***
დილით
-აააააააა-იყვირა ბოლო ხმაზე ელემ და მისი კივილით გაღვიძებული ნიკუშაც ძირს გადააგდო
-ააააა რა ხდება?-არც მან დააკლო ყვირილი და ფეხზე წამოდგა რამაც ელეს კიდევ ერთხელ წამოყვირება გამოიწვია
-ვაიმე მიიეფარე რამეე-უთხრა,საბანი გადაიძრო და მას მიაგდო მხოლოდ შემდეგ შემოტრიალდა როცა ნიკოლოზის ხმამ დააგვიანა და გაკვირვებული ნიკოლოზი რომ დაინახა მის მზერას გააყოლა თვალი და თავის შიშველ ტანს რომ შეხედა უცბად იყვირა და საბანი ისევ გამოგლიჯა ხელიდან ამ დროს ნიკუშაც გონს მოეგო და უცბად ამოიცვა ტანსაცმელი,ჯერ კიდევ ვერ გაეაზრებინა ყველაფერი და გაშტერებულ ელეს შეყურებდა შემდეგ კი თქვა
-შენ შეხვალ აბაზაბაში პირველი თუ მე შევიდე?
-მე შევალ-ამოიბურტყუნა საბანი კარგად შემოიფარა ბოლოჯერ დახედა საწოლზე დარჩენილ ლაქას და ლასლასით წავიდა აბაზანისკენ
-პირსახოცი?
-სააბაზანოში დევს კარადაში-ამოიხრიალა და საწოლზე გადაწვა ფიქრობდა მათ საქციელზე და არ იცოდა რა ექნა,იმას არც ფიქრობდა რომ მიატოვებდა ეს აზრადაც არ გაუვლია გულში,ნიკუშას მხოლოდ იმის ეშინოდა რომ თვითონ ელე იტყოდა უარს და სამუდამოდ დატოვებდა მამაკაცს,მაგრამ არ უნდოდა წინასწარ რამე ეფიქრა ადგა აიღო პირსახოცი და მეორე აბაზანაში გავიდა ნახევარ საათში ორივე სამზარეულოში იჯდა გამოფხიზლებული და ერთმანეთს შეყურებდნენ,ვერცერთი იწყებდა ლაპარაკს ბოლოს ისევ ნიკიშამ დაიწყო
-ელე მაპატიე...-თქვა და ნაღვლიანი თვალებით ჩახედა ელეს თვალებში სადაც გაკვირვება დაინახა
-კი მაგრამ რისთვის?
-რაც გავაკეთე გუშინ მე არ ვიცი არაფერი მახსოვს მაგრამ ვწუხვარ თავი რომ ვერ შევიკავე მართლა მაპატიე-თვალები აუცრემლიანდა ნიკუშას რამაც ელე უფრო გააკვირვა მხოლოდ ერთხელ ქონდა ნანახი მისი ცრემლი ისიც დაკარგული დის გამო ახლა კი მეორედ დაინახა,არ შერცხვენია ნიკუშას ამ ცრემლების რომლებსაც წამოსვლის საშუალება არ მისცა მაგრამ რომც ეტირა,ხმითაც რომ ეტირა სულ არ შერცხვებოდა რადგან ფიქროდა რომ საყვარელ ქალს დიდი ტკივილი მიაყენა თავისი ქცევით და სინანული ღრღნიდა
-ეგ მეორედ აღარ თქვა კარგი?-უთხრა მტკიცე ხმით ელემ-აქ მხოლოდ შენ არ ხარ დამნაშავე,მეც ასევე დამნაშავე ვარ ეს შენ კი არ გამიკეთე რამე ჩვენ ერთად გავაკეთეთ ეს და მხოლოდ შენს თავს არ უნდა ადანაშაულებდე,მე კი ხო ხედავ აღარ ვღელავ რა მნიშვნელობა აქვს როდის მოხდებოდა ეს,მე შენ მიყვარხარ და მთავარი ესაა არ ვნანობ არაფერს თუ შენ არ მოგინდება ამის მერე ჩემთან ყოფნა მეტკინება,მაგრამ არა ამ ქმედების გამო შენც თუ გიყვარვარ ეს არ ქმნის პრობლემას მე მაშინ ვინანებდი თუ მთვრალი შენს მაგივრად ჩემს გვერდით სვა გაიღვიძებდა,აი მაშინ მართლა ცუდად ვიქნებოდი-თქვა და გაკვირვებულ ბიჭს შეხედა არ გეგონოთ ეკე სუსტი იყო უბრალოდ როცა იმაზე ფიქრობდა რომ საყვარელ ქალს რამე დაუშავა ან დაუშავდა პატარავდებოდა და შიში იპყრობდა
-ელე შენ რაღაც საოცრება ხარ ვგიჟდები შენზე-უთხრა და კალთაში გადაისვა შემდეგ კი მაგრად მოეხვია და აკოცა,შემდეგ მეორეჯერაც აკოცა,მესამეჯერაც და მოკლედ აღარ მომაყოლოთ ეხლა იქ რაც მოხდა ცოდოები ხართ.
***
ცოტნე და ეკესთან
-არ მაინტერესებს ერეკლე დღეს უეჭველი წახვალ გაიგე?იცოდე ჩემით წაგათრევ-უთხრა და ბრაზიანი თვალებით შეხედა ეკემაც ამოიოხრა და ჩასაცმელად გავიდა, ნახევარ საათში უკვე მანქანაში მიდიოდა და გზას მიუყვებოდა მაგრამ არა სავაადმყოფოსკენ,მთაწმინდისკენ,იმ ადგილას წავიდა სადაც ბევრი მოგონება აკავშირებდა და სწორედ იმ ადგილას მივიდა სადაც დარდისაგან დამწუხრებული დაჯდებოდა ხოლმე,ახლაც ასე იჯდა როცა უცბად სიცილის ხმა შემოესმა გატრიალდა და გაშეშდა,თვალებს ვერ უჯერებდა ეს ხომ ლანა(იქ ნია კი ერქვა არ აირიოთ მარა ვიფიქრე რო ჩემი ლანაც იმსახურებდა როლს არ გეწყინოს ლან მარა არც შენი ქმარია ცუდი ბიჭი,ცოტნეზე დაგასწრეს)იყო ის გოგონა მაშინ რომ ნახა მტირალი საქმროს გამო ახლა კი იმ ბიჭთან ერთად მიდიოდა ხელი-ხელ ჩაკიდებული და სულ არ უყურებდა ეკეს,მაგრამ მწველი მზერა რომ იგრძნო ორივემ ეკეს მიმართულებით გაიხედა,ლანამ გაკვირვებულმა დააღო პირი ბიჭმა კი ლანას გაკვირვებაზე დააღო პირი, არასდროს ენახა ეს ბიჭი არადა ლანას ყველა ახლობელს იცნობდა ეკე წამოხტა და ლანასკენ გაიქცა ისიც გამოიქცა და მაგრად ჩაეხუტნენ ერთმანეთს ბიჭი კი მუშტებშეკრული ძარღვებდაბერილი უყურებდა მათ შემდეგ ეკემ ამოილაპარაკა
-მომცილდი თორე შენი ბიჭი გაბრაზებული ჩანს და კიდე შარი მინდა?-თქვა და გაიცინა ლანასაც გაეცინა და საყვარელი კაცისკენ გაიხედა
-დამი ეს ერეკლეა ჩემი ჭკვიანი მეგობარი ეკე ეს დამიანეა ჩემი მეუღლე და ჩემი გოგონას მამიკო რომელიც აი აქ ზის-თქვა და მუცელზე ხელი დაიდო მის ამ ჟესტზე თვალები გაუბრწუინდა დამის და ეკესაც გაუხარდა მაგრამ უცბად დაუბრუნდნენ რეალობას ბიჭში ისევ გაიღვიძა ბრაზმა
-კაი ეხა ნუღა იბღვირები ეკეს უნდა უმადლოდე რო ეხა შენთან ვარ თორემ კი იქნებოდი ეხა მარტო რომელიმე ბარში-უთხრა სიცილით
-ეგ როგორ?-გულწრფელად გაუკვურდა დამის
-წამო კაფეში გავიდეთ და მოგიყვები ყველაფერს ხო წამოხვალ ეკე?-უთხრა და ღიმილით გახედა ბიჭმაც თავი დაუქნია და კაფეში წავიდნენ
-აი ასე გავიცანით ერთმანეთი-თქვა და ბიჭებს გახედა ეკეს სევდიანი ღიმილი ქონდა სახეზე
-ვაა სპასიბა ძმა-უთხრა და ხელი ჩამოართვა
-არაფრის-ღიმილით უთხრა მიხუტებულებს და ლილე გაახსენდა რაზეც სევდა ნათლად გამოესახა სახეზე
-რა ხდება აბა შეგიძლია თქვა-უთხრა ბიჭმა მეგობრულად რაზეც ეკემ გაკვირვებულმა ახედა-რაიყო დებილი კი არ ვარ
-ისევ დავშორდით არადა ორსულადაა თან სავაადმყოფოშია
-რა?როგორაა?რა დაემართა?-მიაყარა კითხვები ლანამ
-ესროლეს და ძლივს გადარჩნენ
-ვინ ან რატო?-ახლა ბიჭმა კითხა ეკემაც ყველაფერი მოუყვა და თვაი დამნაშავედ ჩახარა
-მართალი არც შენ ხარ მაგრამ ამაში შენი დანაშაული მხოლოდ ისაა რომ არ შეგიყვარდა და არ დამალე არა მგონია ლილემ არ გაპატიოს რაც მოვისმინე არ ჩანს მასეთი და ამიტომ იბრძოლო ჯობია და დაიბრუნო შენი ცოლ-შვილი თორე მერე გვიანი არ იყოს-უთხრა და ფეხზე წამოდგა ორივე-ახლა ჩვენ დაგტოვებთ თორე არ შეიძლება ლანასთვის ამდენი დატვირთვა-უთხრა დაემშვიდობა და ცოლი წაიყვანა.ეკე კიდევ დიდხანს დაბორიალობდა მთაწმინდაზე შემდეგ კი სავაადმყოფოს გზას დაადგა პალატაში რომ შევიდა ლილეს უკვე ტკბილად ეძინა გვერძე ჩამოუჯდა თავი დაადო ხელზე და ელაპარაკებოდა ბუტბუტებდა და სიყვარულს უხსნიდა შემდეგ კი ჩაეძინა.
დილით ლილემ რომ გაიღვიძა ხელზე სიმძიმე იგრძნო არა მთელი ღამე კი გრძნობდა კომფორტს და ასევე შეხებას მაგრამ ეგონა ესიზმრებოდა ახლა კი ეკე რომ დაინახა გაუკვირდა მაგრამ სითბო ჩაეღვარა გულში ფრთხილად გააღვიძა და ეკემაც უცბად აწია თავი
-მე ბოდიში მაპატიე რა ამ ერთხელაც ხო იცი როგორ მიყვარხ...-არ დასცალდა თქმა როცა ტუჩებზე ლილეს თბილი ბაგეები იგრძნო უდიდეს სიამოვნებასთან ერთად და მაშინვე აყვა უჰაერობამ მოწყვიტა ერთმანეთს ორივემ გახშირებულად სუნთქვა დაჯწყო
-იცოდე...მეტი აღარ მიმატოვო-სვენებ-სვენებით უთხრა ლილემ და მაგრად ჩაეხუტა
-გპირდები.
***
ცოტნე და გვანცასთან
ბიჭები აკოსთან იყვნენ შეკრებილები და ცოტნეს ჩხუბს უსმენდნენ და ხანდახან თვითონაც ჩაერთვებოდნენ
-ს..ია ეგ ბიჭი ს..ი არა რა მაგდონის ყ.. როგორ უნდა იყო რო ეგეთი სისულელეები აკეთო თან ამ ჩემ დასაც რო ანერვიულებს და ტანჯავს დღეს მიდიოდა სანახავად მე გავაგდე მეთქი დაელაპარაკებათქო მარა არ მივიდა აი კარიჩე რააა-ამოიოხრა და დივანზე გადაწვა ბოჭებიც გაცხარებულები ლაპარაკობდნენ როცა გვანცა შემოვიდა
-პრივეტ ბიჭებო როგორ ხართ?მე ძაან დაღლილი ვარ და შევალ ჩემ ოთახში დავისვენებ-თქვა და ოთახისკენ გასწია
-ხო რატო არ იქნები გეთანხმები ტყუილების თქმა დამღლელია ძალიან-ირონიულად ჩაილაპარაკა ცოტნემ და გვანცა კართან გააშეშა
-უკაცრავად?-კითხა გაღიზიანებულმა და გაკვირვებულმა
-არაფერი ისეთი ანუ რთულია შენ ადგილას ყოფნა-თქვა და თითქოს ამოისუნთქაო გვანცამ როცა ისევ ახურდა-აი დადიხარ მთელი დღე ხან ვის ეუბნები ტყუილს და ხან ვის ალბათ ძაან დამღლელია ხო?-"გულუბრყვილოდ" კითხა ცოტნემ,ბიჭები კი გაკვირვებულები იყურებოდნენ და ვერ გაეგოთ რა ხდებოდა
-კი ძალიან,თან ეს იდიოტები რო აგეკიდებიან ხო მითუმეტეს,ბევრად ჯობია ნორმალური ხალხი რო მოდის ხოლმე არც ტყუილი მიწევს და არც არაფერი,მაგრამ როგორც ვატყობ მომრავლდა არანორმალური და უზრდელი ხალხი რას ვიზამთ-თვა გაბრაზებულმა და არანკლებ გაბრაზებულ ცოტნეს შეხედა ორივეს ბოლი გამოდიოდათ ყურებიდან ისეთი ნერვებმოშლილები იყვნენ,შემდეგ ორივე ადგა და კარი გაიჯახუნა ცოტნემ გვანცას ოთახის გვანცამ სახლის მაგრამ ორ წამში ორივე გამობრუნდა და კარებები გაცვალეს ბიჭები კი ესე გაკვირვებულები დატოვეს
-ეხა მე დამესიზმრა ეს ყველაფერი თუ რაიყო რა მოხდა?-ხმა ამოიღო ლაზარემ
-ეს ცოტნე რაღამ გააგიჟა-თქვა გაკვირვებულმა ლუკამ
-ან ჩემი და-ახლა აკომ ამოილაპარაკა.კიდევ დიდხანს განიხილავდნენ ამას შემდეგ კი დაიშალნენ და თავ-თავიანთ სახლებში წავიდნენ.




გამარჯობათ ჩემო საყვარლებოო მომენატრეეთ და შევეცადე ძალიან არ დამგვიანებოდაა იმედია მოგეწონებაათ ვეცადეეე და მიყვარხართ ძალიან ძალიაან