოტახნიანი დუმილის შემდეგ ფეხზე წამოვარდა და მთელი სახე დამიკოცნა.. -გენიოსი ხარ მარიამ გენიოსი... გენიოსი კი არა ვანგა ხარ იმენა რა... ერთ თვეზე ნაკლები დაჭირდება ამ ყველაფერს... გახარებული ლაპარაკობდა და თან შარვალს იცვამდა... -რა ხდება გამაგებინე... სიცილით ვკითხე და ხალათი შემოვიცვი... -მიშომ დამირეკა აგარაკის გასაღები მომეცი ლიზას ვიტაცებო... მე და ზუკამ მოვილაპარაკეთ და ორივეს ერთად გვექნება ქორწილიო... - გახარებულმა ამოილაპარაკა და უჯრიდან გასაღებების აცმა ამოაძვრინა... - მე არ დამელოდო, გვიან მოვალ დაიძინე შენ... გასვლისას შუბლზე მაკოცა და კარები გაიხურა... საათს რომ შევხედე ორი იყო დაწყებული.... რაღაცნაირად ნერვიულობამ ამიტანა და ძილის სურვილი საერთოდ გამიქრა... შოკოლადები მოვიმარაგე და კომფორტულად მოვთავსდი დივანზე... ლეპტოპში ფილმი მოვნახე და მისი ყურება დავიწყე.. წარამარა ვამოწმებდი ტელეფონს და შიში უფრო და უფრო მემატბოდა.... როდის ჩამეძინა არ მახსოვს, მაგრამ ტელეფნის ზარმა გამაღვიძა ეკრანს რომ დავხედე ა ბექას სურათი დავინახე გულმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა... აკანკალებული ხელი გადავუსვი ეკრანს -ბატონო ანერვიულებული ხმით ვუპასუხე და საყვარელი ხმის მოლოდინში გავისუსე... -მარიამ, რა გჭირს რა ხმა გაქვს? როგორც კი ბექას ხმა გავიგე მაშინვე დავწყნარი და ღრმად ამოვისნთქე.. -არა არაფერი, უბრალოდ ვნერვიულობდი რაღაცაზე და.. ნელა ვუპასუხე და გამეღიმა... -კაი რა რა განერვიულებდა... იმისთვის დაგირეკე, რომ უშენოდ ვეღარ ვძლებ და დღესვე დავბუნდები.. -რა ბექა, გთხოვ ამაღამ დარჩი და ხვალ წამოდი რა... -კარგი რა არ ინერვიულო, დაიძინე და რომ გაიღვიძებ შენთან ვიქნები უკვე... -მაში დამპირდი რომ დღეს არ წამოხვალ... -მარიამ! -კარგი ხო.. ბუზღუნით ამოვილაპარაკე და ტელეფონი გავთიშე... ბალიშზე დავდე თუ არა თავი მაშინვე დამეძინა... ცოტახანში კი ისევ ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა... ისევ ბექა იყო, ოღონდ ამჯერად დამშვიდებულმა ვუპასუხე... -ხო ბექა.. -უკცარავად მარიამ მეტრევლი ბრძანდებით? ტელეფონში ვიღაც ბიჭის ხმა გაისმა და მეც მაშინვე ღიმილი სახეზე შემეყინა... -დ...დიახ აკანკალებულმა ვუპასუხე და პაუხის მოლოდინში გავირინდე... -თქვენი მეუღლე ავარიაში მოყვა და ძალიან მძიმედა... თქვენ სახელს იძახი და თქვნი ნახვა სურს თუ შეიძლება მალე მოდით... ბოლო სიტყვებისთვის ყურადღება არც მიმიქცვია.. უცებ ჩავიცვი ჯინსის შარვალი ჟაკეტი და გარეთ გავვარდი ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუკარნახე.. თხუთმწტ წუთში სავადმყოფოს კარებთან ვიდექი და ფაქტიურად ჩემ მომავალს ვუყურებდი... მიმღებში მითხრეს მისი პალატი ნომერი და შიგნით შევვარი.. კარების გაღება და ჩემი გაშეშება ერთი იყო.. უგონოდ იწვა ბექა დ ათასი მილი ქონდა შეერთებული... ძლივს მოგროვებული სიმშვიდით შევედი და იქვე მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი შუბლზე ნელა გადავუსვი ხელი ა ცრემლებმაც იწყეს დენა.. საამდე ვტიროდი არ მახსოვს... გონზე მხოლოდ აპარატის გამაყრუებელმა წრიპინმა მომიყვანა... მერე ჩემი კივილი და ბოლოს ყველაფერი თეთრად შეიღება.... აპარატის ხმა ტელეფონის ზარმა შცვალა... დაფეთებული წამოვვადი ფეხზე და ცრმლბი ხელისგულებით მოვიწმინდე... როცა გავაცნბიერე, რომ სახლში ვიყავი და ეს ყველაფერი სიზმარი იყო უარესად ავტირდი... მხოლოდ ამ ყვლაფრის გაანალიზების მერე ვუპასუხე ამღერებულ ტელეფონს... ბექას სახელი, რომ ამოვიკითხე კიდე ერთხელ ამიტანა კანკალმა.. ნელა ვპასუხე და ხმის ამოღებას დაველოდე... -პატარა გამიღე კარი, თორემ გავიყინე... როგორც კი ბექას ხმა გავიგე მაშინვე მივაგდე ტელეფონი და კერებისკენ გავიქეცი... როგორც კი მომღიმარი ბექა დავინახე მაშინვე ზედ შევახტი და ხელახლა იწყეს ცრემლებმა დენა.. მანაც მალევე მომხვია წელზე ხელები და კარბი ფეხით მიხურა... დივანზე ჩემთან ერთად დაჯდა და გულზე უფრო მიმიკრა... შიგადაშიგ კი თმებზე მაკოცებდა ხოლმე... როგორც კი ტირილით გული ვიჯერე მაშინვე ავწიე თავი და შშინებულ თვალებში ჩავხედე... -რა გჭირს მარიამ ამიხსენი... ანერვიულებული ხმით მკითხა და კალთაში უფრო მოხერხებულად ჩამისვა... -არ მესიზმრები ხო?! ცოცხალი ხარ ხო? ნამტირალვი ხმით ვუთხარი და სახეზე ხელები მოვუსვი... -ნუ გამაგიჟე რა გჭირს მითხარი... ხმა უარესად გაებზარა და თვალეში ჩამხედა... დაწვრილებით მოვუყევი სიზმარი და კიდევ ერთხელ ავტირდი... უფრო ძლიერად ჩამეხუტა და შუბლზე მაკოცა... ძილშიც ვგრძნობდი მის თბილ ხელებს და მეც უფრო და უფრო ძლიერად ვუჭერდი... მეგონა ისევ სადმე წავიდოდა და დამტოვებდა... რომ გავიღვიძე ლოგინში ვიწქი ისევ ბექაზე მიხუტბული... როგორც წუხანდელი გამახსენდა სცხვილისგან წამოვწითლდი და ვგრძენი როგორ ამეწვა ლოყოები.. რასაც ბექას რაქცია მოყვა და უფრო ძლიერად ჩამიხუტა... -ჩემ მშიშარა გოგოს გაუღვიძია... -თუ შენი დაკარგვის მეშინია სულად არ ნიშნავს იმას რო მშიშარა ვარ... გაბრაზებულმა ვუპასუხე და სამზარეულოში გავედი... -კარგი რა მარიამ ხო იცი არა ეგ არ მიგულისხმია... ზურგიდან ჩამეხუტა და ყელზე ტუჩბი გამიხახუნა... -მშიშარა მაინც არ ვარ.. ენა გამოვუყავი და მოწყვეტით ვაკოცე... -ხო იცი რო ეგ არ მყოფნის არა? -არაუშავს სამაგიეროდ ამ კირას მიეჩვევი ორი ქორწილი მაქვს გასაკეთებელი... -აუ შენ ჟურნალისტიკაზე კი არა სამაკლეროში უნდა ჩაგებარებინა... სრული სერიოზულბით მითხრა და სკამზე მოწყვტით დაჯდა.. გამეღიმა მის ამ საქციელზე და საუზმე წინ დავუდე... მის გვერდზე დავჯექი და ისე ვიქცეოდი თითქოს იქ არც ყოფლა... დიდხანს არც გაგრძელდა ესე... როგორც კი მოთმინების ფიალა აევსო, მაშნვე ჩამავლო მკლავში ხელი და მის კალთაში ავღმოჩნდი.. ცალი ხელი წელზე მომხვია მეორეთი კი ჭიქაში არჩენილი ყავა მოსვა... ღიმილით ვუყურებდი მის თითოეულ მოძრაობას და ვხვდდბოდი, რომ ესეთი კარგი და სწორი გადაწყვეტილება მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე არ მიმიღია... ცოტახანი კიდე მოვესიყვაულთ ერთმანეთს და მერე საყიდლებზე წავიყვანე ქორწილისთვის... რადგან გადაწყვიტეს რომ ორივეს ერთად გადაეადათ ისევ ვიწრო წრე აირჩიეს და ისევ კლუბი დამახურინეს.. სტუმრების სიაც გადმომმიგზავნეს და ყველას სათითაოდ გავაგებინე... რა თქმა უნდა დედაჩემისგან დიდი შეწინააღმდეგება იყო, მაგრმა მაინც ჩემი გავიტანე... ნატა და ლიზა კაბებზე დარბოდნენ მე კიდე მოსაწვევებზე და მსგავს რაღაცეებზე.. -მარიამ კაბა როდის უნდა იყიდო ხვალ ქორწილია... ფიქრებიდან ისევ ბექამ გამომივანა და გვერდზე მომიჯდა... -აუ დღეს უნდა ვიყიდო მაგრამ ვინ გავიყოლო, ნატა და ლიზა თავის საქმეებზე არიან. ეთო ნატასთანაა, თათულისვის არ შეიძლევა სიარული, ანამარია თათულისთანაა... აუუუ... -მოცა მარიამ რა თქვი? ლაპარაკი ბექამ შემაწყვტია და თვალებში ჩამხედა... მხოლოდ მერ მივხვდი რა ვთქვი და თავში ხელები შეოვირტყი... -აუ ენა ხო არ მიჩერდება რა... ხო ორსულადაა თათული გუშინ გაიგო და მთხოვა არავისთვის მეთქვა მაგრამ რო გავილექსები გაჩერება აღარ ვიცი... აუ ბექა არავის უთხრა რა ხვალ იტყვის თვითონ გთხოვ რა... ყელი რამისაა მოვიგლიჯე და ჩემი დაუდევრობისგან გამოწვეული ცრემლიც მოვიწმინდე... როგორცვკი დაინახა ბექამ რ ვიროდი, ღიმილი სახეზე შეაშრა და ჩემ წინ ჩაიმუხლა... -კარგი რა მარიამ, ხო იცი არა რომ არავის არაფერს არ ვეტყვი და შენ რომ მთხოვ მითუმეტეს.. თვალებზე მაკოცა და ჩამეხუტა... სადღაც ერთ საათში უკვე მაღაზიებში დავბოდიალობდით მე და ბექა და ჩემთვის კაბას ვარჩევდით... -ზედმეტად მოკლეა, ძაან გრძელია, დახურულია, ღრმა გული აქვს, ზურგი ძაან ამოღებული აქვს, ბრჭყვიალაა, ძალიან ჭყტელააა... ყველა კაბა რომელიც ხელში დავიჭირ არცერთი მომწონდა და უკან ვაბრუნებდი... უკვე იმ აზრს შეგუებული, რომ ჩემი ძმის ქორწილში ძველი კაბით მივდიოდი მაღაზიიდან გამოსვლას ვაპირებდი ბექამ ხელში კაბა რომ მომაჩეჩა და გასახდელში შემაგდო... კაბა იყო რაღაც სასწაული... მუხლზე შავი, წელში გამოყვანილი, ლამაზი გულით და უკან ოდნავ ამოღებული... კანტებათ კი პატარ პატარა თვლები ქონდა, რომეიც მდიდულ იერს ძენდა... ფეხე შავი მაღლები ლამაზი ყელსაბამი და მზად ვარ... ბექა პირდაღებული მიურბდა... ხან იქიდან შემათვალიერა, ხან აქედან და გაურკვეველ ბგერებსაც გამოცემდა.... როგორც იქნა ვიყიდეთ და სახლში წავედით... სულ რაღაც რამდენიმე საათში ძვიფასი ძმის და მეგობრის ქორწილი მქონდა... იმაზე მეად ვნერვიულობდი ვიდრე ნიკას ქორწილზე... ყველაფერმა არაჩვეულებრივად ჩაიარა... ლიზაც და ნატაც ულამაზესები იყვნენ, თვალს ვრცერთს ვერ ვწვეტდი.. -ვიცეკვოთ? თავზე ზუკა წამომადგა და ხელი გამომიწოდა... -რა თქმა უნდა ძამიკო... ღიმილით გავყევი მოედნის შუაგულისკენ და მუსიკის რითმებ ტანი ნელა ავაყოლე... -ბედნიერი ხარ? შეპარული ღიმილით მკითხა და თავზე მაკოცა... -ძალიან -ყველაფით? -არა ყველაფით არა... -რა გაკლია? -ნამდვილი ქორწილი, და არა ფულზე გაცვლილი ქორწილი... -ანუ? -ანუ ის რომ, ზუსტად ოქტომბრის ოცდაორში.... ზუსტად ექვსი თვის თავზე დღიდან, როდესაც ბექას უსიყვარულოდ გავყევი და ყველაზე უბედური დღეების სიაში შევიყვანე ყველაზე ბედნიერი დღეების რიცხვში შევა... -ანუ? -ანუ ზუკა ის რომ 22 ოქტომბრეს ჩემი ქორწილია იღონდ ბექამ არ იცია ჯერ... ღიმილით ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე... -შეიძლება ცოლს ვეცეკვო? უკნიდან ბექას ხმა გავიგე და მაშნვე მისკენ მივტრიალდი... ზუკამაც ნელა ჩააბარა ჩემი თვი და ნატასკენ წავიდა... -იცი ბედნიერი ვარ... - ჩუმად დაიწყო ლაპარაკი.. - ბედნიერი ვარ შენნაირი ქალი რომ მყავს გვერდზე.... -ჩემი ფულზე გაცვლილი ბედნიერება ხარ ბექა გასვიანო... -და ჩვენი ქორწილი? -მალე.. -ვინ დაგვრჩა? -გიო და ეთო, მაგრამ როგოც ჩანს მგვარებულია, თვალით მიმავალი წყვილისკენ ვანიშნე და გამეღიმა... -როგორც ჩანს ამაღამაც მოგიწევს ტირილი ჩემი სიკვდილის გამო.. -არც იოცნებო მეც შენთან ერთად მოვდივარ... ყურში ვუჩურჩულე და ტუჩებზე მოწყვწტით ვაკოცე... მადლობა ვინც კითხულობთ შემდეგი თავი ბოლო იქნება |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
