ამ ამბის შემდეგ 1 კვირა გავიდა.მიამ მშობლებს გაუგო და მათ საქმეში არ ერეოდა,მასწავლებლებთან დადიოდა..დამი ჯერ არ ჩამოსულა და მოუთმენლად ელოდებოდა..
ერთ საღამოს მასწავლებლისგან ბრუნდებოდა როდესაც ლუკა შეხვდა.
-სალამი მია,როგორ ხარ?(ლუკა)
-შენ ხარ?შემაშინე რა ხდება?(მია)
-არაფერი უბრალოდ მომენატრე.გავიგე დამიანთან ბედნიერი ხარ,ყველა თქვენზე საუბრობს(ლუკა)-ოდნავ სევდიანი ხმით ამბობდდა.
-მართალია.შენ როგორ ხარ,ახალი რა ხდება?(მია)
-არაფერი,მე ისევ შენ მიყვარხარ,ვერ გივიწყებ..მე.(ლუკა)-ლაპარაკი მიამ შეაწყვეტინა.
-გთხოვს,გეყოფა.ხომ იცი,მე დამი მიყვარს,მასთან ვარ.ამაზე აღარ მელაპარაკო,არ მინდა უხეშად მოგექცე და როგორც მეგობაარი დაგკარგო(მია)-ლუკას არაფერი უთქვამს.. მია სახლში დაბრუნდა და მაშინვე დამიმ დაურეკა.
-პრინცესა,სახლში დაბრუნდი?ხომ მშვიდობით მიხვედი?(დამი)
-კი,საყვარელო.როდის ჩამოხვალ?ძალიან მომენატრე(მია)-ხმაში სევდა შეეპარა.
-ხვალ დავბრუნდები.მეც ძალიან მომენატრე,ერთი სული მაქვს როდის ჩაგეხუტები და გულში ჩაგიკრავ(დამი)
-მიყვარხარ(მია)
-მეც,ჩემო პრინცესა(დამი)...
დილით ადრე ადგა და ჩვეულებრივ მასწავლებლებთან წავიდა,იქიდან კი ჩვეულებრივზე გვიან გამოვიდა.
-პრინცესა,დღეს ვიღარ ჩამოვედი მაპატიე(დამი)-მიას დაურეკა და უთხრა,გოგონას საშინელი ტკივილი დაეუფლა და ცრემლები წამოუვდა.
-ხომ დამპირდი,რომ დღეს გნახავდი?-დამი ხმას არ იღებდა.-დამიან,გესმის?(მია)-მობილური გათიშა.გოგონას უკნიდან მომღიმარი დამიანი მიეპარა და ხელში აიტაცა.
-ჩემო სულელო გოგო,ჩამოვედი და მეც მომენატრე.გეგონა,რომ მართლა არ ჩამოვიდოდი?(დამი)-მიამ აკოცა და ჩაეხუტა.
-საზიზღარო,ნამდვილი...(მია)-სანამ შესაფერის სიტყავს მოიფიქრებდა დამიმ გააჩერა.
-მე,ნამდვილი სრულყოფილება ვარ და მიყვარხარ(დამი)-ბიჭმა მთელი ძალით ჩაიხუტა.
-როგორ გაერთეთ?(მია)
-კარგი იყო,ვსვამდით,მდინარეზე დავდიოდით,რაც მთავარია შენზე ვფიქრობდი და მენატრებოდი(დამი)
-კარგია,რადგან აღარასდროს გაგიშვებ(მია)
-არც წავალ სულ,რომ ძალიტ გამაგდო..-მია ეხუტებოდა და მის გულის ცემას ისმენდა..-მიყვარხარ,აქ რა ხდებოდა?(დამი)
-არაფერი.შენ წარმოიდგინე ჩხუბიც კი მომეატრა შენთან(მია)-დამიმ ჩაიცინა.
-ამაზე ნუ ღელავ,აუცილებლად გეჩხუბები..-სიცილი დაიწყო..-მიყვარხარ,პრინცესა(დამი)
-მეც,საყვარელო(მია)-დამიმ სახლამდე მიაცილა,ვნებიანად აკოცა და დაემშვიდობა.
ყველაფერი ჩვეულებრივ რიტმში მიდიოდა,შეყვარრებულები ყოველდღე ნახულობდნენ ერთმანეთს.დიტო მხოლოდ შვილების სანახავად მიდიოდა,ნონა მარტო იყო და ხვდებოდა,რომ ქმარი ენატრებოდა.. ერთ საღამოს მასთან დარეკეს და შეატყობინეს,რომ დიტო დაჭრილი მიიყვანეს საავადმყოფოში.ქალმა მაშინვე გააღვიძა მია და საავადმყოფოშიწავიდნენ.
-ექიმო,როგორ არის ჩემი ქმარი?(ნონა)
-მძიმედ არის ტყვიით დაჭრილი,ბევრი სისიხლი ჰქონდა გაკარგული,ოპერაციას მოვრჩით და პალატაში გადაგვყავს.(ექიმი)
-ხომ კარგად იქნება?(მია)
-კი,კარგად იქნება მალე გონს მოვა(ექიმი)-ორივე ტიროდა,ფიქრობდნენ თუ ვინ ესროლა კაცს,ვინ გაიმეტა..
-დედა,ლუკა ხომ არ იყო?(მია)
-არა,ის არ იქნებოდა.ამას არ გააკეთებდა(ნონა)-დაბნეულად ამბობდა..
-დედა,ის კაცი ყველაფერს იკადრებს..ჩემზე კარგად იცნობ და უნდა გესმოდეს!(მია)-ქალი ამაზე გაბრაზდა.
-მია გაჩერდი!(ნონა)-მათ დიტო მოინახულეს.
-მამა,კარგად ხარ?ვინ გესროლა დაინახე?(მია)-კაცმა ცოლს არ შეხედა.
-არ ვიცი,შვილო,ალბათ ქურდები იყვნენ..(დიტო)-მან ცოლს შეხედა და უბღვიროდა.
-მია,ცოტა ხანს გარეთ გადი,მამაშენთან სალაპარაკო მაქვს(ნონა)-მია გავიდა.
-იმ კაცს ჩვენგან რა უნდა?(დიტო)
-ვინ კაცს,რას გულისხმობ?(ნონა)
-გეყოფა,ლუკამ რატო მესროლა,მითხარი!(დიტო)-ქალმა თვალები ჭყიტა,მია მართალი იყო.
-არ ვიცი დიტო,ჩემთვის არაფერი უთქვამს,იმ ყველაფრის მერე არც კი დაურეკავს!(ნონა)-დიტოს არ სჯეროდა,ვერ იჯერებდა.
-იცოდე,იმ კაცს უთხარი,რომ ჩემს შვილებს არ გაეკაროს!შენ თუ გინდა მასთან იყავი,არ მაინტერესებს,მაგრამ მიას და სანდროს არ გაეკაროს თორემ მოვკლავ!(დიტო)-ყვირილით ამბობდა.
-ისინი ჩემი შვილებიც არიან და მეც ვღელავ!(ნონა)
-მაშინ იმოქმედე!(დიტო)-მია შემოვიდა დაგაჩუმდნენ.დიტომ,შვილს სთხოვა რომ ამაღამ მასთან დარჩენილიყო,ნონა კი წავიდა.
-მამა,მითხარი ვინ გესროლა?(მია)
-არ ვიცი(დიტო)
-მამა,ნუ მატყუებ..ეს ლუკა იყო,ხომ?იმ კაცმა გესროლა?!(მია)-დიტომ აღარ დამალა.
-ჰო ის იყო(დიტო)
-ვიცოდი,ვიცოდი!ამას არ ვაპატიებთ,სასწრაფოდ უჩივლე!იცოდე ამას მე გავაკეთებ!(მია)-კაცმა გააჩერა.
-შვილო,შვილო,დამშვიდდი არაფერია(დიტო)
-რამე,რომ დაგმართნოდა,მითხარი მამა,მე და სანდროს რა გვეშველებოდა..(მია)-გოგოს ისტერიკა აუვარდა,კაცმა კი ჩაიხუტა შვილი და დააშვიდა. ნონამ მაშინვე ლუკასთან დარეკა.
-ეს რატომ გააკეთე?დიტოს რატომ ესროლე!(ნონა)
-იმიტომ,რომ მან სანდრო თავისთან დაიტოვა,შენ ისევ მასთან ხარ!(ლუკა)
-ის,ჩემი ოჯახია!დიტო ჯერ კიდევ ჩემი ქმარია!სანდრო მან გაზარდა,შენს მაგივრად(ნონა)
-იმიტომ,რომ შენ დამიმალე.რომ მცოდნოდა...(ლუკა)-ქალმა გააჩერა.
-რას გააკეთებდი!შენც ოჯახი გყავს!შვილი გყავს,ისევე როგორც მე!წადი ჩვენი ცხოვრებიდან,სამუდამოდ!(ნონა)-ლუკამ განწირული ხმით დაიწყო მობულურში ყვირილი.
-ოცოდეთ ორივეს განანებთ!სანდროს და შენ წაგიყვანთ!(ლუკა)..-ქალმა არაფერი უპასუხა მობილური გაუთიშა.. მია,მამასთან იყო,დამიც მივიდა და მასთან დარჩა მთელი ღამით ..
-დამი,რა მეშველებოდა მამას,რომ რამე დამართნოდა?(მია)
-პრინცესა,გთხოვ დამშვიდდი.დიტო ძია კარგად არის,ის შენთან იქნება(დამი)
-თქვენ,რომ რამე მოგივიდეთ?(მია)-დამიმ ტუჩებზე ხელი ააფარა და ცრმელები მოწმინდა..
-ჩშშ..ჩვენ,შენთან ვიქნებით,არ მიგატოვებთ(დმაი)
-მიყვარხარ,უშენოდ ვერ ვსუნთქავ(მია)
-ვერც მე,ჩემო ერთადერთო...წამოდი კაფე-ტერიაში რამე ჭამე თორემ ცუდად გახდები(დამი)-მზრუნველი ხმით უთხრა და შუბლზე აკოცა.
მეორე დღეს სახლში წაიყვანა.
-მამა,ჩემთან დარჩი,მარტო თავს ვერ მიხედავ(მია)
-კარგი,ოღონდ 2 დღით(დიტო)-მიამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია,დამიმ ოთახამდე მიიყვანა.
-გამოჯანმრთელებას გისურვებთ(დამი)
-მადლობ შვილო,ყველაფრისთვის.მთელი ღამე ჩვენთან იყავი.მიხარია,რომ მიას შენნაირი ადამიანი ყავს გვერდით(დიტო)
-თქვენს გვერდით მიგულეთ(დამი)-დამი წავიდა... კიდევ ერთი კვირა გავიდა.
-მია,დიტო ძია როგორ არის?(სალო)
-გამოკეთდა.სახლში ხანდახან მოდის(მია)-ოდნავ ნაღვლიანი ხმით უთხრა.
-კარგია..მართლა ხომ არ დაგავიწყდა,რომ მალე საზღვარ-გარეთ მივდივართ.დამრიგებელმა ყველაფერი მოაგვარა,ფულებიც შეგროვდა..4 თვეში გამოცდებს ჩავაბარებთ და ყველაფერს მოვრჩებით(სალო)-გახარებული ხმით უთხრა.
-მართალია.ვნახოთ რა იქნება(მია)...
4 თვის შემდეგ...
-მია,სწრაფად გამოცდა 20 წთ-ში გეწყება(ნონა)-ქალმა,შვილს დაუძახა.
-მივდივარ,დედა(მია)-გოგონა სწრაფად წავიდა.
-იცოდე ფრთხილად და დაფიქრებით წერე(ნონა)-არაფერი უთხრა ისე გაიქცა რომ არ დაგვიანებოდა. იქ სალო და თეკლა შეხვდნენ.
-ჩვენი დროა შევიდეთ(თეკლა)-ერთმანეთს გადახედეს,წარმატება უსურვეს და შევიდნენ.. დამი და საბა გარეთ იცდიდნენ..
-ნეტა,მიამ რა ქნა..(დამი)-მოუსვნერად დადიოდა.
-ნეტა ჩვენ რას ვიზამთ(საბა)-3 საათში გამოვიდნენ.
-რა ქენი,პრინცესა?(დამი)
-არ ვიცი,დავწერე,მაგრამ..(მია)
-თემა საშინელება იყო(თეკლა)-დამის სახე შეეცვალა.
-ჰო,მაგრამ ნუ ღელავ დაწერ..მასწავლებელთან დაწერილი გვაქვს იგივე შინაარსისაა(მია)
-კარგით(საბა)-მალე ისინიც შევიდნენ..მალე გამოვიდნენ და გოგოებმა კითხვები დააყარეს.
-დაწერე?როგორი გამოვიდა?(მია)
-ყველაფერი კარგად არის(დამი)-დანარჩენი სამი გამოცდაც ჩააბარეს.ყველაფერი კარგად მიდიოდა... ყველა გასამგზავრებლად ემზადებოდა.მია,სალო და თეკლა მარტო მიდიოდნენ,დამიმაც დაითანხმა დედამისი და მარტო მიდის.
-პრინცესა,მზად ხარ?მალე მარტო დავრჩებით 3 დღე(დამი)
-სრულიად მზად ვარ(დამი)
დილით მია და მისი მშობლები აეროპორტში წავიდნენ,ყველა იქ იყო.
-შვილო,იცოდე ჭკვიანად მოიქეცი(დიტო)
-მამა გპირდები...მაგრამ შენც დამპირდი,რომ დედას და სანდროს მიხედავ(მია)
-გპირდები!(დიტო)-დამი მათთან მივიდა.
-შვილო,იცოდე მიას შენ გაბარებ,თუ გაგაბრაზა...(დიტო)
-ნუ ღელავთ.მიას მივხედავ,არ გამაბრაზებს(დამი)-მიას თვალი ჩაუკრა თვითმფრინავში ცასხდნენ..მია და დამი ერთად ისხდნენ და უხაროდათ,რომ 3 დღე ერთად იქნებოდნენ,ბედნიერებიი....