დილით რომ გავიღვიძე ოთახში მარტო ვიყავი... ბალიშიდან ნელა წამოვწიე თავი და იქაურობა მოვათვალიერე..
თავი უცებ მოვიწესრიგე და სამზარეულოში გავედი...
სანახაობამ ღიმილი მომგვარა და კარგახანს ვიდექი ესე...
ბექა წინსაფრით იდგა გაზქურასთან და მზარეულობას ცდილობდა...
-ფუ ამის...
ცხელ ჩაიდანს ხელი მოკიდა და მაშინვე უკან დააგდო...
აქ კი სიცილი ვეღარ შევიკავე...
ისიც დაფეთებული შემოტიალდა და დამწვარ ხელზე სულს შებერვა განაგრძო...
-კარგი რა მარამ, რა გცინეს შეგეცოდოს ქმარი...
წუწუნით ამოილაპარაკა და წინ დამიდგა...
-შემეცოდება სიცილს რომ მოვრჩები მერე..
ძლივს ამოვილაპარაკე და წარბაწეულს ნელა გადავხედე..
-ჯობია გაიქცე...
ბოლომდე დამთავრებული არ ქონდა ჩემკენ რომ გამოიქცა და ხელში ამიტაცა... დივანზე დამსვა, გვერდზე მომიჯდა და ჩემ თმაში თითები აასრიალა...
-როგორი ტკბილი ხარ რომ იცოდე..
ჩუმად ამოილაპარაკა და შუბლზე ტუჩები მომაწება...
კიდე დიდხანა გაგრძელდებოდა კარზე გაბმული ზარი რომ არა...
ზოზინით გავაღე კარი და დაწყვილებულ წყვილებს გადავხედე....
-ჩემი გაბრილები მოსულან..
ბოლოხმაზე ვიყვირე და სათითაოდ გადავეხვიე ყველას...
-ეეე რძალო რა პონტია ტო დაქალებს გადაეხვია და ჩვენ აქ ძვრფასი ქმრის ძვირფასი ძმაკაცები და ძმა არა ხო?!
მოჩვენებითი სიბრაზით იკითხა გიომ და სავარძელში ჩაესვენა...
-როგორ გეკადრებათ, ხო იცი თქვენზე მეტად არავინ მიყვარს...
თეატრალურად ვუთხარი და კალთაში ჩავუჯექი...
-ადე გოგო მძიმე ხარ...
-უიმე
ბუზღუნით წამოვდექი და სამზარეულოში გავედი, ჩემი შესვლა და გოგოების შემოვარდნა ერთი იყო..
-ჰა ეხლა მოყვები თუ მივმართო ჩემებურ ხერხს..
ვაშლის ჭამით შემოგორდა სამზარეულოში თათული..
-რა არის მოსაყოლი ჩემზე კარგად იცით ყველაფერი..
ღიმილით ვუთხარი და ყავის მოდუღება დავიწყე...
-კიდე გვინდა ერთი მრგვალი.
სერიოზულად თქვა ეთომ და თეფშიდან შოკოლადი ამაცალა...
კიდე დიდხანს ვიჯექით სამზარეულოში და ათას რამეზე ვლაპარაკობდით...
ნატას და ეთოს უნივერსიტეტის ამბები მოვუყევი...
როცა ვუთხარი, რომ ნატაშკა გათხოვდა შოკში ჩავარდნენ...
-აუ დედას გაფიცებ ვინ მოიყვანა ის ბო*ი ცოლად?
აღშფოთბა ვერ დამალა ნატამ
-ანდრეამ
სრული სერიოზულობი ვუპასუხე და სამზარეულოში შემოსულ ბექას გავხედე...
-მარიამ, პრობლემები გვაქვს...
თავზე ხელი ნერვილად გადაისვა ბექამ და სათითაოდ გადმოგვხდა...
-რა ხდება?
აკანკალებული ხმით ვიკითხე და ამჯერად ზუკას გადავხედე, რომელიც კომპიუტერით ხელში შემოვიდა... გახსნილი ლეპტოპი წინ დამიდო და უკან გავიდა...
- " ბექა გასვიანის და მარიამ მეტრეველის ფიქტიური ქორწინების ახალი დეტალები" - სათაური ხმამაღლა წავიკითხე და დაძაბულ სახეებს გადავხედე.... - "გუშინ, 22 ოქტომბერს, ცნობილმა ქართველმა ბიზნესმენმა, 23 წლის ბექა გასვიანმა და მისმა რჩეულმა 19 წლის მარიამ მეტრველმა კიდევ ერთხელ იქორწინეს, მათი პირველი ქორწინების ზუსტად ექვსი თვის თავზე....
წყვილთან დაახლოებული პირი ამბობს, რომ მარიამს სურდა ექორწინათ ამ დღეს, რადგან ზუსტად ექვსი თვის წინ ეს დღე იყო ყველაზე უბედური დღე მის ცხოვრებაში, მას კი სურდა რომ ეს ყოფილიყო ყველაზე ბედნიერი დღე, ამიტომ ზუტად ექვსი თვის თავზე, როცა უნდა გაშორებულიყვნენ, ისინი ხელახლა შეუღლდნენ...
ეს ფაქტი კი ადასტურებს ჭორებ რომლებიც წინა ინტერვიუში წყვილმა უარყო..."
ხმაწართმეულმა დავამთავრე სტატის კითხვა და ლეპტოპი დავხურე...
სათითაოდ გადავხედე ყველას და სკამიდან წამოვდექი.. აკანკალბული ხელით ძლივა დავლიე წყალი... ბექას ძლიერად ჩავეხუტე და თავი მის კისერში ჩავრგე...
საშინელი სჩუმე იყო... ყველა ჩვენთვის ვისხედით და რაღაცაზე ვფიქრობდით..
-ვინ იქნება წარმოდგენა არ გაქვთ?
სიჩუმე ანამარიამ დაარღვია და ყველას სათითაოდ გადმოგვხედა...
-ანდრეა და ნატაშკა გამორიცხეთ... ანდრეა ციხეშია ნატაშკა კი როგორც თქვი გათხოვდა და უნივერსიეტში არ დადის...
ყველა შესაძლო ვარიანტი გადამიწურა ბექამ და სკამზე ჩამოჯდა..
-რომ გათხოვდა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ჭორების გავრცელება არ შეეძლო...
წყნარად თქვა ლიზამ
-საზღვარგარეთ გათხოვდა...- უპასუხა ზუკამ და მაშინვე მე გადმომხედა.. - ხო რა იყო, შენი აზრით მოვისვენბდი მანამდე სანამ არ გავიგებდი სად იყო ან რას შვებდა?
სხვათაშორის მითხრა და სამზარეულოდან გავიდა...
-ვიცი რაც უნდა ვქნა... - უცებ წამოვიყვრე და ყველას ყურადღებაც მივიბყარი - ვიცი რაც უნდა ვქნა და როგორ უნდა გავიგო ამჯერად ვინ ლაპარაკა...
-არც გაბედო
ერთხმაში წამოიყვირს ნატამ და ეთომ და წინ დამიდგნენ..
-აზრი არ აქვს მაინც ვიზამ.
-იქნებ თქვა რისი გაკეთება გინდა?..
მკაცრად გამომხედა...
-ანდრეასთან უნდა მისვლა
ერთხმაში თქვეს გოგოებმა, ღრმად ამოისუნთქეს და ხელები ძირს ჩამოყარეს...
-არა, არა და არა...
ნიკა, ზუკა, გიო, მიშო და ბექა ერად წამოხტნენ და ყვირილით თავის ქნევით და ხელების სავსავით დამიდგნენ წინ...
-კი, კი და კი წავალ და გავიგებ ყველაფერს..
-არა მეთქი .. - ბოლო ხმაზე იღიალა ბექამ და მაგიდაზე დადებული ჭიქა კედელს გაუქანა... - იმ დამთხვეულთან არ გაგიშვებ, მითუმეტეს მარტოს..
-მაშინ შენც წამოდი.. - არც მე დავაკელი ყვირილი და მანქანის გასაღები ავიღე.. - არავის მივცემ უფლებას ჩემი პირადი ცხოვრება განიხილოს და ისე ილაპარაკოს ვითომ არაფერი მომხდარა და მე ეს ცალ ურში შევუშვა და მეორედან გამოვუშვა... შენ შეიძლება მიჩვეული ხარ ეგეთებს, მაგრამ მე არა.. არავის მივცემ უფლებას ჩემზე ია ილაპარაკონ რაც მოესვებათ სიმართლე იყოს ეს თუ ტყუილი მნშვნელობა არ აქვს...
რაც არ უნდა გავიგო და ვინც არ უნდა იყოს ამ საქმის უკან, ის ადამიანი ჩემი ცხოვრებიდან სამუდამოდ წაიშლება... ნებისმიერი თქვენთაგანიც რომ იყოს, ამას არასდროს ვაპატიებ..
შედარებით წყნარად ამოვილაპარაკე და სამზარეულოდან გამოვედი...
-დამიცადე მოვდივარ...
ზუგს უკან ბექას უკვე დაწნარებული ხმა გავიგე და ნაბიჯებს შევუნელე... გასაღები გამოწვდილ ხელში ჩაუდე და სახლიდან გავედით...
ნახევარ საათში უკვე ციხესთან ვიყავით და ველოდებოდით ანდრეას გამოჩენას...
როგორც კი დაგვინახა სახეზე ირონიული ღიმილი აიკრა და წინ დაგვიჯდა, ყურმილი აიღო და ირონიული ხმით მოგვესალმა..
-ბევრი დრო არ გვაქვს ამიტომ პირფაპირ საქმეზე გადავალ... - გაღიზიანებულმა დაიწყო ბექამ.. - ალბათ ახალ ამბავს გაიგებდი ციხე ცივილიზაციას არაა მოწყვეტილი და გაზეთს მაინც მოგცემდნენ..
-თუ აქ იმისთვის მოხვედით, რომ ეგეც მე დამაბრალოთ გასასვლელი იცი სადაცაა და შეგიძლიათ წახვიდეთ...
ირონიული ხმა წამებში შეეცვალა გაღიზიანებით და ადგომა დააპირა, უცებ რომ დავაწიე სიტყვა...
-არ ვიცი რატომ, მაგრამ ჩემს რააც ნაწილს ჯერა, რომ წინა ამბავი იყ დაგეგმილი სხვის მიერ და შენ შეგასრულებინეს...
ამდენი ხნის მანძილზე რაც კი გულში ეჭვები გამივლია, ყველაზე ჩაძიება და ღრმად გამოკვლევას ერთ ფაქტამდე მივყავდი, რომ ეს ყველაფერი დაგეგმილი იყო და ანდრეა ამის შემსრულებელი....
-დიდი ხანია მაგას მიხვდი?
გაღიზიანება ისევ ირონიამ შეცვალა და ნერვებიც უფრო და უფრო მეშლებოდა...
-მომისმინე ანდრეა თუ გიგა ვინც ხარ, ეხლა იტყვი ყველაფერს და ციხეში ყოფნის წლები შეგიმცირდება ან კიდევ დაგეატება რაღაც რაღაცეების გამო.....
გაღიზიანებული ტონი ვერაფრით ვერ დავმალე და რომ არა ჩვენ შორის აღმართული მინა , აუცილებლად შემომაკვდებოდა...
ღიმილი სახიდან მაშინვე წაეშალა და სერიოზული სახით გადმომხედა..
-სერიოზულად?
თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და გაოცებულ ბექას გავხედე..
-სერიოზულად, ოღონდ ერთი პირობით... - ორივე ერთდროულად გადმომხედეს - როგორც კი გამოხვალ მაშინვე აორთქლდები ჩვენი ცხოვრებიდან..
-ოღონდაც ამ ჯოჯოხეთიდან გამიყვანეთ და ყველაფერზე თანახმა ვარ..
-მანამდე რამდნიმე კითხვაზე მოგიწევს პასუხის გაცემა... - საუბარი ბექამ განაგრძო და ღრმად ამოისუნთქა - ყველაფერი თავიდან დაიწყე.
-საქართველოში რომ ჩამოვედი ვაპირებდი შენზე შურისძიებას, მაგრამ სულ სხვა გეგები მქონდა და ეს არა... შემთხვევით შევხდი მარიამ მამაშენს და რაღაც რაღაცეები გავიხსენეთ, მერ კი მითხრა რომ ბექაზე თხოვდებოდი და სიმართლე რომ ვთქვა არ მესიამოვნა...
ბავშვობიდან მიყვარდი და ეს მამაშენმაც კარგად იცოდა..
ხუთ წლის იყავი პირველად ჩემს მეზობლად რომ გადმოხვედით.. ეზოში კიკინებიანი გოგო დარბოდა და ბიჭებს აშინებდა ხოლმე...
ერთხელაც სირბილისას ქვას ფეხი წამოკარი და პირდაპირ შუშებზე დაეცი... მარჯვენა ფეხზე, მუხლზე, პატარა შრამი გაქვს ოპერაციის მერე... - ამ ყველაფერს მუბნებოდა და თვალებში მიყურებდა..
ხელი ინსტიქტურად ნაიარევზე მოვისვი და ბექამაც გადმომხედა... - მამაშნმა მაშინვე მიცნო და მითხრა, რომ ექვსი თვის მერე როცა გაშორდებოდით აუილებლად მე მოგიყვანდი ცოლად...
როცა უკვე მიხვდა, რომ ერთმანეთი ძალიან გიყვარდათ ათასგვარ ხერხს მიმართა, რომ დაეშრებინეთ მაგრამ არაფერი გამოდიოდა...
ბოლოს კი მოიფიქრა რომ თუ სოციალურ ქსელში და პრესაში იქებოდა თქვენს შესახებ სიმართლე გაგამწარებდათ და მარიამი აღარ მოისურვებდა შენ გვერდით ცზოვრებას, მაგრამ პირიქით მოხდა და სწორ გზასაც დაადექით მსჯელობისას და გამოძიებისას... ისე მარიამ სულ მიკვირდა რატომ არ ჩააბარე იურიდიულზდ ბავშვობიდან მაგის ნიჭი გქონდა..
ეხლა კიდე არც მე და არც ნატა არ დავხმარებივართ, თავისით გააკეთა ყველაფერი... იყო ჩემთან მოსული და მითხრა თუ კიდევ დამეხმარები გამოგიყვანო, მაგრამ სიტყვაზე არ ვენდე რადგან ერთხელ უკვე მიღალატა..
საშინელი დუმილი ჩამოვარდა.. ხმას არც მე არ ვიღებდი და არც ბექა.. გაშეშებული იჯდა და მოსმენილის გაანალიზებას ცდილობდა ისევე როგორც მე..
-დაამთავრე? - დუმილი მე დავარღვიე და როგორც იქნა შევხედე თვალებში.. თავი დასტურის ნიშნად დამიქნია და ჩემს უკან, სადღაც უსასრულობაში გაიხედა.. -კარგი, ამ საღამოს გამოხვალ და გამთენიისას ამსტერდამში გაფრინდები, ფული ტანსაცმელი ბილეთი და ყველაფერი გამოსვლისას დაგხვდება...
ყურმილი დავკიდე და გარეთ გავიქეცი...
ტირილით ჩავჯექი მანქანაში და თავი საზურგეს მივადე...
გავიგე, როგორ გააღო ბექამ კარები მაგრამ ხმი ამოღებისთ თავი არ მქონდა, მანქანა დაქოქა და მთავარ გზაზე გავიდა...
-ჩემებთან მიმიყვანე...
მხოლოდ ეს ვუთხარი და სრცხვილისგან თავი დავხარე...
ისევ ვიგრძენი მლაშე სითხე სახეზე და საშინელი იმედგაცრუების შეგრძნება დამეუფლა...
-იქნებ არ ღირს?!
შეპარვით ცადა ჩემი გადარწმუნება და წამით გადმომხედა...
-ბექა, გთხოვ ჩემებთან მიმიყვანე და მერე ამ ყველაფრისგან რაც შეიძლბა შორს...
აკანკალებული ხმით ვუთხარი და თავი გვერდზე გავატრიალე, რომ ცრემლები არ დაენახა..
მარჯვენა ხელი ხელზე დამადო და ძლიერად მომიჭირა..
ინსტიქტურად თვალები ერთმანეთს ძლიერად დავაჭირე და მანამ არ გავახილე სანამ მანქანა არ გაჩერდა...
ოქტომბერის ამინდებთან შედარებით საშინელი თავსხმა წვიმა იყო...
კარები გამოვაღე და პირდაპირ სახლისკენ გავიქეცი.. კარებზე არც დამიკაკუნებია ისე შევვარდი და პირდაპირ გიორგის კაბინეტისკენ გავიქეცი...
მაშინვე შიგნით შევვარდი და არანორალურ ხმაზე დავიწყე ყვირილი...
-ნამდვილი არაკაცი ხარ... როგორ შეიძლება შენნაირ კაცს მამა ერქვას... ჯერ ძალით გამათხოვე მერე კი როცა ნამვილად შემიყვარდა ვიღაც მასთან დაშორება დამიპირე და შენ ამის მერე მამა გქვია?!
ხმას უკვე ვეღარ ვინარჩუნებდი, რომ არა ბექა, რომელიც იმ წუთის შემოსული იყო აუცილებლად ვეღარ შევიკავებდი თავს და უარესები მოხდებოდა...
ბექამ რასაც ქვია ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამდო...
მთელი გზა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია ჩუმად ვიჯექით და მომხდარშ ვფიქრობდით...
სახლში გაიშულები ავედით და ლოგინზე გავწექით..
-გჯერა რაც მოხდა?
ჩუმად ამოვილაპარაკე და ბექას გვერდულად გავხედე... მანაც უარყოფის ნიშნად თვი გააქნია და მისკენ მიმწია...
თავი გულზე დავადე და მუცელე ფიგურების ხაზვა დავიწყე... მანაც თმაში ხელი შემიცურა და თითებზე იხვევდა...
-ანდრეას გამოშვებას მართლა აპირებ?
-კი და ყველაფერს მოვაგვარებ...
ჯიბიდან ტელეფონი ამოვიღე და ნომერი ავკრიბე...
-თათი როგორ ხარ? -... - რავი მეც არამიშვას, მოკლედ რატომ გირეკავ, რამდენიმე კვირის წინ საჩივარი შევიტანე ანდრეა მაისურძის სახელზე და უკან გამოტანა მინდა....
-... - კი სრულებით... დღეს ხო შეძლებს გამოსვლას?
-.... - ყველაზე მაგარი იურისტი ხარ რა.. კაი მიდი და შემეხმიანე მერე...
ტელეფნი გავთიშე და ამჯერად ზუკასთან გადავრეკე...
-ზუკა მიდი ეხლა ანდრეას სახლში, ყველა ტანსამელი რაც აქვს ჩაულაგე და მიუტანე ციხეში იქ დაგხვდებიან და მოგცემენ ბილეთს და ანდრეას მიეცი მერე გასაგებია?!
-..... - კი სრულებით საღ გონებაზე ვარ რაც გთხოვე გააკეთე რა... -... - ყველაზე ჯიგარი ძმა ხარ...
ტელეფონი გავთიშე და ისევ ბექას ჩავეხუტე..
-ყველაფეი კარგად იქნება
ყურში მიჩურჩულა და შუბლზე მაკოცა..
-იმედია
წუნარად ამოვილაპარაკე და თვალები დავხუჭე..





ესეც შემდეგი თავი... დასასრული როდის ექნება ნამდვილად არ ვიცი, ყოველი თავის დაწერისას ახალ ახალი იდეები მიჩნდება და ნელ-ნელა თავებიც იზრდება :დ იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ... კომენტარებს რომ გადავხედე ძალიან მიხარია რომ მოგწონთ მაგრამ, თუ რაიმე მოთხრობაში რეალობას არ შეესაბამება ჩემი აზრით ძალიან ჩვეულებრივი რამაა და სულაც არ ვთვლი საჭირო რომ ნებისმიერი ფაქტორი იყოს რეალობასთან დაკავშიებული....
ყოველი შემთხვევითვის ყველას ძალიან დიდი მადლობა....